Αν ο Ronald Reagan ήταν ο ηθοποιός που έγινε πρόεδρος, τότε ο Barack Obama είναι σίγουρα ο πρόεδρος που έγινε ηθοποιός.
Κάθε μορφασμός του προσώπου του, κάθε κίνηση των χεριών του, κάθε λέξη που εκστομίζει, δεν είναι παρά ένα ακόμη σόου για τον 44ο πρόεδρο των ΗΠΑ.
Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που έβαλε υποψηφιότητα για τη προεδρία, παρουσιαζόμενος ενώπιον του αμερικανικού έθνους, και με το χέρι στη καρδιά δήλωνε πως θα σταματήσει τον πόλεμο στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, θα σταματήσει τους σκοτωμούς αμάχων στις χώρες αυτές, και θα πάψει επιτέλους τη ταλαιπωρία των νέων ανδρών (στρατιωτών) της Αμερικής.
Δυο χρόνια αργότερα, και ο Obama παίζει το ρόλο του αρχιστράτηγου, με ιδιαίτερο ζήλο. Αντί να τερματίσεις τους πολέμους, τους κλιμάκωσε, και μάλιστα τους επέκτεινε σε νέες περιοχές, όπως είναι το Πακιστάν, η Ανατολική Αφρική, και η Λιβύη, προσθέτοντας χιλιάδες ακόμη αθώους νεκρούς στα αμερικανικά κιτάπια.
Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που υποσχέθηκε πως θα κλείσει τη φυλακή γκούλαγκ του Guantanamo, όπου κρατούνται εκατοντάδες ανθρώπων, που απήχθησαν από διάφορα σημεία του πλανήτη, βασανίστηκαν, και φυλακίστηκαν χωρίς δίκη, και σίγουρα χωρίς καταδίκη. Δύο χρόνια μετά, και αυτή η υπόσχεση δεν πραγματοποιήθηκε. Οι εκδόσεις και οι βασανισμοί υπόπτων είναι μια πάγια πλέον αμερικανική διαδικασία, και αυτό το επιβεβαιώνει η περίπτωση του στρατιώτη Bradley Manning, που ταλαιπωρείται άγρια, απλά και μόνο επειδή είχε το θάρρος να καταγγείλει δημόσια τα αμερικανικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που υποσχέθηκε με απόλυτη ειλικρίνεια να επανεκκινήσει την αμερικανική εξωτερική πολιτική, και να σεβαστεί τις πανανθρώπινες αξίες. «Τα ανθρώπινα δικαιώματα αρχίζουν με τη ζωή του κάθε ένα από εμάς…», τόνιζε κάποτε με έμφαση.
Δυο χρόνια αργότερα, η αμερικανική εξωτερική πολιτική δεν σέβεται κανένα ανθρώπινο δικαίωμα, ούτε στο εξωτερικό αλλά ούτε και στο εσωτερικό της χώρας. Στη Γάζα, που αποτελεί το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης του κόσμου, και που πολιορκείται από την αμερικανική και ισραηλινή στρατιωτική μηχανή, η ρητορική του Obama περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μοιάζει με κακόγουστη φάρσα. Σε άλλα σημεία του μουσουλμανικού κόσμου, η μάσκα του έπεσε, και φανέρωσε έναν ακόμη πολεμοχαρή πρόεδρο, όπως άλλωστε ήταν όλοι οι προκάτοχοί του.
Πρόκειται για τον άνθρωπο που παριστάνει τον φίλο του αμερικανικού λαού, υποσχόμενος πως δεν θα περικόψει $6 τρισεκατομμύρια, αλλά μόνο … $4 τρισεκατομμύρια. Έτσι, ο ίδιος άνθρωπος που υποτίθεται πως κάποτε πάσχιζε για τους φτωχούς του Σικάγο, θα επιβάλλει αυστηρή πολιτική λιτότητας στους φτωχούς (και όχι μόνο) όλης της Αμερικής, κόβοντας $4 τρισεκατομμύρια σε παροχές υγείας, δημόσιας παιδείας, κοινωνικής πρόνοιας, και απασχόλησης.
Σε καμία περίπτωση, δεν δείχνει ο πρόεδρος να μπορεί να ξεφύγει από τα στενά όρια που τον έχει βάλει η επιχειρηματική ολιγαρχία.
Και πως θα τερματίσει τους πανάκριβους πολέμους όπως είχε υποσχεθεί;
Πως θα φέρει πίσω τα τρισεκατομμύρια που χάρισε στους τραπεζίτες;
Πώς θα αναστρέψει τις φορολογικές ελαφρύνσεις που χάρισε στους ζάπλουτους;
Αντί να κάνει τα παραπάνω, ο Obama απλά επιτίθεται εναντίον αυτών που τον ψήφισαν πρόεδρο, ελπίζοντας στην αλλαγή.
Πάνω απ όλα, πρόκειται για έναν άνθρωπο που απέδειξε επανειλημμένως ότι μπορεί να λέει ψέματα χωρίς να αλλάζει ύφος, χαμογελώντας γλυκά, ακόμη και όταν αναφέρεται στη δολοφονία αθώων μέσω μη επανδρωμένων αεροπλάνων, ενώ ετοιμάζεται να κλάψει όταν αρχίζει και μιλάει για τον «σεβασμό των ανθρωπιστικών αξιών στη Λιβύη». Στη συνέχεια βέβαια, εγκρίνει τον βομβαρδισμό των αμάχων, ενώ κλείνει τα μάτια όταν το συμμαχικό του Μπαχρέιν δολοφονεί πολίτες.
Για αυτό, στην επόμενη τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ, θα πρέπει να υπάρχει μια νέα ειδική κατηγορία για τον Barack Obama. Έτσι, θα μπορέσει να το κρεμάσει δίπλα στο άλλο του βραβείο, το Νόμπελ Ειρήνης, το οποίο παρεμπιπτόντως μπορεί επίσης να βραβευτεί ως το πιο ευφάνταστο σενάριο όλων των εποχών.
S.A.-Global Research
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου