Η αλήθεια συνήθως είναι διαφορετική από αυτή που επιβάλλει το κατεστημένο και η άρχουσα τάξη, το ζήτημα της Κορέας δεν αποτελεί εξαίρεση.Στο πρώτο μου άρθρο ασχολήθηκα περισσότερο με τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Αμερικανοί αφότου είχε ξεσπάσει ο πόλεμος.Αυτό το άρθρο ασχολείται με τις συνθήκες που επικρατούσαν στο εσωτερικό της Νότιας Κορέας και ιδίως με τα καμώματα και τις σφαγές του δικτάτορα Syngman Rhee, που είχε υπό την ομηρία του τον λαό της Κορέας από το 1948 ως το 1960.
Η ιστορία έχει "κρυμμένα" αρκετά πράγματα, τα οποία, στην εποχή της πληροφορικής και του ίντερνετ, περιμένουν να αποκαλυφθούν και να μπουν στη συνείδηση των ανθρώπων, ώστε η αλήθεια να λάμψει και να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη και εγκλήματα του παρελθόντος.Η μελέτη του ζητήματος της Κορέας δεν είναι αναγκαία μόνο λόγο των σημερινών γεγονότων, αλλά κυρίως γιατί ο πόλεμος χρησιμοποιήθηκε σαν όχημα προπαγάνδας και ψευδαισθήσεων, ένας πόλεμος στον οποίο, μην το ξεχνάμε, πήραν μέρος και Έλληνες.
Ο blogger bronsteyn επένδυσε χρόνο και δουλειά και βρήκε τις πληροφορίες που μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάσταση και τα γεγονότα στη χερσόνησο της Κορέας με το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου.Το κείμενο είναι ιδιαίτερα σημαντικό και αξίζει να μελετηθεί, όπως και οι πηγές που αναφέρονται, ιδίως στο τέλος:
"Στις έρευνες μου γύρω από το πόλεμο της Κορέας, σκόνταψα επάνω σε μια έκθεση του Milchman από το έτος 1965 "D.F. Fleming on “The Origins of the Cold War".
Εκεί αναφερόταν μεταξύ άλλων:
"It is a matter ot record that Rhee and his Defence Minister had been threatening to invade North Korea for months…. It is further established, also, that Rhee had been decisively defeated in the election of May 30. 1950, an election which the American government forced-upon him.His regime was ‘left tottering.’ He .had no political future unless war broke out, and his will power was entirely sufficient to bring war about. His prewar threats to march north were discounted during the war, hut after it began the report that Secretary of State Acheson ‘never was quite sure that Rhee did not provoke the Red attack of 1950″ was amply justified."
Αυτό που μου έκανε εντύπωση (λεγόμενα του D.F. Fleming) και με έκανε να αναρωτηθώ σε αυτή τη παράγραφο, είναι η σημείωση για εκλογές, οι οποίες έλαβαν μέρος στις 30.Μαΐου 1950.Τι εκλογές ήταν αυτές;Στη Wikipedia δεν αναφέρεται τίποτα για αυτές τις εκλογές του 1950.Αντ'αυτού:
"The UN, which at that time the USA was near, took over on 14 November 1947 the mandate for reunification. The U.S. led on 10 May 1948 under the supervision of elections by the UN, lack of cooperation of the Soviet Union, but only in the south. From these came from the exile in the United States returned Syngman Rhee emerged as the winner. Some observers, the election as unfair or false means. Syngman Rhee, the government of the United States on 13 August 1948 and called on 15 August, from South Korea. In response, proclaimed by the Soviets supported Kim Il-sung on 9 September, North Korea. Kim Il-sung was by Western standards as a dictator. Even the pro-and anti showed Syngman Rhee's autocratic tendencies. There was also a perceptible opposition".
Από τις συζητήσεις σε ιστοσελίδες και φόρουμ, όπως και από τα άρθρα της Wikipedia, γίνεται αντιληπτό ότι διεξάγεται ένας "πόλεμος για την αλήθεια", και από τις διατυπώσεις που χρησιμοποιούνται γίνονται αντιληπτά μερικά πράγματα.Γίνεται λόγος για εκλογές στις 10 Μαίου 1948 ("υπό την εποπτεία του ΟΗΕ"), από τις οποίες βγήκε "νικητής" ο Syngman Rhee.Μερικοί παρατηρητές χαρακτήρισαν όμως αυτές τις εκλογές ως "άδικες ή νοθευμένες".Εντάξει.Τι συμβαίνει όμως με τις εκλογές του 1950; Σε αυτές, γράφει ο Fleming, ο Syngman Rhee υπέστη μια συντριπτική ήττα και ότι το καθεστώς του "έγειρε προς τα αριστερά".Ωραία έκφραση! Και ιδιαιτέρως ενδιαφέρον!
Ο Fleming αναφέρει παρακάτω ότι ο Syngman Rhee - λόγο αυτού - δεν είχε πια "κανένα πολιτικό μέλλον", εκτός αν ξεσπούσε πόλεμος, γιαυτό είχε δικαιολογημένο συμφέρον να συμβεί αυτό.Οι απολογητές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού επισημαίνουν ότι το ενδιαφέρον και οι επιδιώξεις του Syngman Rhee (φωτό) δεν σημαίνουν αυτομάτως ότι είναι πραγματικά υπεύθυνος για το πόλεμο που επακολούθησε.
Εντάξει.Το ερωτηματικό για τις αιτίες του πολέμου έχει όμως απαντηθεί.Στις 26.Ιουνίου 1950 πολλά δυτικά μίντια μετέδωσαν την είδηση της κατάληψης της βορειοκορεατικής πόλης Heaju από τα νοτιοκορεατικά στρατεύματα.Αυτό αποδεικνύει τι πραγματικά συνέβη.Η κατάληψη μιας μεσαίου μεγέθους πόλης έδωσε μια νέα διάσταση στις αψιμαχίες που ελάμβαναν μέρος ως τότε στα σύνορα μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας.Το ερωτηματικό γύρω από το ποιος ευθύνεται για τον πόλεμο που ακολούθησε έχει επομένως απαντηθεί.Τα νοτιοκορεατικά στρατεύματα του Syngman Rhee είναι που ξεκίνησαν τον πόλεμο και ο μύθος περί της "αιφνιδιαστικής επίθεσης της Βόρειας- στη Νότια Κορέα" αποτελεί ένα ιστορικό ψέμα.
Εκλογές στη Νότια Κορέα το Μάη του 1950;
Το ερωτηματικό για τις εκλογές που υποτίθεται έλαβαν μέρος στις 30.Μαΐου 1950 δεν έχει όμως αποσαφηνιστεί.Τι ψηφίστηκε τότε, ποια ήταν τα αποτελέσματα και γιατί δεν αναφέρεται τίποτα επί αυτού στη Wikipedia;
Μια φιλική προς τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας ιστοσελίδα γράφει γιαυτό:
"It succeeded the Soviet Union in negotiations to reach that total up to 1950 free Korean elections should take place. The U.S. imperialists but soon realized that their puppet Syngman Rhee had no chance, to win these elections. In the election forecasts for 1950 Syngman Rhee 1% of the votes predicted. He lost all democratic elections. He had therefore no backing among the people so that he, in order to remain in power, to open fascist dictatorship had to go through. The results of the democratic rules of elections were declared invalid."
Φυσικά πρέπει να υπάρχει η ανάλογη δόση δυσπιστίας και για τις πληροφορίες που διατίθενται από τις πηγές της αντίθετης πλευράς.Αυτή η πηγή υποστηρίζει ότι ο Syngman Rhee έχασε όλες τις δημοκρατικές εκλογές.Ποιες ήταν αυτές;
Ας επιστρέψουμε πρώτα στις νοτιοκορεατικές εκλογές του 1948.Η αγγλόφωνη Wikipedia αναφέρει κάποια πολύ ενδιαφέρον πράγματα (αποσιωπά όμως τις εκλογές του 1950):
"Rhee won a seat at the First Assembly of South Korea on 10 May 1948 by a parliamentary vote after left-wing parties boycotted the election. After being elected as the Speaker of the Constituent Assembly on May 31, Rhee was elected the first president of South Korea defeating Kim Koo, the last president of the Provisional Government by a count of 182-13 on 20 July 1948. It should be noted that Kim Koo was not aware of his nomination for presidency; the nomination was likely an attempt to discredit him as a nationalist. On 15 August 1948, he formally took over power from the US military and de jure sovereignty of Korean people from the Provisional Government."
Οι εκλογές του 1948 μποϊκοταρίστηκαν επομένως από τα "αριστερά κόμματα".Προφανώς πρέπει να υπήρχαν περισσότερα κόμματα εκτός του τότε αδύναμου και διχασμένου κομμουνιστικού κόμματος.Μπορούμε να υποθέσουμε ότι λόγο της κατάρρευσης της ιαπωνικής αυτοκρατορίας το 1945 και της συνεργασίας της άρχουσας κορεατικής τάξης με τους Ιάπωνες, οι επαναστατικές δυνάμεις και ο κορεατικός εθνικισμός στη Βόρεια και Νότια Κορέα πρέπει στη πλειοψηφία του στο πληθυσμό να είχε "αριστερό προσανατολισμό".
Την ίδια περίπου εποχή οι προβλέψεις για τις εκλογές σε όλο το Βιετνάμ έδιναν στον Ho Chi Minh ένα 80% των ψήφων (γιαυτό και εμποδίστηκαν από τη Γαλλία και τις ΗΠΑ - με τη διαίρεση του Βιετνάμ).Ο αναφερθέν στο κείμενο της Wikipedia, Kim Koo, που ήταν χωρίς τη συγκατάθεση του υποψήφιος στις νοτιοκορεάτικες προεδρικές εκλογές, με στόχο προφανώς να δυσφημιστεί (ήταν εθνικιστής που απέρριπτε τις ξεχωριστές εκλογές), είχε δολοφονηθεί.Όχι, ο Kim Koo δεν ήταν κομμουνιστής.
Ο δολοφόνος του, Ahn Doo-hee, που αποκαλύφθηκε το 2001, ήταν πρώην πράκτορας των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών (που τότε δεν ονομάζονταν CIA αλλά "US Counter-intelligence Corps").Είχε περάσει μόνο ένα χρόνο στη φυλακή, μέχρι το 1950, αφού του απονεμήθηκε "χάρη" και απολάμβανε μέχρι το θάνατο του, το 1996, μια αξιοσέβαστη και προπάντων εύπορη ζωή.Η πολιτική εκτέλεση του Kim Koo ενορχηστρώθηκε από το "δεξί χέρι" του Syngman Rhee, τον Kim Chang-Ryong.Γιαυτόν αναφέρεται ότι δολοφονήθηκε το 1956 από "συναδέλφους" του στο στρατό και:
"Because of his relentless investigations, Kim Chang-Ryong was hated so much by a majority of the Korean people that his wife and kids even had to flee to South America, as the press said that “even his family is ashamed of him and abandons him”."
Ενδιαφέρον γεγονότα που κρύβει η ιστορία, έτσι δεν είναι;
Τα αναφερθέν γεγονότα καταδεικνύουν ότι οι εκλογές του 1948 στη Νότιο Κορέα δεν ήταν καθόλου "δημοκρατικές" όπως μας παρουσιάστηκε.Τα στοιχεία δείχνουν ότι νοθεύτηκαν από τον Syngman Rhee.Σε αυτό συντείνουν κι άλλες πληροφορίες της αγγλόφωνης Wikipedia για το πόλεμο της Κορέας:
"As president, Rhee assumed dictatorial powers even before the Korean War broke out in 1950. He allowed the internal security force (headed by his right-hand man, Kim Chang-ryong) to detain and torture suspected Communists and North Korean agents. His government also oversaw several massacres, the most notable one being on the island of Jeju island in response to an uprising by leftist factions."
Ο Syngman Rhee είχε λοιπόν "δικτατορικές εξουσίες" και άφηνε να συλλαμβάνουν και να βασανίζουν "κομμουνιστές" και "βορειοκορεατικούς πράκτορες" και ήταν υπεύθυνος για "μερικές" σφαγές (μεταξύ άλλων αυτό της νήσου Jeju που είναι καλά καταγεγραμμένο).
Αλλά ας γυρίσουμε πίσω στο ερώτημα τι εκλογές ήταν αυτές που υποτίθεται ότι διεξήχθησαν στις 30.Μαΐου 1950.Ότι με βάση τα παραπάνω στοιχεία θα πρέπει να εκλάβουμε τις εκλογές του 1948, που συνοδεύτηκαν από πολιτικές απατεωνιές και πολιτικές δολοφονίες, και που μποϊκοταρίστηκαν από μεγάλο μέρος του νοτιοκορεάτικου πληθυσμού, ως νοθευμένες, είναι δεδομένο.Το αναφερθέν μακελειό της νήσου Jeju είναι μόνο ένα από πολλά και ας δώσουμε προσοχή ότι γίνεται λόγος για “leftist fractions”, δηλ. για περισσότερες αριστερές ομάδες και ρεύματα.Η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα βάφτισε αργότερα όλες αυτές τις ομάδες ως "κομμουνιστικά καθοδηγούμενες" (δηλ. ότι έπαιρναν διαταγές από το σταλινιστικό κομμουνιστικό κόμμα), όπως βαφτίζουν σήμερα τη κάθε σφαγή στο Αφγανιστάν ότι είναι πράξη των “Taliban”.
Οι εκλογές στη Νότιο Κορέα το Μάη 1950!
Την απάντηση για τις εκλογές της 30.Μαίου 1950 έλαβα από μια ιστοσελίδα που θα περίμενε κανείς το λιγότερο να την παρείχε.Πρόκειται για την ιστοσελίδα http://korea50.army.mil, δηλ. μια ιστοσελίδα του αμερικανικού στρατού.Εκεί αναφέρεται για το θέμα Syngman Rhee:
"He spent the next 30 years as a spokesman for Korean independence, and in 1919 was elected president of the “Korean Provisional Government” in exile in Washington, D.C. Rhee became the best known Korean leader during World War II and campaigned vigorously for a policy of immediate independence and unification of the Korean Peninsula. He soon built up a mass political organization supported by strong-arm squads. With the assassination of major moderate leaders, Rhee’s new party won South Korea’s first elections, and he became president in 1948."
Δημιούργησε μια "μαζική πολιτική οργάνωση" που υποστηριζόταν από “strong-arm squads”.Η έκφραση μπορεί να μεταφραστεί και με "αποσπάσματα θανάτου", ανάλογα με τα "SA" του τρίτου Ράιχ.Είναι σημαντικό ότι το αμερικανικό κείμενο επιβεβαιώνει τις δολοφονίες "μετριοπαθών" πολιτικών αρχηγών που είχαν σαν αποτέλεσμα τη "νίκη" του Syngman Rhee στις εκλογές.Έτσι μπορεί να γίνει κατανοητός ο χαρακτήρας που είχαν πάρει οι εκλογές του 1948.
Αναφέρονται κι άλλα σημαντικά πράγματα στο κείμενο:
"Only two years after its National Assembly had adopted a constitution, the Republic of (South) Korea (ROK) held its second general election in May 1950. Politically, the unstable situation created by widespread communist activities, and aggravated by partisan bitterness and violence, did not prevent the full and free campaigning that preceded the election, which resulted in an overwhelming victory not for President Syngman Rhee or his political opposition, but for democracy. More than 85 percent of eligible voters went to the polls. The election gave 56 seats in the national assembly to the government party of Rhee, 26 to members of the Democratic Nationalist party and other opposition parties, and 128 to independents. This clearly was an expression of the people’s lack of confidence in the government and the existing political parties. Rhee’s authoritarian hold on Korean politics was being called into serious question."
Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω, δύο χρόνια μετά τις εκλογές που διεξήχθησαν μέσα σε κλίμα βίας και νοθείας, έλαβαν μέρος νέες ξεχωριστές εκλογές στη Νότιο Κορέα το Μάη 1950! Η κατάσταση τότε ήταν, σύμφωνα με τον Αμερικανό συντάκτη, "ασταθής" λόγο "εκτεταμένων κομμουνιστικών δραστηριοτήτων".Εντάξει, ας είμαστε λίγο επιφυλακτικοί λαμβάνοντας υπόψη τη πηγή.Αντικειμενικά αναφέρει επίσης ότι στη Νότιο Κορέα υπήρχε και μια κίνηση "ανταρτών" η οποία δραστηριοποιούνταν εναντίον της κυβέρνησης του Syngman Rhee (μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι και εδώ η λέξη "αντάρτης" χρησιμοποιείται μεροληπτικά).
Το κείμενο συνεχίζει ευφημιστικά και αναφέρει ότι νικητής αυτών των εκλογών δεν ήταν ο Syngman Rhee αλλά η "δημοκρατία" (ο Syngman Rhee θεωρείται σήμερα "persona-non-grata", η αναφορά του οποίου αποφεύγεται).Στις εκλογές η συμμετοχή ανήλθε στο 85%, 56 έδρες έλαβε το φασιστικό κόμμα του Rhee, 26 ένα "Εθνικό κόμμα της Δημοκρατίας" και 128 έδρες πήγαν σε "ανεξάρτητους".Το κομμουνιστικό κόμμα ήταν σε αυτές τις εκλογές απαγορευμένο.Είναι πολύ πιθανό οι αριστεροί και εθνικιστές να μποϋκοτάρισαν και αυτές τις εκλογές.Παρόλα αυτά ο Syngman Rhee υπέστη μια εντυπωσιακή ήττα.Το κείμενο αναφέρει ότι ο πληθυσμός εξέφρασε κατ αυτό το τρόπο την έλλειψη εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και τα "υπάρχων κόμματα".
Πολύ ενδιαφέρον είναι επίσης η διαπίστωση ότι η εξουσία που εξασκούσε ο Rhee στη νοτιοκορεατική πολιτική ήταν πια κυριολεκτικά επισφαλής.Λιγότερο από ένα μήνα αργότερα ξέσπασε ο πόλεμος της Κορέας.
Αυτή λοιπόν την "κυβέρνηση", για την οποία ακόμη και μια ιστορική αμερικανική ιστοσελίδα αναφέρει ότι της έλειπε κάθε εμπιστοσύνη του (νοτιοκορεατικού!!) πληθυσμού και ότι η εξουσία της ήταν "κυριολεκτικά επισφαλής", υπεραμύνθηκε ο ΟΗΕ υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών.Μια μόνιμη κηλίδα στην υπόληψη αυτού του οργανισμού.Η δράση του ΟΗΕ με βάση το ψήφισμα 85 του Συμβουλίου Ασφαλείας, είχε με άλλα λόγια το μόνο σκοπό, με τη χρησιμοποίηση μισού εκατομμυρίου στρατιωτών, να επιβάλει στη Νότιο Κορέα ένα σφαγέα δικτάτορα.Αυτή και καμία άλλη είναι η ιστορική αλήθεια!
Το γεγονός της ήττας του Syngman Rhee στις εκλογές του Μάη 1950, μπόρεσα να διασταυρώσω και από άλλες πηγές.
Οι σχέσεις με τη σφαγή του Bodo League
Ας παραμείνουμε στην αμερικανική στρατιωτική πηγή, ο ευφημισμός της οποίας δεν μπορεί να παραβλεφθεί, αλλά μας δίνει χρήσιμες πληροφορίες.Η αρχική πορεία του πολέμου:
"From Taejon, where Rhee’s government had fled in the face of communist infantrymen and tanks, South Koreans were exhorted by their leaders to drive out the invaders, but to no avail. Seoul fell on June 28, and South Korean troops straggled in retreat across the Han River bridges. Those members of Rhee’s government who had reached Taejon soon moved to Pusan, but after a week they relocated to Taegu to stay closer to the front. Rhee initially had vehemently resisted the advice of his aides and the American ambassador to relocate the government to Pusan, preferring to meet death at the hands of the enemy rather than to lead a government in exile. If he was to die, he had declared, it would be on the soil of his native land. Rhee later recanted once he came to realize the grave political implications should he fall into the hands of the North Koreans. One thing was certain: The invasion had brought a respite in Rhee’s political wars; politics were put aside, if only for as long as it took to ascertain the South’s ability to retain a toehold on the Korean Peninsula, along the Pusan Perimeter."
Ο Rhee "φυγαδεύτηκε" καταρχάς με την (από τη πλειοψηφία του νοτιοκορεατικού πληθυσμού απεχθής και μισημένη) κυβέρνηση του στο Taejon, όπου έκανε ("μάταια", αναφέρεται) έκκληση προς το νοτιοκορεατικό λαό για αντίσταση εναντίον τα βοριοκορεατικά στρατεύματα.Η Σεούλ έπεσε κιόλας από τις 28.6.1950, δηλ. τέσσερις μόλις ημέρες μετά τη κατάληψη της πόλης Haeju από τα στρατεύματα του Rhee.
Μετά αναφέρεται ότι "αντιστάθηκε" στη μεταφορά της νοτιοκορεατικής κυβέρνησης στο Pusan, διότι προτίμησε να "πεθάνει από το χέρι του εχθρού" αντί να ηγηθεί μιας κυβέρνησης στην εξορία.Έχει μήπως σχέση το γεγονός ότι στο Pusan έλαβε κατά μεγάλο μέρος χώρα η "σφαγή του Bodo League" και επομένως θα ήταν γιαυτόν "αντιπαραγωγικό", αφού θα ήταν εκεί στραμμένα τα φώτα της διεθνούς δημοσιότητας;
Προφανώς όμως ο Syngman Rhee μπορούσε να αφήσει τη προστασία και τύχη του στα χέρια της αμερικανικής ηγεσίας:
"Early in the war, Rhee effectively gave Truman an ultimatum. Much as he might wish that Truman would accept his views and make American policy coincide with Korean policy, Rhee intended to pursue what he felt the welfare of his country demanded. Rhee declared: “The government and people of the Republic of Korea consider this is the time to unify Korea, and for anything less than unification to come out of these great sacrifices of Koreans and their powerful allies would be unthinkable. The Korean government would consider as without binding effect any future agreement or understanding made regarding Korea by other states without the consent and approval of the government of the Republic of Korea."
Το 1950 ο Rhee έστειλε "τελεσίγραφο" στον ούτω εις άλλος πολεμοχαρή Αμερικανό πρόεδρο Truman, με το οποίο ήθελε να διασφαλίσει την υποστήριξη του στο να δωθεί μάχη για την επανένωση της Κορέας.Οτιδήποτε άλλο ήταν γιαυτόν "αδιανόητο".Είναι προφανές ότι ο Rhee επιδίωκε την "επανένωση της Κορέας" κάτω από μια στρατιωτική δικτατορία της ακραίας δεξιάς (η οποία θα απαρτιζόταν από προδότες, τέως συνεργάτες της ιαπωνικής κατοχής).Αυτή η σφοδρότητα και η έλλειψη αυτοσυγκράτησης του Rhee, με την απαίτηση του προς τις ΗΠΑ να τον βοηθήσουν να εγκαθιδρύσει μια δικτατορία σε όλη τη Κορέα, γίνεται κατανοητή υπό το παρασκήνιο του μακελειού στο Bodo League, αλλά και άλλων σφαγών που έλαβαν μέρος εναντίον του ίδιου νοτιοκορεατικού πληθυσμού.
Χωρίς την υποστήριξη της δικτατορίας του από τις ΗΠΑ, ο Rhee δεν θα μπορούσε ούτε να κρατηθεί στην εξουσία στη Νότιο Κορέα, αλλά ούτε να αποκρύψει για δεκαετίες τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Κορεατικοί φασίστες, ιδίως εναντίον του νοτιοκορεατικού πληθυσμού.Είναι σημαντικό όμως να μην παρουσιαστεί ο Syngman Rhee ως ο μοναδικός δράστης, όπως γίνεται συνήθως στη Γερμανία με τον Χίτλερ.Ο Syngman Rhee όλο αυτό το διάστημα δεν ήταν τίποτε άλλο από υπηρέτης των ΗΠΑ.
Με αυτό ολοκληρώνεται η ζοφερή εικόνα.Περίληψη:
- Η επανένωση της Κορέας ήταν μεταξύ του διαστήματος 1950-53 η επιθυμία της μεγάλης πλειοψηφίας του Κορεατικού λαού (συμπεριλαμβανομένων των Βοριοκορεατών, που είχαν απαιτήσει μια πανεθνική σύγκλιση).Ακόμη και η πολιτική του κομμουνιστικού κόμματος της Κορέας (που ήταν διαιρεμένο σε περισσότερες πτέρυγες), ήταν ευθυγραμμισμένη προς μια επανένωση.
- Η κορεατική άνω τάξη είχε πέσει σε ανυποληψία λόγο της σύμπραξης της με την ιαπωνική αυτοκρατορία κατά τη περίοδο της κατοχής, και συσπειρωνόταν γύρω από τον Αμερικανό πράκτορα Syngman Rhee, τον οποίο οι ΗΠΑ χρησιμοποιούσαν σαν μαριονέτα, παρόλο που ο χαρακτήρας της ακραίας δεξιάς και του Rhee ήταν γνωστοί στην ηγεσία της Αμερικής.
- Η διαίρεση της χώρας επιβλήθηκε από το καθεστώς του Syngman Rhee.Οι κορεατικοί εθνικιστές και ουδέτεροι, όπως οι κομμουνιστές και άλλα αριστερά ρεύματα στη Νότιο Κορέα υπέστησαν καταστολές, δολοφονίες και (πιθανός) φυλακίστηκαν μαζικός.Αυτά τα μέτρα παρουσιάστηκαν (προς τέρψη των πολεμοχαρών στην ηγεσία της Αμερικής) έτσι, ώστε να δημιουργείται η εντύπωση ότι επρόκειτο για μια "κομμουνιστική ανατροπή".
- Παρότι οι φασίστες του Rhee είχαν προχωρήσει σε γενικευμένες βίαιες καταστολές και πράξεις, υπέστησαν στις εκλογές του 1950 μια εντυπωσιακή ήττα.Αφού τα αριστερά κόμματα είχαν απαγορευτεί, η πλειοψηφία από "ανεξάρτητους" στο ψευτοκοινοβούλιο αποτέλεσε την τελική απόδειξη, ότι δεν θα περνούσαν ούτε με τα ψευτοδημοκρατικά μέτρα και μεθόδους, οι φασισμοί του Rhee.Η έναρξη ενός πολέμου ήταν το αποδοτικότερο μέσο, αφού βαρύνοντα μέρη της αμερικανικής ηγεσίας ήταν, στο πλαίσιο μιας φαντασίωσης ενός "αντεπαναστατικού πισωγυρίσματος", έτοιμα γιαυτό.Οι αντί-αποικιακές επαναστάσεις της ανατολικής Ασίας έπρεπε να σταματήσουν και να "ανατραπούν".
- Ο πόλεμος ξεκίνησε με την κατάληψη της πόλης Haeju από τα στρατεύματα του Rhee.Προφανώς όμως οι φασίστες του Rhee δεν πίστευαν στη νίκη σε ένα συμβατικό εμφύλιο πόλεμο.Ενώ άρχιζαν τα νοτιοκορεατικά στρατεύματα να διαλύονται όσο πλησίαζε ο στρατός της Βόρειας Κορέας, οι ειδικές δυνάμεις του Rhee και των φασιστών ήταν πίσω από τις γραμμές μάχης (ιδίως στα νοτιοανατολικά της χερσονήσου) απασχολημένοι, υπό τις οδηγίες των Αμερικανών συμβουλατόρων, να σφάξουν και να αφανίσουν συστηματικά την εσωτερική αντιπολίτευση.Εδώ προφανώς δεν έγινε διαχωρισμός μεταξύ κομμουνιστών, υπολοίπων αριστερών, εθνικιστών και ουδέτερων τρίτων.Φαίνεται να έγινε μια στοχοθετημένη εξάλειψη ολόκληρων πληθυσμιακών μερών.Υπάρχει η υποψία, ότι σε αυτό το διάστημα η εξολόθρευση του αντιπολιτευτικού πληθυσμού υπήρξε βασική επιδίωξη των δυνάμεων του Rhee.Δεν εξηγείται διαφορετικά η τεράστια απόκλιση σε αριθμό θυμάτων μεταξύ των πολεμικών αψιμαχιών (που είναι περιορισμένος) και τους θηριώδης αριθμούς θυμάτων, όπως στη σφαγή του Bodo League.Οι φασίστες του Rhee είχαν προφανώς σιγουριά ότι θα επενέβαιναν στρατιωτικά οι Αμερικανοί, διαφορετικά δεν θα προχωρούσαν ανέμελα σε μακελειά, ενώ ο στρατός έδειχνε στο μέτωπο τάσεις διάλυσης.
- Με την επέμβαση των ΗΠΑ, που συνέβη υπό το απατηλό προσκήνιο μιας "αστυνόμευσης" του ΟΗΕ, κατάφεραν να σταματήσουν την κατάρρευση των φασιστικών στρατευμάτων του Rhee.Ο ξένος παρεμβατισμός συνέχισε τον πόλεμο, στον οποίο τα φασιστικά στρατεύματα του Rhee δεν ήταν πια εις θέση.
Κατά μία έννοια η πρώτη φάση του πολέμου της Κορέας μπορεί να περιγραφεί ως ένα στρατιωτικό πραξικόπημα του στιλ Pinochet ή Suharto.Οι μαζικές σφαγές (μπορεί αυτό να χαρακτηριστεί "αυτό-γενοκτονία";) έδωσαν μια γεύση του τι θα ακολουθούσε αργότερα επανειλημμένα η αμερικανική πολιτική (Ιράν 1954, Γουατεμάλα 1954, Χιλή 1973 κλπ.).
Ο πόλεμος της Κορέας 1950-53 αποτέλεσε, όπως επιδεικνύουν ξεκάθαρα τα στοιχεία, ένα όχημα για τη νόθευση εκλογών και για στρατιωτικό πραξικόπημα από ακραίες δεξιές δυνάμεις.Ο μύθος που μας παρουσιάζουν μέχρι τις ημέρες μας, ότι η "νοτιοκορεατική δημοκρατία" υπεραμύνθηκε εναντίον της "επίθεσης από την κομμουνιστική Βόρεια Κορέα", μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα θηριώδη ψέμα.
Το καθεστώς του Rhee δεν είχε καμία ουσιαστική υποστήριξη από το πληθυσμό, αλλά τόσο στη Βόρεια όσο και στη Νότια Κορέα την πλειοψηφία εναντίον του.Επιπροσθέτως είχε χάσει εντυπωσιακά τις, από το ίδιο, νοθευμένες και καταπιεσμένες εκλογές.
Φυσικά κάθε καθεστώς και κόμμα ερμηνεύει ιστορικά τα γεγονότα προς το συμφέρον του.Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με ένα ερώτημα ερμηνείας που μπορεί βαθμιαία να αξιολογηθεί προς τη μία ή άλλη πλευρά.Υπάρχει ένα γεγονός, το οποίο αποκρύφτηκε με τη βοήθεια των κοινών κορεατικών μύθων, και αυτό δεν είναι θέμα βαθμιαίας ερμηνείας.Το ψέμα του πολέμου της Κορέας απέκρυψε την εκδήλωση ενός βάναυσου στρατιωτικού πραξικοπήματος και μαζί με αυτό ένα από τα ιστορικός πιο απεχθή εγκλήματα επάνω στα πιο προοδευτικά και ενεργά στοιχεία τουλάχιστον του νοτιοκορεατικού πληθυσμού.
Δεν ήταν όμως ένα συνήθεις στρατιωτικό πραξικόπημα, αφού υπήρχε και ο βοριοκορεατικός στρατός, που εναντιώθηκε σε αυτό, όπως και μια σειρά ομάδων "ανταρτών" στο Νότο.Ένα "κανονικό" στρατιωτικό πραξικόπημα συν το μακελειό δεν ήταν επομένως αρκετά.Υπήρχε και μια "σύμπνοια συμφερόντων" με τους επιθετικούς στόχους της κυβέρνησης Truman, η οποία ήθελε να αντιστρέψει πάλι την κινεζική επανάσταση.Εκκρεμούσε λοιπόν η βίαιη επανένωση της Κορέας κάτω από ένα φασιστικό στρατιωτικό καθεστώς (το ίδιο επεδίωξαν οι ΗΠΑ επανειλημμένα στο Βιετνάμ από το 1954-1975).
Όπως πια γνωρίζουμε, απέτυχε η προσπάθεια να "ενώσουν" την Κορέα υπό τον φασίστα Rhee και την προδοτική πελατεία του, στο γεγονός, ότι η νεοσυσταθέν λαϊκή δημοκρατία της Κίνας δεν ήταν καθόλου διατεθειμένη να ανεχθεί αμερικανικές δυνάμεις στα σύνορα της ή τη μετατροπή ολόκληρης της Κορέας σε ένα είδος σούπερ αποικίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.Οι κινεζικές εθελοντικές δυνάμεις ανέτρεψαν την κατάσταση και ώθησαν τους "συμμάχους" πάλι προς τα πίσω.
Στην βορεοκορεατική στρατιά είχαν τότε απομείνει μόνο μερικές δεκάδες χιλιάδες μάχιμους, και το πολιτικό στρατόπεδο των αριστερών (συμπεριλαμβανομένου των κομμουνιστών , εθνικιστών κλπ.) στην Κορέα είχε από τις σφαγές αποδεκατιστεί.Ο δρόμος της δυαδικότητας μεταξύ των προσανατολισμένων στο σταλινισμό σχηματισμών της βορεοκορεατικής στρατιάς, που συντέλεσαν αργότερα στη δημιουργία της Βόρειας Κορέας, και της φασιστικής στρατιωτικής δικτατορίας στο Νότο είχε πια οριστικά στρωθεί.
Ο φασίστας Syngman Rhee κυβέρνησε σαν δικτάτορας μέχρι το 1960 τη Νότιο Κορέα.Εκείνη τη χρονιά εξαναγκάστηκε - μετά από επανειλημμένες νοθείες σε ψευτοεκλογές - από μαζικές διαδηλώσεις φοιτητών σε παραίτηση.Άφησε τη χώρα με αρκετά εκατομμύρια δολάρια στη τσέπη και πέθανε το 1965 στο Χονολουλού, Χαβάη, ΗΠΑ."
Από τη Wikipedia:
"In 1960, Rhee assured his fourth term in office as President with a resounding 90% of the vote. The landslide victory came after the main opposition candidate, Cho Byeong-ok, died shortly before the March 15 elections.
Nevertheless Rhee was determined to see his protégé Lee Gibung elected as the independent Vice President - a separate office under Korean law at that time. But when Lee, who was running against Chang Myon, former ambassador to the United States during the Korean War, won the vote with an abnormally wide margin the opposition claimed the election was rigged. This triggered anger among segments of the Korean populace. When police shot demonstrators in Masan, the student-led April 19 Movement forced Rhee to resign on April 26.On April 28, a DC-4 belonging to the United States Central Intelligence Agency - operated by Civil Air Transport - whisked Rhee out of South Korea as protestors converged on the Blue House.It was later revealed by Kim Yong Kap, Deputy Minister of Finance, that Rhee had embezzled more than $20 million in government funds.The former president, his Austrian-born wife, Franziska Donner, and adopted son then lived in exile in Honolulu, Hawaii.On July 19, 1965, Rhee died of a stroke. His body was returned to Seoul and buried in the National Cemetery on July 27 that same year."
Από τον Bartholomaeus Ibrahim Bronsteyn
Μετάφραση από Infopigi
Περισσότερες πηγές και πληροφορίες:
Νέα στοιχεία και φωτογραφίες στο σάιτ του bronsteyn.
Η ιστοσελίδα της korea50.army.mil
Άρθρο αυστραλιανής διαδικτυακής εφημερίδας για τη σφαγή του Bodo League.
Μια κορεατική ιστοσελιδα για το ίδιο θέμα.
Εξιστόρηση ενός επιζώντα των σφαγών.
Η μεταπολεμική ιστορία της Κορέας από την οπτική γωνιά των κορεατικών εθνικιστών.
Άλλο ένα κείμενο σε αυστραλιανή ιστοσελίδα με αποκαλυπτικές πληροφορίες για την προ-πολεμική κατάσταση της Κορέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου