Η ιστορία μας διδάσκει πως κάποια κινήματα λαϊκής βάσης, μπορούν εύκολα να διαβρωθούν από τα συμφέροντα εναντίον των οποίων πολεμούν.
Ένα τέτοιο κίνημα στον 21ο αιώνα, αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα.
Μπορεί να διαβρωθεί από τις δυνάμεις ασφαλείας και τις μυστικές υπηρεσίες, ή να αγκαλιαστεί από κάποιο μεγάλο κόμμα.
Όσο το κράτος διεισδύει στις ζωές μας, οι ακτιβιστές θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι, όχι μόνο για χρήση κρατικής βίας (όπως είδαμε στη Νέα Υόρκη) αλλά και για απόπειρες εισοδισμού, παρακολούθησης, συλλογής πληροφοριών, κλπ.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμη πιο σκοτεινό σενάριο, που θέλει κάποιο κίνημα να έχει ιδρυθεί από τις δυνάμεις εκείνες που υποτίθεται ότι μάχεται. Όσο πιο μεγάλο ένα κίνημα, τόσο πιο πολύ ενδιαφέρονται τα μεγάλα κόμματα να το απορροφήσουν.
Η ξαφνική ανάδυση του αμερικανικού Tea Party το 2007 είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Ο ιδρυτής του Ρεπουμπλικάνος Ron Paul το χρησιμοποίησε για να περάσει τις «ελευθεριακές» του απόψεις το 2008. Λίγο αργότερα, το κίνημα αγκαλιάστηκε από πολιτικούς και από ΜΜΕ της δεξιάς, συντασσόμενο περισσότερο με τους συμβατικούς Ρεπουμπλικάνους από ότι με τους διάφορους ελευθεριστές. Σήμερα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ομάδα ψηφοφόρων με την οποία το Ρεπουμπλικανικό κόμμα μπορεί περιστασιακά να συμφωνεί όποτε διεξάγονται εκλογές.
Από την άλλη, το κίνημα Occupy Wall Street έχει περάσει στη σκιά του Δημοκρατικού κόμματος, με πολλούς Δημοκρατικούς πολιτικούς να το στηρίζουν. Τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στους Δημοκρατικούς το έχουν υιοθετήσει επίσημα. Όπως και το Tea Party, το κίνημα αυτό μπορεί να αλλάξει το αποτέλεσμα μιας εκλογικής μάχης, λειτουργώντας ως βαλβίδα εκτόνωσης για πολιτικά ζητήματα που θεωρούνται ως ακραία για τα παραδοσιακά κόμματα.
Πάντα υπάρχει και ο κίνδυνος της διείσδυσης. Υπάρχουν άπειρα επίσημα πρώην διαβαθμισμένα έγγραφα, που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα, όπως και μαρτυρίες βετεράνων ακτιβιστών, που αποκαλύπτουν περιστατικά μελών που δεν ήταν παρά μυστικοί αστυνομικοί, πράκτορες του FBI, της M15 κλπ. Πολλές φορές, οι πράκτορες αυτοί ενεργούν και ως προβοκάτορες με σκοπό την ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος και την ως εκ τούτου δαιμονοποίησή του στα μάτια της κοινής γνώμης. Έτσι ώστε να μειωθεί η πολιτική του απήχηση.
Αν και το Occupy Wall Street έχει γίνει πλέον παγκόσμιο, πολλοί είναι αυτοί που το στηρίζουν, αλλά που αγνοούν το πως ιδρύθηκε. Αν το ερευνήσουν, θα δουν πως υπάρχει μια ολόκληρη αλυσίδα μη κερδοσκοπικών οργανώσεων, συνδεδεμένων μεταξύ τους από εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ετήσιων επιχορηγήσεων.
Το αρχικό κάλεσμα έγινε από το μη κερδοσκοπικό διεθνές ίδρυμα μήντια: Adbusters. Όπως πολλά ανάλογα ιδρύματα, έτσι και το Adbusters χρηματοδοτείται από διάφορες παρασκηνιακές πηγές. Σύμφωνα με έρευνες της ομάδας Activistcash, το εν λόγω ίδρυμα χρηματοδοτείται κυρίως από το Times Foundation, που αποτελεί συνέταιρο του ιδρύματος Open Society Institute, που ανήκει στον δισεκατομμυριούχο ολιγάρχη George Soros.
Αν και συνήθως το κοινό δεν το γνωρίζει, όλα τα μεγάλα και επαγγελματικά ιδρύματα και think tanks, διεξάγουν έρευνες κλπ. που αποσκοπούν στη προώθηση κάποιας πολιτικής ατζέντας. Πρόκειται για μέσο έκφρασης κάποιων δραστηριοτήτων, που δεν μπορούν να ενταχθούν επίσημα σε κυβερνητικά πλαίσια.
Το Freedom House είναι ένα ακόμη παράδειγμα ιδρύματος που συνδέεται με το Open Society. Υποστηρίζει την οργάνωση CANVAS, που ίδρυσαν οι Σέρβοι Ivan Marovic και Srdja Popovic. Αφού έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανατροπή (με βοήθεια της CIA) του Slobodan Milosevic, τα δυτικά ΜΜΕ χαιρέτισαν τον Marovic ως ήρωα της δημοκρατίας, αλλά αργότερα αποκαλύφθηκε πως το πρόγραμμά του σχεδιάστηκε με βάση ένα εγχειρίδιο ενός think tank της Βοστόνης, που συνέταξε ο καθηγητής του Χάρβαρντ Gene Sharp. Το ινστιτούτο που διοικεί (Albert Einstein Institution) χρηματοδοτείται από το National Endowment for Democracy και το Open Society Foundation, ενώ η εργασία του θεωρείται η βίβλος των υποστηριζόμενων από τη Δύση αντιπολιτεύσεων σε ολόκληρο τον κόσμο (χρωματιστές επαναστάσεις, κλπ.)
Υπάρχουν επίσης πληροφορίες ότι το CANVAS συμμετείχε στο κίνημα Occupy Wall Street τις πρώτες του ημέρες, με βίντεο του Marovic να βγάζει λόγο στους συγκεντρωμένους.
Σήμερα, το CANVAS διαφημίζει τον ρόλο του και την συνεργασία του με τους διαδηλωτές της Τυνησίας και της Αιγύπτου, διδάσκοντάς τους τεχνικές ανατροπής των προέδρων, και έναρξης τοπικών εξεγέρσεων.
Όταν απομακρυνθεί ο κουρνιαχτός, τα εκατομμύρια των συμμετεχόντων στο κίνημα Occupy Wall Street μπορεί να αντιληφθούν ότι συμμετείχαν σε μια «ελεγχόμενη αντίσταση».
Στο τέλος τέλος, το κίνημα αυτό μπορεί να προωθεί ακόμη και τα συμφέροντα των παγκόσμιων ελίτ εναντίον των οποίων συστάθηκε εξαρχής.
Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει οι συμμετέχοντες να μάθουν ιστορία, και να γνωρίσουν καλά τους μοχλούς της εξουσίας του 21ου αιώνα.
Του Patrick Henningsen
Global Research.
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου