«Δανείσαμε τεράστια ποσά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δικαιούμαι να ζητήσω από τις ΗΠΑ να διατηρήσουν την καλή τους πίστη,να τιμήσουν τις υποσχέσεις τους και να εγγυηθούν για την ασφάλεια των κινεζικών κεφαλαίων»ήταν η δήλωση του πρωθυπουργού της Κίνας Γουέν Ζιαμπάο το 2009. (πηγή:http://www.tovima.gr/).Αλλά ας τα πάρουμε λίγο από την αρχή. Οι ΗΠΑ εξαρτώνται από τα κινεζικά κεφάλαια (κατέχουν περίπου 1 τρις δολάρια σε Αμερικανικά ομόλογα) αλλά και η Κίνα εξαρτάται από την ζήτηση των Αμερικανών σε καταναλωτικά προϊόντα. Θα έλεγε κανείς ότι οι Κινέζοι δανείζουν τους Αμερικανούς για να αγοράσουν κινεζικά προϊόντα (σημ.: Όπως περίπου έκαναν οι Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες για να αγοράζουμε οπλισμό από αυτές τις χώρες, αεροδρόμια ή να στηρίζουμε την αυτοκινητοβιομηχανία τους με την απόσυρση). Εδώ υπεισέρχεται όμως και ο σημαντικός παράγων των συναλλαγματικών ισοτιμιών για την εθνική πολιτική κάθε χώρας και στην περίπτωση αυτή των ΗΠΑ.. Γιατί αν αρχίσουν οι ΗΠΑ να τυπώνουν δολάρια, θα βρουν μεν χρήματα για δημόσια έργα (γεγονός που θα δώσει μια “αναπτυξιακή ανάσα” σε μια δοκιμασμένη οικονομία με ένα τραπεζικό σύστημα που παραπαίει) αλλά… ταυτόχρονα θα προκαλέσουν την απαξίωση (μέσω της υποτίμησης) των περιουσιακών στοιχείων που έχουν πουλήσει στους Κινέζους επενδυτές.
Δεν είναι λίγοι (μια ολιγόλεπτη έρευνα στο google αρκεί) αυτοί που πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει η Ελλάδα είναι να γίνει ανταγωνιστική και για να το καταφέρει αυτό θεωρεί ότι πρέπει η χώρα να επιστρέψει στη δραχμή. Και πως να τους δώσεις άδικο όταν κάποτε ο Έλληνας έπαιρνε το “σαραβαλάκι” του (ή το Pony του -αμάξι που κατασκευάστηκε μαζικά στην Ελλάδα με μεγάλη εμπορική επιτυχία-), έκανε και έναν μήνα διακοπές στα καλύτερα μέρη της πάμφθηνης Ελλάδας της Δραχμής, αγόραζε με τα τσουβάλια τα καλύτερα φρούτα και λαχανικά της Ευρώπης και απλά ζήλευε τον Βορειοευρωπαίο, ο οποίος είχε ηλεκτρονικό ψυγείο στο σπίτι του. Σήμερα έχει και ο ίδιος ένα τέτοιο ψυγείο, αλλά δυστυχώς γι’ αυτόν όταν δεν είναι άδειο, είναι γεμάτο από “μεταλλαγμένα σκουπίδια”, τα οποία προβλέπεται να δίνουν οι πολυεθνικές στην πλέμπα της Ευρώπης. Από την άλλη, για να πούμε -κατά το λαϊκό- και του στραβού το δίκιο είχε και ένα πληθωρισμό στο 15% με τράπεζες που κάτω από ένα 20% επιτόκιο δεν έβρισκες και σίγουρα μας κάνει πάρα πολύ ευάλωτους σε κερδοσκοπικά παιχνίδια αν δεν κάνουμε σοβαρή νομισματική πολιτική.
Από το Κογκρέσο αυτές τις μέρες υιοθετήθηκε ένα σχέδιο νόμου με το οποίο προβλέπονται «αντίποινα» έναντι της Κίνας, η οποία χρησιμοποιεί ένα υποτιμημένο γουάν ως «όπλο» για τη διόγκωση των εξαγωγών της (πηγή:Το Βήμα). Η Επιτροπή Οικονομικών και Δημοσιονομικών της Βουλής των Αντιπροσώπων υπερψήφισε το κείμενο του νομοσχεδίου δια βοής προωθώντας το έτσι στη Βουλή των Αντιπροσώπων με την επιβολή αντισταθμιστικών δασμών εισαγωγής πάνω στα κινεζικά προϊόντα. Αυτή την δυνατότητα αυτή την δύσκολή στιγμή η μικρή Ελλάδα μας δεν την έχει. Δεν μπορεί δηλαδή να κάνει “τεχνητά” ακριβά τα προϊόντα του εξωτερικού για να στηρίξει την παραγωγή της.
Αλλά πια παραγωγή της, θα ρωτήσει ο μέσος αναγνώστης. Αυτή που με τον νόμο 1083/1980 επί υπουργίας Έβερτ χάριν της “ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος” μέσα σε δεκαπέντε χρόνια καταστράφηκε; Ή η οικονομία μας ( για αιώνες κατά βάση αγροτική/μεταποιητική οικονομία) που χάρις και την άρση των περιορισμών και των δασμών στο διεθνές εμπόριο, πνέει τα λοίσθια αφού και ποτέ της δεν προσαρμόστηκε και ούτε (φυσικά) ήταν δυνατό να ανταγωνιστεί χώρες σαν το Μαρόκο με 1 δολάριο μεροκάματο.
Εν κατακλείδι. Ένα καλό site για να δει κανείς πόσα αμάξια παρήγαγε η Ελλάδα κατά καιρούς είναι το http://www.skyscrapercity.com/. Γιατί σε αντίθεση με αυτό που (θεωρώ ότι) έχει περάσει στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, οι Έλληνες όταν θέλουν μπορούν και να δημιουργήσουν εκτός από το να καταναλώνουν.
Και επιτέλους, το ποιος φταίει για το σημερινό μας χάλι έχει όνομα και επίθετο. Αρκεί να το ψάξεις.
Γ.Β
Υ.Σ: Το αρχικό “PONY” έπαψε να παράγεται το ’83, όταν άλλαξε η νομοθεσία δασμών των οχημάτων του είδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου