Πριν ακόμα αναλάβει την εξουσία το ΠΑΣΟΚ, γνώριζε την οικονομική κατάσταση της χώρας. Γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις προεκλογικές του εξαγγελίες, τις οποίες, παρόλα αυτά αφειδώς σκορπούσε, για να λάβει αυξημένη πλειοψηφία. Όταν ανέλαβε λοιπόν, διαπίστωσε και από πρώτο χέρι ότι η κρίση χρέους δεν ήταν εύκολα διαχειρίσιμη. Ήταν λοιπόν υποχρεωμένο να πάρει σκληρά μέτρα περιορισμού του ελλείμματος. Εδώ όμως είναι, κατά τη γνώμη μας και το μεγάλο πολιτικό ολίσθημα που έκανε το ΠΑΣΟΚ.Η αγάπη του για την εξουσία και ο φόβος του πολιτικού κόστους, το οδήγησε σεαπαράδεκτους και επιλήψιμους ατραπούς. Αντί να σταθεί παλικαρίσια και να αντιμετωπίσει την κρίση, όπως έκανε και το σοσιαλιστικό κόμμα της Πορτογαλίας, με ότι αυτό συνεπαγόταν ή να ακολουθήσει το δρόμο του Καραμανλή, όπως έπραξε και ο Πορτογάλος Σόκρατες, αποφάσισε να βαθύνει την κρίση (βλ. «Τιτανικός», δηλώσεις για διαφθορά, για απώλεια εθνικής κυριαρχίας, πιστόλι στο τραπέζι, «δεν υπάρχει σάλιο» κ.λ.π.), ώστε να καταστεί το ίδιο το ΠΑΣΟΚ ο απαραίτητος, ελλείψει εναλλακτικής λύσης, διαχειριστής της κρίσης. Δηλαδή εμείς βλέπουμε ότι πήγε την κρίση στα άκρα, για να προβάλει ως ο μοναδικός και μόνιμος σωτήρας.
Ένα είναι βέβαιο πλέον. Ότι η κρίση δεν θα σταματήσει εδώ. Για την ακρίβεια, ακόμα δεν έχουμε…. μπει στην πραγματική κρίση. Όταν η πραγματική κρίση θα κάνει αισθητή την εμφάνισή της, τότε φαινόμενα σαν την λαϊκή εξέγερση της Κερατέας και του κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», θα μοιάζουν αθώα «παιχνίδια» μπροστά στην διογκούμενη λαϊκή οργή.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι τότε το ΠΑΣΟΚ, δεν θα θελήσει να πάει, όπως έκανε με την οικονομική κρίση και την κοινωνία στα άκρα για να προβάλει ως ο μοναδικός αναγκαίος τύραννος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου