Με το ξέσπασμα του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821, η μισελληνική στάση των εβραίων φθάνει στο αποκορύφωμά της. Εβραίοι λειτουργούν σαν κατάσκοποι και προδίδουν τις επαναστατικές κινήσεις, ενώ σε πολλές περιπτώσεις λαμβάνουν μέρος και σε ομαδικές σφαγές. Τον Απρίλιο του 1822, 600 εβραίοι που αποτελούσαν τμήμα του στρατού του πασά Αβδούλ Αμπούδ, κατέστρεψαν τη Νάουσα και δολοφόνησαν εκατοντάδες κατοίκους της http://www.serrelib.gr/ethnikes.php?id=1132 [Στο σημείο αυτό οι εβραίοι δεν ήταν 600 τον αριθμό αλλά με βάση την πηγή "Με τους Τούρκους συνέπραξαν και ορισμένοι Εβραίοι από την πολυάριθμη κοινότητα τους στη Θεσσαλονίκη"]. 'Έντονη επίσης υπήρξε η συμμετοχή των εβραίων στην καταστροφή της Χίου, την οποία οι ίδιοι παρασκηνιακά υποκίνησαν, στοχεύοντας να επιδοθούν στην λεηλασία των πλούσιων εργαστηρίων του νησιού http://www.sansimera.gr/archive/articles/show.php?id=429&feature=Xios_Massacre [Υπερβολές με βάση αυτή την πηγή "117.000 Έλληνες έναντι 3.000 Οθωμανών Τούρκων και 100 Εβράιων" ο πληθυσμός της Χίου την εποχή εκείνη, δεν αποτελούσε τόσο μεγάλη απείλη]. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι το μίσος των εβραίων κατά του Ελληνικού πληθυσμού ήταν τέτοιο, ώστε όχι απλά φόνευαν αλλά και διαμέλιζαν τα πτώματα των Ελλήνων [Χωρίς σχόλια]. Ανάλογη ήταν η συμπεριφορά των εβραίων και σε άλλες περιοχές του ελλαδικού χώρου.Κατά την ταραγμένη εκείνη περίοδο οι εβραίοι όχι μόνο καταληστεύουν ή δολοφονούν τον Ελληνισμό, αλλά και τον εξουσιάζουν. Μετά την αποτυχία του εβραίου τραπεζίτη και οικονομικού παράγοντα της οθωμανικής αυτοκρατορίας Ναζή Ιωσήφ (ή Νόσση) να ιδρύσει ιουδαϊκή εστία στην Παλαιστίνη, ο σουλτάνος θα του παραχωρήσει τη διοίκηση πολλών νησιών του Αιγαίου και ιδίως της Νάξου, της Μήλου και της 'Ανδρου, απονέμοντάς του τον τίτλο του Δούκα. http://www.androsscientists.gr/historic.html
Το παρασκήνιο της αναθέσεως της διοικήσεως των Κυκλάδων από τη δυναστεία του Κρίσπη, επιτύγχανε την αφύπνιση των Ελλήνων και κατέστησε τις επαναστατικές διεργασίες περισσότερο ορατές. Τότε ακριβώς οι τούρκοι, προκειμένου να προλάβουν έγκαιρα το επαναστατικό ξέσπασμα των Ελλήνων, ανέθεσαν στον Νάσση, ο οποίος χαρακτηριζόταν για τη δολιότητά του, την διοίκηση, με στόχο να εξαπατήσουν τους 'Eλληνες και να τους κατευνάσουν. Η τοποθέτηση του Νάσση στη θέση αυτή, έγινε κατόπιν εντολής του ίδιου του σουλτάνου Σελίμ, ευνοούμενος του οποίου ετύγχανε ο βαθύπλουτος εβραίος.
Ο Σελίμ, τοποθέτησε το Νάσση στη θέση του διοικητή, κατόπιν δωροδοκίας του, κατά τα χρόνια δε της κυριαρχίας του (1566-1579) ο Νάσσης ουδέποτε επισκέφθηκε τις Κυκλάδες. Αρκέσθηκε στον διορισμό τοποτηρητή, τοποθετώντας στη θέση αυτή τον επίσης εβραίο Κορονέλλο.
Μέχρι το θάνατό του αφαίμαξε στην κυριολεξία τα Κυκλαδίτικα νησιά, αφού όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Π. Ζερλέντου «Ιωσήφ Νάζης Ιουδαίος Δουξ του Αιγαίου Πελάγους, 1566-1579», εισέπραττε ως φόρο 15.000 δουκάτα, από τα οποία αποδίδονταν στον σουλτάνο μόλις 2.000. Είχε δηλαδή υπερδιογκώσει το φόρο, προκειμένου να θησαυρίσει ακόμη περισσότερο, υποβάλλοντας τον υπόδουλο Ελληνισμό σε δυσβάστακτα βάρη...
Το επαναστατημένο γένος είχε αντιληφθεί τον ρόλο των εβραίων και τους μισούσε ακόμη περισσότερο και από τους ίδιους τους τούρκους, ορκιζόμενο να εκδικηθεί, ένα συναίσθημα το οποίο αμέσως μετά τον ξεσηκωμό δεν άργησε να εκδηλωθεί. Με την κατάληψη της Τριπόλεως, οι 'Έλληνες κατέσφαξαν όλους τους εβραίους της πόλεως -οι οποίοι ετύγχαναν συνεργάτες των τούρκων και αφόρητοι συγκατακτητές- εκτός από 12, τιμωρώντας τους κατ' αυτό τον τρόπο, για τα εγκληματικά έργα τα οποία διέπραξαν στο πλευρό των τούρκων.Κατά την απελευθέρωση του Αγρινίου (Βραχωρίου), ο ιστορικός Δ. Κόκκινος αναφέρει ότι συνέβησαν, σε σχέση με τους εβραίους τα ακόλουθα: «Αλλ' η αγριότης η εξαπτομένη υπό του πολέμου εξέσπασε κατά των εβραίων του Βραχωρίου. Ανυπεράσπιστοι ευρέθησαν υπό την μάχαιραν των νικητών. Οι Έλληνες στρατιώται κατά την αγρίαν αυτών καταδίωξιν των θυμάτων των εφώναζαν δια τους βανδαλισμούς που υπέστη ο νεκρός του Πατριάρχου από τον εβραϊκόν όχλον και δια τα καταμηνύσεις των κρυπτομένων εκεί Ελλήνων υπό εβραίων...», καταλήγοντας ο Δ. Κόκκινος αναφέρει ότι οι πράξεις αυτές ήταν «Εκδίκησις εναντίον αθώων, αλλ' ανηκόντων εις φυλήν που είχεν ανωμάλους λγοαριασμούς κατά τον Ελληνικόν αγώνα» http://roides.wordpress.com/2007/07/03/laskar30707
Το τι υπονοεί ο ιστορικός με την τελευταία φράση, είναι ευνόητο. Υπαινίσσεται τον άθλιο ρόλο των εβραίων κατά του Ελληνικού στοιχείου.Αναφορικά με την διαπόμπευση της σωρού του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε' από τους εβραίους, ο καθηγητής Ανδρεάδης σε ανακοίνωσή του στη Συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών στις 14 Φεβρουαρίου 1926 αναφέρει, επικαλούμενος στοιχεία ληφθέντα από τουρκικές πηγές, τα ακόλουθα: «Ο Μέγας Βεζύρης Μπεντερλή Αλή Πασά, κάλεσε τους επικεφαλείς των εβραίων Μουτάλ, Μπιταχή και Λεβή λέγοντάς τους επιγραμματικά τα ακόλουθα: «Καλώς ήρθατε ω εβραίοι, ιδού κρεμάστηκε ο κοινός μας εχθρός, πετάξετέ τον στη θάλασσα».
Απο το μπλογκ GreekNation-ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ-ΕΛΛΑΔΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου