Γράφει ο Γιώργος Θ. Νεστωράκης
Θυμάμαι την εποχή, που ο «ΧΡΟΝΟΣ» δημοσίευε και κατά διαστήματα, μεταφρασμένα αποσπάσματα, όλου σχεδόν του «τουρκόφωνου» μειονοτικού τύπου της περιοχής μας.
Έτσι, το πολυπληθές αναγνωστικό κοινό της έγκριτης εφημερίδας σας και οι συνεργάτες της, είχαν την ευκαιρία να διαβάζουν, πολλά ανατολίτικα μασάλια και καραγκιοζιλίκια (ελληνιστί ψευδολογίες και λιβελογραφήματα) περί δήθεν καταπιέσεων, αδικιών κ.α., σε βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας, από το Ελληνικό κράτος.
Τερατώδεις ανακρίβειες, γραμμένες δυστυχώς από ισότιμους Έλληνες-Ευρωπαίους πολίτες, μουσουλμάνους το θρήσκευμα.
Ποτέ όμως προσωπικά δεν έτυχε να διαβάσω ένα τόσο κατάπτυστο και δηλητηριώδη ανθελληνικό κείμενο, όπως το αναδημοσιευμένο στον «ΧΡΟΝΟ» της 20 Ιανουαρίου 2010 (σελ. 1 και 3). Ένα ολόκληρο παραμύθι, γραμμένο και αυτό, από έναν αχάριστο κονδυλοφόρο της μειονοτικής «Μπιρλίκ». Πράγματι είναι ένα πρωτόγνωρο μνημείο προπαγάνδας και μίσους, κατά της Ελλάδος, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο «ΧΡΟΝΟΣ».
Δεν γνωρίζω το όνομα του συντάκτη, αλλά ούτε και μ’ ενδιαφέρει να το μάθω. Φρονώ όμως, ότι το τυχαίο όνομα «χαμάλ καραγκιόζ» θα του ταίριαζε απόλυτα, γιατί αν το έγραφε ακόμα και ένας χαμάλης της αποβάθρας της γέφυρας του Γαλατά ή ένας καραγκιοζοπαίκτης της Ανατολίας, θα ήταν οπωσδήποτε πιο κόσμιο.
Γράφει λοιπόν ο καταπιεσμένος μέχρι θανάτου και που «φτύνει αίμα» «Τούρκος» της «Μπιρλίκ», ανοιχτή επιστολή στον παγκοσμίως γνωστό και διακεκριμένο Τούρκο δημοσιογράφο Μεχμέτ Αλή Μπιράντ και του κατηγορεί, ούτε λίγο-ούτε πολύ, ότι δεν αγαπάει την «μητέρα πατρίδα» Τουρκία, όπως ο ίδιος. Γιατί, γράφει, ο Αλή Μπιράντ, υποστηρίζει τα δίκαια του Οικουμενικού πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως και όχι την δεινοπαθούσα από τα μαρτύρια «τουρκικής» μειονότητας της Δυτικής Θράκης…..
Και αφού ο αχάριστος γκαζετατζής της «Μπιρλίκ» δηλώνει και κατ’ επανάληψη πιο «Τούρκος» από τον Μεχμέτ Αλή Μπιράντ και εκφράζεται με ακατονόμαστους και χυδαίους χαρακτηρισμούς για τον αρχηγό του παγκόσμιου ορθόδοξου χριστιανισμού, τον παναγιότατο οικουμενικό πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, καταλήγει, ότι η «τουρκική» μειονότητα της Δυτικής Θράκης, «φτύνει αίμα» από τα μαρτύρια που υφίσταται από την ελληνική διοίκηση και τους Έλληνες!
Προσωπικά, αγαπητέ μου, «Χ», έχω γνωριμίες, φιλίες, αλλά και οικογενειακές σχέσεις κοινωνικού χαρακτήρα με πολλούς συμπολίτες και συνέλληνες μουσουλμάνους.
Απλούς ανθρώπους του καθημερινού μόχθου, έντιμους επαγγελματίες αλλά και επιστήμονες. Ποτέ μας ποτέ δεν άκουσα και το παραμικρό παράπονο για οποιαδήποτε εις βάρος τους αδικία. Αντίθετα, ως νομοταγείς πολίτες της ελληνικής Δημοκρατίας, λένε ότι απολαμβάνουν αδιακρίτως όλα τα δικαιώματα και όλα τα προνόμια της ελευθερίας, δικαιοσύνης, ισοπολιτείας και ισονομίας. Ακόμα και σ’ αυτή την Τουρκία, ευρωπαϊκή και ασιατική, την οποία και κατ’ επανάληψη επισκέφτηκε απ’ άκρου εις άκρον (Ανατολική Θράκη, Πόντος, Καππαδοκία, Ιωνία και πέραν) δημιούργησα φίλους και διατηρώ και μέχρι σήμερα κοινωνικούς δεσμούς με αρκετούς απ’ αυτούς.
Ομολογώ, ότι κατά κανόνα άκουσα και ακούω τα πιο ευμενή σχόλια για την Ελλάδα και τις Ελληνοτουρκικές φιλικές σχέσεις.
Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Αυτές είναι μειοψηφίες αδιάλλακτων στοιχείων και εκεί υπάρχουν «γκρίζοι λύκοι» του βαθέως τουρκικού κατεστημένου, που υπηρετεί με τα γραφόμενά της η «Μπιρλίκ».
Με την ευκαιρία και προς επιβεβαίωση των ανωτέρω, θέλω να θέσω υπόψη του αρθρογράφου της «Μπιρλίκ», δύο πρόσφατα δημοσιεύματα στον τουρκικό τύπο, σχετικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
1. Σε έρευνα που έκανε το πανεπιστήμιο της Άγκυρας, οι Τούρκοι αποφάνθηκαν ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί τον υπ’ αριθμόν 1 εχθρό της Τουρκίας. Οι Τούρκοι πολίτες απάντησαν, ότι η πιο εχθρική του χώρα είναι η… Αμερική! Ακολουθούν η Αρμενία και το Ισραήλ, ενώ την Ελλάδα θεωρούν εχθρική μόλις το 6% των Τούρκων…
2. Ο πρόεδρος του επιμελητηριακού ομίλου Σμύρνης, ο Εκρέμ Ντεμιρτάς, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, επισκέφτηκε το Φανάρι, συναντήθηκε με τον Οικουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαίο, του εξέθεσε τις απόψεις του περί ειρηνικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και ζήτησε την συμπαράσταση του πατριάρχη στον αγώνα που ο ίδιος έχει ξεκινήσει. Τον παρακάλεσε επίσης να λάβει μέρος και προσωπικά ο Οικουμενικός πατριάρχης στην «Αλυσίδα Ειρήνης» που θα πραγματοποιηθεί την 1η Σεπτεμβρίου, ανάμεσα στην Σάμο και στο Κουσάντασι, το πιο στενό σημείο ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα, με πλοιάρια και πολίτες και από τις δύο χώρες.
Επειδή τα παραπάνω δημοσιεύματα είναι συγκεκριμένα και επώνυμα, ιδού στάδιο δόξης λαμπρόν, για τον γράφοντα της «Μπιρλίκ», να διδάξει τουρκισμό, τόσο στον πρύτανη του πανεπιστημίου της Άγκυρας, όσο και στον πρόεδρο του επιμελητηριακού ομίλου της Σμύρνης Εκρέμ Ντεμιρτάς!
Τέλος, για οικονομία του χώρου και του χρόνου της φιλόξενης εφημερίδας ΧΡΟΝΟΣ κλείνω την παρούσα μου με τα παρακάτω προσωπικά ερωτήματα προς τον «επιστολογράφο-αρθρογράφο» της «Μπιρλίκ» :
1. Γνωρίζει ότι βρίσκεται στην στοργική και δημοκρατική Ελλάδα με βάση την ειδική συνθήκη της Λωζάνης και η οποία δεν αναγνωρίζει «τουρκική μειονότητα στην Δυτική Θράκη» αλλά μουσουλμανικές μειονότητες και όχι μία;
2. Γνωρίζει ότι η παραπάνω ειδική συνθήκη, προβλέπει όρους αμοιβαιότητας στους πληθυσμούς; Δηλαδή όσοι μουσουλμάνοι ζουν στην Θράκη σήμερα, τόσοι Ορθόδοξοι χριστιανοί θα πρέπει να ζουν στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο και μάλιστα στα δύο νησιά με ειδικό καθεστώς αυτονομίας;
3. Γνωρίζει ότι το 1955 και 1964, ιερόσυλος τουρκικός όχλος, στίφη ολόκληρα με την ενθάρρυνση του κράτους, λήστεψε, κατέστρεψε ιερούς ναούς, κοιμητήρια, σπίτια και καταστήματα, βίασε και σκότωσε εκατοντάδες αθώους χριστιανούς της Κωνσταντινούπολης και ανάγκασε εκατοντάδες χιλιάδες να εγκαταλείψουν βίαια την από αιώνων πάτρια τους γη;
Εάν τα γνωρίζει και πρέπει να τα γνωρίζει, από πού αντλεί τόσο θράσος και τολμά να μιλά για καταπιέσεις και αδικίες που υφίσταται η εδώ μουσουλμανική μειονότητα;
Τέλος, για τα προσωπικά του «μαρτύρια» τα οποία με έμφαση τονίζει προς τον Μεχμέτ Αλή Μπιράντ, ερωτάται: Ζήτησε ποτέ την προστασία που δικαιούται, των ελληνικών τοπικών αρχών; Δηλαδή κατήγγειλε, στις αρμόδιες υπηρεσίες, στην αστυνομία, στον εισαγγελέα ή στον Ο.Τ.Ε.:
α) τα ονόματα των δύο Ελλήνων που του είπαν «πρόσεχε τις κινήσεις σου»,
β) τα ανώνυμα υβριστικά τηλεφωνήματα που δεχόταν στο σπίτι του, γ) τους λόγους και γιατί, αλλά και ποιοι τον εμπόδισαν στον δρόμο του ενώ γυρνούσε από την Θεσσαλονίκη;
Αν ναι τι έγινε; Αν όχι, γιατί δεν το έκανε;
Διαφορετικά, θα έχει κάθε λόγο να του προσάψει την κατηγορία ότι είναι ένας κοινός συκοφάντης, με καταχθόνιους σκοπούς.
Γι’ αυτό είναι κρίμα και άδικο να γράφονται τόσα πολλά ψέματα και χυδαιότητες, νομίζοντας ότι θα είναι πάντα στο απυρόβλητο.
Φιλικά
Γιώργος Θ. Νεστωράκης
Θυμάμαι την εποχή, που ο «ΧΡΟΝΟΣ» δημοσίευε και κατά διαστήματα, μεταφρασμένα αποσπάσματα, όλου σχεδόν του «τουρκόφωνου» μειονοτικού τύπου της περιοχής μας.Έτσι, το πολυπληθές αναγνωστικό κοινό της έγκριτης εφημερίδας σας και οι συνεργάτες της, είχαν την ευκαιρία να διαβάζουν, πολλά ανατολίτικα μασάλια και καραγκιοζιλίκια (ελληνιστί ψευδολογίες και λιβελογραφήματα) περί δήθεν καταπιέσεων, αδικιών κ.α., σε βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας, από το Ελληνικό κράτος.
Τερατώδεις ανακρίβειες, γραμμένες δυστυχώς από ισότιμους Έλληνες-Ευρωπαίους πολίτες, μουσουλμάνους το θρήσκευμα.
Ποτέ όμως προσωπικά δεν έτυχε να διαβάσω ένα τόσο κατάπτυστο και δηλητηριώδη ανθελληνικό κείμενο, όπως το αναδημοσιευμένο στον «ΧΡΟΝΟ» της 20 Ιανουαρίου 2010 (σελ. 1 και 3). Ένα ολόκληρο παραμύθι, γραμμένο και αυτό, από έναν αχάριστο κονδυλοφόρο της μειονοτικής «Μπιρλίκ». Πράγματι είναι ένα πρωτόγνωρο μνημείο προπαγάνδας και μίσους, κατά της Ελλάδος, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο «ΧΡΟΝΟΣ».
Δεν γνωρίζω το όνομα του συντάκτη, αλλά ούτε και μ’ ενδιαφέρει να το μάθω. Φρονώ όμως, ότι το τυχαίο όνομα «χαμάλ καραγκιόζ» θα του ταίριαζε απόλυτα, γιατί αν το έγραφε ακόμα και ένας χαμάλης της αποβάθρας της γέφυρας του Γαλατά ή ένας καραγκιοζοπαίκτης της Ανατολίας, θα ήταν οπωσδήποτε πιο κόσμιο.
Γράφει λοιπόν ο καταπιεσμένος μέχρι θανάτου και που «φτύνει αίμα» «Τούρκος» της «Μπιρλίκ», ανοιχτή επιστολή στον παγκοσμίως γνωστό και διακεκριμένο Τούρκο δημοσιογράφο Μεχμέτ Αλή Μπιράντ και του κατηγορεί, ούτε λίγο-ούτε πολύ, ότι δεν αγαπάει την «μητέρα πατρίδα» Τουρκία, όπως ο ίδιος. Γιατί, γράφει, ο Αλή Μπιράντ, υποστηρίζει τα δίκαια του Οικουμενικού πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως και όχι την δεινοπαθούσα από τα μαρτύρια «τουρκικής» μειονότητας της Δυτικής Θράκης…..
Και αφού ο αχάριστος γκαζετατζής της «Μπιρλίκ» δηλώνει και κατ’ επανάληψη πιο «Τούρκος» από τον Μεχμέτ Αλή Μπιράντ και εκφράζεται με ακατονόμαστους και χυδαίους χαρακτηρισμούς για τον αρχηγό του παγκόσμιου ορθόδοξου χριστιανισμού, τον παναγιότατο οικουμενικό πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, καταλήγει, ότι η «τουρκική» μειονότητα της Δυτικής Θράκης, «φτύνει αίμα» από τα μαρτύρια που υφίσταται από την ελληνική διοίκηση και τους Έλληνες!
Προσωπικά, αγαπητέ μου, «Χ», έχω γνωριμίες, φιλίες, αλλά και οικογενειακές σχέσεις κοινωνικού χαρακτήρα με πολλούς συμπολίτες και συνέλληνες μουσουλμάνους.
Απλούς ανθρώπους του καθημερινού μόχθου, έντιμους επαγγελματίες αλλά και επιστήμονες. Ποτέ μας ποτέ δεν άκουσα και το παραμικρό παράπονο για οποιαδήποτε εις βάρος τους αδικία. Αντίθετα, ως νομοταγείς πολίτες της ελληνικής Δημοκρατίας, λένε ότι απολαμβάνουν αδιακρίτως όλα τα δικαιώματα και όλα τα προνόμια της ελευθερίας, δικαιοσύνης, ισοπολιτείας και ισονομίας. Ακόμα και σ’ αυτή την Τουρκία, ευρωπαϊκή και ασιατική, την οποία και κατ’ επανάληψη επισκέφτηκε απ’ άκρου εις άκρον (Ανατολική Θράκη, Πόντος, Καππαδοκία, Ιωνία και πέραν) δημιούργησα φίλους και διατηρώ και μέχρι σήμερα κοινωνικούς δεσμούς με αρκετούς απ’ αυτούς.
Ομολογώ, ότι κατά κανόνα άκουσα και ακούω τα πιο ευμενή σχόλια για την Ελλάδα και τις Ελληνοτουρκικές φιλικές σχέσεις.
Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Αυτές είναι μειοψηφίες αδιάλλακτων στοιχείων και εκεί υπάρχουν «γκρίζοι λύκοι» του βαθέως τουρκικού κατεστημένου, που υπηρετεί με τα γραφόμενά της η «Μπιρλίκ».
Με την ευκαιρία και προς επιβεβαίωση των ανωτέρω, θέλω να θέσω υπόψη του αρθρογράφου της «Μπιρλίκ», δύο πρόσφατα δημοσιεύματα στον τουρκικό τύπο, σχετικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
1. Σε έρευνα που έκανε το πανεπιστήμιο της Άγκυρας, οι Τούρκοι αποφάνθηκαν ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί τον υπ’ αριθμόν 1 εχθρό της Τουρκίας. Οι Τούρκοι πολίτες απάντησαν, ότι η πιο εχθρική του χώρα είναι η… Αμερική! Ακολουθούν η Αρμενία και το Ισραήλ, ενώ την Ελλάδα θεωρούν εχθρική μόλις το 6% των Τούρκων…
2. Ο πρόεδρος του επιμελητηριακού ομίλου Σμύρνης, ο Εκρέμ Ντεμιρτάς, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, επισκέφτηκε το Φανάρι, συναντήθηκε με τον Οικουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαίο, του εξέθεσε τις απόψεις του περί ειρηνικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και ζήτησε την συμπαράσταση του πατριάρχη στον αγώνα που ο ίδιος έχει ξεκινήσει. Τον παρακάλεσε επίσης να λάβει μέρος και προσωπικά ο Οικουμενικός πατριάρχης στην «Αλυσίδα Ειρήνης» που θα πραγματοποιηθεί την 1η Σεπτεμβρίου, ανάμεσα στην Σάμο και στο Κουσάντασι, το πιο στενό σημείο ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα, με πλοιάρια και πολίτες και από τις δύο χώρες.
Επειδή τα παραπάνω δημοσιεύματα είναι συγκεκριμένα και επώνυμα, ιδού στάδιο δόξης λαμπρόν, για τον γράφοντα της «Μπιρλίκ», να διδάξει τουρκισμό, τόσο στον πρύτανη του πανεπιστημίου της Άγκυρας, όσο και στον πρόεδρο του επιμελητηριακού ομίλου της Σμύρνης Εκρέμ Ντεμιρτάς!
Τέλος, για οικονομία του χώρου και του χρόνου της φιλόξενης εφημερίδας ΧΡΟΝΟΣ κλείνω την παρούσα μου με τα παρακάτω προσωπικά ερωτήματα προς τον «επιστολογράφο-αρθρογράφο» της «Μπιρλίκ» :
1. Γνωρίζει ότι βρίσκεται στην στοργική και δημοκρατική Ελλάδα με βάση την ειδική συνθήκη της Λωζάνης και η οποία δεν αναγνωρίζει «τουρκική μειονότητα στην Δυτική Θράκη» αλλά μουσουλμανικές μειονότητες και όχι μία;
2. Γνωρίζει ότι η παραπάνω ειδική συνθήκη, προβλέπει όρους αμοιβαιότητας στους πληθυσμούς; Δηλαδή όσοι μουσουλμάνοι ζουν στην Θράκη σήμερα, τόσοι Ορθόδοξοι χριστιανοί θα πρέπει να ζουν στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο και μάλιστα στα δύο νησιά με ειδικό καθεστώς αυτονομίας;
3. Γνωρίζει ότι το 1955 και 1964, ιερόσυλος τουρκικός όχλος, στίφη ολόκληρα με την ενθάρρυνση του κράτους, λήστεψε, κατέστρεψε ιερούς ναούς, κοιμητήρια, σπίτια και καταστήματα, βίασε και σκότωσε εκατοντάδες αθώους χριστιανούς της Κωνσταντινούπολης και ανάγκασε εκατοντάδες χιλιάδες να εγκαταλείψουν βίαια την από αιώνων πάτρια τους γη;
Εάν τα γνωρίζει και πρέπει να τα γνωρίζει, από πού αντλεί τόσο θράσος και τολμά να μιλά για καταπιέσεις και αδικίες που υφίσταται η εδώ μουσουλμανική μειονότητα;
Τέλος, για τα προσωπικά του «μαρτύρια» τα οποία με έμφαση τονίζει προς τον Μεχμέτ Αλή Μπιράντ, ερωτάται: Ζήτησε ποτέ την προστασία που δικαιούται, των ελληνικών τοπικών αρχών; Δηλαδή κατήγγειλε, στις αρμόδιες υπηρεσίες, στην αστυνομία, στον εισαγγελέα ή στον Ο.Τ.Ε.:
α) τα ονόματα των δύο Ελλήνων που του είπαν «πρόσεχε τις κινήσεις σου»,
β) τα ανώνυμα υβριστικά τηλεφωνήματα που δεχόταν στο σπίτι του, γ) τους λόγους και γιατί, αλλά και ποιοι τον εμπόδισαν στον δρόμο του ενώ γυρνούσε από την Θεσσαλονίκη;
Αν ναι τι έγινε; Αν όχι, γιατί δεν το έκανε;
Διαφορετικά, θα έχει κάθε λόγο να του προσάψει την κατηγορία ότι είναι ένας κοινός συκοφάντης, με καταχθόνιους σκοπούς.
Γι’ αυτό είναι κρίμα και άδικο να γράφονται τόσα πολλά ψέματα και χυδαιότητες, νομίζοντας ότι θα είναι πάντα στο απυρόβλητο.
Φιλικά
Γιώργος Θ. Νεστωράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου