Εμπρός στο δρόμο των Γάλλων διαδηλωτών

Να παραιτηθεί ο Σαρκοζί

ζητούν οι Γάλλοι

  Ευχαριστώ τους θεούς, που υπάρχουν κι οι Γάλλοι. Για μια ακόμα φορά πρωτοπορούν στο εργατικό κίνημα, με τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις, απέναντι στον ερωτιάρη πρόεδρό τους, που δεν έκρυψε ποτέ πόσο υπέρμετρα συντηρητικός είναι. Ούτε πόσο φιλο-αμερικανός (βλέπε επιστροφή της Γαλλία στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ). Ούτε πόσο υπάκουος στις επιταγές των κεφαλαιοκρατών.

  Την ώρα που η αντίδραση στον ψευταρά ΓΑΠ έχει κοπάσει -μόνη ελπίδα απομένει το φούμο στις δημοτικές εκλογές- οι Γάλλοι εργαζόμενοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αντιμέτωποι με τους Πραιτωριανούς του προέδρου τους, που έχει αναλάβει να "καθαρίσει" εξ ονόματος των εντολών της παγκόσμιας αντίδρασης.

  Την ώρα που εδώ η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση διέλυσε το σύνολο των εργατικών κεκτημένων, καταργώντας ακόμα και τις συλλογικές συμβάσεις, στην Γαλλία οι εργαζόμενοι συνεχίζουν ακάθεκτοι τις διαδηλώσεις τους αντιδρώντας στα σχέδια του προέδρου Σαρκοζί.

  Δημοσκόπηση της BVA για λογαριασμό της γαλλικής οικονομικής εφημερίδας «Les Echos» έδειξε πως 59% του γαλλικού λαού επιθυμεί να συνεχιστούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις και μετά την υπερψήφιση του νομοσχέδιου για το συνταξιοδοτικό από την γαλλική Γερουσία. Και αυτό, παρά τις αρνητικές επιπτώσεις που έχουν δημιουργηθεί από την έλλειψη καυσίμων. Το 68% των Γάλλων, έχει αρνητική άποψη για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Σαρκοζί, ενώ 62% δεν επιθυμούν άλλες μεταρρυθμίσεις, στο υπόλοιπο της προεδρικής του θητείας, που λήγει το 2012.

  

  «Βγαίνοντας στους δρόμους για να υπερασπιστούν τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα οι Γάλλοι, μάχονται για όλους μας» γράφει η βρετανική «Guardian», καθώς και οι Βρετανοί έχουν αρχίσει να δοκιμάζονται από τις επιπτώσεις των συμφωνιών του Μάαστριχτ και της Λισαβώνας (παρά το γεγονός ότι η Βρετανία δεν ανήκει στη ευρωπαϊκή νομισματική ένωση).

  Οι Γάλλοι δεν μπόρεσαν να βλέπουν να διαλύονται - χάρη μιας οικονομίστικης πολιτικής- όσα με τόσο κόπο και ιδρώτα είχαν πετύχει τόσα χρόνια. Και όταν ο δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης διαψεύδει τις προσδοκίεςτων ψηφοφόρων, το άδικο φουντώνει στις αδικημένες λαϊκές τάξεις που δίκαια ξεσπούν . Τότε είναι που οι "δημοκράτες" νοιώθουν πως  "κινδυνεύει η Δημοκρατία", και στέλνουν τις μονάδες καταστολής, επειδή εκείνο που πραγματικά τρίζει είναι η καρέκλα που κατέλαβαν με ψεύτικες υποσχέσεις.

  Για να θυμηθούμε την λαϊκή ρήση «όλοι τους ίδιοι είναι», θυμίζουμε τους προεκλογικούς λόγους του Σαρκοζί όταν ήταν υποψήφιος για την προεδρία το 2007: «Στόχος μου  να καταστήσω την οικονομία πλέον αποτελεσματική, σαν της Αμερικής». Είχε όμως διαλέξει λάθος μοντέλο, επειδή τότε είχε αρχίσει η κατρακύλα της αμερικανικής οικονομίας.

  Με την άνοδό του στην εξουσία, άρχισαν να καταρρέουν οι μύθοι που είχε υποσχεθεί στους προεκλογικούς λόγους του. Διαπίστωσε τότε, πως η κοινωνική προστασία των εργαζόμενων δεν συμβάδιζε με την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Πίστεψε ακόμα πως οι εργοδότες θα προσλάμβαναν περισσότερους εργαζόμενους να ήταν ευκολότερο να τους απολύουν… ή αν περικόπτονταν οι φόροι από τους πλούσιους. Πάντως είχε υποσχεθεί να μην αυξήσει τα έτη συνταξιοδότησης…

  Αλλά ο Σαρκοζί, όπως συμβαίνει συνήθως, είχε την αμέριστη υποστήριξη των γαλλικών Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης. (Παντού τα ίδια). Τα περισσότερα από τα οποία, ακόμα και σήμερα, θεωρούν τις κινητοποιήσεις «μη ρεαλιστικές», και πως θα πρέπει να ακολουθήσει και η Γαλλία το πρόγραμμα της ΕΕ, όπως και όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το όριο συνταξιοδότησης για τους Γάλλους είχε θεσπιστεί το 1983 και από τότε δεν έχει σημειωθεί κάποια αξιόλογη αύξηση στο προσδόκιμο ζωής.

  Η Γαλλία ως τώρα αντιστεκόταν στις επιταγές της νεοφιλελεύθερης οικονομίας (αυτή που ακολουθεί κι ο δικός μας σοσιαλιστής Πινόκιο με την ανίκανη κουστωδία του) που για κύριο στόχο έχει τους πολίτες των χαμηλών εισοδημάτων.

  Οι επιταγές των Αρχόντων της ΕΕ είναι όμως άλλες: Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ εφαρμόζουν την επιθετική δεξιόστροφη «μεταρρυθμιστική» πολιτική τους στα ασθενέστερα οικονομικά κράτη της ευρωζώνης με πρώτο πειραματόζωο την Ελλάδα. Έχουν στόχο να ακολουθήσουν η Ισπανία και η Ιρλανδία, αφού η ελληνική λαϊκή αντίδραση ήταν μηδαμινή.

  Αυτή τη στιγμή οι Γάλλοι εργαζόμενοι πολεμούν για το μέλλον της Ευρώπης. Εκείνης της Ευρώπης των εργαζομένων, και όχι των πολυεθνικών.

  Ελπίδα όλων μας ο αγώνας των Γάλλων απεργών να δικαιωθεί, αλλιώς μαύρο φίδι μας έφαγε.

http://www.styx.gr/