Η μουδιασμένη ελληνική συνείδηση και η προπαγάνδα της Τουρκίας

Του Πέτρου Χασάπη

Όταν με διάφορα προπαγανδιστικά τεχνάσματα η συνείδηση φτάνει σε μια κατάσταση που λέγεται «μουδιασμένη συνείδηση», τότε η συνείδηση δεν αντιδρά φυσιολογικά. Είτε εκτελεί χωρίς αντιστάσεις τις εντολές μιας τυραννικής ηγεσίας, είτε αδιαφορεί και δεν προβάλει καμία αντίσταση. Μάλιστα το φαινόμενο της μουδιασμένης συνείδησης είναι τόσο ατομικό όσο και μαζικό. Δηλαδή μπορεί να πάψει να αντιδρά φυσιολογικά μια ολόκληρη κοινωνία, κάτω από συγκεκριμένες τεχνικές επηρεασμού της.

Δεν θα εξετάσουμε εδώ τα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί η εκάστοτε πολιτική ηγεσία (και κυρίως σήμερα το ΠΑΣΟΚ) για να χαλαρώσει την κοινωνική συνείδηση, αλλά θα ασχοληθούμε με την ίδια τακτική που ακολουθεί η Τουρκία σε βάρος ολόκληρης της χώρας μας.

Ο Γκαίμπελς χρησιμοποίησε αυτή την τεχνική προκειμένου να…… καταλάβει η Γερμανία την Αυστρία, χωρίς να ριχθεί ούτε ένας πυροβολισμός και χωρίς να αντιδράσει η διεθνής κοινή γνώμη. Επί πέντε χρόνια συνεχώς έπαιζε με τα νεύρα των αυστριακών, όπως ο γνωστός Παυλώφ με το σκύλο του. Τη μία φορά λοιπόν η Γερμανία, με διάφορες ενέργειες και επεισόδια σηματοδοτούσε εισβολή στην Αυστρία, ξεσηκώνοντας τους αυστριακούς οι οποίοι ετοιμάζονταν ανάλογα για να αμυνθούν. Την άλλη όμως, αντί για εισβολή όλα χαλάρωναν από την πλευρά της Γερμανίας και ακολουθούσε μια περίοδος με επίθεση φιλίας με ειρηνικά συνθήματα, τα οποία ανακούφιζαν τους αυστριακούς. Μετά ακολουθούσε πάλι ένταση και πάλι χαλάρωση κ.λ.π. Η ίδια ιστορία επαναλαμβανόταν, όπως είπαμε, για πέντε χρόνια. Στο τέλος μούδιασε εντελώς η συνείδηση των αυστριακών, ρίχνοντας τις αντιστάσεις τους, ενώ η παγκόσμια κοινή γνώμη πλέον αδιαφορούσε για τα καμώματα της Γερμανίας. Τότε λοιπόν βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία η Γερμανία και εισέβαλε ανενόχλητη στην Αυστρία.

Την τεχνική αυτή τη χρησιμοποιεί ήδη η Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας συστηματικά και μακροχρόνια. Με αμφισβήτηση της ελληνικής επικράτειας, με συνεχείς παραβιάσεις του εναερίου χώρου της χώρας μας και των χωρικών μας υδάτων, με επεισόδια τύπου “Ίμίων”, από το ένα μέρος, αλλά και με επιθέσεις φιλίας από το άλλο και κορώνες περί δήθεν εφαρμογής των διεθνών συνθηκών και σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων των μουσουλμάνων, προσπαθεί αφενός να μουδιάσει τη συνείδηση των Ελλήνων στρατιωτικών και την ελληνική εθνική συνείδηση και αφετέρου να κάνει την διεθνή κοινή γνώμη να κουραστεί και να αδιαφορήσει, ώστε την κατάλληλη στιγμή να προσπαθήσει να ικανοποιήσει τις εδαφικές αξιώσεις της, που είναι ο πάγιος στρατηγικός της στόχος, χωρίς μεγάλες αντιστάσεις, γιατί γνωρίζει ότι μπορεί η Ελλάδα να μην έχει την κατάλληλη πολιτική ηγεσία για να αντισταθεί, αλλά έχει ένα λαό εντελώς αδούλωτο, τη συνείδηση του οποίου θέλει να μουδιάσει. Γι’ αυτό και παίζει με τα νεύρα μας. Παράλληλα βρήκε την ευκαιρία να διοχετεύσει στην Ελλάδα χιλιάδες μουσουλμάνους λαθρομετανάστες για να αποσυνθέσει την ελληνική κοινωνία εκ των έσω και να κάνει παιχνίδι στο μέλλον, με ανάμειξη στα εσωτερικά μας, παριστάνοντας τον προστάτης τους, όπως στη Θράκη.

Δυστυχώς βλέπουμε γύρω μας πολλούς συμπατριώτες μας, με πιο αδύναμες συνειδήσεις, που δεν αντέχουν αυτή την κατάσταση, να έχουν ήδη καμφθεί και να ενδίδουν ακούσια στον ψυχολογικό πόλεμο της Τουρκίας, φτάνοντας μέχρι του σημείου να θέλουν να καταργήσουν ακόμα και τις παρελάσεις ή τα εθνικά σύμβολα για να μην ενοχλείται στην πραγματικότητα η Τουρκία. Είναι τόσο μεγάλο το μούδιασμα της συνείδησής τους που νοιώθουν ανακούφιση καταφεύγοντας σε φιλειρηνικά αισθήματα απέναντι στην Τουρκία, ενώ τους ενοχλεί ο πατριωτισμός άλλων συμπατριωτών τους γιατί τον βλέπουν σαν κίνδυνο στην ανακούφισή τους από το αφόρητο τουρκικό πρέσινγκ. Έχουν φτάσει μάλιστα σε σημείο να μην αντιδρούν ακόμα και όταν εμφανίζεται η τούρκικη κορβέτα έξω από το Σούνιο και ελέγχει ελληνικά καράβια, ενώ ταυτόχρονα κατηγορούν την ίδια τους τη χώρα για μιλιταρισμό.

Στην πραγματικότητα όμως δεν έχουν αντιληφθεί ότι δεν τους φταίει ο πατριωτισμός των άλλων, αλλά ότι οι ίδιοι έχουν ήδη καταρρεύσει από την τεχνική της τούρκικης προπαγάνδας και βρίσκουν ανακουφιστικό καταφύγιο στον φαντασιακό “φιλειρηνισμό τους”.

ΥΓ. Τελικά, αν το καλοσκεφτούμε, και ο προδότης στην πραγματικότητα είναι μια υπερβολικά μουδιασμένη συνείδηση που έχει καταρρεύσει από την προπαγάνδα του εχθρού και βρίσκει ανακούφιση και καταφύγιο τασσόμενος με το μέρος του.