Το εικονιζόμενο εγγραφο της TPAO, της Τουρκικής Κρατικής Εταιρείας Πετρελαίων είναι σαφέστατο. Πρόκειται γαι «πρόσκληση ενδιαφέροντος» πρός κάθε ενδιαφερόμενο για αναζήτηση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Α. Μεσόγειο. Ε και; Ελεύθερες οικονομίες, ανοικτές θάλασσες, γιατί οχι ;
Προσέξτε τον συνοδευτικό χάρτη και την οριοθέτηση των περιοχών οχι στο εγγραφο τηςTPAO αλλά στον χάρτη 1, οπου εχω προσθέσει με γεωαναφορά τα ορια των ΑΟΖ στην Μεσόγειο σύμφωνα με το Δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS 1983). Σε περίοπτη θέση το περιβόητο «οικόπεδο» 4321, ομού μετά του 4511, αμφότερα οριοθετημένα στα ορια των Ελληνικής και Κυπριακής ΑΟΖ. Οχι πολύ, «λίγο», οσο να… «ακουμπάει» και λίγο ακόμη !
Μια ματιά σε παλαιότερο χάρτη της ΤΡΑΟ (Νοέμβριος 2008, νορβηγικό ερυνητικό σκάφος νότια του Καστελόριζου) οπως ο εικονιζόμενος χάρτης 2 μας πληροφορεί για το βάθος και την «ευελιξία» της Τουρκικής στρατηγικής. Εδώ βλέπομε ξεκάθαρη οριοθέτηση εντός ελληνικής ΑΟΖ για ερευνες, ενώ στην πρόσφατη «πρόσκληση ενδιαφέροντος» τα ορια μετετέθησαν ελαφρώς ανατολικότερα και υποτονθορίζεται οτι «θα μπορούσε» η Τουρκία να αποδεχθεί την συνθήκη UNCLOS για το δίκαιο της θάλασσας, εμμένοντας ομως σε «εξαιρέσεις» οπως σαφέστατα εδήλωσε ο κ. Νταβούτογλου.
Ανατολίτικο παζάρι λοιπόν, ελαστικά ορια στα «οικόπεδα», εμμονή στην αρνηση αποδοχής ΑΟΖ για το Καστελόριζο και «καταγγελία» του Ελληνο – Κυπριακού «αξονα» στην Α. Μεσόγειο οπως σημείωσα σε προγενέστερη ανάρτηση μου. Είναι χαρακτηριστική η τακτική «εφαψία» στην ελληνική ΑΟΖ, ισα – ισα για να διατηρείται «ζεστό» το σενάριο “disputed area” πρός μεταγενέστερη αξιοποίηση, χωρίς να δημιουργηθούν αμεσα νομικές επιπλοκές με μια εν ψυχρώ οριοθέτηση ζώνης ερευνών εντός της ελληνικής περιοχής.
Εδώ δεν θα ασχοληθώ με την Κυπριακού ενδιαφέροντος πλευρά του ζητήματος – μολονότι το 4321 είναι κατά το ημισυ (διαγώνιος) εντός Κυπριακής ΑΟΖ – , οι Κύπριοι είναι μεγάλα παιδιά, ορισαν ΑΟΖ, συνήψαν συμφωνίες με σοβαρούς επιχειρηματικούς εταίρους και ενα σοβαρό Κράτος οπως το Ισραήλ και παρά τις πασαλίδικες δηλώσεις η Τουρκία ΔΕΝ θα ρισκάρει μια μείζονα εμπλοκή στην περιοχή.
Αλλος είναι ο αδύναμος κρίκος, η Ελλάδα είναι που σφυρίζει αδιάφορα για τον ορισμό της ΑΟΖ της, που κινείται με τους παραδοσιακούς ράθυμους ρυθμούς του ελληνικού δημοσίου οταν προκύπτει εμπλοκή στα κυριαρχικά της δικαιώματα στην περιοχή ( η ενίοτε δεν κινείται καθόλου!)
Οι ερευνες στις ανωτέρω περιοχές «προσκλήσεως ενδιαφέροντος» θα ξεκινήσουν – πιθανότατα για επιχειρησιακούς λόγους σχετιζόμενους με καιρικές συνθήκες κλπ – το καλοκαίρι…Τι θα συμβεί εάν και οταν σκάφη Χ – Ψ εθνικότητος και εταιρείας συνοδευόμενα απο τουρκικά πολεμικά εισέλθουν για ερευνες στο «οικόπεδο» 4511 ? ΥπάρχειΣΥΜΠΕΦΩΝΗΜΕΝΟ «δόγμα» ανάμεσα στα ΥΠΕΞ – ΥΠΕΘ, κοινή ατεγκτη στάση μεΕΜΠΡΑΚΤΑ ΜΕΤΡΑ επιβολής της εθνικής κυριαρχίας, ΣΑΦΕΙΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΜΠΛΟΚΗΣ, η θα εχωμε πόλεμο διαρροών απο «κύκλους» των υπουργών, διαβήματα στους «καλούς Τούρκους» και παράπονα οτι οι «κακοί» του βαθέως Κράτους δεν τηρούν τα μέτρα εμπιστοσύνης;
Μήπως η καθυστέρηση διακηρύξεως ΑΟΖ κινείται στην καιροσκοπική λογική «δεν υπάρχει σαφής οριοθέτηση» ΑΡΑ πρόκειται για …ανοικτή θάλασσα, ΑΡΑ ο πάσα ενας δύναται να ερευνά και να εκμεταλλεύεται πλούτο; Και οταν προκύψει πλούτος , ΤΟΤΕ θα «καθήσωμε στο τραπέζι» με την παρουσία φυσικά των ξένων καλοθελητών που θα επείγονται να βγάλουν λεφτά για να διαμοιράσωμε αυτό που μας ανήκει;
Εχουν ληφθεί υπ’οψιν η ασταθής κατάσταση στην Αίγυπτο, αμεσο εμπλεκόμενο στην επίμαχη περιοχή (ουσιαστικά «τριεθνές» με τις ελληνική – κυπριακή – αιγυπτιακή ΑΟΖ να εφάπτονται (βλ. χάρτη 1) η εάν δεχθούμε τη τουρκική αποψη την τουρκική ΑΟΖ να εφάπτεται με την αιγυπτιακή), οι ερωτοτροπίες του καθεστώτος με την Χαμάς και το Ιράν, η διεθνής κινητικότης της Τουρκίας με «παραινέσεις» στον Καντάφι σε επίπεδο Ομπάμα – Ερντογάν ενώ ο αρχηγός της CIA συσκέπτεται στην Αγκυρα για την «ασφάλεια του Ασσαντ» και την σταθερότητα στην Συρία;
Η Τουρκία είναι παρούσα, προσκαλεί επενδύσεις στην Α. Μεσόγειο και ταυτόχρονα καθελκύει περιπολικά σκάφη ανοικτής θαλάσσης (20 Απριλίου περεδόθη το δεύτερο, ΕΓΧΩΡΙΑ κατασκευαθέν…), εχει οργανώση ενα αρτιο Ολοκληρωμένο Σύστημα Θαλάσσιας Επιτηρήσεως (UZUN UFUK), διαθέτει αεροσκάφη Ναυτικής Συνεργασίας – Περιπολίας (MPA) και εχει αποδείξει οτι στηρίζει «εν οπλοις» τις πολιτικές επιλογές της…
Είναι κατανοητό οτι «νηστική αρκούδα δεν χορεύει» και οτι ο κόσμος καίγεται για τα οικονο μικά, την ανεργία, το μνημόνιο και τις δραματικές αλλαγές που επέφερε στην κοινωνία, την εύλογη αγωνία «πού πάμε», «θα πτωχεύσει η χώρα» κλπ.
Η διαμόρφωση ομως ενός αρνητικού status quo σε οτι θα επρεπε να αποτελεί το δικό μας “lebensraum” , η εν τοις πράγμασι «ανάσχεση» της ελληνικής σφαίρας επιροής στην Α. Μεσόγειο και στο υπό διαμόρφωση νέο τοπίο στην ενέργεια (που θα παραμείνει ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ και ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ για πολλά – πολλά χρόνια εις πείσμα της αερο-ηλιακής αδολεσχίας) υποθηκεύει ακόμη περισσότερο τις οποιες ελπίδες ανακάμψεως και τοποθετεί οριστικά την χώρα σε παρακμιακή πορεία.
Parsifal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου