Τέσσερις ημέρες απομένουν πριν από το πρώτο κρίσιμο ραντεβού των ευρωπαίων ηγετών και 18 ημέρες πριν από την ακόμη πιο κρίσιμη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες που πιθανότατα να κρίνει το μέλλον της Ελλάδας. Τα περιθώρια έχουν στενέψει για τη χώρα μας, οι πιέσεις που ασκούνται είναι πολλές και κυρίως από τις αγορές ενώ το χρέος που βρίσκεται πάνω από 350 δις ευρώ, δεν αφήνει και πολλές ελπίδες για μια λύση που θα είναι μόνιμη και βιώσιμη.
Όλοι αναρωτιούνται τι θα κάνουν οι Ευρωπαίοι για την Ελλάδα αλλά και γενικότερα για το πρόβλημα χρέους της Ευρωζώνης. Επίσης, όλοι αναρωτιούνται πώς θα πάει ο πρωθυπουργός στις συνόδους, ποια διαπραγματευτικά χαρτιά έχει και ποια εναλλακτικά σενάρια επεξεργάζεται. Ως προς το δεύτερο δυστυχώς δε φαίνεται να υπάρχει κάτι καινούργιο. Η τακτική του «βλέποντας και κάνοντας» και «μη θίξουμε τους δανειστές μας». Καμιά δυναμική προσπάθεια, κανένα σχέδιο για το μέλλον, παρά μόνο ικεσίες κι ότι βγει.
Ως προς τα τι σκέφτονται να κάνουν οι Ευρωπαίοι, όλες οι προηγούμενες ημέρες με δηλώσεις από παντού μας έχουν μπερδέψει. Θα γίνει αναδιάρθρωση, θα γίνει «κούρεμα», θα επιμηκυνθεί το δάνειο, θα μειωθούν τα επιτόκια, τι θα κάνει η Μέρκελ; Αναπάντητα ερωτήματα που καίνε όλη την Ελλάδα.
Οι πιθανότητες για σημαντικές αποφάσεις στη σύνοδο της 11ης Μαρτίου είναι μηδαμινές, απλά θα τεθεί ένα πλαίσιο αρχών και η μεγάλη κουβέντα θα γίνει για τον Καντάφι. Οπότε τα σενάρια που παίζονται αφορούν στις 24-25 Μαρτίου και είναι τα εξής:
- Απόφαση για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους, με ή χωρίς μείωση των επιτοκίων. Καλό σενάριο για την Ελλάδα, αλλά λίγο. Διότι το να μεταθέτεις το πρόβλημα του τεράστιου χρέους για κάποια χρόνια μετά δεν κάνεις και πολλά πράγματα, ειδικά όταν η οικονομία δεν παράγει πρωτογενή πλεονάσματα. Αν δοθεί μείωση επιτοκίων είναι καλό αν και το σενάριο που παίζει είναι να μη δοθεί τώρα αλλά να υπάρξει κάποια δέσμευση για το μέλλον. Το σενάριο αυτό έχει προεξοφληθεί από τις αγορές που κάνουν κουμάντο, ενώ δε θα γίνει πιστευτή η κυβέρνηση αν προσπαθήσει να το περάσει ως επιτυχία.
- Η Γερμανία αρνείται να ενισχύσει τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και δεν δίνει το σήμα για επαναγορά χρέους με παλαιά ομόλογα. Τότε η Ελλάδα δεν παίρνει τίποτε, συνεχίζει τη σκληρή λιτότητα αλλά δεν καταφέρνει να πείσει τις αγορές. Είναι λοιπόν θέμα χρόνο να έρθει η αναδιάρθρωση χρέους, μετά το 2013 όταν τελειώνει το δάνειο.
- Η Γερμανία κάνει στροφή 180 μοιρών και αποφασίζει ενίσχυση του μηχανισμού με πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ με τα οποία θα αγοράζονται ομόλογα από χρεωμένες χώρες. Σε συνδυασμό με μια επιμήκυνση του δανείου η Ελλάδα παίρνει βαθιές ανάσες και οι αγορές υποχωρούν μπροστά στην αποφασιστικότητα των Ευρωπαίων.
- Μπαίνουν τα θεμέλια για αναδιάρθρωση χρέους, αλλά ελεγχόμενη, δηλαδή σε συνεννόηση με τους δανειστές γίνεται ένα κούρεμα 20%-30%. Αυτή η κίνηση προϋποθέτει φυσικά πολύ σκληρά μέτρα λιτότητας.
- Το χειρότερο σενάριο είναι η αναδιάρθρωση χρέους χωρίς όριο. Εδώ τα υποσενάρια είναι πολλά. Θα βγει εκτός ευρωζώνης η Ελλάδα και θα επιστρέψει στη δραχμή; Θα μπορέσει να ξαναβγεί στις αγορές για να δανειστεί; Θα γίνει υποτίμηση που θα κάνει τους πολίτες πάμφτωχους να βαράνε κατσαρόλες στο Σύνταγμα;
- Τέλος υπάρχει και το ιδανικό σενάριο, αλλά μάλλον ουτοπικό, να αποφασιστεί η έκδοση ευρωομολόγου, ουσιαστικά είναι σα να τυπώνεις χρήμα. Έτσι, θα μπορέσει η Ελλάδα κι άλλες χώρες να ρίξει σιγά – σιγά το χρέος της σε λογικά επίπεδα και να μη χρεοκοπήσει.
Όπως και να έχει, όλα τα σενάρια έχουν νέα μέτρα λιτότητας, νέο γύρο φτώχειας κι ανεργίας. Αλλά εδώ που φτάσαμε θα λέμε να κάνουμε λιτότητα παρά να χρεοκοπήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου