Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Οι μετέχοντες στο «Nabucco» εκδηλώνουν αυξημένο ενδιαφέρον για το Ιράκ

Το πρόβλημα της προμήθειας ενεργειακών πόρων της Κασπίας στην Ευρώπη κατείχε κεντρική θέση στις συνομιλίες, που είχε στο Μπακού ο υπουργός Θεμάτων Ευρώπης της Μ. Βρετανίας Ντέβιντ Λίντινγκτον.

Στο Αζερμπαϊτζάν ο Ντέβιντ Λίντινγκτον δήλωσε ότι οι πλούσιες πετρελαιοπηγές και αεριοπηγές της Δημοκρατίας διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας της ευρωπαϊκής ηπείρου. Επίσης υπογραμμίστηκε η σημασία της μεταφοράς αζερμπαϊτζανικού φυσικού αερίου μέσω της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το επίσημο Λονδίνο, όπως και η Ουάσιγκτον, αγωνίζεται για τη συμμετοχή του Αζερμπαϊτζάν στο σχέδιο «Nabucco. Οι δηλώσεις για την κατασκευή του αεριαγωγού που θα περνά μέσα από την Τουρκία, τα Βαλκάνια και θα καταλήγει στη Δύση γίνονται από το Φεβρουάριο του 2002. Παρόλ΄ αυτά, η υπόθεση δεν κινήθηκε από το νεκρό σημείο. Τις αιτίες αυτής της κατάστασης εξήγησε σε συνέντευξη που έδωσε στη " Φωνή της Ρωσίας" ο Γεν. Διευθυντής του Ιδρύματος εθνικής ενεργειακής ασφάλειας Κωνσταντίν Σίμονοφ:

«Το σχέδιο «Nabucco» πρέπει να χρηματοδοτείται βάσει της αρχής της προτεραιότητας - το 50% πρέπει να το δώσουν οι μετέχοντες στο κονσόρτσιουμ, δηλαδή οι ίδιες οι εταίροι. Και το άλλο 50% - μεγάλες τράπεζες. Όμως οι τράπεζες, παρόλο που εκ πρώτης όψεως δεν απέρριψαν την πρόταση για τη χρηματοδότηση, χρήματα προς το παρόν δεν έδωσαν, υποσχόμενες να εξετάσουν το θέμα μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2011. Σε τι οφείλεται αυτό; Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Το «Nabucco» δεν έχει εγγυημένη πηγή φυσικού αερίου. Συνεπώς δεν έχει ούτε αγοραστές. Εφόσον δεν υπάρχουν αγοραστές, για τέτοιο σχέδιο ούτε μιά εμπορική τράπεζα δεν πρόκειται να δώσει χρήματα.

Γι΄αυτό τα τελευταία χρόνια διεξάγεται εντατική αναζήτηση εν δυνάμει αγορας΄των φυσικού αερίου για το «Nabucco». Ως τον τελευταίο καιρό η προσοχή είχε συγκεντρωθεί στο Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν. Το Μπακού αποδείχτηκε να συνεισφέρει στο γέμισμα του αγωγού με καύσιμο. Όμως οι δυνατότητές του είναι πολύ περιορισμένες. Το μάξιμουμ που μπορεί να προμηθεύσει είναι μερικά δισεκ. κβ.μ. Ενώ η σχεδιαζόμενη ποσότητα που θα πρέπει να μεταφέρει το «Nabucco» ξεπερνά τα 30 δισεκατομμύρια. Όσον αφορά το Τουρκμενιστάν, αυτή η χώρα έχει δεσμεύσεις προς άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσία, καθώς και του Ιράν και της Κίνας.

Σήμερα το κονσόρτσιουμ θεωρεί ως υπαρκτό προμηθευτή φυσικού αερίου το Ιράκ. Το ζήτημα όμως είναι πότε θα συμβεί αυτό; Για να εξασφαλίσει το «Nabucco», το Ιράκ κανονικά πρέπει να πολλαπλασιάσει την εξόρυξη φυσικού αερίου κατά δεκάδες φορές. Αυτό όμως είναι δυνατό μόνο στο μέλλον.

Ωστόσο το κύριο πρόβλημα συνίσταται στο ότι το «Nabucco» δεν εκπονήθηκε ως οικονομικό, αλλά ως πολιτικό σχέδιο, το οποίο βασίζεται στην αμφίβολη ιδέα περιορισμού της Ρωσίας ως προμηθευτή φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Όμως η πολιτική και η οικονομία πολλές φορές δεν συνάδουν. Αυτό συμβαίνει και με το «Nabucco».
http://greek.ruvr.ru/2010/10/22/27690877.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου