"Βαραίνει" το κλίμα ανάμεσα σε Γερμανία και Ελλάδα, με υπαιτιότητα πολιτικών και ΜΜΕ!!!
Από τη μία, αμφότεροι οι εκφυλισμένοι πολιτικάντηδες ελαφροψοφοδεξιοί και σοσιαΛηστές της μίζας και της λοβιτούρας, κατάφεραν μέσα από το σάπιο μεταπολιτευτικό καθεστώς να καρπωθούν σχεδόν στο σύνολό τους τόσο τα ευρωπαϊκά πακέτα, όσο και τη φορολόγηση των πολιτών. Ήδη από τη δεκαετία του '80 οι πρώην ζιβαγκοφόροι και νυν ψευτοσοσιαλιστές της αρπαχτής και της ρεμούλας νέμονταν την εισροή των κοινοτικών κονδυλίων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η επόμενη γενιά των νεοπλούτων. Λίγο αργότερα, στις αρχές του '90 μπήκαν δυνατά στον χορό οι μητσοτακικοί ψοφοδεξιοί για να λιγδώσει και αυτών το αντεράκι. Ξέχωρα του γεγονότος ότι τις χρεοκοπημένες κρατικές εταιρείες του αποτυχημένου ανδρεϊκού σοσιαλιστικού πειράματος, οι "εγκέφαλοι" του μητσοτάκη τις μεταπώλησαν καθαρές σε δικούς τους επιχειρηματίες. Φυσικά, το υπέρογκο χρέος αυτών που σχηματίστηκε κατά τη μοιραία δεκαετία του '80 μετεκυλήθη στις πλάτες του "κυρίαρχου" λαού.
Για να φθάσουμε στις αλχημείες των "εκσυγχρονιστών" της συμφοράς ώστε να μεθοδευτεί η είσοδος της Ελλάδος στην ΟΝΕ και συνακόλουθα στο Ευρώ, αφού πρώτα καταληστεύθηκαν οι περιουσίες αμέτρητων αφελών στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Και αφού, επίσης, ρημάχτηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία λόγωι της κακοδιαχείρισης και της εσπευσμένης, λανθασμένης όπως αποδείχτηκε, εισόδου των στο παιγνίδι των μετοχών και των ομολογιών` σε πρώτη φάση το 2000 (προ των εκλογών του Απριλίου για την εκλογική πριμοδότηση του ΠΑΣΟΚ) για να σηκώσουν τεχνητά την καταρρέουσα χρηματιστηριακή αγορά από τη βουτιά της μετά την σκόπιμη υπερτίμηση των κερδοσκόπων το καλοκαίρι του 1999. Με άλλα λόγια ο Σημίτης και οι εκσυγχρονιστές του θέλησαν να προστατεύσουν τη φούσκα που οι ίδιοι, μαζί με τους εξωτερικούς συνεργάτες των, δημιούργησαν ώστε να αρπάξουν ζεστό χρήμα και όχι μόνον.
Όσο για τη "Δημιουργική Λογιστική", αυτή επετεύχθη χάρις τις άοκνες προσπάθειες, του Χριστοφοράκου, των Γερμανών μεγαλοτραπεζιτών, καθώς και του αδελφού του Σημίτη που ζει μονίμως στη Γερμανία και νοιώθει υπερήφανος ως Γερμανός και όχι ως Έλλην. Ο στόχος προφανής. Φθηνά δάνεια μέσωι Ευρώ από τις γερμανικές τράπεζες για την κατανάλωση ολοένα και περισσοτέρων γερμανικών προϊόντων και υπηρεσιών. Την ίδια τακτική συνέχισε και ο επόμενος καθηγητής της αρλουμπολογίας, ο Αλογοσκούφης με την περιβόητη απογραφή, την αύξηση του ΦΠΑ από 18% σε 19%, την τοποθέτηση των υπολοίπων αποθεματικών των ταμείων σε άχρηστα ομόλογα, με αποκορύφωμα την εκτίναξη του χρέους σε ύψη που δεν κρυβόταν πια. Όταν το διεπίστωσε ο ανύπαρκτος θαμών των κολονακιώτικων μπαρ, αποφάσισε να προκηρύξει εκλογές με προφανή επιδίωξη τη σίγουρη ήττα και τη αποφυγή των ευθυνών.
Βεβαίως, ο επόμενος που ήταν να πάρει σειρά, ο αμερικάνος κλητήρας δηλαδή, γνώριζε τα πάντα, αλλά, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν απεκάλυψε τίποτα. Επειδή όμως είναι τόσο ανίκανος όσο δεν παίρνει, με τα διαρκή λεκτικά του ατοπήματα προκέλεσε τη φρενήρη άνοδο των spreads με αποτέλεσμα ο δανεισμός της χώρας να καθίσταται απαγορευτικός. Άλλωστε πρόκειται για έναν χαμηλόβαθμο υπάλληλο που αρκείται στη θέση του Έλληνος νομάρχη, ή στην καλλίτερη των περιπτώσεων, σε αυτή του περιφερειάρχη. Το ζήτημα, φυσικά που τίθεται είναι γιατί να πληρώνει την ανεπάρκειά του ο κόσμος. Ας πρόσεχαν όμως όταν εισερχόντουσαν στις... κάλτσες για να ψηφίσουν ένα σκέτο μηδενικό εις το...πηλίκιον. Σε όλα αυτά να προσθέσουμε το...κατιτίς που έπαιρνε σύσσωμη η αριστερά του "πόνου" και της "κλάψας" για το "δίκαιο" του εργάτη, με σκοπό να συνεχίζει να "παλεύει" για αυτό.
Από την άλλη έχουμε τους Γερμανούς να ζητούν τα ρέστα. Οι ίδιοι που βοήθησαν χώρες, όπως η Ελλάδα, προκειμένου να ενταχθούν στο ενιαίο νόμισμα, με το αζημίωτο φυσικά,:cool: τώρα φωνασκούν δήθεν για τους απατεώνες τους Έλληνες. Γιατί άραγε; Μα φυσικά για να κρύψουν τα δικά των οικονομικά χάλια. Η αλήθεια είναι ότι τα νούμερα της γερμανικής οικονομίας προκαλούν ίλιγγο στους απογόνους των γότθων και των ούννων.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Το Γερμανικό ΑΕΠ κατά το 2009 μειώθηκε κατά 5%. Ποσοστό πρωτοφανές από καταβολής της Ομοσπονδιακής Γερμανίας το 1949. Τέτοια μείωση του ΑΕΠ είχε να γνωρίσει η χώρα από το 1932, λίγο πριν αναλάβει τις τύχες της ο... θείος Αδόλφος. Οι ίδιοι οι Γερμανοί θεωρούν κατόρθωμα το να κρατήσουν το έλλειμά τους στο 2,9% το 2009, αλλά δεν δείχνουν να ανησυχούν για το γεγονός ότι για το 2010 το έλλειμά των προβλέπεται να αυξηθεί στο 6% (υπενθυμίζω ότι το πλαφόν ελλείματος για μία χώρα της ευρωζώνης είναι στο 3%).
Έπειτα, το δημόσιο χρέος των, από το 66% το 2008, βαίνει ολοταχώς κοντά στο 80%, τη στιγμή που ο ανώτατος επιτρεπτός δείκτης, με βάση τη συμφωνία του Μάαστριχτ, βρίσκεται στο 60%. (Και πάλι σε αυτό το σημείο να αποκαλύψω ότι η Ελλάς, ήδη από τη δεκαετία του '90 είχε ξεπεράσει το όριο του Μάαστριχτ, αλλά αυτό φαίνεται διόλου δεν ανησύχησε τους εταίρους μας και δει τους Γερμανούς). Επομένως, όταν εκείνοι που θεωρούνται η "ατμομηχανή" της Ευρώπης κινούνται εκτός των αποδεκτών οικονομικών ορίων, πως ζητούν από μικρότερες χώρες, όπως η Ελλάδα, να είναι ακριβείς; Είναι αυτονόητο, βεβαίως, ότι δεν δυνάμεθα να συγκρίνουμε αμφότερες τις δύο οικονομίες Γερμανική και Ελληνική. Από τη στιγμή που οι ίδιοι δυσκολεύονται αφάνταστα, με τους οικονομικούς των δείκτες να βρίσκονται στο ναδίρ, θα έπρεπε να περιμένουν ότι η ασθενής ελληνική οικονομία δεν γίνεται να βελτιωθεί θεαματικά, και μάλιστα εντός τριών ετών, ακόμη και με τα πλέον επαχθή μέτρα` διότι έτσι ελλοχεύει ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε άλλες καταστάσεις, μη πολιτισμένες.
Εξετάζοντας τώρα τις Γερμανικές τράπεζες, σύμφωνα με δική τους εφημερίδα (Die zeit), θα διαπιστώσουμε ότι έχουν δανείσει διάφορα ευρωπαϊκά κράτη με το ασύλληπτο ποσόν των 2,2 τρις Ευρώ (Προσέξτε ΤΡΙΣ). Από αυτά η Ισπανία έχει λάβει 237 δις, η Ιταλία 202, η Ιρλανδία 183 και η Ελλάς μόνο 38. Εάν διαιρέσουμε τα 38 δις με τα 2,2 τρις, τότε το ελληνικό δάνειο αντιστοιχεί μόλις στο 1,8% του συνόλου που έχουν χορηγήσει οι Γερμανοί σε άλλες χώρες. Από αυτό, βγάζουμε αβίαστα το συμπέρασμα ότι χτυπούν το καμπανάκι στους άλλους με το να γρονθοκοπούν ανελέητα τον ελληνικό πυγμαχικό σάκκο (με άλλα λόγια χτυπούν το σαμάρι για να τ'ακούσει το γαϊδούρι). Εάν σε αυτό συνδυάσουμε την απώλεια τεραστίων ποσών από τα Γερμανικά τραπεζικά ιδρύματα λόγωι της συμμετοχής των στον παγκόσμιο χρηματιστηριακό τζόγο των παραγώγων και των άλλων προϊόντων υψηλού κινδύνου, τότε θα καταλάβουμε γιατί έχουν χάσει την ψυχραιμία των.
Υπάρχει, όμως, ακόμη ένας λόγος για αυτήν την ξαφνική δυσκοιλιότητα που νοιώθουν οι Γερμανοί όταν αναφέρονται στην Ελλάδα. Θα τον εντοπίσουμε στην πίεση για την αγορά των Γιουροφάιτερ, για την παραλαβή των υποβρυχίων, στην προσπάθεια για την εξαγορά του υπολοίπου ΟΤΕ (ο οποίος προσέφερε μεγάλο ποσοστό κερδών στα συνολικά της Doitse Telekom), στο κλείσιμο του σκανδάλου της ziemens και στην αποκλειστικότητα δανειακής χορηγήσεως.
Τελειώνοντας, θα κάνω μία μικρή αναφορά και στους έτερους Καππαδόκες που πρωτοστατούν στη δυσφήμιση των Ελλήνων (πλην των πολιτικών αγυρτών φυσικά), στους Άγγλους. Και εκεί λοιπόν η πτώση του ΑΕΠ ήταν πρωτοφανής, φθάνοντας στο ποσοστό του 4,8%. Το γεγονός είναι εντυπωσικό, δεδομένου ότι τέτοια πτώση στο ΑΕΠ της Αγγλίας είχε να συμβεί από το...1921, δηλαδή τρία χρόνια μετά τη λήξη του Α' Παγκοσμίου. Να σημειώσω επίσης ότι η χώρα βρίσκεται εκτός της ζώνης του Ευρώ, έχουσα το δικό της νόμισμα: Τη Λίρα. Τούτο σημαίνει πάρα πολλά για όσους γνωρίζουν. Έχουμε, παραδείγματος χάριν, τη δήλωση του Amser Mayer Rothchild: "Δεν με ενδιαφέρει να μου παραχωρήσει μια χώρα την διακυβέρνηση, ούτε να μου δώσει τη δυνατότητα να νομοθετώ τους νόμους της, αρκεί να έχω τη δυνατότητα να εκδίδω το νόμισμά της."
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου