Τι κερδίζει η Ελλάδα προσφεύγοντας στο ΔΝΤ;

• Η Ελλάδα πρέπει να χρηματοδοτήσει δύο μεγάλες εκδόσεις μακροπρόθεσμων ομολόγων που λήγουν μέσα στην άνοιξη, μια έκδοση ύψους 8,2 δις ευρώ που λήγει τον Απρίλιο και μια έκδοση 8,5 δις ευρώ που λήγει τον Μάιο

Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου υπαινίσσεται, και όχι καλυμμένα, ότι από τη στιγμή που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα καμιά παροχή ουσιαστικής στήριξης από την Ε.Ε., η Ελλάδα μπορεί να ζητήσει βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και αυτό παρά την αρνητική στάση των ευρωπαϊστών και τους φόβους τους ότι μια ενδεχόμενη ελληνική διάσωση από το ΔΝΤ θα "γράψει" ως μέγιστη ταπείνωση για το ενιαίο νόμισμα (Η Γερμανία όμως, καθόλου τυχαία, δείχνει να βλέπει όλο και πιο θετικά το ενδεχόμενο να πληρώσει κάποιος άλλος τον λογαριασμό της Ευρωζώνης).
Αλλά ο κ. Παπανδρέου μπορεί να έχει κι άλλους λόγους που τον κάνουν να θέλει να προσφύγει στο ΔΝΤ: θα του έρθει πολύ πιο φθηνά.
Η Ελλάδα πρέπει να χρηματοδοτήσει δύο μεγάλες εκδόσεις μακροπρόθεσμων ομολόγων που λήγουν μέσα στην άνοιξη, μια έκδοση ύψους 8,2 δις ευρώ που λήγει τον Απρίλιο και μια έκδοση 8,5 δις ευρώ που λήγει τον Μάιο. Υπό τις παρούσες συνθήκες οι αγορές θα ζητήσουν για το 10ετές ομόλογο αποδόσεις γύρω στο 6,36%, δηλαδή δύο φορές παραπάνω από τη Γερμανία. Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου επιδίδονται ως εκ τούτου σε αλλεπάλληλα ταξίδια - αστραπή στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τον κόσμο διαμαρτυρόμενοι για τα υψηλά σπρεντ.
Σε περίπτωση όμως που η Ελλάδα δανειστεί, ας πούμε, 10 δις ευρώ από το ΔΝΤ, θα το κάνει με επιτόκιο 2,7%. Με άλλα λόγια θα εξοικονομήσει σε κόστος εξυπηρέτησης χρέους κάπου 365 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Συγκεκριμένα τα πράγματα έχουν ως εξής:
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παρέχει δάνεια στις χώρες στη βάση ενός συστήματος ποσοστώσεων, όπου σε κάθε χώρα αποδίδεται ένα νούμερο αναλόγως με το οικονομικό της βάρος. Η Ελλάδα έχει δικαιώματα απόσυρσης 823 εκατ., ή 927 εκατ. ευρώ.
Ένα δάνειο ύψους 10 δις είναι περίπου 11 φορές η ποσόστωση της Ελλάδας και αποτελεί το μέγιστο ποσό που η Αθήνα μπορεί να εισπράξει από το ΔΝΤ. Η Ισλανδία, για να αντιμετωπίσει την ολοκληρωτική καταστροφή που προκλήθηκε από την κατάρρευση του τραπεζικού της συστήματος, πήρε δάνειο 12 φορές την ποσόστωσή της. Αν η Ελλάδα χρειαστεί επομένως περισσότερα χρήματα, θα πρέπει να τα βρει από κάπου αλλού.
Το επιτόκιο που θα καταβάλει για ένα τέτοιο δάνειο υπολογίζεται επί του βασικού επιτοκίου που χρεώνει το ΔΝΤ, και το οποίο σήμερα βρίσκεται στο 1,26%. Πρόκειται για το επιτόκιο που καταβάλλει μια χώρα για κεφάλαιο που είναι έως 3 φορές πολλαπλάσιο της ποσόστωσής της. Σε περίπτωση που το δάνειο είναι ακόμη μεγαλύτερο, το καταβαλλόμενο επιτόκιο αυξάνεται κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες, φτάνοντας το 3,26%. Για ένα δάνειο ύψους 10 δις δολαρίων το σταθμισμένο μέσο επιτόκιο για την Ελλάδα φτάνει στο 2,7%.
Σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν αποπληρώσει το δάνειο του ΔΝΤ μέσα σε 3 χρόνια, επιβαρύνεται με περαιτέρω αύξηση του επιτοκίου αυτού κατά 1 ποσοστιαία μονάδα. Η επιβάρυνση αυτή οδηγεί σε αύξηση του πραγματικού επιτοκίου στο 3,5% αλλά δεν συντελείται αυτόματα. Η κυβέρνηση δηλαδή μπορεί κάλλιστα να υπολογίζει ότι κάποιος άλλος θα κληθεί να διαχειριστεί αυτό το πρόβλημα.
Υπάρχει περίπτωση η Γερμανία ή η Γαλλία, αν συμφωνήσουν σε ένα εγχείρημα διάσωσης στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μαρτίου, να δώσουν στην Ελλάδα καλύτερα επιτόκια απ’ αυτά που χρεώνουν σήμερα οι αγορές; Μοιάζει απίθανο. Η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι το Παρίσι δεν προτίθεται να κάνει αρμπιτράζ των ελληνικών επιτοκίων. Εξίσου απρόθυμο είναι όμως και το Βερολίνο να προσφέρει στην Αθήνα πιο χαμηλά επιτόκια από την αγορά.

http://kostasxan.blogspot.com/2010/03/blog-post_23.html