Ο πόλεμος της Γαλλίας στο Μάλι είναι ένας αγώνας για όλη την Ευρώπη που όμως η Γαλλία μάχεται μόνη. Η βοήθεια στο Παρίσι με λίγα αεροσκάφη δεν είναι απλά μια υπεκφυγή εκ μέρους των ευρωπαίων εταίρων της Ένωσης. Είναι ένα μοιραίο πλήγμα σε μια κοινή ευρωπαϊκή άμυνα, γράφει ο ανταποκριτής στις Βρυξέλλες της γερμανικής Süddeutsche Zeitung, Martin Winter.
Εάν η κατάσταση στο Μάλι ήταν απλώς και μόνο για το Μάλι, οι Γάλλοι στρατιώτες δύσκολα θα στέλνονταν να πολεμήσουν ενάντια στους Ισλαμιστές. Τα συμφέροντα της πρώην αποικιακής δύναμης στην Αφρική δεν είναι αρκετά μεγάλα για τη Γαλλία ώστε να πάρει αυτό το ρίσκο. Η Γαλλία έχει παρέμβει επειδή το προβληματικό Σαχέλ κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μια σοβαρή απειλή για την Ευρώπη. Και έχει πάει μόνη επειδή οι άλλοι Ευρωπαίοι έχουν αποφύγει την ευθύνη. Αυτό λέει πολλά για την κατάσταση της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας. Και τίποτε από αυτά δεν είναι καλό.
Αν το Παρίσι δεν πάρει τίποτα περισσότερο από τους Ευρωπαίους εταίρους του εκτός από κάποια αδελφική υποστήριξη και μερικά αεροσκάφη μεταφοράς, τότε κάτι δεν πάει καλά με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο αποκλεισμός των ισλαμιστών και των τρομοκρατών από το Μάλι είναι πραγματικά προς το ευρωπαϊκό συμφέρον. Η Ευρώπη γνώριζε τους κινδύνους για περισσότερο από ένα χρόνο. Στα χέρια της Αλ Κάιντα στο Μαγκρέμπ και των ομοϊδεατών φίλων τους, το Μάλι θα μετατραπεί σε Αφγανιστάν στο κατώφλι της Ευρώπης: μια αφετηρία, στρατόπεδο εκπαίδευσης και ανάπαυσης για τη διεθνή τρομοκρατία.
Αν το Παρίσι δεν πάρει τίποτα περισσότερο από τους Ευρωπαίους εταίρους του εκτός από κάποια αδελφική υποστήριξη και μερικά αεροσκάφη μεταφοράς, τότε κάτι δεν πάει καλά με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο αποκλεισμός των ισλαμιστών και των τρομοκρατών από το Μάλι είναι πραγματικά προς το ευρωπαϊκό συμφέρον. Η Ευρώπη γνώριζε τους κινδύνους για περισσότερο από ένα χρόνο. Στα χέρια της Αλ Κάιντα στο Μαγκρέμπ και των ομοϊδεατών φίλων τους, το Μάλι θα μετατραπεί σε Αφγανιστάν στο κατώφλι της Ευρώπης: μια αφετηρία, στρατόπεδο εκπαίδευσης και ανάπαυσης για τη διεθνή τρομοκρατία.
Η έλλειψη υποστήριξης
Η ΕΕ έχει αναγνωρίσει σίγουρα αυτόν τον κίνδυνο, αλλά δεν ήταν σε θέση να συμφωνήσει σε μια ολοκληρωμένη απάντηση. Μια μικρή εκπαιδευτική αποστολή για τον στρατό του Μάλι ήταν το περισσότερο που θα μπορούσε να κάνει: η κοινή θέληση στην Ευρώπη δεν ήταν ικανή για τίποτα περισσότερο. Δεν υπήρχε σχεδιασμός προφύλαξης για μια απάντηση σε μια στρατιωτική επέμβαση έκτακτης ανάγκης, κάτι στο οποίο αντιδρούν οι Γάλλοι τώρα.
Η είδηση ότι η εκπαιδευτική αποστολή θα επιταχυνθεί αγγίζει τα όρια του κωμικού. Από τη μία πλευρά, το πρόβλημα δεν θα λυθεί από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους που κοιτάζουν με σταυρωμένα χέρια, καθώς η Γαλλία προχωρά προς τα κοινά τους συμφέροντα. Και από την άλλη πλευρά, οι στρατιώτες του Μάλι δεν έχουν σχεδόν χρόνο για τους ευρωπαίους εκπαιδευτές, ενώ στα κεντρικά και βόρεια της χώρας, πολεμούν. Οι εξελίξεις έχουν ξεπεράσει τα ευρωπαϊκά σχέδια.
Υπάρχει σοβαρή ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας;
Σήμερα, μάλλον, η ΕΕ πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα αν είναι πραγματικά σοβαρή όσον αφορά την κοινή πολιτική για την ασφάλεια. Αυτό θα σήμαινε ότι δεν αφήνει τη Γαλλία με τη δική της στρατιωτική δύναμη εδώ και τώρα. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Ιμπέρ Βεντρίν έδωσε πρόσφατα μια καταδικαστική ετυμηγορία σχετικά με την κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας που η ΕΕ επεξεργάζεται τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Αν οι ηγέτες των χωρών της ΕΕ δεν μπορούν να συμφωνήσουν γρήγορα σε αξιόπιστες αρχές για τη συνεργασία τους, τότε η ευρωπαϊκή αξίωση να είναι μια παγκόσμια δύναμη έχει τελειώσει. Ο Βεντρίν δεν θα μπορούσε ίσως να φανταστεί ότι η Ευρώπη θα δοκιμαστεί τόσο σύντομα και ότι το αποφασιστικό κριτήριο θα είναι στο Σαχέλ.
Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η Ευρώπη έχει αποτύχει σε αυτή τη δοκιμασία, επειδή τα συμφέροντα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας των κρατών μελών της ΕΕ εξακολουθούν να απέχουν πολύ. Ακριβώς για να πάρουμε το παράδειγμα του Μάλι, όλοι οι Ευρωπαίοι συμφωνούν σχετικά με τον κίνδυνο – αλλά όχι για το πώς να ασχοληθούν με το θέμα. Ούτε για το γεγονός ότι σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να προετοιμαστούν για οτιδήποτε, ακόμη και πόλεμο. Η ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας πάσχει από έλλειψη ενότητας, έλλειψη ικανότητας και η έλλειψη βούλησης. Είναι στοιχεία δεν θα εξασθενίσουν τόσο γρήγορα.
Παρ ‘όλα αυτά, οι άλλοι Ευρωπαίοι πρέπει να βοηθήσουν τώρα στρατιωτικά το Παρίσι. Πρόκειται για ένα θέμα αλληλεγγύης, αλλά υπάρχει επίσης μια μακροχρόνια αιτία: εκείνοι που θέλουν να κρατήσουν ανοιχτή την πόρτα για μια πραγματική ευρωπαϊκή πολιτική για την ασφάλεια δεν πρέπει να διατρέχουν τον κίνδυνο ότι το Παρίσι θα πρέπει να καλέσει το ΝΑΤΟ, εάν δεν μπορέσει να προχωρήσει στρατιωτικά . Αυτό θα είναι η απόλυτη απόδειξη ότι οι Ευρωπαίοι απλώς δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά.
«Το Παρίσι μόνο στη μάχη στο Μάλι»
Όταν ξεκίνησε τη στρατιωτική επιχείρηση στο Μάλι, ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ μάλλον περίμενε, όπως έγινε με τη Λιβύη, ότι οι ευρωπαίοι εταίροι του θα μπορούσαν να προσφέρουν μια χείρα βοηθείας. Ωστόσο, πέντε ημέρες μετά την έναρξη του πολέμου, δεν συνέβη κάτι τέτοιο. «Όπου κι αν κοιτάξουμε στην Ευρώπη, γάλλοι διπλωμάτες και στρατηγοί είναι πιθανόν να βρουν μόνο καλές δικαιολογίες» γράφει η Le Figaro. «Η Γερμανία, η ευρωπαϊκή δύναμη που αύξησε πρόσφατα τον στρατιωτικό προϋπολογισμό της, δεν μπορεί να δεσμεύσει στρατιώτες ή τεθωρακισμένα οχήματα χωρίς την ψήφο της Bundestag – ένα σενάριο για το οποίο η Άνγκελα Μέρκελ θα ανησυχήσει σε ένα έτος εκλογών», ακόμα κι αν έχει εκφράσει την «υποστήριξή» της για τον Ολάντ.
Στο Βερολίνο, η Die Tagesspiegel επικρίνει τη γερμανική στάση. «Η Γερμανία θα ήθελε η Γαλλία – και οι ίδιοι οι Γερμανοί – να πιστεύουν ότι θα σταθεί στο πλευρό του πλησιέστερου ευρωπαϊκού συμμάχου της. Ωστόσο, έχει αποκλείσει την ανάπτυξη στρατευμάτων μάχης και είναι ικανοποιημένος με την παροχή μόνο υλικοτεχνικής υποστήριξης. Εάν, αντί για μια σχετική νευρικότητα, ο Ολάντ έπαιρνε στα σοβαρά αυτή την προσβολή, ο γαλλο-γερμανικός άξονας θα δοκιμαζόταν σοβαρά. Σήμερα όλοι, με εξαίρεση τις ομάδες της τζιχάντ, προσποιούνται.
Όσο για τους άλλους Ευρωπαίους εταίρους, δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά από αυτούς σημειώνει η Le Figaro. «Η Ιταλία, η οποία βρίσκεται μέσα στη δίνη μιας προεκλογικής εκστρατείας και η Ισπανία, η οποία έχει φθαρεί από την κρίση, δεν έχουν δείξει ενθουσιασμό. Στα βόρεια, οι έμπειρες με το ΝΑΤΟ Κάτω Χώρες και η Δανία ενδιαφέρονται ελάχιστα για την Αφρική. Στα ανατολικά, η Πολωνία έχει επισημάνει ότι εξακολουθεί να έχει υποχρεώσεις στο Αφγανιστάν»
Ούτε η συζήτηση που ξεκίνησε την Τρίτη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ούτε η συνάντηση των 27 υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ που έχει προγραμματισθεί για την Πέμπτη θα αλλάξει αυτή η κατάσταση. Στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι μια ευκαιρία για τους διπλωμάτες να προβούν σε απολογισμό για το απογοητευτικό αποτέλεσμα της «Πρωτοβουλίας για το Σαχέλ», το οποίο σχεδιάστηκε για να ενισχύσει τις χώρες όπως το Μάλι και ξεκίνησε ηχηρά τον Μάρτιο του 2011. Παρά το γεγονός ότι οι Βρυξέλλες διέθεσαν κονδύλια, η στρατηγική στρατιωτικής ασφάλειας δεν ακολουθήθηκε ποτέ. Η απουσία ενίσχυσης από την ΕΕ θα περιπλέξει τους γενικούς υπολογισμούς για τη «δεύτερη φάση», στον απόηχο των αεροπορικών βομβαρδισμών που διαρκούν αρκετές μέρες και έχουν καταφέρει να σταματήσουν την πρόοδο της Τζιχάντ.
Πυθία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου