του Γιώργου Χαρβαλια
Μια στοιχειώδης εξοικείωση με τις…φαναριώτικες διπλωματικές πρακτικές της Κομισσιόν και ειδικότερα, την τετριμμένη ορολογία που υιοθετείται στα «συμπεράσματα» των συναντήσεων κορυφής, επιβάλει έναν βαθμό δυσπιστίας, απέναντι σε γενικόλογες…«δηλώσεις συμπάθειας». Πόσο μάλλον όταν αυτές συνοδεύονται και από τις γνωστές νουθεσίες «συμμόρφωσης»…
Δηλώσεις «ενθάρρυνσης» επομένως, σαν την χθεσινή, μπορεί να εξυπηρετούν συγκυριακά εκατέρωθεν πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά δεν πρέπει να λαμβάνονται τοις μετρητοίς, προεξοφλώντας το περιεχόμενο στρατηγικών αποφάσεων των ισχυρών της ΕΕ.
Στην περίπτωση της Ελλάδας και του καλπάζοντος δημόσιου χρέους της, που προκαλεί πονοκέφαλο στην Ευρωζώνη, διαφαίνεται ξεκάθαρα μία τάση να οδηγηθούμε σε ένα παιχνίδι καθυστερήσεων, χωρίς ωστόσο να είναι ξεκάθαρος ο χρονικός ορίζοντας του…σφυρίγματος, που θα σηματοδοτήσει την λήξη της τραγωδίας. Θα είναι το ορόσημο οι αμερικανικές εκλογές ή μήπως οι γερμανικές που θα μας δώσουν μία ανάσα μερικών ακόμη μηνών;
Δυστυχώς ελάχιστη σημασία έχει πότε θα αποφασίσουν οι Γερμανοί να σφυρίξουν τη λήξη. Γιατί τα δεδομένα δεν αλλάζουν, εκτός κι αν υπάρξουν τολμηρές αλλαγές στους κανόνες του παιχνιδιού, όπως τέτοιες που θα επέτρεπαν ένα άμεσο και…γενναίο κούρεμα του λεγόμενου θεσμικού ή επίσημου χρέους.
Σε αντίθετη περίπτωση η εξίσωση της ελληνικής δημοσιονομικής προσαρμογής παραμένει άλυτη, με τα δεδομένα τουλάχιστον της οικονομικής επιστήμης που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα…
Μας αρέσει δεν μας αρέσει, τα μεγέθη του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος, υπολογίζονται ως ποσοστά επί του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Όσο μικραίνει το ΑΕΠ(σ.σ. που θα μικραίνει, εφόσον διαιωνίζεται η ύφεση), τόσο θα μεγαλώνει το χρέος και το έλλειμμα, αφού η χώρα καλείται να καταβάλει τόκους και χρεολύσια.
Αυτά είναι απλά μαθηματικά και τα ξέρουν ακόμη και παιδάκια δημοτικού. Αν με ρωτήσετε λοιπόν, σε ποια λογιστική…μαιμουδιά θα καταφύγει η Τρόικα, ώστε να καταλήξει στο συμπέρασμα πώς το ελληνικό χρέος είναι εν δυνάμει βιώσιμο, δεν έχω απάντηση.
Ακούω ότι θα αλλάξει ο τρόπος υπολογισμού του ΑΕΠ (!!!), ή θα επιστρατευτούν κάποια μοντέλα του ΙΟΒΕ (βλέπε Στουρνάρας)που βάσει παντελώς αυθαίρετων παραδοχών για τους δείκτες ανάπτυξης και την ροή ξένων επενδύσεων, θα οδηγήσουν, έστω και…στραμπουληγμένα, στο ποθητό αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση περί μαϊμουδιάς θα πρόκειται, που στόχο θα έχει να εξυπηρετήσει το προαναφερόμενο «παιχνίδι καθυστερήσεων» και τίποτα άλλο.
Δεν γνωρίζω επίσης αν το ΔΝΤ που διαρρηγνύει τα ιμάτια του για την ανάγκη ενός νέου κουρέματος, θα συνομολογήσει σε τέτοιου είδους…αλχημείες. Πιο πιθανό βλέπω να παίρνει τα μπογαλάκια του και να φεύγει για αυτό και ο Τόμσεν φαίνεται να τραβάει τα πράγματα στα άκρα.
Σε κάθε περίπτωση το ελληνικό πρόβλημα δεν λύνεται με…δημιουργική λογιστική και αυτό θα έπρεπε πρώτη να το έχει συνειδητοποιήσει η ελληνική κυβέρνηση που θα περίμενε κανείς να συντάσσεται με την ρεαλιστική επιταγή του «κουρέματος» και όχι με τις ασπιρίνες των επιμηκύνσεων και των…μετακυλίσεων που εξυπηρετούν προσωρινά τις γερμανικές εκλογικές σκοπιμότητες.
Γιατί ακόμη και λίγο χρόνο να αγοράσουμε με τις πλάτες της Μέρκελ, το τίμημα θα είναι πολύ βαρύ. Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αυταπάτη σχετικά με την καταβολή της δόσης των 31.5 δις και την προοπτική ανάταξης της ελληνικής οικονομίας. Τα δύο ζητήματα είναι άσχετα μεταξύ τους. Η δόση που πιθανότατα θα δοθεί ολόκληρη, θα κατατεθεί σε δεσμευμένο λογαριασμό μεσεγγύησης(escrow account)και θα εξυπηρετήσει αποκλειστικά και μόνο την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την εξόφληση δανειακών υποχρεώσεων της χώρας, ενώ το ελληνικό κράτος θα συνεχίζει την άτυπη στάση πληρωμών στο εσωτερικό. Όποιος ισχυριστεί το αντίθετο απλώς ψεύδεται.
Με τον τρόπο αυτό ευελπιστούμε να «κρατηθούμε» ως τις γερμανικές εκλογές. Λίγο πριν ή λίγο μετά τις οποίες, θα μπει στο τραπέζι με πρωτοβουλία και των Γερμανών το ζήτημα του «κουρέματος». Με μία διαφορά όμως: Δεν θα τεθεί ως αναγκαιότητα για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, αλλά ως…χαριστική προϋπόθεση για την έξοδο της!
(δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου