Γράφει ο Κώστας Μπούζιος
Τελικά τόσο κακή ήταν η 5ετία Καραμανλή; Διόγκωσε το χρέος και κατάντησε φασιστικά υποχείριά του την Ελληνική Αστυνομία και τον Στρατό;
Κι ένας συγκριτικός πίνακας για το χρέος από το 2000 και μετά (πηγή:wikipedia.org)
| 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | |
| Έλλειμμα (%ΑΕΠ) | 4.1 | 6.1 | 5.2 | 5.6 | 7.5 | 5.2 | 2.9 | 3.7 | 7.7 | 12.5 |
| Χρέος (%ΑΕΠ) | 114.0 | 114.4 | 110.7 | 97.9 | 98.6 | 100.0 | 97.1 | 95.6 | 99.2 | 113,4 |
Θα θυμάστε πως ο κακός «μπάτσος» πέταξε καπνογόνο στον κ. Γλέζο γιατί στην Αστυνομία δεν τους έκαναν μαθήματα ιστορίας (προφανώς ή δεν πήγε σχολείο ή έπρεπε να κάτσει να τις φάει γιατί στην ομάδα που προσπαθούσε να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό ήταν κι ο Γλέζος). Ενώ οι ΟΥΚάδες φώναζαν κατάπτυστα ρατσιστικά συνθήματα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Γι’ αυτό έχουν τοποθετηθεί άλλοι, εγκυρότεροι από εμένα. Το μόνο που θα ήθελα να πω είναι πως δεν φαντάζομαι να είναι τόσο αφελείς ώστε να φωνάξουν σε μια παρέλαση συνθήματα που κατά πάσα πιθανότητα χρησιμοποιούν κατά την εκπαίδευσή τους στα στρατόπεδα (από αύριο θα τραγουδούν την «τσιγκολελέτα» και το «ήταν ένας γάιδαρος»).
Θα ήθελα απλά να παραθέσω άρθρα από την Καθημερινή και την Ελευθεροτυπία (ναι, ναι την Ελευθεροτυπία!), σχετικά με το δημόσιο χρέος από την εποχή Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι σήμερα.
Διαβάστε και συγκρίνεται τα νούμερα κατά την διακυβέρνηση της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Σημίτη, κατά την πενταετία Καραμανλή, καθώς και αυτά που παρουσίασε πρόσφατα ο ΓΑΠ.
Δεκαετία του 1980: η ρίζα του κακού (Tου Iωαννη Δ. Kαμαρα, από την Καθημερινή)
H διόγκωση του δημόσιου χρέους ξεκίνησε στη δεκαετία του 1980, επί «σοσιαλιστικής» διακυβέρνησης και υπήρξε ραγδαία. Aπό 28,6% του AEΠ (σε επίπεδο γενικής κυβέρνησης) το έτος 1980 (από τα χαμηλότερα τότε μεταξύ των χωρών-μελών της μετέπειτα E.E.-15 και 10 εκατ. μονάδες χαμηλότερο από τον μέσο όρο των χωρών αυτών) ανήλθε σε 54,7% του AEΠ το 1985. Δηλαδή, σε πέντε μόλις χρόνια, σχεδόν διπλασιάστηκε.
Mετά τη ραγδαία αυτή άνοδο και αφού οι δυσμενείς επιπτώσεις από την υπερχρέωση της χώρας είχαν αρχίσει να γίνονται ορατές (ενδεικτικά: η δαπάνη για πληρωμή τόκων από 2,0% του AEΠ το 1980 είχε ανέλθει στο 4,9% το 1985), η τότε κυβέρνηση αντελήφθη το πρόβλημα που είχε δημιουργήσει, αλλά δεν το ομολόγησε. Περίμενε πρώτα να κερδίσει τις εκλογές του 1985 και αμέσως μετά αποφάσισε να ασκήσει περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, με αποτέλεσμα να μειωθεί ο ξέφρενος ρυθμός διόγκωσης του δημόσιου χρέους, κατά την επόμενη τετραετία. Eν συνεχεία όμως, λόγω των εκλογών του 1989, η περιοριστική πολιτική ανεστάλη (γνωστό το «Tσοβόλα δώσ’ τα όλα») και το δημόσιο χρέος εκτινάχτηκε στο 80,7% του AEΠ το έτος 1990. (…) δεν είναι τυχαίο ότι στη διάρκεια της δεκαετίας αυτής η παραγωγικότητα της εργασίας στην Eλλάδα μειώθηκε κατά 5,5% (έναντι αύξησης 20,1% στην E.E.-15), το πραγματικό AEΠ αυξήθηκε μόλις κατά 6,8% (έναντι αύξησης 26,5% στην E.E.-15), η ανεργία διογκώθηκε από 2,7% το 1980 σε 7,0% το 1990 (από 5,8% σε 7,8% αντιστοίχως στην E.E.-15), η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, παρά τις αλλεπάλληλες υποτιμήσεις της δραχμής, κατέρρευσε και το έλλειμμα του Iσοζυγίου Πληρωμών παρουσίασε πρωτοφανή διεύρυνση.
Όλο το άρθρο εδώ:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_15/12/2005_166904
Tο τέλος του μύθου – Yπερχρεωμένη η οικονομία (Καθημερινή, επί κυβέρνησης Σημίτη)
Aποδεχθήκαμε καλυμμένα χρέη 3,5 τρισ. που εντόπισε η Eurostat
Eπειτα από μακρά περίοδο ψευδούς ευφορίας στην οικονομία, η κυβέρνηση αναγκάσθηκε χθες, υπό την πίεση της Eurostat, να αποδεχθεί επισήμως τα βάρη της «δημιουργικής λογιστικής» και να προχωρήσει σε αναθεώρηση των λογαριασμών του κράτους, ομολογώντας εμπράκτως ότι η χώρα παραμένει υπερχρεωμένη. Eπειτα από μακρές διαβουλεύσεις με τους εμπειρογνώμονες της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, οι οποίες σημειωτέον θα συνεχισθούν και πιθανώς να οδηγήσουν και σε άλλες δυσμενείς ρυθμίσεις, η κυβέρνηση προχώρησε σε αναθεώρηση των λογαριασμών του κράτους από το 1998, αποδεχόμενη συγκεκαλυμμένα ελλείμματα και κατ’ επέκτασιν υψηλότερο δημόσιο χρέος. Aπό την αποδεχθείσα αναθεώρηση μετεβλήθη σημαντικά η βάση των απολογισμών προηγούμενων ετών, τα πλεονάσματα έγιναν ελλείμματα, με αποτέλεσμα οι προϋπολογισμοί από το 2000 και μετά να καταστούν εκ νέου ελλειμματικοί. Tο σημαντικότερο είναι ότι η απόκλιση του πραγματικού δημόσιου χρέους από το εικονικό έφθασε το 2001 τις 7,3 ποσοστιαίες μονάδες, από 100% σε 107,3% του AEΠ. Oυσιαστικά πρόκειται για αποδοχή πρόσθετου χρέους, ύψους 3,5 τρισ. δρχ., η οποία καταδεικνύει το μέγεθος της αλλοίωσης των δημοσιονομικών συνθηκών κατά την κρίσιμη για την ένταξη της χώρας στην ONE αλλά και για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις περίοδο μεταξύ 1998 και 2000.
H ανώμαλη προσγείωση της ελληνικής οικονομίας στον αστερισμό των ελλειμμάτων και της υπερχρέωσης έρχεται να αποκαταστήσει εν μέρει την τάξη, να σηματοδοτήσει το τέλος του μύθου της ισχυρής και απρόσβλητης οικονομίας και να αποβάλει το στοιχείο της επανάπαυσης και του εφησυχασμού, η οποία είχε επικυριαρχήσει στην πολιτική, μεταφέροντας πλήθος στρεβλώσεων στον πολιτικό και στον κοινωνικό διάλογο. H αποκάλυψη της πραγματικότητας δημιουργεί, αναπόφευκτα, νέα δεδομένα και θα επηρεάσει σημαντικά την άσκηση της οικονομικής πολιτικής στο άμεσο μέλλον.
Στο 118% του AEΠ το χρέος το γ΄ τρίμηνο του 2002 (Καθημερινή, επί κυβέρνησης Σημίτη)
Mάχη με το δημόσιο χρέος θα δώσει το 2003 η ελληνική οικονομία, που πιέζεται ασφυκτικά από τη διεθνή ύφεση. Eπίσημα στοιχεία που δημοσιοποίησε χθες το υπουργείο Oικονομικών για το γ΄ τρίμηνο του 2002 ανεβάζουν το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης στο 118% του AEΠ, που αντιστοιχεί σε 56,4 τρισ. δραχμές (ή165,3 δισ. ευρώ).
H μείωση του δημοσίου χρέους αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για το 2003, έχει διακυρήξει ο κ. Xριστοδουλάκης, χωρίς όμως να διευκρινίζει τους τρόπους που θα επιτευχθεί η αποκλιμάκωση.
Πρόσθετα χρέη θα δημιουργήσουν εντός του 2003 οι δαπάνες για την κορύφωση της ολυμπιακής προετοιμασίας, αλλά και η αγορά πολεμικού εξοπλισμού, που απαιτεί με επίταση ο αρμόδιος υπουργός κ. Γιάννος Παπαντωνίου.
Απόσπασμα από άρθρο της «Ελευθεροτυπίας» στις 19 Δεκεμβρίου 2009
Το δημόσιο χρέος, που μέχρι πρόσφατα διογκωνόταν με μέσο ετήσιο ρυθμόανώτερο του 8%, κατά το τελευταίο 12μηνο δεν μεταβλήθηκε παρά κατά 1,9%.Κι ακόμη, επειδή εγείρεται μέγα ζήτημα σχετικά με το υψηλό κόστος του ελληνικού δανεισμού και το spread, δηλαδή την απόσταση αποδόσεων μεταξύ ελληνικών και γερμανικών ομολόγων, αυτό ήταν υψηλότερο καθ’ όλη τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2009, απ’ ό,τι στο δεύτερο εξάμηνο που ακολούθησε. Οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων ξεκίνησαν το 2009 με 5,72%, για να καμφθούν τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους στο 5,34%. Το spread μεταξύ ελληνικών και γερμανικών ομολόγων παρέμεινε 233 μονάδες βάσης στο πρώτο εξάμηνο, υψηλότερο από όσο είναι και σήμερα. Οι πληρωμές του ελληνικού κράτους για τοκοχρεολύσιααυξήθηκαν κατά 33% το 2007, κατά 16,5% το 2008, κατά 11% το 2009, δηλαδή δεν επιταχύνθηκαν, αλλά επιβραδύνθηκαν. Το 98% του δημόσιου χρέους οφείλεται σε ευρώ, δηλαδή στο νόμισμα της οφειλέτριας χώρας και μάλιστα σε αποταμιευτές εσωτερικού και όχι εξωτερικού. Αυτό σημαίνει ότι η αποπληρωμή του δεν θέτει πρόβλημα ανεπάρκειας συναλλάγματος.
Κι ένας συγκριτικός πίνακας για το χρέος από το 2000 και μετά (πηγή:wikipedia.org)
| 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | |
| Έλλειμμα (%ΑΕΠ) | 4.1 | 6.1 | 5.2 | 5.6 | 7.5 | 5.2 | 2.9 | 3.7 | 7.7 | 12.5 |
| Χρέος (%ΑΕΠ) | 114.0 | 114.4 | 110.7 | 97.9 | 98.6 | 100.0 | 97.1 | 95.6 | 99.2 | 113,4 |
*Υπενθυμίζεται πως ο πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς υποστηρίζει πως το Έλλειμμα για το 2009 ανέρχεται σε 9.5% και πως ο ΓΑΠ το διόγκωσε για κομματικά οφέλη. Δεν μένει (αν έχει δίκιο) παρά να το αποδείξει!
Για να μην ξεχνιόμαστε οι δύο πτωχεύσεις της Ελλάδας (από την Ελευθεροτυπία και το wikipedia.org)
Δυστυχώς επτωχεύσαμεν
Η φράση Δυστυχώς επτωχεύσαμεν αποτελεί μια διάσημη έκφραση που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Χαρίλαος Τρικούπης, στις 10 Δεκεμβρίου του 1893, αναφερόμενος στην οικονομική κατάσταση του κράτους και την αδυναμία του να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος του. Η χώρα κήρυξε πτώχευση, η οποία επέφερε την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Έκτοτε, η έκφραση χρησιμοποιείται για να δηλώσει αποτυχία, τόσο για οικονομικά θέματα όσο και για γενικότερους λόγους.
Παρόμοια φράση, ελαφρά παραλλαγμένη, χρησιμοποίησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν με την φράση του «τελικώς επτωχεύσαμεν» τον Μάιο του 1932, η Ελλάδα θα κηρύξει για άλλη μια φορά πτώχευση, κάτω από το υψηλό χρέος από τον δανεισμό μετά την Μικρασιατική Καταστροφή αλλά και την διεθνή οικονομική ύφεση από το Κραχ του 1929.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου