Ανακόπηκε τις προηγούμενες ημέρες η προέλαση των αντικαθεστωτικών δυνάμεων προς την -οχυρωμένη από τον Καντάφι- Σύρτη, ύστερα από ισχυρές αντεπιθέσεις του κυβερνητικού στρατού που έφτασαν μέχρι και την Μπιν Τζαουάντ. Οι επιθέσεις έτρεψαν τους αντάρτες σε άτακτη φυγή αρχικά στη Ναουφαλίγια και αργότερα προς τη Ρας Λανούφ, ενώ την ίδια ώρα οι μάχες στη Μισράτα γίνονταν ολοένα και σφοδρότερες με αποτέλεσμα οι εξεγερμένοι να εκφράζουν φόβους για σφαγή καλώντας τους ΝΑΤΟϊκούς να επέμβουν. Ανοιχτά της Μισράτα βυθίστηκαν και τρία λιβυκά πλοία κι έτσι έγινε σαφές ότι εκτός από τον αέρα ούτε και από τη θάλασσα δεν θα έχει υποστήριξη στις επιχειρήσεις του ο κυβερνητικός στρατός
Η μάχη του Στάλινγκραντ ξεκίνησε στις 17 Ιουλίου 1942 και στις 23 Αυγούστου πάνω από χίλια γερμανικά αεροπλάνα άρχισαν να ρίχνουν εμπρηστικές και εκρηκτικές βόμβες. Οι μάχες στο κέντρο της πόλης ήταν ίσως οι σφοδρότερες της ιστορίας. Ενδεικτικό το γεγονός ότι ορισμένες περιοχές άλλαξαν κατοχή πολλές φορές. Οι συγκρούσεις στο λόφο Μαμάγεφ κοντά στην πόλη είχαν ως αποτέλεσμα να αλλάξει χέρια ο λόφος συνολικά 8 φορές καθώς το μέτωπο προχωρούσε και υποχωρούσε διαδοχικά, ενώ ο σιδηροδρομικός σταθμός του Στάλινγκραντ 15 (!!!), μετά από σκληρές συγκρούσεις του πεζικού.
Έτοιμοι να σεβαστούν μια κατάπαυση του πυρός, δηλώνουν οι αντικαθεστωτικοί, υπό τον όρο οι δυνάμεις του Μουάμαρ Καντάφι να διακόψουν τις επιθέσεις τους εναντίον των πόλεων που ελέγχουν, δήλωσε ο επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Μετάβασης, Μούσταφα Αμπντελτζαλίλ. Απορρίπτει η λιβυκή κυβέρνηση την πρόταση για κατάπαυση του πυρός, όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Τόνισε μάλιστα ότι τα κυβερνητικά στρατεύματα θα επιμείνουν στην πολιορκία των πόλεων. Είναι σαφές ότι χωρίς την επέμβαση των δυτικών, οι αντικαθεστωτικοί θα ήταν ήδη παρελθόν. Οι βόμβες εξ ουρανού, τους κρατούν ζωντανούς στα πεδία της μάχης, όπου η υπεροχή των δυνάμεων του Καντάφι είναι αδιαμφισβήτητη. Οι εφεδρείες του καθεστώτος σε δυνάμεις και υλικό προς το παρόν επαρκούν.
Η νίκη στο Στάλινγκραντ ήταν πολύ δύσκολη και με μεγάλες απώλειες για τους Σοβιετικούς. Σχεδόν μισό εκατομμύριο στρατιώτες και πολίτες πέθαναν στην άμυνα της πόλης. Η πόλη ισοπεδώθηκε αλλά το ηθικό των μπολσεβίκων ανέβηκε κατακόρυφα και τους οδήγησε ως το Βερολίνο.
Στη Λιβύη τα πάντα είναι συγκεχυμένα ακόμη, τα πάντα τελούν υπό αμφισβήτηση. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι το «ακορντεόν» ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές θα συνεχιστεί. Οι ΗΠΑ μάλλον ακολουθούν τις εξελίξεις της εμπλοκής, στις οποίες αναμφισβήτητα πρωτοστάτησε η Γαλλία και ο Σαρκοζί. Ο Καντάφι ούτε νεκρός δεν θα φύγει από τη χώρα. Δείχνει –και μάλλον είναι- αποφασισμένος για όλα. Η σύμπτυξη και η ακόλουθη αντεπίθεση που εκτέλεσε, δείχνει ότι παρά το σφυροκόπημα διατηρεί το αξιόμαχο του στρατού του. Σε ενδεχόμενη νέα προέλαση των αντικαθεστωτικών είναι σχεδόν βέβαιο ότι στη Σύρτη –πόλη καταγωγής του Καντάφι- θα γίνει μακελειό. Αν η πόλη πέσει στους αντικαθεστωτικούς το φρόνημα του κυβερνητικού στρατού θα καταρρακωθεί. Και για αυτό εκεί θα δώσει τη μάχη δίχως αύριο.
Είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό ότι οι «αντάρτες» επιδιώκουν κατάπαυση του πυρός. Ίσως για να έχουν χρόνο να εξοπλισθούν και να ανασυνταχθούν. Όπως και να έχει το πράγμα μόνο αποφασισμένοι δεν δείχνουν. Η Δύση έχει αντιληφθεί ότι οι αντικαθεστωτικοί όπως είναι «δεν τραβάνε». Θα τους εξοπλίσουν, θα επέμβουν και με χερσαίες δυνάμεις ή θα ψάξουν διπλωματική λύση, κάνοντας για μία ακόμη φορά «ειρήνη» με τον συνταγματάρχη;
Τηρουμένων των αναλογιών πάντως και ανεξάρτητα από την τελική έκβαση του πολέμου, είναι εύλογο το ερώτημα: Σύρτη, όπως Στάλινγκραντ;
Μικρός Οδυσσέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου