Ο εφιάλτης και η λύτρωση της πολιτικής
Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου
Με ορεκτικό τη μονιμότητα, κύριο γεύμα την διαβεβαίωση «βρέξει χιονίσει η καραβάνα θα γεμίσει» και επιδόρπιο ένα καλό εφάπαξ (και, φυσικά, ότι προκύψει για μερικούς από …»μπαξίσια») υπάρχει κοινός θνητός στον πλανήτη που να μπορεί να αντισταθεί στο δέλεαρ της απόκτησης του επίζηλου τίτλου του… «δημόσιου υπάλληλου;»
Σαφώς όχι!
Πώς να αντισταθεί, λοιπόν, και ο Έλληνας σε αυτόν τον πειρασμό, να αφήσει όλα αυτά για μια θέση στον ιδιωτικό τομέα όπου ορεκτικό, κύριο γεύμα και επιδόρπιο συνοψίζονται στη διαπίστωση «αφού σε ξεζουμίσουνε σαν στυμμένο λεμόνι μετά, χωρίς την διασφάλιση της μονιμότητας, θα σε πετάξουν στα…αζήτητα της ανεργίας σε μια ηλικία που κανείς δεν θα σε θέλει!...»
Είναι εύλογη η έντονη επιθυμία του ατόμου για «αποκατάσταση» σε μια θέση στο ελληνικό Δημόσιο (όπου μάλλον κανείς δεν γνωρίζει πόσοι απασχολούνται καθώς το Υπουργείο Εσωτερικών αναφέρει καμιά 300,000, άλλες υπηρεσίες μιλούν για καμιά 800,000 περιλαμβάνοντας και απασχολούμενους σε Δήμους, Νομαρχίες και ΔΕΚΟ μαζί με «έκτακτους»). Και έτσι με την ΑΣΥΔΟΣΙΑ των Κομμάτων να φορτώνουν στις πλάτες ΟΛΟΥ του πληθυσμού αμέτρητους «κρατικοδίαιτους» αδιαφορώντας για το λογαριασμό που ΔΕΝ θα πληρώσουν αυτοί αλλά ΟΛΟΣ ο λαός μας έφτασε σε σημείο στο οποίο η εικόνα της σύγχρονης ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης να θυμίζει ΕΣΣΔ πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου…
Συνδυασμός, σχεδόν φονικός για τα Δημόσια-Οικονομικά αλλά ζωογόνος για τους απασχολούμενους στο Δημόσιο καθώς διασφαλίζει τη μονιμότητα έστω και εάν σήμερα η «καραβάνα» κατάντησε δακτυλήθρα.
Έτσι αιτιολογούνται και οι σχέσεις κράτους πολίτη στην πατρίδα μας που ήταν ανέκαθεν όχι μόνο δυσλειτουργικές, αλλά ίσως θα πρέπει επί τέλους να τις δούμε και σαν εντυπωσιακά...ψυχοπαθολογικές. Τη στιγμή που οι Έλληνες κάθε νέας γενιάς εθίζονται στο να θεωρούν το κράτος σαν "καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και άσπλαχνο αφεντικό" ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεώτερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό κράτος σαν "τον καλό πατέρα, σίγουρο εργοδότη, παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την αλλαγή της κυβέρνησης για να αρμεχτεί από τα...δικά της παιδιά!"
Δεν είναι ΟΛΟΙ οι Δημόσιοι υπάλληλοι άχρηστοι, απρόσιτοι, εκμεταλλευτές, αλλά τους κατηγορούμε, τους «βρίζουμε», τους απειλούμε, θεωρώντας τους «παρασιτικά όντα» και καταχραστές της εξουσίας ή, τους πολύ κακούς, τους εκλιπαρούμε για εξυπηρέτηση και επιπρόσθετα υποστηρίζουμε τις «πενιχρές τους αμοιβές» με το περιβόητο… λάδωμα!
Έτσι κάποιοι από τους χαμηλόβαθμους Δημόσιους υπαλλήλους ή κάποιοι από εμάς τους χαρακτηριζόμενους ως Δημόσιους λειτουργούς και στελέχη υψηλών κλιμακίων στην ιεραρχική κλίμακα της Δημόσιας Διοίκησης, καθηγητές ΑΕ/ΤΕΙ, Δικαστές, Στρατηγούς, Ναυάρχους και Πτεράρχους κατέχοντες τις θέσεις εξουσίας θεωρούμε τους πολίτες υποτελείς, τους βλέπουμε ως παρακατιανούς ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ότι αυτοί είναι οι…εργοδότες μας!
Πριν μερικά χρόνια η Σουηδία αναίρεσε την μονιμότητα, ενώ σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι προσπάθειες για μείωση του αριθμού των Δημοσίων υπαλλήλων εντείνονται. Στην πατρίδα μας συζητήθηκε ο Κώδικας Δεοντολογίας Δημοσίων υπαλλήλων που προβλέπει αλλαγή στην συμπεριφορά τους απέναντι στους πολίτες και ακόμη…χρήση υπολογιστών για υπηρεσιακούς λόγους και όχι για πασιέντζες και παιχνίδια, απαγόρευση στο τσιμπολόγημα από… ταπεράκια, και στη χρήση κινητών, αποφυγή σύναψης στενών κοινωνικών σχέσεων με πρόσωπα των οποίων ουσιώδη συμφέροντα χειρίζονται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, ανιδιοτέλεια και αποφυγή επηρεασμού τους από κομματικές πεποιθήσεις!...
Ολοκληρώθηκαν οι ΠΡΩΤΕΣ 100 ΗΜΕΡΕΣ της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, λησμονήθηκε η «θυσία» του Υφυπουργού κ Ντίνου Ρόβλια για τα… «ρουσφέτια» και εύχομαι να με διαβάσουν οι Κυβερνητικοί Υπουργοί και βουλευτές για να μην ξαφνιαστούν όταν πολλοί ψηφοφόροι τους, καθώς «σφίγγουν τα οικονομικά μας», θα ζητήσουν ΕΠΙΜΟΝΩΣ πλέον την εγκατάσταση των ίδιων ή των παιδιών τους σε μια θέση στο…Δημόσιο!
Στο μεταξύ, οι ΑΓΟΡΕΣ απαιτούν ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του 14ου μισθού!..
Κάποιοι Έλληνες απαιτούν απάντηση στην ερώτηση: Πότε κάποιοι «Δημόσιοι Υπάλληλοι» σε ΕΡΤ, ΝΕΤ, ΕΤ-3, ΔΕΚΟ θα σταματήσουν να εισπράττουν αμοιβές εκατομμυρίων;
Του Καθηγητή Γιώργου ΠιπερόπουλουΜε ορεκτικό τη μονιμότητα, κύριο γεύμα την διαβεβαίωση «βρέξει χιονίσει η καραβάνα θα γεμίσει» και επιδόρπιο ένα καλό εφάπαξ (και, φυσικά, ότι προκύψει για μερικούς από …»μπαξίσια») υπάρχει κοινός θνητός στον πλανήτη που να μπορεί να αντισταθεί στο δέλεαρ της απόκτησης του επίζηλου τίτλου του… «δημόσιου υπάλληλου;»
Σαφώς όχι!
Πώς να αντισταθεί, λοιπόν, και ο Έλληνας σε αυτόν τον πειρασμό, να αφήσει όλα αυτά για μια θέση στον ιδιωτικό τομέα όπου ορεκτικό, κύριο γεύμα και επιδόρπιο συνοψίζονται στη διαπίστωση «αφού σε ξεζουμίσουνε σαν στυμμένο λεμόνι μετά, χωρίς την διασφάλιση της μονιμότητας, θα σε πετάξουν στα…αζήτητα της ανεργίας σε μια ηλικία που κανείς δεν θα σε θέλει!...»
Είναι εύλογη η έντονη επιθυμία του ατόμου για «αποκατάσταση» σε μια θέση στο ελληνικό Δημόσιο (όπου μάλλον κανείς δεν γνωρίζει πόσοι απασχολούνται καθώς το Υπουργείο Εσωτερικών αναφέρει καμιά 300,000, άλλες υπηρεσίες μιλούν για καμιά 800,000 περιλαμβάνοντας και απασχολούμενους σε Δήμους, Νομαρχίες και ΔΕΚΟ μαζί με «έκτακτους»). Και έτσι με την ΑΣΥΔΟΣΙΑ των Κομμάτων να φορτώνουν στις πλάτες ΟΛΟΥ του πληθυσμού αμέτρητους «κρατικοδίαιτους» αδιαφορώντας για το λογαριασμό που ΔΕΝ θα πληρώσουν αυτοί αλλά ΟΛΟΣ ο λαός μας έφτασε σε σημείο στο οποίο η εικόνα της σύγχρονης ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης να θυμίζει ΕΣΣΔ πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου…
Συνδυασμός, σχεδόν φονικός για τα Δημόσια-Οικονομικά αλλά ζωογόνος για τους απασχολούμενους στο Δημόσιο καθώς διασφαλίζει τη μονιμότητα έστω και εάν σήμερα η «καραβάνα» κατάντησε δακτυλήθρα.
Έτσι αιτιολογούνται και οι σχέσεις κράτους πολίτη στην πατρίδα μας που ήταν ανέκαθεν όχι μόνο δυσλειτουργικές, αλλά ίσως θα πρέπει επί τέλους να τις δούμε και σαν εντυπωσιακά...ψυχοπαθολογικές. Τη στιγμή που οι Έλληνες κάθε νέας γενιάς εθίζονται στο να θεωρούν το κράτος σαν "καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και άσπλαχνο αφεντικό" ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεώτερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό κράτος σαν "τον καλό πατέρα, σίγουρο εργοδότη, παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την αλλαγή της κυβέρνησης για να αρμεχτεί από τα...δικά της παιδιά!"
Δεν είναι ΟΛΟΙ οι Δημόσιοι υπάλληλοι άχρηστοι, απρόσιτοι, εκμεταλλευτές, αλλά τους κατηγορούμε, τους «βρίζουμε», τους απειλούμε, θεωρώντας τους «παρασιτικά όντα» και καταχραστές της εξουσίας ή, τους πολύ κακούς, τους εκλιπαρούμε για εξυπηρέτηση και επιπρόσθετα υποστηρίζουμε τις «πενιχρές τους αμοιβές» με το περιβόητο… λάδωμα!
Έτσι κάποιοι από τους χαμηλόβαθμους Δημόσιους υπαλλήλους ή κάποιοι από εμάς τους χαρακτηριζόμενους ως Δημόσιους λειτουργούς και στελέχη υψηλών κλιμακίων στην ιεραρχική κλίμακα της Δημόσιας Διοίκησης, καθηγητές ΑΕ/ΤΕΙ, Δικαστές, Στρατηγούς, Ναυάρχους και Πτεράρχους κατέχοντες τις θέσεις εξουσίας θεωρούμε τους πολίτες υποτελείς, τους βλέπουμε ως παρακατιανούς ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ότι αυτοί είναι οι…εργοδότες μας!
Πριν μερικά χρόνια η Σουηδία αναίρεσε την μονιμότητα, ενώ σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι προσπάθειες για μείωση του αριθμού των Δημοσίων υπαλλήλων εντείνονται. Στην πατρίδα μας συζητήθηκε ο Κώδικας Δεοντολογίας Δημοσίων υπαλλήλων που προβλέπει αλλαγή στην συμπεριφορά τους απέναντι στους πολίτες και ακόμη…χρήση υπολογιστών για υπηρεσιακούς λόγους και όχι για πασιέντζες και παιχνίδια, απαγόρευση στο τσιμπολόγημα από… ταπεράκια, και στη χρήση κινητών, αποφυγή σύναψης στενών κοινωνικών σχέσεων με πρόσωπα των οποίων ουσιώδη συμφέροντα χειρίζονται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, ανιδιοτέλεια και αποφυγή επηρεασμού τους από κομματικές πεποιθήσεις!...
Ολοκληρώθηκαν οι ΠΡΩΤΕΣ 100 ΗΜΕΡΕΣ της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, λησμονήθηκε η «θυσία» του Υφυπουργού κ Ντίνου Ρόβλια για τα… «ρουσφέτια» και εύχομαι να με διαβάσουν οι Κυβερνητικοί Υπουργοί και βουλευτές για να μην ξαφνιαστούν όταν πολλοί ψηφοφόροι τους, καθώς «σφίγγουν τα οικονομικά μας», θα ζητήσουν ΕΠΙΜΟΝΩΣ πλέον την εγκατάσταση των ίδιων ή των παιδιών τους σε μια θέση στο…Δημόσιο!
Στο μεταξύ, οι ΑΓΟΡΕΣ απαιτούν ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του 14ου μισθού!..
Κάποιοι Έλληνες απαιτούν απάντηση στην ερώτηση: Πότε κάποιοι «Δημόσιοι Υπάλληλοι» σε ΕΡΤ, ΝΕΤ, ΕΤ-3, ΔΕΚΟ θα σταματήσουν να εισπράττουν αμοιβές εκατομμυρίων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου