Η Τουρκία μπορεί να επιβιώσει και χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση όμως, μπορεί «ειδικότερα» η Κύπρος να επιβιώσει χωρίς την Τουρκία; Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας και διαπραγματευτής της Τουρκίας με την Ε.Ε., Εγκεμέν Μπαγίς.Σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Ντερ Στάνταρντ», ο Μπαγίς τονίζει πως η χώρα του δεν θα δεχτεί τίποτα λιγότερο από την πλήρη ένταξή της στην Ε.Ε. και απορρίπτει ως προσβλητική κάθε συζήτηση για μια «προνομιακή σχέση».
Η Τουρκία, επισημαίνει ο Μπαγίς, θα είναι μια τελείως διαφορετική χώρα σε σχέση με σήμερα, όταν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις.
Στο ερώτημα, πού βλέπει τα σύνορα της Ε.Ε., ο Μπαγίς σημειώνει ότι «τα σύνορα της Ε.Ε. είναι στα κεφάλια των Ευρωπαίων» και απαντά πως ο ίδιος πιστεύει σε αυτό που έλεγε ο Τζον Λένον «φαντάσου έναν κόσμο χωρίς σύνορα».
Ίσως έτσι να εξηγείται και η συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στην λαθρομετανάστευση, αφού έχει αποδειχτεί πως η δράση της ως χώρα διευκολύνει την μετακίνηση των λαθρομεταναστών (και ίσως να την υποδαυλίζει και να την πριμοδοτεί). Ένας κόσμος χωρίς σύνορα, αρκεί φυσικά να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της Τουρκίας, γιατί εάν τεθεί θέμα Κούρδων ή Αρμενίων, τότε μάλλον τα σύνορα υπάρχουν, είναι θεσμοθετημένα και κάθε απειλή τους τιμωρείτε με εκτέλεση...
Η Τουρκία απέχει πολύ από την Ευρώπη, γεγονός που το γνωρίζουν όλοι στην γείτονα χώρα. Τα παιχνίδια που παίζονται από τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη, μπορεί να αποδίδουν μία προσωρινή ισχύ στον Ταγίπ και τους νεο-οθωμανιστές του, αλλά θεωρείται απολύτως βέβαιο πως η επόμενη ημέρα για την Τουρκία θα φέρει πολύ μεγάλη δυστυχία, εάν δεν μπορέσει η σημερινή πολιτική σκηνή της χώρας να εκμεταλλευθεί την προσωρινή ισχύ που της απέδωσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάράκ Ομπάμα.
Η Τουρκία απέχει πολύ από την Ευρώπη, πολιτισμικά, αλλά κυρίως πολιτικά. Από τη μία οι στρατηγοί και από την άλλη το δόγμα του Ερντογάν ("η δημοκρατία χρησιμεύει σαν όχημα μέχρι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για μετάβαση σε κάτι άλλο"...), πιέζουν αφόρητα το σήμερα, αλλά και το αύριο της Τουρκίας, η οποία μέχρι στιγμής ακροβατεί ανάμεσα στο Ισλάμ και την Δύση. Και πώς άλλωστε να αποχωριστεί την πηγή πλούτου και δύναμης που της προσφέρει το Ισλάμ; Κάτι τέτοιο ίσως να ήταν περισσότερο από καταστροφή για την ίδια τη χώρα, η οποία δεν απειλείται μόνο από τους στρατηγούς κι ένα πιθανό πραξικόπημα, αλλά απειλείται από την ίδια την τάση προς την δημιουργία ενός ιδιότυπου ισλαμικού κράτους, ξεχνώντας πως το ισλάμ δεν ανέχεται ιδιαιτερότητες, αφού η φύση του δεν είναι μόνο θρησκευτική, αλλά και κοινωνική και πολιτική και οικονομική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου