Υπό το βάρος μιας πιθανής κατάρρευσης του ευρώ αλλά και με δεδομένη την έλλειψη σωστού σχεδιασμού και μακροπρόθεσμης στρατηγικής, η Ευρωπαϊκή Ένωση κατέληξε χθες στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης των προβληματικών οικονομιών. Δυστυχώς, όμως, επέλεξε την εύκολη λύση του μηχανισμού που θα περιλαμβάνει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βάζοντας και επίσημα σε ευρωπαϊκό έδαφος του Αμερικανούς να αποφασίζουν για το μέλλον των χωρών.
Το πακέτο στήριξης ανέρχεται σε 720 δις ευρώ από τα οποία 60 δις θα δοθούν μέσω δανείων από την Κομισιόν, 440 δις από τα κράτη μέλη της ΕΕ και 250 δις από το ΔΝΤ. Μαζί μ’ αυτή την απόφαση θα έλθει και η παρέμβαση της ΕΚΤ στις αγορές κρατικών και ιδιωτικών ομολόγων έτσι ώστε να αποκλιμακωθεί η πίεση των αγορών. Μέσω συναλλαγματικών ανταλλαγών, των γνωστών swaps θα μπορεί η ευρωζώνη να προμηθεύεται ευκολότερα δολάρια και να είναι ομαλή η ροή χρήματος.
Οι αποφάσεις αυτές έχουν πολλές ερμηνείες:
1. Κατ’ αρχάς φαίνεται ότι έγιναν στο… πόδι και κάτω από την πίεση των αγορών. Έπρεπε να ληφθεί μια απόφαση ώστε να μην υπάρξουν κερδοσκοπικές επιθέσεις κατά του ευρώ, επιθέσεις για τις οποίες προειδοποίησε και ο Ομπάμα την Α. Μέρκελ το βράδυ της Κυριακής. Είναι άγνωστο πως αυτές οι αποφάσεις θα εφαρμοστούν και με ποιους όρους, τι επιτόκια και με ποιο μηχανισμό. Θα είναι ανάλογος με αυτόν την Ελλάδας ή θα μπορούν οι χώρες να προσφεύγουν χωρίς να είναι υποχρεωμένες να λαμβάνουν… οδηγίες για μέτρα από το ΔΝΤ; Θα έχουν οικονομικό διευθυντήριο από την Ουάσιγκτον δηλαδή ή απλά θα είναι υποχρεωμένες να λάβουν μέτρα σε συνεννόηση με την ΕΕ;
2. Αν αύριο μια χώρα, π.χ. η Πορτογαλία, αντιμετωπίσει πρόβλημα με τον δανεισμό και καταφύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό με το «καπέλο» του ΔΝΤ ίσως αυτό να μην είναι τρομακτικό. Αν όμως, κάνουμε λόγο για συστημική κρίση και εξάπλωση σε Ισπανία, Ιταλία και ιδιαίτερα στη Γαλλία τότε θα φτάνει ένα τέτοιο πακέτο; Αν μάλιστα στο χορό της καταστροφής μπει και η Βρετανία που δεν ήθελε τον μηχανισμό, με ποιο τρόπο θα βοηθηθεί;
3. Το ΔΝΤ βρίσκεται αυτή τη στιγμή με διάφορες μορφές σε 33 χώρες (η Ελλάδα είναι η τελευταία). Το ταμείο του ΔΝΤ δεν είναι απεριόριστο, επομένως μέχρι πότε θα μπορούν να δίνουν χρήμα και αν συνεχίσουν να δίνουν ποια θα είναι τα ανταλλάγματα που θα ζητήσουν;
4.Η Ευρώπη πρέπει να εξηγήσει ορισμένα ανεξήγητα: Γιατί δεν προχώρησε μόνη της στον μηχανισμό και έβαλε το καπέλο του ΔΝΤ; Γιατί επέλεξε να είναι ρυθμιστής του μέλλοντός της η Ουάσιγκτον με ότι αυτό συνεπάγεται σε πολιτικό επίπεδο;
5.Τέλος, ας σημειωθεί ότι το ΔΝΤ χρηματοδοτείται από όλες τις χώρες, και τις ευρωπαϊκές ενώ διατηρεί δικαίωμα βέτο η Ουάσιγκτον. Με λίγα λόγια οι χορηγοί του ΔΝΤ έχουν οικονομικό πρόβλημα και βάζουν χέρι στο ταμείο που οι ίδιοι έφτιαξαν αλλά με επαχθείς όρους. Έφτιαξαν έναν μηχανισμό για να προσφεύγουν στις δύσκολες στιγμές αλλά με οδυνηρό αντάλλαγμα την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους. Την εφαρμογή σκληρότατων, άγριων νεοφιλελεύθερων μέτρων που δεν τα θέλει κανείς πολιτικός.
Με άλλα λόγια, οι λαοί όμηροι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το οποίο αποκτά πλέον το ρόλο του παγκόσμιου οικονομικού χωροφύλακα.
Διαβάστε τις αποφάσεις του Ecofin εδώ: http://www.antinews.gr/?p=44761
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου