Και για να θυμηθούμε και κάτι παλιότερο… Ο εμπρησμός είναι ένα μέσο και αυτό, όπως και η γενικότερη «τρομοκρατική» δράση, άσκησης ωμών εκβιασμών σε κυβερνητικό επίπεδο από υπερεθνικά κέντρα και επιβολής πολιτικής εξουσίας με το μαχαίρι στο λαιμό. Δεν περιορίζεται μόνο στα δάση, στα βουνά και στις καλλιέργειες. Στις παραπάνω περιπτώσεις είναι προφανές ότι στοχεύει στην γεωργία, στην κτηνοτροφία, στον τουρισμό, και θέλει να προκαλέσει πλήγματα στο «σώμα» της Ελλάδας, σε πολλά επίπεδα, και να την καταστήσει ακόμα πιο ανίσχυρη και ανήμπορη στα χέρια των πολυεθνικών εταιρειών και του επελαύνωντος κεφαλαίου. Ακόμα και να αλλάξει κυβερνήσεις…
Αλλά οι εμπρησμοί χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν και σε διαφορετικές περιπτώσεις ίσως ακόμα πιο απροκάλυπτης στρατηγικής λυγίσματος της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, για την κάμψη των όποιων, όποιας φύσης, «αντιστάσεων».
Να πάμε λίγο πίσω στην δεκαετία του 80, όταν υπήρχε ακόμα ελληνικό κεφάλαιο, και μάλιστα αν όχι ισχυρό σε παγκόσμιο επίπεδο, τότε σίγουρα εύρωστο με πολύ κραταιά θέση και μερίδιο στην ελληνική αγορά, στον τομέα που θα αναφερθούμε. Σταχυολογώντας μερικά ειδησεογραφικά στοιχεία της εποχής υπενθυμίζω συνοπτικά μια από τις «σκοτεινότερες» ιστορίες που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα, που παρέμεινε πρακτικά ανεξιχνίαστη. «Οι εμπρησμοί των πολυκαταστημάτων»…
Η εφιαλτική αυλαία άνοιξε τις πρώτες πρωινές ώρες της 19-12-1980 με την ταυτόχρονη πυρπόληση του ΜΙΝΙΟΝ στην οδό Πατησίων και του ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ ΣΠΟΡ στην οδό Σταδίου στην Αθήνα. Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες, η ταυτόχρονη έναρξη και των δύο πυρκαγιών και η παράδοση στις φλόγες όλων των ορόφων από την αρχή κατέστησαν την πυροσβεστική επιχείρηση τιτάνια.
Στο ΜΙΝΙΟΝ έσπευσαν 20 πυροσβεστικά οχήματα με 100 άνδρες, οι οποίοι κατάφεραν να σταματήσουν την επέκταση της φωτιάς στα διπλανά κτίρια, έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσουν και τον κίνδυνο της ανάφλεξης των αρκετών τόνων υγρών καυσίμων που ήταν αποθηκευμένοι στο υπόγειο του καταστήματος.
Στο ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ ΣΠΟΡ επιχείρησαν 18 πυροσβεστικά οχήματα με 70 άνδρες που είχαν να αντιμετωπίσουν μετά από μερικές ώρες και την μερική κατάρρευση του κτιρίου το οποίο πήρε και κλίση προς το διπλανό κατάστημα του Κ. ΜΑΡΟΥΣΗ. Η πρώτη εκτίμηση των ζημιών και στα δύο καταστήματα υπολογίστηκε στα δύο δισεκατομμύρια δραχμές.
Παρόμοιο εφιαλτικό σκηνικό επαναλήφθηκε μετά από ένα εξάμηνο, πάλι τις πρώτες πρωινές ώρες της 3-6-1981 με την ταυτόχρονη πυρπόληση αυτή τη φορά του ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΥ στην πλατεία Δημαρχείου και του ΑΤΕΝΕ στην οδό Σταδίου. Οι πυκνοί καπνοί κάλυψαν όλο το κέντρο της πρωτεύουσας, ενώ οι φλόγες έκαναν μέρα όλο το εμπορικό κέντρο της Αθήνας.
Στον ΚΛΑΟΥΔΑΤΟ η πυρκαγιά ξεκίνησε από τον 2ο όροφο και εξαπλώθηκε ταχύτατα σε όλο το κτίριο απειλώντας με επέκταση όλο το οικοδομικό συγκρότημα μεταξύ των οδών Κρατίνου- Αθηνάς- Σοφοκλέους- Στρέιτ. Η υψηλή θερμοκρασία που αναπτύχθηκε από το τεράστιο πυροθερμικό φορτίο των εμπορευμάτων που φλέγονταν, άρχισαν να δημιουργούν καταρρεύσεις στο εσωτερικό του καταστήματος, ενώ η αντιπροσωπεία κυνηγετικών όπλων και εκρηκτικών που στεγάζονταν στο διπλανό κτίριο, σε συνδυασμό με τους αρκετούς τόνους υγρών καυσίμων που βρίσκονταν στο υπόγειο, δημιούργησαν ένα εφιαλτικό πεδίο για τους πυροσβέστες που επιχειρούσαν μέσα στο κτίριο.
Στο ΑΤΕΝΕ (αφοί Τσιτσόπουλοι) η πυρκαγιά ξεκίνησε πιθανότατα μεταξύ 3ου και 4ου ορόφου και εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλο το 8οροφο κτίριο. Και εδώ οι πυροσβέστες έδωσαν σκληρή μάχη, ανάμεσα σε εκρήξεις φιαλιδίων υγραερίου, αποσμητικών και άλλων εύφλεκτων υλικών, ενώ είχαν αναπτυχθεί τέτοιες θερμοκρασίες, που σε ορισμένα σημεία παραμόρφωσαν τις μεταλλικές επιφάνειες. Οι πρώτες εκτιμήσεις για το ύψος των καταστροφών και στα δύο πολυκαταστήματα υπολογίστηκαν περί το ένα δισεκατομμύριο δραχμές.
Ένα μήνα μετά οι άγνωστοι εμπρηστές ξανακτυπούν. Το απόγευμα της 4-7-1981 σειρά έχει το πολυκατάστημα ΔΡΑΓΩΝΑΣ στην οδό Αιόλου στην Αθήνα . Οι 50 πυροσβέστες με 10 οχήματα που έσπευσαν περιόρισαν την φωτιά στον δεύτερο και τρίτο όροφο περιορίζοντας την καταστροφή σε ζημιές ύψους περί τα έξι εκατομμύρια δραχμές, διασώζοντας την υπόλοιπη περιουσία του καταστήματος ύψους περί τα ενάμιση δισεκατομμύρια δραχμές.
Τρεις μέρες μετά, στις 7-7-1981 και πάλι απόγευμα, το εφιαλτικό σκηνικό μεταφέρεται στον Πειραιά. Το 8ώροφο πολυκατάστημα ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ στη διασταύρωση των οδών Βασιλέως Κωνσταντίνου και Τσαμαδού στον Πειραιά περικυκλώνεται από πυκνούς καπνούς. Η φωτιά εκδηλώνεται στους μεσαίους ορόφους (3ο,4ο,5ο ) καταστρέφοντας εμπορεύματα αξίας περί τα 30.000.000 δραχμές.
Oι εμπρησμοί των πολυκαταστημάτων, μια συντονισμένη ενέργεια διαρκείας και έντασης που ήταν ικανή να γονατίσει και να προκαλέσει κρίση σε μια ολόκληρη χώρα, ήταν ακριβέστατοι στην τέλεση τους, με προσεγμένες κινήσεις κι ενέργειες, στο που θα μπει η φωτιά, σε ποιον όροφο, ενώ με συνδυασμένες κινήσεις διπλών εμπρησμών προκαλούσαν πανικό και σύγχυση στα συνεργεία πυρόσβεσης. Κανένα ίχνος δεν άφησαν πίσω τους οι δράστες. Ήταν δυνατόν αυτοί να ήταν κάποιοι κοινοί, συνηθισμένοι εγκληματίες με τέτοια επαγγελματικά χτυπήματα; Η όλη διαδικασία που κράτησε όπως είδαμε 6-7 μήνες, γονάτισε τους Έλληνες κεφαλαιοκράτες, και κανείς από αυτούς δεν ορθοπόδησε ξανά ποτέ! Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΜΙΝΙΟΝ, το οποίο αν έπρεπε σε ένα καπιταλιστικό εταιρικό περιβάλλον να ξεχωρίσουμε κάποια επιχείρηση ως πιο «ανθρώπινη» αυτή θα ήταν το ΜΙΝΙΟΝ, που στο επίπεδο του εφικτού για μια καπιταλιστική επιχείρηση σεβόταν και τους υπαλλήλους και τους πελάτες. Μια τόσο πετυχημένη και ισχυρή επιχείρηση, κολοσσός για τα ελληνικά δεδομένα, και καταστράφηκε από μια… φωτιά! Η επιστροφή της δεν ήρθε, ουσιαστικά, ποτέ όπως πριν. Αυτές οι συνδυασμένες κινήσεις, έπληξαν βαθιά το ελληνικό κεφάλαιο, για χάρη όμως των πολυεθνικών επιχειρήσεων που άρχισαν δειλά δειλά από τότε να κάνουν την εμφάνιση τους στο ελληνικό προσκήνιο, μέχρι που σήμερα η ελληνική αγορά έχει κατακλυστεί από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες σε όλους τους κλάδους. Επίσης, έριξαν και εκατοντάδες ή και χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία. Συμπέρασμα: η Ιστορία διδάσκει μόνο όσους θέλουν να διδαχτούν. Αν τότε ήταν πασιφανές και για το πλέον απονήρευτο μυαλό πως η «δουλειά» είχε γίνει από κάτι κατά πολύ «ανώτερο» και «μεγάλο» από κάποιον τοπικό ανταγωνιστή ή από τον οποιοδήποτε «κατσαπλιά» προστάτη και νονό, σήμερα που βλέπουμε την συνέχιση της ίδιας κι απαράλλαχτης πρακτικής γιατί όλοι οι αρμόδιοι συμπεριφέρονται σαν να έπεσαν από τα σύννεφα; Γιατί κανείς δεν λέει τα πράγματα με το όνομα τους, ούτε καν το ΚΚΕ, να καταγγείλουν τους «μηχανισμούς» της καταστροφής της Ελλάδας ανοιχτά και με θάρρος, χωρίς να κοροϊδεύουν τον κόσμο; Είναι δυνατόν τέτοιου μεγέθους επιχειρήσεις, να εκτελούνται απλώς από «οικοπεδοφάγους»;! Με ταυτόχρονο ξέσπασμα σε Πήλιο και Πάρνηθα;! Τι «δίκτυο» είναι πια αυτό με τέτοια ισχύ και πανελλαδική οργάνωση;
Ας πάψουν να κοροϊδεύουν τον κόσμο, όλοι μαζί εν χορώ, και να συμπεριφέρονται σαν να μας βρήκε ένα «κακό» που το περιμέναμε σαν να το είχαμε προγραμματίσει ή είναι κάτι συνηθισμένο, ή έστω κάτι πρωτόγνωρο και πρωτόφαντο που δεν μας πονηρεύει ούτε κατά τις! Η στρατηγική εκβιασμών της ελληνικής δουλοπρεπούς κυβέρνησης, για να γίνει ακόμα πιο δουλοπρεπής, ακόμα πιο πειθήνια και συγκαταβατική, για να μετανιώσει για τις συμφωνίες της με τους «ανταγωνιστές» και να μην επαναλάβει άλλες τέτοιες στο μέλλον, καλά κρατεί. Και δεν υπάρχει ΕΝΑΣ από όλους τους χώρους που να θέσει το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση, και να πει πως εδώ έχουμε μια συντονισμένη επίθεση ταξικού και συνάμμα εθνικού χαρακτήρα, που εκτελείται από το Κεφάλαιο κατά της Ελληνικής κυβέρνησης αλλά μέσω αυτής και κατά όλης της Ελληνικής κοινωνίας, όλου του ελληνικού λαού, που σε λίγο δεν θα μπορεί να αναπνεύσει οξυγόνο ούτε για δείγμα. Και όλα αυτά βέβαια, ενόψει εκλογών οδηγούν καθαρά, στο να ανοιχτεί ο δρόμος στους άλλους, τους πιο δοκιμασμένων Νενέκους από αυτούς που έχουμε σήμερα στο κεφάλι μας, να έρθουν ξανά για να «διορθώσουν» τα πράγματα! Λες και επί ΠΑΣΟΚ μας έλειψαν οι εμπρησμοί, για μια 20ετία! Τυχαία είναι όλα μαζί που ξεσπούν; Ομόλογα, μπάτσοι, εμπρησμοί; Τα οποία καλά κάνει και τα μαθαίνει ο κόσμος αλλά το ζήτημα είναι ποιος τα καθοδηγεί και ενορχηστρώνει; Και τελικά προς όφελος ποίου;!
Υποσημείωση: Η υπόθεση με τους εμπρησμούς των πολυκαταστημάτων συζητήθηκε και στις ανακρίσεις των πρώτων μελών που συνελήφθησαν για την υπόθεση της «17Ν». Φαίνεται πως τις «βρώμικες» υποθέσεις που δεν εξιχνιάστηκαν ποτέ, ξέρουν να τις σκουπίζουν κάτω από το χαλάκι με τον πλέον «αξιόπιστο» τρόπο! Τι άλλη απόδειξη χρειάζεται κανείς για να αντιληφθεί ότι κάτι «βρωμούσε» σε κείνη την υπόθεση όταν κάποιοι πάνε να την αποδώσουν στην πιο βρωμερή υπόθεση που έλαβε χώρα στην Ελλάδα, αυτή της μασκαράτας της «τρομοκρατίας»;!
Απο το RESALTOmag την Πρώτη Ιουλίου του 2007.
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=13178#13178
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου