Το ζήτημα που απασχόλησε τον ΟΗΕ, έχει να κάνει με την εμφύλια σύρραξη στη Λιβύη. Όλα όμως όσα διαδραματίζονται στο Μπαχρέιν, αποτελούν σημαντικότερη απειλή για τη παγκόσμια ευμάρεια και ασφάλεια.
Με βάση μια πρώτη ματιά, η αναζήτηση βοήθειας από πλευράς της βασιλικής οικογένειας στη γειτονική Σαουδική Αραβία, ακούγεται ως μια λογική κίνηση για να τερματιστούν οι ταραχές. Ήδη, το καθεστώς έκανε κάποιες σημαντικές προσπάθειες για να ικανοποιήσει τα αιτήματα των εξεγερθέντων.
Ο διάδοχος του θρόνου σεΐχης Salman al-Khalifa προσπάθησε επανειλημμένα να διαπραγματευτεί με τους διαδηλωτές. Όσο όμως υποχωρεί το καθεστώς, τόσο πιο απαιτητικοί γίνονται οι διαδηλωτές. Σκοπός τους είναι να μιμηθούν όλα αυτά που διαδραματίστηκαν στο Κάιρο.
Σε αντίθεση όμως με την εξέγερση του Καίρου, που είχε ως κεντρικό αίτημα την απομάκρυνση του Μουμπάρακ, η μέχρι τώρα άποψη του διπλωματικού κόσμου ήταν πως οι διαδηλωτές του Μπαχρέιν ήταν πιο μετριοπαθείς στα δικά τους αιτήματα. Δεν αναζητούσαν την ανατροπή του βασιλιά Hamad al-Khalifa, αλλά ζητούσαν μεταρρυθμίσεις. Όπως και αλλού στον αραβικό κόσμο, δεν είχαν ως προτεραιότητα την επανάσταση, αλλά τη βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης.
Όλα αυτά όμως άλλαξαν, κυρίως εξαιτίας της σκληρής αντιμετώπισής τους από πλευράς των δυνάμεων ασφαλείας. Μια αντιμετώπιση που οδήγησε στο θάνατο αρκετών διαδηλωτών. Έτσι, υπήρξε μια κλιμάκωση στις απαιτήσεις, που συμπεριλαμβάνουν πλέον την απομάκρυνση της βασιλικής οικογένειας, και την εγκαθίδρυση Σιιτικού κράτους.
Η διαίρεση του Μπαχρέιν σε Σιίτες- Σουνίτες, είναι ιδιαίτερα προβληματική, εξαιτίας των δεσμών των Σιιτών με το Ιράν. Ένα 30% των Σιιτών της χώρας είναι περσικής καταγωγής, και έχουν συγγενείς στο Ιράν. Στο παρελθόν, αυτό το γεγονός ήταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από πλευράς των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, οι οποίοι δημιούργησαν μέχρι και τρομοκρατικούς πυρήνες στο μικρό αυτό βασίλειο, με απώτερο σκοπό την αποσταθεροποίηση του μοναρχικού καθεστώτος.
Το 1981 αποκαλύφτηκε μια οργανωμένη από τη Τεχεράνη απόπειρα πραξικοπήματος, και από τότε οι δυνάμεις ασφαλείας είναι σε συνεχή εγρήγορση. Μάλιστα, πολλά μέλη του αντιπολιτευτικού κινήματος των Σιιτων του Μπαχρέιν, κατηγορούνται ότι χρηματοδοτούνται από τη Τεχεράνη.
Το ζήτημα περιπλέκεται περαιτέρω εξαιτίας των ισχυρισμών του Ιράν ότι έχει νόμιμες εδαφικές διεκδικήσεις στο Μπαχρέιν. Ένα πρόσφατο δημοσίευμα σε εφημερίδα της Τεχεράνης, μιλούσε για το πώς το Μπαχρέιν στη πραγματικότητα αποτελεί επαρχία του Ιράν. Για όλες αυτές τις εντάσεις, η βασιλική οικογένεια θεώρησε σκόπιμο να ζητήσει βοήθεια από τη Σαουδική Αραβία, μια κίνηση όμως, που ενέχει πολλούς κινδύνους.
Από την εποχή της ισλαμικής επανάστασης του 1979, οι αγιατολάδες της Τεχεράνης ισχυρίζονται πως αποτελούν τους προστάτες των απανταχού Σιιτών μουσουλμάνων. Για αυτό και οι Ιρανοί δεν βλέπουν με καλό μάτι τη μετάβαση χιλίων στρατιωτών της Σαουδικής Αραβίας στο Μπαχρέιν, προκειμένου να στηρίξουν τη Σουνιτική βασιλική οικογένεια.
Οι σχέσεις του Ιράν με τη φονταμενταλιστική σέχτα των Σουνιτών ήταν ανέκαθεν αμφίρροπη. Το Ιράν κατηγορήθηκε το 1996, για τοποθέτηση βόμβας που ανατίναξε την αμερικανική στρατιωτική βάση στο Dharhran. Το 2003, οι Φρουροί της Επανάστασης ενεπλάκησαν σε μια σειρά παρόμοιων τρομοκρατικών επιθέσεων στη πρωτεύουσα της Σ. Αραβίας.
Γενικά, οι Σαουδάραβες κατηγορούν το Ιράν ότι προκαλεί αναταραχές μέσω των Σιιτών, οι οποίοι αποτελούν το 5% του πληθυσμού της χώρας τους (19 εκατομμύρια). Η πλειοψηφία κατοικεί στην ανατολική πλευρά της χώρας, όπου βρίσκεται και το σύνολο των πετρελαιοπηγών της Σαουδικής Αραβίας. Τη περασμένη εβδομάδα, σημειώθηκε μια «ημέρα οργής» στις περιοχές των Σιιτών, η οποία αντιμετωπίσθηκε με δακρυγόνα και λαστιχένιες σφαίρες.
Το Ιράν έχει αντιδράσει στη παρέμβαση των Σαουδαράβων, με τη διακοπή των διπλωματικών του σχέσεων με το Μπαχρέιν, και χαρακτηρίζοντας τις εξελίξεις ως «απαράδεκτες».
Υπάρχουν ανησυχίες πως η όλη κατάσταση μπορεί κάλλιστα να εξελιχτεί σε μια γενικότερη σύγκρουση μεταξύ Ιράν και Σ. Αραβίας, με τρομακτικές συνέπειες για τη Δύση.
‘Όπως λένε διπλωματικές πηγές: «Αυτοί οι δυο πάντα εχθρεύονταν ο ένας τον άλλο… φανταστείτε όμως τι έχει να γίνει αν προκληθεί στρατιωτική σύγκρουση. Όχι μόνο θα έχουμε έναν πόλεμο στον ευαίσθητο Περσικό Κόλπο, αλλά η Δύση θα αποκοπεί από τον βασικό προμηθευτή πετρελαίου της…».
The Telegraph
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου