Ο Τρισέ, ο Σαμαράς, η κόντρα ΕΚΤ – ΔΝΤ και ο φόβος της Πορτογαλίας- Ο Τρισέ δεν μας έσωσε επειδή έχουμε καλό τζατζίκι, αλλά για να προλάβει το ντόμινο που ερχόταν και που οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην διάλυση της Ε.Ε.
Όποια συμφωνία κι αν επετεύχθη τη μεγαλύτερη σημασία είναι η κίνηση του Ζαν Κλοντ Τρισέ να σώσει στην κυριολεξία την ελληνική οικονομία και τις τράπεζες. Αν η ΕΚΤ αποφάσιζε να μην κάνει δεκτά τα ελληνικά ομόλογα από το 2011 τότε δεν μας έσωζε κανένα πακέτο στήριξης. Θα κατέρρεε το τραπεζικό σύστημα με ότι αυτό σημαίνει για την οικονομία. Επομένως, η επιμονή του Τρισέ είναι αυτή που δίνει ανάσες στη χώρα μας κι όχι η γαλλο-γερμανική συμφωνία που έτσι κι αλλιώς δεν έχει ακόμη τεθεί σε εφαρμογή για να δούμε τι ισχύει.
Όπως άλλωστε έχουμε ήδη επισημάνει η πρόταση του Τρισέ είναι αυτή που είχε εκθέσει ο Αντώνης Σαμαράς στον Μπαρόζο και τους άλλου συνομιλητές του στα ταξίδια που έκανε στην Ευρώπη, «βάζοντας πλάτη» στην εθνική προσπάθεια. Συγκεκριμένα ο πρόεδρος της ΝΔ ήταν σταθερά εναντίον του ΔΝΤ και επέμενε η ΕΕ να δώσει τις απαραίτητες εγγυήσεις ότι δεν θα αφήσει την Ελλάδα να φτάσει στη χρεοκοπία, είτε με κάποια μορφή πιστωτικών διευκολύνσεων, είτε με την εγγύηση ότι τα ελληνικά ομόλογα θα συνεχίσουν να γίνονται δεκτά από την ΕΚΤ έως το τέλος του 2011.
Τώρα, βεβαίως, πολλοί θα αναρωτηθούν από που προέκυψε αυτή η φιλελληνική στάση από τον κεντρικό τραπεζίτη, τον ίδιο που πριν λίγες εβδομάδες έριχνε την Ελλάδα το ανάθεμα και έδειχνε να μην τον ενδιαφέρει η σωτηρία της; Πώς άλλαξε στάση η ΕΚΤ; Είναι χαρακτηριστική η στήριξή της στη χώρα μας που πριν από λίγο αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έλεγε στις Βρυξέλλες ότι το ΔΝΤ δεν μπορεί να μπει στα ευρωπαϊκά χωράφια και όταν θα αναμειχθεί θα το κάνει με τους ευρωπαϊκούς όρους. Έτσι ξαφνικά λοιπόν έγιναν όλοι Έλληνες;
Η εξήγηση που δίνει η λογική είναι ότι η ΕΚΤ και ο Τρισέ άνοιξαν μάχη επιβίωσης με το ΔΝΤ. Ή αυτοί ή εμείς ήταν το θέμα, διότι αν η Ελλάδα προσέφευγε στο ΔΝΤ τότε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και η Κεντρική Τράπεζα θα έχαναν ένα πολύ μεγάλο μέρος της εξουσίας τους και του πρεστίζ. Ο Τρισέ, βλέποντας ότι η Μέρκελ σέρνει την Ελλάδα στο ΔΝΤ χωρίς ουσιαστική εμπλοκή της Ευρώπης, αντιλήφθηκε ότι η ΕΚΤ παραμερίζεται. Κατά τη διάρκεια της δικής του προεδρίας θα έβλεπε μια Κεντρική Τράπεζα να μην έχει ρόλο και λόγο όταν μια χώρα – μέλος έχει πρόβλημα. Αυτό δεν μπορούσε να το αντέξει και καθώς αποχωρεί σύντομα από τη θέση του, τα έπαιξε όλα για όλα.
Έτσι βρήκε η Ελλάδα ένα σύμμαχο στην προσπάθειά της να σωθεί, κι αν δε βυθιστεί ο Τιτανικός θα το οφείλει σ’ αυτόν.
Ο φόβος των… άλλων
Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους και για να προλάβουμε τους… Πασόκους να βγουν στην Ομόνοια γιατί κέρδισαν το νταμπλ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Η μοναδική καλή είδηση για την Ελλάδα από το αλισβερίσι των Βρυξελλών είναι η στήριξη από τον Τρισέ και η απόφασή του για τα ομόλογα. Κι αυτό δεν το έκανε γιατί ξαφνικά θυμήθηκε πόσο καλό τζατζίκι έχουμε. Το έκανε για ένα και μόνο λόγο: Επειδή μετά την Ελλάδα ακολουθούν κι άλλες χώρες με οικονομίες που θα «σκάσουν» σαν βόμβα. Εάν λοιπόν λάμβανε διαφορετική απόφαση τότε πορτογαλικά, ισπανικά, ιταλικά ομόλογα θα ήταν κουρελόχαρτα με ότι αυτό συνεπάγεται για τις τράπεζές τους και τις οικονομίες τους.
Τα ομόλογα των άλλων ήθελε να σώσει ο Τρισέ και παρεμπιπτόντως σώθηκαν και τα ελληνικά. Αν η ΕΚΤ άφηνε ακάλυπτες τις οικονομίες που έχουν πρόβλημα τότε θα πάταγε για τα καλά πόδι το ΔΝΤ και η κεντρική τράπεζα δε θα είχε κανένα ρόλο και σκοπό.
Η ΕΚΤ φοβάται πιο πολύ την κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών και ακολούθως την μη τήρηση των υποχρεώσεων τους προς αυτή, γι’αυτό και προτιμά να στηρίξει το τραπεζικό σύσημα.
‘Οπου υπάρχουν λεφτά δεν υπάρχει θέμα γοήτρου ή δύναμης. Τα νούμερα μόνο μετράνε. Και η κίνηση του Τρισε δίνει την τελευταία ευκαιρία στις ελληνικές τράπεζες να σταθούν όρθιες.Το ίδιο έκανε ο Ομπάμα κόβοντας χρήμα στις ΗΠΑ, το ίδιο έκανε και ο Κώστας Καραμανλής με τα 28 δις, τα ίδια πάει να κάνει και ο Γιώργος Παπανδρέου, το ίδιο έκανε και ο Τρισέ.
Ξέρουν πολύ καλά ότι αν καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα θα υπάρξει ντόμινο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στην ευρωζώνη και σε όλο τον πλανήτη. Και οι “σαμουράι” της Mitsubishi και της Nomura έχουν ήδη λάβει “θέσεις επίθεσης”. Ο Τρισέ και η ΕΚΤ δεν θέλουν Ιάπωνες και Κινέζους στο τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης. Ούτε οι Γαλλογερμανικές κυβερνήσεις, φυσικά. Ανέχονται το πολύ μερικούς Άραβες τραπεζίτες, τίποτε ανατολικότερο!
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου