- Mε πληθωρισμό 6% πάνε στράφι οι θυσίες των εργαζομένων και καθίσταται ανεφάρμοστο το σκληρό μνημόνιο που είναι υποχρεωμένη να τηρήσει η ελληνική κυβέρνηση για να ξεπεράσει η χώρα μας τον κίνδυνο της οικονομικής της κατάρρευσης
Του κ. Στ. Τσουκαντά, Πρώην Γεν. Δ/ντή του Υπουργείου Ανάπτυξης
Πρωταθλήτρια στην ακρίβεια, κατέχει και πάλι το υψηλότερο σκαλί στην Ευρωζώνη, με τιμάριθμο πρώτου εξαμήνου 5,2% (έναντι 1,4% του μέσου όρου των 16 μελών της Ζώνης και 1,9% αντίστοιχου των 27 μελών της Ε.Ε.). Και μόνο το γεγονός ότι έχουμε τριπλάσιο πληθωρισμό έναντι των χωρών που μας συνδέει κοινό νόμισμα, αναδεικνύει τις χρόνιες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και τις δυσκολίες να επιβιώνουμε σ’ ένα υψηλού βαθμού ανταγωνιστικό περιβάλλον. Από την άλλη μεριά, καταγράφεται μόνο στην Ελλάδα ύφεση με μείωση μέχρι στιγμής του ΑΕΠ (σε ετήσια βάση) κατά 2,5%, έναντι αύξησης στη μεν Ζώνη κατά 0,6% στη δε Ε.Ε. κατά 0,5%.
Μας συμβαίνει να έχουμε προσβληθεί από το ανθεκτικό σε κάθε θεραπεία μικρόβιο του «στασιμοπληθωρισμού», που εκκολάπτεται όταν συνυπάρχουν ύφεση και πληθωρισμός.
Σπουδαίοι οικονομολόγοι της εποχής μας θεωρούν επικίνδυνο εκρηκτικό κοκτέιλ την ύφεση με τον πληθωρισμό. Χαμηλά τραπεζικά επιτόκια, τα οποία είναι τα μόνα που μπορούν να ενισχύουν την παραγωγή, την ανάπτυξη και την απασχόληση, δεν μπορούν να συνυπάρχουν με έντονα πληθωριστικά φαινόμενα, που από τη μία κατατρώγουν το ήδη κουτσουρεμένο εισόδημα των εργαζομένων και από την άλλη δυσχεραίνουν περαιτέρω την πενιχρή ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων.
Ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα των προσπαθειών μας να ξεπεράσουμε τη βαθιά κρίση που ταλανίζει τη χώρα μας. Κάθε ολιγωρία του ΥΠΑΝ στον έλεγχο των τιμών, θα δυσχεράνει την αποτελεσματικότητα των σκληρών κυβερνητικών μέτρων λιτότητας (που με βαριά καρδιά ψήφισε η Βουλή), και ως εκ τούτου θα καταστεί προβληματική η τήρηση των υποχρεώσεων προσαρμογής της χώρας μας στους κανόνες του μνημονίου που συμφωνήθηκε με την «τρόiκα» (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ). Φοβάμαι ότι γλιτώσαμε από τη «διεθνή κερδοσκοπία», όμως τώρα απειλούμεθα σοβαρά από την «εγχώρια αισχροκέρδεια». Θα είναι κρίμα να αφήσουμε το θηρίο της ακρίβειας να κατασπαράξει την τελευταία ικμάδα που μας απομένει.
Είμαι σε θέση να γνωρίζω, από τη μακρόχρονη θητεία μου στο υπουργείο Εμπορίου, ότι στην ελληνική αγορά η ακρίβεια οφείλεται ελάχιστα στον «πληθωρισμό κόστους» και σχεδόν αποκλειστικά στον «πληθωρισμό κέρδους». Επί σειράν ετών τα μονοπώλια και τα καρτέλ κυριαρχούν στην ελληνική αγορά. Το πενιχρό έργο της Επιτροπής Ανταγωνισμού δεν κατάφερε να εξαλείψει το φαινόμενο της αισχροκέρδειας, μια και ποτέ δεν εισπράττονται τα λιγοστά πρόστιμα που επιβάλλονται ή μειώνονται σε μικροποσά από δικαστικές αρχές που αγνοούν το Κοινοτικό Δίκαιο και τις πρακτικές πολυεθνικών κυρίως επιχειρηματικών συγκροτημάτων, που, εκτός των άλλων, διακινούν εισαγόμενα προϊόντα.
Όμως για τα χρονίζοντα προβλήματα της ακρίβειας ευθύνεται και η στρεβλή διάρθρωση της ελληνικής αγοράς και ο υπερεπαγγελματισμός των Ελλήνων, που επιδιώκουν το εύκολο εμπορικό κέρδος, σε συνδυασμό με τη μέθοδο της «αρπαχτής», που διαπερνά μικρές και μεγάλες επιχειρηματικές δραστηριότητας συμπολιτών μας και τέλος η παντελής ανυπαρξία καταναλωτικής συνείδησης του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας.
Θα περίμενε κανείς ότι σε περίοδο εφαρμογής μέτρων λιτότητας, που μειώνονται οι πωλήσεις, το εμπόριο δεν θα έσπευδε να μετακυλίσει στις τιμές λιανικής πώλησης την τελευταία αύξηση του ΦΠΑ. «Η φτήνια τρώει τον παρά», έλεγε ο μακαρίτης ο πατέρας μου. Μερικοί (δυστυχώς ελάχιστοι) τήρησαν την υπόδειξή του και απορρόφησαν την αύξηση.
Απόρησα μαθαίνοντας ότι η Γερμανία προχώρησε σε μέτρα λιτότητας και έλεγχο των τιμών. Η ελληνική κυβέρνηση πάγωσε και μείωσε τις γλίσχρες αποδοχές των εργαζομένων, παρέλειψε όμως να παγώσει και να μειώσει τις τιμές και τα επιχειρηματικά κέρδη στα είδη ευρείας λαϊκής κατανάλωσης. Βρίσκω στη σημερινή τραγική συγκυρία πολλές ιστορικές ομοιότητες με την κατεστραμμένη από το πόλεμο του '40 χώρα μας, την πείνα και τις κακουχίες του αστικού πληθυσμού της που διεσώθη και επέζησε με την αμερικανική βοήθεια (σχέδιο Μάρσαλ 1945-46) και την εφαρμογή από το νεοσυσταθέν τότε υφυπουργείο Εφοδιασμού και Διανομών αστυνομικών διατάξεων του Αγορανομικού Κώδικα (Ν.Δ. 136/1946) ο οποίος τροποποιηθείς και συμπληρωθείς κατά καιρούς, ισχύει μέχρι και σήμερα. Πολύ μικρός θυμάμαι το μένος των Αθηναίων και τις λαϊκές εξεγέρσεις εναντίον των περιβόητων κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής «μαυραγοριτών».
Θα κλείσω με την ευχή της αποκλιμάκωσης των πληθωριστικών πιέσεων που, αν συνεχιστούν, θα τινάξουν στον αέρα ό,τι καταφέραμε, λαός και κυβέρνηση, για να αποφύγουμε την ολοκληρωτική χρεοκοπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου