Πού πηγαίνει την Οικονομία ο Παπανδρέου;

• Οι ξένοι (Ε.Ε., αγορές, τύπος) είναι μπερδεμένοι σε ότι αφορά τη σημερινή κυβέρνηση, υποψιάζομαι ότι δεν μπορούν να αντιληφθούν τις αντιφάσεις της

Όταν ένας πρωθυπουργός από τη μία “διαφημίζει” και δραματοποιεί αρνητικά τα οικονομικά τις χώρας του και από την άλλη ζητάει χαμηλότοκα δάνεια είναι σαν να έχεις ένα ελεύθερο επαγγελματία που επειδή του “έσκασε” μια επιταγή, αντί να προσπαθήσει να την δικαιολογήσει (λάθος, ξέφυγε, ασυνενοησία), αυτός λέει στην τράπεζα ότι πρέπει να κυκλοφορούν και άλλες ακάλυπτες.
Ο τραπεζίτης που τα ακούει όλα αυτά τί μπορεί να σκεφθεί;
Σχιζοφρένεια, άγνοια κινδύνου ή αυτοκτονικός ιδεασμός;
Με τέτοιου είδους σκεπτικισμό αντιμετωπίζουν οι ξένοι το σημερινό μας πρωθυπουργό, δεν μπορούν να εξηγήσουν τις πράξεις του.
Πρόκειται για ηλίθιο;
Ίσως.
Πρόκειται για σκόπιμη ενέργεια, καθοδηγούμενη από τον υπερατλαντικό μας σύμμαχο;
Πάλι ίσως.
Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ΓΙΑΤΙ ο Γιώργος κάνει αυτά που κάνει.
Υπάρχει όμως κάτι που είναι σίγουρο.
Οι πράξεις του Παπανδρέου κάνουν μεγάλο κακό σε όλους μας. Τα σημερινά επιτόκια αυξάνουν δραματικά το χρέος και εκμηδενίζουν τις προοπτικές εξόδου από την κρίση.
Ο Θεός να μας βοηθήσει, γιατί εάν περιμένουμε από τον κ. Παπανδρέου καλύτερα να μεταναστεύσουμε από τώρα.
Στους περισσότερους από τους έλληνες δεν έχει γίνει αντιληπτό τι έχει συμβεί. Οι λίγοι μήνες και η εκτίναξη των σπρεντς απλά έκαναν ορατό το ζήτημα ΑΜΕΣΗΣ χρεοκοπίας. Από τη στιγμή που μπήκαμε σε καθεστώς ύφεσης, η δυναμική του χρέους, δηλαδή η αυξητική τάση του, είναι αναπόφευκτη (πρόβλεψη ύφεσης -2 έως -4%.) Στο γεγονός αυτό οφείλεται η μη αποκλιμάκωση των επιτοκίων. Η άμεση χρεοκοπία χωρίς εξωτερική βοήθεια είναι γεγονός. Δεν είναι πλέον θέμα αξιοπιστίας. Τα νούμερα είναι αμείλικτα.
Η φούσκα του δημοσίου χρέους υπήρχε εδώ και χρόνια, όταν ήταν γύρω στο 100% του ΑΕΠ. Η χώρα προχωρούσε σε ένα τεντωμένο σχοινί και συντηρούσε την πορεία της λόγω της ανάπτυξης που έκανε δυνατή την επαναχρηματοδότηση του χρέους, διατηρώντας μια ασταθή ισορροπία εισροών-εκροών.
Η λογική αυτή στηριζόταν στην πεποίθηση ότι θα υπάρχει ΔΙΑΡΚΩΣ κάποιος βαθμός ανάπτυξης. Από τη στιγμή που λόγω παγκόσμιας κρίσης μπήκαμε σε ύφεση (ήταν αναπόφευκτο) η αναλογία χρέος/ΑΕΠ παίρνει την ανηφόρα...
Υπήρχαν φωνές που μίλαγαν για τη φούσκα αυτή και τους πιθανούς κίνδυνους να σκάσει από την απαρχή της κρίσης του 2008. Στη ΝΔ δεν έπαιρναν χαμπάρι και άφησαν τα πράγματα στην τύχη τους, ελπίζοντας ότι θα συνεχίζαμε την ίδια πορεία.
Το πρόβλημα δεν λύνεται πλέον ούτε με εξωτερική βοήθεια. Με αυτήν απλά αναβάλλεται η άμεση χρεοκοπία.
Αυτό το γνωρίζουν (ή θα έπρεπε να το γνωρίζουν) ο Παπανδρέου και ο Παπακωνσταντίνου, οι οποίοι ελπίζουν πλέον στην τύχη ή σε ένα παγκόσμιο γεγονός που θα ανατρέψει την σημερινή υπάρχουσα και άκρως ανησυχητική οικονομική κατάσταση της χώρας. Για μία ακόμη φορά τρέχουν να «μπαλώσουν» χωρίς να τολμούν να αντιμετωπίσουν το κυρίως πρόβλημα. Έτσι, σήμερα μας λένε πως σε 3 χρόνια όλα θα είναι καλά, χωρίς καν να ενδιαφέρονται για τον πλέον σημαντικό παράγοντα του κράτους, τον πολίτη. Πώς θα είναι σε 3 χρόνια ο έλληνας πολίτης; Άγνωστο… Σύμφωνα όμως με τους υπολογισμούς των κυβερνώντων, τότε θα πλησιάζουν εκλογές (εάν υπάρχουν έως τότε στην εξουσία) και τότε θα «ξανατρέξει» χρήμα στις τσέπες των πολιτών… Η γνωστή παμπάλαιη μέθοδος από τη νέα κυβερνητική πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου, που επιβεβαιώνει πως «ένα καινούργιο καπέλο δεν αλλάζει το κεφάλι στο οποίο μπαίνει»…

http://kostasxan.blogspot.com/2010/03/blog-post_3275.html