Θυμάστε την πρόταση της επιτρόπου της Ε.Ε. ( 1999-2004 ) κ. Διαμαντοπούλου περί θεσμοθέτησης της Αγγλικής γλώσσας, ως δεύτερης επίσημης γλώσσας στην Ελλάδα; Η πρόταση εκείνη ήταν πολύ πονηρή, γιατί θα σήμαινε πως η διδασκαλία των Αγγλικών ως δεύτερης επίσημης γλώσσας και η καθιέρωση της διδασκαλίας της ως βασικό μάθημα στο σχολείο θα της έδινε προτεραιότητα προκειμένου να καταστεί σε βάθος χρόνου, πρωτεύουσα γλώσσα του κράτους. Έτσι εξυπηρετούσε τα μακροχρόνια νεοταξικά και πολυπολιτισμικά σχέδια των μεντόρων της Νέας Τάξεως πραγμάτων.
Με την κατάθεση της προτάσεως αυτής, που ουδέποτε αποποιήθηκε μέχρι σήμερα, όπως ήταν επακόλουθο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, όχι μόνο από την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και από τα περισσότερα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ.( Ευθυμίου, Βενιζέλος κ.α. )
Το Μάιο του 2006 η κ. Διαμαντοπούλου κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο «η Έξυπνη Ελλάδα» που είναι ύμνος στον κοινωνικό φιλελευθερισμό τον οποίο και η ίδια πρεσβεύει καλυπτόμενη πίσω από τον ψευδεπίγραφο μανδύα του σοσιαλισμού. Εκεί υπερασπίζεται την θέση της περί της καθιέρωσης της Αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας, στο κεφάλαιο « Η ξένη γλώσσα ως συστατικό του ανθρωπίνου κεφαλαίου».
Από τότε μέχρι σήμερα έχει περάσει αρκετό χρονικό διάστημα και βρίσκουμε την κ. Διαμαντοπούλου, Υπουργό Παιδείας (όχι Εθνικής ) δια βίου μάθησης και Θρησκευμάτων να έχει ήδη καταγράψει στο πλούσιο βιογραφικό της την αποπομπή της Ελληνίδας δασκάλας Χαράς Νικοπούλου από το μειονοτικό σχολείο του Μεγάλου Δέρειου Έβρου, όπου η Χαρά προσπαθούσε να εμφυσήσει τον πατριωτισμό στα Ελληνόπουλα και επίσης προσπαθούσε να συνενώσει τους Έλληνες με τους Πομάκους, που έχουν παραδοθεί από όλες τις Ελληνικές Κυβερνήσεις, βορά στις διαθέσεις των Τούρκων.
Ξεπερνώντας, τα πολιτικά ατοπήματα που διαπράττει με τις παρεμβάσεις της στην οργανωτική δομή της παιδείας, με τις συγχωνεύσεις σχολείων, με το νόμο των ωρομίσθιων, των αδιόριστων και τις αποσπάσεις τους, εν ονόματι της τηρήσεως του Μνημονίου, θα ήθελα να σταθώ σε δύο από τις αμέτρητες και απαράδεκτες αναφορές που γίνονται σε σχολικά βιβλία από συντακτικές ομάδες τύπου, Θάλειας Δραγώνα με την έγκριση βεβαίως του Υπουργείου.
Η πρώτη απαράδεκτη αναφορά γίνεται στο σχολικό βιβλίο της Γ΄ Λυκείου, «Ιστορία του νεώτερου και σύγχρονου κόσμου» στην σελίδα 130 όπου υπάρχει χάρτης που αναφέρει το ψευδοκράτος των Σκοπίων με το όνομα «Μακεδονία».
Σε περίοδο που το μείζον Εθνικό θέμα της ονομασίας της γείτονας χώρας βρίσκεται σε πολύ κρίσιμο σημείο από διαπραγματευτικής πλευράς, τέτοιες «αβλεψίες» υπονομεύουν την Εξωτερική πολιτική της χώρας και διχάζουν την μαθητιώσα νεολαία της πατρίδος μας.
Η δεύτερη αναφορά είναι εξ ίσου σημαντική όχι μόνο για το ύποπτο περιεχόμενό της αλλά γιατί απευθύνεται στην τρυφερή ηλικία μαθητών της ΣΤ΄Δημοτικού.
Πιο συγκεκριμένα στα Μαθηματικά, στο Τετράδιο εργασιών, γ΄τεύχος, στο κεφάλαιο 45 και στην παράγραφο, Δραστηριότητες με προεκτάσεις: «Ξενοφοβία», αναφέρονται τα παρακάτω:
«Η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες , λόγω της οικονομικής ανάπτυξης, έγινε τόπος προορισμού πολλών οικονομικών μεταναστών. Οι άνθρωποι αυτοί έφυγαν από τις πατρίδες τους αναζητώντας καλύτερη τύχη στη δική μας. Αν και η Ελληνική κοινωνία τους δέχτηκε και τους φιλοξένησε σαν παιδιά της, υπήρξαν κάποιες, ευτυχώς λίγες, φωνές διαμαρτυρίας. Να φύγουν οι ξένοι, φώναξαν κάποιοι, μας αλλάζουν τη σύνθεση του Ελληνικού κράτους, είπαν άλλοι. Ας πάμε λίγα χρόνια πιο πίσω στο 1913 και ας εξετάσουμε τις Εθνικότητες που ζούσαν στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Εθνικότητες:
Έλληνες 39.956, Εβραίοι 61.439, Οθωμανοί 45.867, Βούλγαροι 6.263 και άλλοι ξένοι 4.364»
Ζητούν δε από τα παιδιά της έκτης δημοτικού να συμπληρώσουν με τα παραπάνω στοιχεία, παράπλευρο ραβδόγραμμα.
Κα Διαμαντοπούλου, ειλικρινά πιστεύετε πως οι φωνές διαμαρτυρίες κατά του κύματος λαθρομεταναστών στη χώρα μας είναι κάποιες μεμονωμένες φωνές πολιτών;
Κλείνετε τα μάτια σας στις κατά καιρούς δημοσκοπήσεις που δείχνουν ποσοστά άνω του 80% του λαού μας που ζητούν να φύγουν όλοι οι λαθρομετανάστες;
Τυχαία έχει ξεσηκωθεί η κοινωνία πολιτών των πόλεων των Πατρών, της Ηγουμενίτσας και του Αγίου Παντελεήμονα Αθηνών;
Είναι τυχαία η αλματώδης αύξηση της εγκληματικότητας και η παρουσίαση χρόνιων νοσημάτων που επί δεκαετίες είχαν επαλειφθεί από την χώρα μας;
Είναι τυχαίο το γεγονός της μη δυνατότητας κυκλοφορίας σε ορισμένες περιοχές του κέντρου των Αθηνών, μετά την δύση του ηλίου;
Είναι τυχαίο το γεγονός της αναφοράς σας στο τετράδιο εργασιών, της πόλης της Θεσσαλονίκης ως παράδειγμα για την πληθυσμιακή της σύνθεση το 1913;
Ενδόμυχα εύχεσθε να γίνει εκ νέου πολυπολιτισμική η Θεσσαλονίκη;
Ti σχέδια τέλος πάντων απεργάζεστε και προσπαθείτε να τα περάσετε μέσω της τρυφερής ηλικίας παιδιών δώδεκα ετών;
Ποια η σκοπιμότητα του παραπάνω προβληματισμού, σε βιβλίο των μαθηματικών;
Παναγιώτης Αποστόλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου