Ποιος ο ρόλος της Deutsche Bank στις τελευταίες δραματικές εξελίξεις;

• Πόσο «φιλανθρωπικές» είναι πράγματι οι διαθέσεις του Josef Ackerman (γόνος και αυτός του «περιούσιου λαού») για την Ελλάδα;

Ένας μεγάλος, άλυτος γρίφος παραμένει για τα τραπεζικά στελέχη στην Αθήνα η στάση της πανίσχυρης γερμανικής τράπεζας Deutsche Bank στην ελληνική κρίση, αλλά και στο «δράμα του ευρώ» των τελευταίων μηνών: από τη μια, η τράπεζα εμφανίζεται σε ρόλο «ευεργέτη» της χώρας, ταυτόχρονα, όμως, προκαλούν πολλές συζητήσεις τα τεράστια κέρδη πρώτου τριμήνου που ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα, τα οποία προήλθαν σχεδόν αποκλειστικά από συναλλαγές επενδυτικής τραπεζικής.
Η τράπεζα που έχει επικριθεί στην επίσημη έκθεση του κοινοβουλίου της Ισλανδίας για το ρόλο της στην πτώχευση της χώρας είναι βέβαιο, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ότι έχει «πολύ περιορισμένη έκθεση» στην Ελλάδα, με τη μορφή τοποθετήσεων σε κρατικά ομόλογα ή άλλες χρηματοδοτήσεις. Βέβαιο είναι, επίσης, ότι έχει πρωτοστατήσει, μέσω του τμήματος αναλύσεών της, στη δημιουργία του διεθνούς πανικού για την Ελλάδα, αφού οι αναφορές της επί μήνες ήταν από τις πλέον καταστροφολογικές.
Χαρακτηριστικότερη, ίσως, του πνεύματος καταστροφολογίας που επκρατούσε στις αναλύσεις της D.B. στις αρχές του χρόνου, ήταν η ανάλυση που προέβλεπε ότι «εάν η Ελλάδα καταρρεύσει, τότε το πιστωτικό κραχ του 2007-2009 θα είναι το Κεφάλαιο 1 μιας ευρύτερης ανάλυσης, με τίτλο: «Πώς Χρεοκόπησε ο Καπιταλισμός»! Στην ανάλυση αυτή, σύμφωνα με το κείμενο της D.B., το κεφάλαιο 2 θα είχε τίτλο «Θεμελιώδης κρίση των κρατικών ομολόγων – Ελλάδα», το Κεφάλαιο 3: «Η κατάρρευση της Ελλάδας», το Κεφάλαιο 4: «Η χρεοκοπία Πορτογαλίας και Ισπανίας», το Κεφάλαιο 5: «Εξεγέρσεις στην Ευρώπη», το Κεφάλαιο 6: «Η Ιταλία εκδιώκεται από τη ζώνη του ευρώ», το Κεφάλαιο 7: « Στο ευρώ μόνοι τους Γαλλία και Γερμανία» και τα Κεφάλαιο 8 και 9 « Πολιτική αναταραχή» και «Πόλεμος»!
Βέβαιο είναι, εξάλλου, ότι ο ισχυρός άνδρας της D.B., Γιόζεφ Άκερμαν, επισκέφθηκε σε κρίσιμο χρόνο την Αθήνα, λίγο πριν ληφθούν οι αποφάσεις για το διεθνή μηχανισμό στήριξης, και είχε επαφές με τον Πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών, για το περιεχόμενο των οποίων ελάχιστα έχουν γίνει γνωστά. Ό,τι και αν ειπώθηκε σε αυτές τις συναντήσεις, η συνέχεια είναι γνωστή: η Γερμανία τήρησε τη γνωστή αδιάλλακτη στάση της έναντι της Ελλάδας, οδηγώντας τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας και την Ευρωζώνη σε πρωτοφανή κρίση.
Στο τελευταίο στάδιο της κρίσης, ο κ. Άκερμαν εμφανίζει… φιλανθρωπικές διαθέσεις έναντι της Ελλάδας, καθώς ήταν ένα από τα μεγάλα αφεντικά του γερμανικού χρηματοοικονομικού συστήματος, που είχαν συνάντηση πρόσφατα με τον υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε, στην οποία εκδήλωσαν τη διάθεση προσφοράς τους προς τη χώρα, με ελαφρώς νεφελώδης δεσμεύσεις για βοήθεια, στο πλαίσιο του διεθνούς προγράμματος στήριξης.
Όμως, αυτό που σχολιάζεται ευρύτατα στους τραπεζικούς κύκλους, είναι ότι περιέργως η Deutsche, σε μια περίοδο πρωτοφανούς αναταραχής στην ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων και τα χρηματιστήρια, αλλά και την ώρα που το ευρώ υποχωρούσε όλο και χαμηλότερα, εξαιτίας των ανησυχιών για την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη, κατάφερε να εμφανίσει το πρώτο τρίμηνο του 2010 υπερκέρδη, προερχόμενα μάλιστα από την επενδυτική τραπεζική!
Ακόμη πιο περίεργο, αν όχι ύποπτο, είναι ότι την ίδια περίοδο τεράστια κέρδη από συναλλαγές στις αγορές εμφάνισαν και οι μεγάλοι ανταγωνιστές της Deutsche από τις ΗΠΑ (Bank of America Corp., JPMorgan Chase & Co., Goldman Sachs Group Inc.), που είναι γνωστό ότι δεν έχουν μείνει αμέτοχες στο μεγάλο σορτάρισμα των ελληνικών ομολόγων και του ευρώ.
Το ερώτημα που απασχολεί την τραπεζική κοινότητα είναι πώς, σε τέτοια δύσκολη περίοδο για τις αγορές, κατάφερε η γερμανική κορυφαία τράπεζα να εμφανίσει αύξηση των κερδών της κατά 48%, η οποία προήλθε κατά 90%, σύμφωνα με αναλυτές, από την επενδυτική τραπεζική, ένα τομέα που διπλασίασε τις αποδόσεις του;
Μήπως, αναρωτιούνται πολλοί στην τραπεζική αγορά, αυτά τα υπερκέρδη, που δεν θα μπορούσαν να εξηγηθούν από long θέσεις σε μετοχές και ομόλογα, παρήχθησαν από υποτιμητική κερδοσκοπία στο ευρώ, τα ελληνικά και άλλα περιφερειακά ομόλογα της Ευρωζώνης, είτε με θέσεις της ίδιας της Deutsche, είτε, κυρίως, με τεράστιες ροές χρηματοδοτήσεων προς τα κερδοσκοπικά hedge funds που έχουν πρωτοστατήσει σε αυτό το παιχνίδι;
Σε αυτά τα ερωτήματα δύσκολα μπορούν να δοθούν απαντήσεις, καθώς ελάχιστοι σε ένα πολύ κλειστό «ιερατείο» γνωρίζουν τις πραγματικές κινήσεις που είχαν αυτές τις τρελές αποδόσεις για την Deutsche Bank. Πάντως, δεν είναι λίγοι αυτοί που υποθέτουν, όλο και πιο βάσιμα, ότι η κορυφαία γερμανική τράπεζα, όπως και οι μεγάλες αμερικανικές, ίσως έχουν συστήσει μια «ανίερη συμμαχία» κατά του ευρώ, από την οποία αποκομίζουν τεράστια κέρδη, την ώρα που αναδιανέμεται βίαια από την κρίση η παγκόσμια τραπεζική πίτα. Ταυτόχρονα, όμως, οι επιδιώξεις μιας τέτοιας συμμαχίας δεν θα ήταν εντελώς άσχετες και με τις επιδιώξεις των αντίστοιχων κυβερνήσεων: η Ουάσιγκτον πασχίζει να αποφύγει την «κουρελοποίηση» του δολαρίου και το Βερολίνο επιδιώκει την αποδυνάμωση του ευρώ, για να συνεχίσει ακάθεκτη τις εξαγωγές της η γερμανική βιομηχανία.
Τα σενάρια και οι εικασίες για μια τέτοια «ανίερη» συμμαχία κατά του ευρώ και των αδύναμων χωρών της Ευρωζώνης δεν παίρνουν αφορμές μόνο από τα ύποπτα κέρδη της Deutsche Bank από την επενδυτική τραπεζική, την ώρα που κλονίζονται οι ευρωπαϊκές αγορές: οι προσεκτικοί παρατηρητές των διεθνών τραπεζικών εξελίξεων έχουν προσέξει από καιρό, ότι ο Ότμαρ Ίσινγκ, μια εμβληματική προσωπικότητα του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, έχει από καιρό «μετακομίσει» στην Goldman Sachs, ως υψηλός σύμβουλος, και ήταν εξαρχής ένας από τους μεγαλύτερους πολέμιους της παροχής διεθνούς στήριξης στην Ελλάδα…
Πηγή: Banks News – 07.05.10

Σχόλιο: Όλο και πληθαίνουν αυτοί που αναρωτιούνται, αν όλα αυτά έγιναν εν γνώσει της ελληνικής κυβέρνησης. Αν ναι, τότε πόσο απέχει αυτό από πράξη εθνικής προδοσίας; Πότε θα βγει ο πρωθυπουργός της χώρας να δώσει ΠΙΣΤΕΥΤΕΣ εξηγήσεις, και όχι… παρερμηνείες;
Τα γεγονότα φανερώνουν μια άνευ προηγουμένου εθνική τραγωδία, που θα μπορούσε να αποδοθεί μόνο σε δύο εκδοχές: Η μία (η ευνοϊκή, αλλά πολύ ασθενής) είναι , να αναγκάστηκε η κυβέρνηση να ενεργήσει όπως ενήργησε διότι γνωρίζει κάποια πράγματα που δεν μπορούν να ειπωθούν στον λαό, λόγω φόβου πρόκλησης πανικού. Και η άλλη, να εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία ξένων συμφερόντων. Αν ισχύει η πρώτη, τότε θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν, πως το πολίτευμα της χώρας είναι «προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία» και ότι θα πρέπει να ενημερώνεται η Βουλή για οτιδήποτε αφορά το δημόσιο συμφέρον. Στη δεύτερη περίπτωση, έστω και με την ύπαρξη απλών ενδείξεων (και εδώ έχουμε μάλλον αποδείξεις), θα πρέπει να αναλάβει δράση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σύμφωνα με το δικαίωμα που του παρέχει το άρθρο 48 του Συντάγματος, παράγραφος 2, που αφορά περιπτώσεις άμεσης απειλής της εθνικής ασφάλειας.
Μήπως είμαι υπερβολικός; Δεν είναι όμως ολοφάνερο, πως οι δυο Γιώργηδες (Παπανδρέου & Παπακωνσταντίνου) ξεκίνησαν αμέσως μετά της εκλογές μια κούρσα οικονομικής απαξίωσης της χώρας μας, με μια μεθοδολογία, που έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και έκανε μια κλίκα κερδοσκόπων πλουσιότερους;
Και μια προσωπική παρατήρηση:
Έχω ζήσει πάνω από τριάντα χρόνια στο εξωτερικό και ο τομέας δράσης μου ήταν κυρίως τα χρηματοοικονομικά, σε επίπεδο μάλιστα κορυφής. Άρα, αυτό που θα πω, βασίζεται σε προσωπική διαπίστωση και όχι σε εικασίες:
Όλη η κοινωνία το γνωρίζει, και εντούτοις παραμένει κοινό μυστικό, πως όπου υπάρχει συσσώρευση χρήματος (με θεμιτά ή ακόμη και αθέμιτα μέσα), κάπου εκεί κοντά βρίσκονται, σχεδόν πάντα, και οι εκπρόσωποι του «περιούσιου λαού». Αυτό, μολονότι θα μπορούσε να θεωρηθεί αρχικά αδιάφορο, αποκτά εντούτοις βαρύνουσα σημασία, όταν συνειδητοποιήσει κανείς πως τα εν λόγω άτομα εξυπηρετούν όχι απλά προσωπικά, αλλά κυρίως συλλογικά συμφέροντα, με γνώμονα μόνο φυλετικά κριτήρια. Όταν λάβει μάλιστα κανείς υπόψη και το γεγονός πως, βάση θρησκευτικών αντιλήψεων, «δεν υπάρχει περιορισμός στην εφαρμογή οποιασδήποτε μεθόδου για την απόκτηση κέρδους αρκεί να μη βλάψουν αδερφό», τότε αυτό ίσως μας βοηθήσει να ερμηνεύσουμε την απειλή που αιωρείται γύρω μας!
Και καταλήγοντας, η ποιο αποτελεσματική μέθοδος παραπληροφόρησης και προπαγάνδας, γι’ αυτούς, ήταν πάντα η μέθοδος: «απόκρυψη δια της πληροφόρησης». Έτσι ήρθαν στο προσκήνιο και οι λεγόμενες συνωμοσιολογίες, οι οποίες είναι τις περισσότερες φορές «παραποιημένες αλήθειες», και λειτουργούν μέσα στα πλαίσια αυτής της μεθόδου προπαγάνδας. Με τον τρόπο αυτό, καταφέρνουν να προκαλέσουν σύγχυση, ώστε να μη μπορεί να διακριθεί η ΑΛΗΘΕΙΑ!
Κάποιοι θα ρωτήσουν τώρα: «Γιατί αποτελούν απειλή;» Και η απάντηση:
Διότι οι στόχοι τους είναι ιμπεριαλιστικοί, και διότι αποβλέπουν στην Παγκόσμια… Δεσποτεία! Παλαιότερα είχαν χρηματοδοτήσει το αιματοκύλισμα της ανθρωπότητας –με τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους- προκειμένου να αποκτήσουν μια κεντρική εθνική υπόσταση, αλλά καθώς είδαν ότι ο κόσμος «κοιμάται» και πόσο εύκολο ήταν γι αυτούς να αποκτήσουν και τον παγκόσμιο έλεγχο, άλλαξαν τα σχέδιά τους και μετέφεραν τις φιλοδοξίες τους σε άλλα επίπεδα. Σήμερα αποτελούν τον τρίτο πόλο που διεκδικεί την παγκόσμια κυριαρχία, και χρησιμοποιούν ως μηχανισμό επικράτησης αυτό το οποίο ελέγχουν απόλυτα: Τις αγορές!
Πηγή
Διαβάστε σχετικό άρθρο: Αυτά που δεν μας είπαν ποτέ!