Η υπόθεση του κ.Λάλα είναι γνωστή, επίσης γνωστή είναι και η προσπάθεια να του δοθεί η Ελληνική υπηκοότητα.Αρκετά χρόνια μετά την αποφυλάκιση του, με αρκετούς ανθρώπους διαφορετικών πολιτικών, ιδεολογικών και κομματικών χώρων, να τον στηρίζουν , είτε λίγο είτε πολύ, ο αγώνας του Λάλα δικαιώθηκε. Με χαρά λοιπόν ακούσαμε πως ο κύριος Λάλας έλαβε την υπηκοότητα. Η κυβέρνηση, το κράτος έδωσε στον Λάλα την ικανοποίηση που ζητούσε, ένας άνθρωπος που φυλακίστηκε για την Ελλάδα, την χώρα, την πατρίδα. Κάντε ένα zoom out τώρα. Καταλάβατε τι συζητάμε;
Χρειάστηκε να περάσουν μερικά χρόνια, αρκετές πολιτικές και όχι μόνο, προσπάθειες, μπόλικη πίεση από ένα ευρύ φάσμα ατόμων του πολιτικού κόσμου, ιδεολογικών χώρων και πρωτοβουλιών, για να κάνει το κράτος τι; Το αναμενόμενο, αυτό που στο εξωτερικό είναι όχι απλά λογικό, όχι απλά δεδομένο, μα φυσιολογικό. Στο επίκεντρο της καθημερινότητας βλέπουμε διαρκώς αιτήματα Ελληνοποίησης, ατόμων μη Ελληνικής καταγωγής και ατόμων που εισήλθαν παράνομα. Τις προσπάθειες και τα αιτήματα αυτά, τις διαχειρίζονται και τις προαγάγουν, συγκεκριμένοι ιδεολογικοί και πολιτικοί χώροι. Παραλογίζοντας και διαρκώς αντιβαίνοντας την απλή λογική, την ρεαλιστική και πραγματική κατάσταση, αριστερίζοντες χώροι, πρόσωπα και δυνάμεις, έχουν καταφέρει να φέρουν την σκέψη μας στα δικά τους κανάλια και μήκη κύματος. Με σθένος, στρατιές νεολαίων, έχοντας πιστέψει το δίκαιο του αγώνα τους, υπερασπίζονται τα αριστερά αιτήματα, μα αδιαφορούν για τον Λάλα και την κάθε παρόμοια υπόθεση.Το δε κράτος και η πολιτική σκηνή της χώρας, υποκλίθηκαν στις παράλογες επιταγές της άκρας αριστεράς για παροχή άδειας παραμονής στους αλλοδαπούς ΄΄ απεργούς πείνας΄΄, σε ελάχιστες μόνο ημέρες. Εν αντιθέσει η υπόθεση Λάλα, δεν πουλάει και ιδιαίτερα.
Αυτές οι καταστάσεις πρέπει να μπουν κάτω από ένα μικροσκόπιο και να αναλυθούν διεξοδικά. Τι φταίει πολιτικά και ιδεολογικά, τι είναι αυτό που κάνει την λογική να μοιάζει χαμένη και τον παραλογισμό να εξυμνείται ως υπέρλαμπρος αστέρας; Η απώλεια του πατριωτισμού από το επίκεντρο της πολιτικής σκέψης, πρέπει να εξισωθεί με την εξαφάνιση τη λογικής από την ρητορική μας και τις πρακτικές μας ως κράτος. Ειδάλλως θα κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου και θα αργοπεθαίνουμε ιδεολογικοπολιτικά, καθισμένοι σε αναπαυτικούς καναπέδες, βρίζοντας και εκτονώνοντας την πολιτική μας ανυπαρξία. Εν τέλει θα μας αξίζει η ταμπέλα του δειλού, μιας και δεν θα έχουμε καν προσπαθήσει, να επιτύχουμε την υπεράσπιση των όποιων, θέσεων μας.
http://elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7476
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου