Ώρες ώρες είναι να τρελαίνεσαι. Βγήκα να πιω ούζο με μια παρέα πέντε έξι ατόμων, από τους οποίους γνώριζα μόνο τον ένα. Η συνάθροιση κατέληξε σε φιάσκο. Διασύρθηκα.
Ο κόσμος δεν πάει καλά. Ίσως να φταίω εγώ. Ίσως να φταίει το antinews που έχει ανεβάσει ψηλά το πήχη. Αλλά ρε παιδιά, εγώ νόμιζα πως αν μη τι άλλο, όλοι συμφωνούμε πως το μνημόνιο μας καταπιέζει, και πως θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε, και πως εν πάση περιπτώσει, πληρώνουμε ως λαός τις αμαρτίες άλλων.
Δεν είναι έτσι όμως. Τα λέμε μεταξύ μας, και πείθουμε τον εαυτό μας ότι έτσι είναι. Αλλά δεν είναι έτσι. Τουλάχιστον έξω στον απλό κόσμο, που δεν πολυπαιδεύεται με εφημερίδες, με ΜΜΕ, με μπλόγκς, κλπ.
Μιλάμε για απλά καθημερινά άτομα, που γνωρίζουν περισσότερα για «το Νησί» παρά για το ΔΝΤ, και που ξέρουν απ έξω τα τραγούδια της Βανδή και της Βίσση, αλλά αγνοούν το μνημόνιο Νο4.
Ο ένας της παρέας αισθάνονταν περήφανος με τις περικοπές στο μισθό του, διότι έτσι, λέει, κάνει το καθήκον του συνεισφέροντας στην χειμαζόμενη οικονομία μας, και χτίζοντας το μέλλον των παιδιών του!!!!!!
Η άλλη πάλι, θαυμάζει τον Παπανδρέου (ναι τον Γιωργάκη) γιατί είναι… γυμνασμένος, και άρα σωστός σε όλα του. Έτσι απλά. Ποιο μνημόνιο; Ποια τρόικα; Τι είναι αυτά που μας λες; Είναι βετζετέριαν ο πρωθυπουργός μας ή δεν είναι. Αυτή είναι η απορία της.
Ένας τρίτος, που πέρασε ένα φεγγάρι από την Γαλλία, έβριζε τους Έλληνες, διότι ζουν πέρα από τα μέσα τους, και καλά να πάθουν. Να μάθουν, λέει, να καταναλώνουν λιγότερα. Να αγοράζουν το καρπούζι με τη φέτα, και όχι ολόκληρο. Τι σπατάλη είναι αυτή; Πρέπει επιτέλους να γίνουμε Ευρωπαίοι. Με το στανιό. Που ακούστηκε η ψωροκώσταινα να θέλει λούσα;
Σωστός, δεν λέω. Έχει ένα κάποιο δίκιο. Έτσι όπως πάει, σε λίγο θα ζητάμε και να ψηφίζουμε κιόλας... Είμαστε θρασίμια.
Κι ο τελευταίος της ομήγυρης έβριζε το κράτος (γενικώς), διότι του βρήκαν στην εφορία μια αδήλωτη πισίνα που έχει στην αυλή του, και τώρα του ζητούν κερατιάτικα. Είναι κράτος αυτό, ωρύονταν; Ούτε ο Καντάφι δεν κάνει τέτοια.
Και άλλα παρόμοια.
Τα έπαιξα. Ήπια τρία καραφάκια γράπα για να συνέλθω. Να στανιάρω.
Εγώ νόμιζα, πως αν εξαιρέσουμε κάποιους σκληροπυρηνικούς Πασόκους, που βρέξει χιονίσει Πασόκ θα ψηφίζουν, και κάποιους άλλους πράσινους νεοφώτιστους που είδαν φως εξουσίας (μαρμίτα) και μπήκαν, πως ο υπόλοιπος κόσμος θα είναι, αν μη τι άλλο, ελαφρώς υποψιασμένος και καχύποπτος απέναντι στα τσιράκια της τρόικας που μας κυβερνάνε.
Δεν λέω να βγουν στους δρόμους, ούτε να τρέξουν να γραφτούν στη πλησιέστερη τοπική της ΝΔ. Αλλά τουλάχιστον να έχουν μια κριτική θεώρηση των Πασοκικών πραγμάτων. Έτσι δεν θα έπρεπε;
Κι όμως, αυτοί εκεί. Καλά μας κάνουν. Τα θέλαμε και τα πάθαμε. Μπόρα είναι θα περάσει. Τι κάνει ο ΠΑΟΚ; Και καλά που υπάρχει μια νηφάλια κυβέρνηση που βάζει τάξη!
Όσο για τις λαμογιές του Πασόκ, αυτά ρε φίλε είναι παρελθόν. Αρχαία ιστορία. Τον διώξαμε τον Άκη, τον εξαφανίσαμε τον Τσουκάτο, τον κάναμε πέρα τον μίστερ Κολυνός, οπότε τι μας λες ρε μάστορα; Πασόκ και ξερό ψωμί.
Αυτοί οι άνθρωποι ψηφίζουν. Συμμετέχουν στα κοινά. Καταγράφονται οι απόψεις τους στις δημοσκοπήσεις. Κρίνουν το μέλλον μας. Κι ας είναι αλλού σε σχέση με εμένα και με εμάς. Έτσι είναι η δημοκρατία.
Ίσως έτσι εξηγείται και η γενικότερη απάθεια. Το ότι δεν βγαίνουμε στους δρόμους. Το ότι η Αθήνα, όχι Κάιρο, αλλά μάλλον Πάλμ Σπρίνγκς θυμίζει (σε ησυχία), παρά τα αλλεπάλληλα χαστούκια που μας ρίχνουν συστηματικά οι κυβερνώντες μας.
Για αυτό κι εγώ αποφάσισα πως θα πρέπει να κάνω λίγη κούρα. Να χαλαρώσω. Να αποτοξινωθώ λιγουλάκι από την καθημερινή (κατά ριπάς) ενημέρωση. Να αποφορτίσω τον εγκέφαλό μου από όλα τα αρνητικά που έχει γεμίσει τα τελευταία δυο χρόνια. Να απασφαλίσω, που λένε. Και να δω τα πράγματα ολίγον τι διαφορετικά. Πιο αισιόδοξα. Για να μην αισθάνομαι…Κινέζος στον τόπο μου.
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου