To PSI και ο… βολικός κύριος Λουκάς
Στο κατάντημα που έχει περιέλθει η χώρα, προκύπτουν πλέον μερικά κρίσιμα διλήμματα για την ίδια μας την επιβίωση. Στο ερώτημα για παράδειγμα, αν προτιμούμε μία συντεταγμένη(δηλ. συνεννοημένη με την Τρόικα)χρεοκοπία, εντός ευρώ, από μία άτακτη χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή, η απάντηση είναι μάλλον προφανής για την συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων και εν τέλει της κοινωνίας.
Εξίσου προφανής, κατά την δική μου γνώμη τουλάχιστον, είναι και η απάντηση στο ερώτημα αν προτιμούμε ένα «κούρεμα», εθελοντικής μορφής, όπως αυτό που αποφασίστηκε στις 26 Οκτωβρίου, που όμως δεν εγγυάται την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, σε σχέση με ένα «κούρεμα» πιο δραστικό που θα επιβληθεί υποχρεωτικά στους ιδιώτες ομολογιούχους, ενδεχομένως και στην ΕΚΤ, ώστε να δημιουργηθεί βάσιμη προοπτική εξυπηρέτησης του χρέους και πιθανότατα, εξόδου από την κρίση.
Δυστυχώς, στο δεύτερο αυτό ερώτημα, δεν φαίνεται να έχει αποφασίσει την απάντηση ο εντολοδόχος πρωθυπουργός της χώρας που ματαίως προσπαθεί να κρατήσει και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη, προκειμένου να μην στιγματίσει με μία επίσημη χρεοκοπία την σύντομη θητεία του.
Η αμφιθυμία του «καλόβολου» για τους πιστωτές, υπηρεσιακού πρωθυπουργού, καταγράφεται και σε χθεσινό αποκαλυπτικό δημοσίευμα των Φαινάνσιαλ Ταιμς που επικαλούμενο πηγή των ιδιωτών ομολογιούχων αναφέρει ότι η πρόσφατη κατάρρευση των συνομιλιών για το PSI, δεν οφείλεται στην πυγμή της ελληνικής πλευράς, αλλά στις παρεμβάσεις «τρίτων» που ασκούν ασφυκτικές πιέσεις για μείωση του επιτοκίου των νέων ομολόγων.
Στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρεται ότι η Αθήνα είχε ήδη συμβιβαστεί στην ιδέα ενός μεσοσταθμικού επιτοκίου πέριξ του 5%, ενώ θεωρείται βέβαιο ότι έχει δεχτεί και την υπαγωγή των νέων ομολόγων στο, επαχθές για τον δανειζόμενο, βρετανικό δίκαιο.
Ευτυχώς για την Ελλάδα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν αποφασίζει ο κ. Παπαδήμος, αλλά οι «δάνειες δυνάμεις», εν προκειμένω δηλαδή η Γερμανία και το ΙΜF.
Eιδικότερα το Ταμείο έχει επισήμως αποφανθεί από τον περασμένο Δεκέμβριο ότι το ελληνικό χρέος δεν θα είναι βιώσιμο, ακόμη και καθολική συμμετοχή να υπάρξει στο PSI, εφόσον το επιτόκιο ξεπεράσει το 4%. Και προς αυτή την κατεύθυνση πιέζει γιατί δεσμεύεται λόγω του καταστατικού του να συμμετάσχει σε προγράμματα δανειοδότησης(διάσωσης) χωρών που δεν έχουν προοπτική βιωσιμότητας χρέους.
Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και οι Γερμανοί που απαιτούν ακόμη μικρότερα επιτόκια, βαθαίνοντας εμμέσως το κούρεμα από το αρχικό 50% επί της ονομαστικής αξίας(face value) των παλαιών ομολόγων.
Η διαδικασία αυτή, προϋποθέτει ενδεχομένως υποχρεωτική συμμόρφωση των ομολογιούχων με νομικά μέσα τα οποία έχει αποδεδειγμένα στα χέρια της η ελληνική πλευρά(τις λεγόμενες «ρήτρες συλλογικής δράσης»). Κάποιοι λένε ότι αυτό ισοδυναμεί με επίσημη χρεοκοπία, γεγονός που ο κ. Παπαδήμος θέλει να αποφύγει για να μην ναρκοθετήσει αυτό που ονειρεύεται ως…όψιμη πολιτική καριέρα. Οι γνωρίζοντες επιμένουν ότι το βαθύτερο κούρεμα, εθελοντικό ή μη, παρά τις βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις στις ελληνικές τράπεζες και τα ταμεία(σ.σ. που με την κατάλληλη διαπραγμάτευση μπορούν να καλυφθούν) είναι και ο μόνος τρόπος για να ξαναβγεί στο μέλλον η χώρα στις αγορές.
Σε κάθε περίπτωση, ντε φάκτο χρεοκοπία και άτυπη στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου, υφίσταται ήδη. Συνεπώς το αν θα τσαλακωθεί η εικόνα του «τραπεζίτη με τις υψηλές διεθνείς επαφές», ποσώς ενδιαφέρει την κοινωνία…
Γιώργος Χαρβαλιάς στον “Ελεύθερο Τύπο”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου