Οσοι είδαν τον πρωθυπουργό στο Οσλο, μάλλον σκέφτηκαν ότι του ταιριάζει περισσότερο μια θέση λέκτορα σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ ή, στη χειρότερη, αυτή του μόνιμου επισκέπτη σε κάποιο τηλεοπτικό talk show της αμερικάνικης TV. Ο λόγος για την εμφάνισή του στη διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Οσλο διάσκεψη με θέμα «Οι προκλήσεις της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής». Βέβαια, στην ενίσχυση αυτής της εικόνας του, βοηθούσε πολύ το σκηνικό που είχε στηθεί μέσα στο χώρο της διάσκεψης. Μπροστά στο κοινό που καθόταν στην αίθουσα, ήταν μια υψωμένη σκηνή όπου, όπως στα τηλεοπτικά talk show, ήταν Παπανδρέου, Σαπατέρο, ο επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρός Κάν, ο ο γενικός διευθυντής της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ), Χουάν Σομαβία, ο Νορβηγός πρωθυπουργός, κ.λ.π. Αναμφισβήτα, η συζήτηση μεταξύ τους για την ανεργία δεν θα μπορούσε παρά να είναι ακαδημαϊκή. Πόσο μάλλον, όταν τόσο το ΔΝΤ όσο και η ΔΟΕ είναι οι εγκέφαλοι της κατάργησης κάθε δικαιώματος εργαζομένων και βέβαια του παγκόσμιου εφιάλτη –όπως τον χαρακτήρισαν- των 210 εκατομμυρίων ανέργων.
Ο κ.Παπανδρέου όμως, ήταν εντελώς… «φευγάτος». Εμφανίστηκε να μετέχει στη συζήτηση τόσο αποστασιοποιημένος, λές και τα προβλήματα, στα οποία αναφερόταν δεν τον αφορούσαν. Λες και ήταν μέλος κάποιου διεθνούς οργανισμού που παρατηρεί τα προβλήματα στον κόσμο, και όχι πρωθυπουργός της Ελλάδας. Ως γνωστόν, ο ίδιος εξέφρασε την πεποίθησή ότι οι στόχοι του μνημονίου θα επιτευχθούν μέχρι τα τέλη του έτους, παρά την υστέρηση που ήδη καταγράφεται στα φορολογικά έσοδα, και αφού συμφώνησε μαζί του ο κ.Κάν και φωτογραφήθηκαν, κατόπιν δείπνησαν μαζί.
Όλα έδειχναν, λες και ο κ.Παπανδρέου μετέβη στο Οσλο, μόνο και μόνο για να φωτογραφηθεί με τον κ.Καν και να καθησυχαστούν άπαντες διεθνώς ότι η Ελλάδα προχωρεί αταλάντευτα στη γραμμή του ΔΝΤ. Ηταν προφανές ότι το μήνυμα έπρεπε να σταλεί διεθνώς, αλλά και εντός της Ελλάδος, μια ημέρα μετά την μέτρια, αν όχι κακή, όπως άλλωστε «γκρίνιαζαν» πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, εμφάνιση του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.
Ακρως σημαντικό πάντως, ήταν ότι ο κ.Παπανδρέου για πρώτη φορα αναγνώρισε ως μείζον πρόβλημα τη γενικευμένη απογοήτευση που επικυριαρχεί στην Ελλάδα. «Το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης δεν είναι το κοινωνικό κράτος, αλλά η κρίση πεσιμισμού στη χώρα που πρέπει να αντιμετωπιστεί», είπε, όπως γράφει η «Καθημερινή». Ωστόσο, τη διαπίστωση αυτή, ελάχιστα ΜΜΕ –για τα οποία διαμαρτύρεται ο κ.Παπανδρέου- αναπαρήγαγαν. Οσον αφορά γενικότερα τις επισημάνσεις της διάσκεψης για το μέγα θέμα της ανεργίας, αφού αναφέρθηκε ότι «μόνο την τελευταία τριετία χάθηκαν 34 εκατομμύρια θέσεις εργασίας» και ότι «η κατάσταση ενδεχομένως να γίνει χειρότερη”, επισημάνθηκε από τον Στρος-Καν το εξής: «Θα υπάρξει μία νέα γενιά αποκομμένη από την εργασία, η οποία βαθμηδόν θα απολέσει τις δεξιότητές της». Κοντολογίς, μπαίνει ταφόπλακα στις εργασιακές κατακτήσεις του 20ου αιώνα και κάθε μορφή «μόνιμης» εργασίας που γνώρισε ο αναπτυγμένος Δυτικός κόσμος.
Το ερώτημα που προκύπτει, είναι: Μήπως «κουβάλησαν» εκεί πέρα τον κ.Παπανδρέου για να επιδείξουν ποιος είναι ο άνθρωπος, ο οποίος εφάρμοσε αυτό το πείραμα πρώτος σε όλο τον κόσμο, σε μια ολόκληρη χώρα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου