Η συνεχιζόμενη κρίση στην ευρωζώνη υπογραμμίζει την ματαιότητα ύπαρξης μιας νομισματικής ένωσης, από την οποία απουσιάζει η ενιαία δημοσιονομική πολιτική.
Παράλληλα, αποδεικνύει ότι παρά τα προβλήματα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεχίζουν να είναι προσηλωμένοι στο όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η κρίση του ευρώ ήρθε να δικαιώσει τις αντιρρήσεις όσων εξαρχής το πολεμούσαν. Παρόλα αυτά, η επιμονή των ηγετών να το διατηρήσουν, είναι ισχυρότερη από ποτέ. Έτσι, η κρίση χρέους που ζει η Ευρώπη, υπενθυμίζει στους πάντες ότι οι δυτικές δημοκρατικές κυβερνήσεις μπορούν να έχουν ή δημοσιονομική λιτότητα, ή δημοκρατική λογοδοσία, όχι όμως και τα δυο μαζί.
Το «κόλπο» με το δημοψήφισμα του Γ. Παπανδρέου έφερε τη σοσιαλιστική κυβέρνηση της Ελλάδας στα όρια της κατάρρευσης. Μην έχοντας ενημερώσει κανέναν, ούτε καν τον υπουργό Οικονομικών του, ο Παπανδρέου ρίσκαρε την τύχη της κυβέρνησής του, της χώρας του, της ευρωζώνης, και των παγκόσμιων αγορών, με το δημοψήφισμα που προανήγγειλε, και το οποίο απέσυρε αμέσως μόλις δέχτηκε πολιτική επίθεση από παντού.
Η πρόταση για δημοψήφισμα έφερε στο προσκήνιο το έλλειμμα της ΕΕ σε δημοκρατική νομιμοποίηση, άσχετα αν ο Παπανδρέου δεν είχε καμιά πρόθεση να το πραγματοποιήσει, αφού γνώριζε πολύ καλά πως ο ελληνικός λαός αποκλείεται να ενέκρινε τους όρους της δανειακής σύμβασης. Περιέργως, ο ελληνικός λαός επιθυμεί να παραμείνει στον «ζουρλομανδύα» του ενιαίου νομίσματος που όμως απαιτεί τις περικοπές δαπανών που οι περισσότεροι Έλληνες απορρίπτουν.
Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις, ο Παπανδρέου δέχθηκε να μπει στην άκρη, πληρώνοντας το τίμημα που του ζήτησε η αξιωματική αντιπολίτευση προκειμένου να συμφωνήσει με την σύμβαση. Μόλις αποσυρθεί ο Παπανδρέου, η Ελλάδα θα έχει μια κυβέρνηση συνασπισμού, που θα επιβάλλει τα μέτρα τα οποία σιχαίνεται ο ελληνικός λαός.
Η συντηρητική Νέα Δημοκρατία είναι αυτή που θα κερδίσει τα περισσότερα στις επόμενες εκλογές, παρά το ότι στηρίζει τις διασώσεις που μέχρι τώρα απέρριπτε. Η λιτότητα είναι αυτή που κατέστρεψε την όποια δημοτικότητα είχε η κυβέρνηση Παπανδρέου, και η αντίδραση σε αυτήν είναι που ανέβασε την δημοτικότητα της Νέας Δημοκρατίας. Άσχετα όμως με το ποιο κόμμα θα σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση, η χώρα θα ζει υπό καθεστώς λιτότητας, και οι πολίτες της δεν θα έχουν κανέναν λόγο όσον αφορά στην δημοσιονομική πολιτική.
Οι ευρωσκεπτικιστές τονίζουν ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προχωρά κόντρα στη θέληση των λαών. Και πολλές φορές έχουν δίκιο. Στο θέμα όμως του ευρώ, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ακόμη και ο ελληνικός λαός που αποξενώθηκε πλέον από την κυβέρνηση του Παπανδρέου, συνεχίζει να στηρίζει το ενιαίο νόμισμα. Σε αυτό το ζήτημα, ο λαός ταυτίζεται με την ηγεσία της ΕΕ. Έτσι, ακόμη και αν δεν το αντιλαμβάνονται οι πολίτες, εν τούτοις συνεργάζονται στο σαμποτάρισμα της αυτονομίας της κυβέρνησής τους!
Ο Γάλλος φιλόσοφος Pierre Manent έγραψε για τα προβλήματα της σύγχρονης δημοκρατικής αυτοδιάθεσης, περιγράφοντας το ευρωπαϊκό όραμα ως ένα είδος αυτοκρατορίας: «… ηδημοκρατική αυτοκρατορία ξεχωρίζει μέσα από την ριζοσπαστικότητα με την οποία αποκόπτειτην δημοκρατία από τον απλό πολίτη, και δημιουργεί ένα κράτος χωρίς όμως δήμο…».
Η απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας που είναι εγγενής παράγοντας της ενωμένης Ευρώπης, θα οδηγήσει αναπόφευκτα και στην απώλεια της αυτοδιάθεσης των κρατών, και οι κρίσεις θα συνεχίσουν να κλυδωνίζουν την Ευρώπη στο μέλλον, εκτός και αν βρεθεί κάποια μορφή δημοκρατικής συναίνεσης.
Του Daniel Larisen
The Week
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου