Καλά Χριστούγεννα κύριε Γιούνκερ!

Γράφει ο Τυχαίος

Θα προσπεράσω – με άνεση μάλιστα – το επιφανειακά αυτονόητο των δηλώσεων του επικεφαλής του Eurogroup. Και βέβαια γνώριζαν όλοι το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, εγχώριοι και αλλοδαποί “παίκτες”, όπως όλοι γνώριζαν και το μέγεθος της διαφθοράς στη χώρα μας. Εξάλλου κι εμείς είχαμε  αναφέρει για το θέμα εδώ: “Η Χοντρή Κυρία Τραγούδησε ή Μήπως Όχι Ακόμη;“. Έλαχε λοιπόν στον Πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου να παίξει το ρόλο της “Χοντρής Κυρίας”;
Η δική μας εκτίμηση είναι ότι οι συγκεκριμένες δηλώσεις δεν αποτελούν παρά την απαρχή μιας νέας φάσης του οικονομικού πολέμου που μαίνεται στην Ευρασία, με σημαντικές συνέπειες και για τη  μικρή μας γειτονιά.
Ας εξετάσουμε λίγο βαθύτερα τα λεγόμενα του Λουξεμβούργιου πολιτικού.
Πρώτον: Για πρώτη φορά και μάλιστα από τον Πρόεδρο του Eurogroup – του επικεφαλής δηλαδή του project Euro – “στοχοποιούνται” οι κεντρικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού νομισματικού χώρου, η Γαλλία και η Γερμανία. Σε απλά ελληνικά, εκείνος που έχει ορισθεί θεματοφύλακας του κοινού νομίσματος – προφανώς με τις ευλογίες των δύο σημαντικότερων ευρωπαϊκών πολιτικοοικονομικών δυνάμεων, της Γαλλίας και της Γερμανίας δηλαδή- προσάπτει ευθύνες σε εκείνους που τον όρισαν. Παράδοξο; Αδιανόητο; Κι όμως αληθινό! Αποδίδεται από τον κ. Γιούνκερ στο Γαλλογερμανικό άξονα η ευθύνη ή αν θέλετε η αδυναμία  διαχείρισης της γνωστής προ πολλού ελληνικής οικονομικής κατάστασης. Κι αν η ελληνική κρίση είναι μέρος ή η “σκανδάλη” που ενεργοποίησε την ευρωπαϊκή κρίση, τότε το συμπέρασμα είναι ότι ο κ. Γιούνκερ θεωρεί πως οι Γαλλογερμανοί έμειναν αδιάφοροι μπροστά στον “τυφώνα” που ερχόταν και μάλιστα για δικό τους όφελος; Επιπλέον, οι εξαγωγές της Γαλλίας και της Γερμανίας δεν κατευθύνονται μόνον προς την Ελλάδα. Ποιες άλλες χώρες “φωτογραφίζει”; Αν δούμε ευρύτερα το θέμα, τότε καθίσταται εξαιρετικά σοβαρή η παρέμβαση. Σε μια βαθύτερη ανάγνωση, ο ίδιος ο Πρόεδρος του Eurogroup αμφισβητεί ευθέως τόσο την ενότητα της Ευρωζώνης όσο και την ισχύ του ευρώ.

Δεύτερον: Ο κ. Γιούνκερ αμφισβητεί εμμέσως πλην σαφώς τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Ευρώπης, εφόσον είναι δυνατόν μια χώρα/μέλος – η Ελλάδα εν προκειμένω – είναι δυνατόν να λειτουργεί υπό οριακές οικονομικές συνθήκες, που την οδήγησαν μέχρι και την κατάρρευση, με την ανοχή των υπολοίπων με σκοπό την ενίσχυση των εξαγωγών Γάλλων και Γερμανών. Αν όντως γνώριζαν τα περί διαφθοράς εις τας Ευρώπας εγείρεται το ερώτημα γιατί δεν λειτούργησαν οι μηχανισμοί εκείνοι που θα ωθούσαν την Ελλάδα στην δημοσιοποίηση των “κρυφών ελλειμμάτων”. Συμπερασματικά, οι λογαριασμοί στη ζώνη του Ευρώ δεν είναι “καθαροί”, γιατί ποιος διασφαλίζει ότι κι άλλες χώρες – και μάλιστα με μεγαλύτερο οικονομικό βάρος από την Ελλάδα – δεν λειτουργούν υπό παρόμοιο καθεστώς ανοχής; Αυτό μπορεί να αποτελούσε εικασία ή πολιτική εκτίμηση μέχρι τώρα. Αποκτά όμως άλλη προοπτική όταν επιβεβαιώνεται δημόσια από τον πλέον υψηλόβαθμο στη νομισματική ένωση.

Τρίτον: Δεν είναι συνήθης η ευθεία παρέμβαση στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα χώρας-μέλους εκ μέρους Ευρωπαίων αξιωματούχων. Αντίθετα, σε κάθε περίπτωση τηρούνται τύποι και πρωτόκολλα πολιτικής συμπεριφοράς, ώστε η συνεργασία με την εκάστοτε Κυβέρνηση, αξιωματούχο ή ηγέτη να πραγματοποιείται με τους καλύτερους δυνατούς όρους. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, ο κ. Γιούνκερ επιλέγει να εμπλέξει έναν Έλληνα Πρωθυπουργό αναπαράγοντας δημόσια δηλώσεις που αφορούν στη χώρα του, να “στρέψει” τη δημοσιότητα και το ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο Έλληνα πολιτικό- και ενδεχομένως και στο κόμμα του- και μάλιστα εν μέσω προεκλογικής περιόδου όπου ένα εκ των “ερωτημάτων” προς το εκλογικό σώμα θα είναι και η “νομιμοποίηση” του Μνημονίου. Γιατί λοιπόν ο κ. Γιούνκερ επιλέγει τώρα να εμπλακεί στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που θα απασχολήσει για επαρκές χρονικό διάστημα τα ΜΜΕ; Σημειώνουμε ότι το όνομα του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον οποίο δηλώνει ότι συνομίλησε δεν αναφέρθηκε σε πρώτη φάση, άρα κρατείται ως “υποθήκη” για το μέλλον και τη χρονική στιγμή και μάλιστα με τον τρόπο που ο κ. Γιούνκερ θα επιλέξει. Επίσης δεν έγινε αναφορά στο σύνολο της συνομιλίας ή στο σύνολο των λεχθέντων ή της “γνώσης” που κατέχει ο κ. Γιούνκερ σχετικά με την ελληνική οικονομική κατάσταση. Μπορεί αύριο να μας πει ότι ήξεραν και για εκείνο ή το άλλο θέμα και το είχε συζητήσει με τον τάδε Έλληνα πολιτικό, “καίγοντας” κατά το δοκούν πρόσωπα σε χρονικές συγκυρίες όχι ουδέτερες.

Που καταλήγουμε μετά από όλα αυτά; Ως πρώτο συμπέρασμα, είναι προφανές ότι οι δηλώσεις του κ. Γιούνκερ δεν εξυπηρετούν τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, τουλάχιστον όπως αυτά είχαν οριοθετηθεί μέχρι σήμερα και συγκεκριμένα – αν προχωρήσουμε λίγο παραπέρα – κινούνται προς την αποδυνάμωση της ισχύος του Γαλλογερμανικού άξονα. Όταν αυτή η θέση υποστηρίζεται από το Πρόεδρο του Eurogroup μάλλον σηματοδοτεί την έναρξη μιας καινούριας εποχής για το κοινό νόμισμα, τις συνέπειες και τα αποτελέσματα της οποίας θα βιώσουμε. Ως δεύτερο συμπέρασμαμπορούμε να καταγράψουμε την έναρξη μιας εντατικότερης παρέμβασης από πλευράς ευρωπαϊκών θεσμών στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα των χωρών-μελών και μάλιστα με τρόπο ωμό και απροκάλυπτο, ώστε να ενισχυθούν εγχώριες δυνάμεις και θεσμοί συμβατοί με τη νέα πραγματικότητα. Στο οικονομικό πεδίο, σηματοδοτείται το τέλος του ευρωπαϊκού μοντέλου του “παραγωγικού Βορά” και του “καταναλωτικού Νότου”, τη διάλυση δηλαδή του Ευρωπαϊκού-Φρουρίου όπου παραγωγοί (Γαλλογερμανοί) και καταναλωτές (Ελλάδα-Νότος) συναποτελούσαν μια κλειστή οντότητα με κοινό νόμισμα. Οι Βόρειοευρωπαίοι είναι πλέον υποχρεωμένοι να αναζητήσουν αγορές εκτός Ένωσης, όπου θα συναντήσουν μεγαθήρια ανταγωνιστές (ΗΠΑ-Κίνα), καθόλου διατεθειμένους να παραδώσουν τα σκήπτρα,  ενώ οι Ευρωπαίοι του Νότου – μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα – θα πρέπει να στραφούν σε ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς τους προκειμένου να επιβιώσουν (οπότε τέλος τα φθηνά δανεικά από το Βορά προκειμένου να επιστρέψουν σ’ αυτόν ως εξαγωγικό κεφάλαιο και μάλιστα έντοκα) και επιπλέον να μάθουν να καταναλώνουν και από παραγωγούς εκτός Ευρώπης. Η συγκεκριμένες διαπιστώσεις αφορούν εκτός των προϊόντων και στις αγορές κεφαλαίων κι έτσι μπορούμε να δικαιολογήσουμε – εν μέρει – και την παρουσία του ΔΝΤ σε χώρα-μέλος της Ευρωζώνης, ως “ρυθμιστή” αυτής ακριβώς της ροής, εφόσον τα κεφάλαια του διεθνούς οργανισμού είναι “διεθνή” κι όχι ευρωπαϊκά.
Από εδώ κι εμπρός αναμένουμε εξελίξεις που θα διαμορφώνουν  ένα εντελώς νέο πλαίσιο λειτουργίας της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης, δυστυχώς όχι άμεσα θετικές για τη χώρα μας. Το δώρο λοιπόν του κ. Γιούνκερ δεν είναι άλλο από την προειδοποίηση και μάλιστα ειδικά προς την Ελλάδα γι’ αυτά που έρχονται, οπότε κι εμείς θα του ευχηθούμε – έστω και πρόωρα – “Καλά Χριστούγεννα κύριε Γιούνκερ!”