Το μεγάλο ερώτημα σήμερα, είναι αν η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει μέσα στον Νοέμβριο. Η απάντηση είναι μάλλον όχι. Αυτό θα γίνει σίγουρα, αλλά σε 3-6 μήνες, άσχετα του πόσα χρήματα της δίνονται.
Οι αγορές πιστεύουν πως πρόκειται για κορώνα-γράμματα. Αν δεν δοθούν χρήματα, μπορεί να υπάρξει μέχρι και κούρεμα ύψους 60-80%. Σε 3-6 μήνες, το κούρεμα μπορεί να φτάσει και το 100%. Πολλοί πιστεύουν πως η Μέρκελ και ο Σαρκοζί έχουν κάποιο σχέδιο, αλλά κανένας δεν το γνωρίζει. Πάντως, τη περασμένη εβδομάδα το ευρώ ανέβηκε σε αξία (στο $1.38), ενώ το δολάριο έπεσε και πάλι.
Η Ελλάδα παλεύει με την λιτότητα που της επέβαλαν η ΕΕ, το ΔΝΤ, και η ΕΚΤ, με αποτέλεσμα το έλλειμμά της να ανέβει στο πρώτο εξάμηνο στα $21.4 δισ από τα $17.3 δισ. Τα φορολογικά της έσοδα έπεσαν κατακόρυφα, με αποτέλεσμα η τρόικα να διατάξει περαιτέρω περικοπές δαπανών, για να αντισταθμιστούν οι απώλειες.
Πρόκειται για μια ατέρμονη ιστορία, που στο τέλος θα αποτελειώσει την ελληνική οικονομία. Η ανεργία μεγεθύνεται, όπως πολλαπλασιάζονται και οι διαδηλώσεις στους δρόμους. Τα μειωμένα φορολογικά έσοδα συντελούν σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Οι ελληνικοί στόχοι που είχαν τεθεί, αποδείχθηκαν ανεκπλήρωτοι, και υπολείπονται κατά 25% τουλάχιστον. Σε γενικές γραμμές, τα οικονομικά στοιχεία της Ελλάδας είναι χάλια, ενώ αυτά της Αμερικής, της Αγγλίας, αλλά και της υπόλοιπης Ευρώπης δεν είναι και πολύ καλύτερα. Είναι προφανές ότι ο κόσμος επιβραδύνεται!
Το ανησυχητικό είναι ότι η αμερικανική κεντρική τράπεζα, όπως και οι υπόλοιπες, μαζί με τις κυβερνήσεις και τις οικονομικές κοινότητες, δεν έχουν καμιά ιδέα ως προς το πώς μπορεί να τερματιστεί η κρίση. Το μόνο που κάνουν είναι να ρίχνουν κι άλλα λεφτά στον τρύπιο κουβά, μέθοδος όμως που δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Έτσι, ο κόσμος όλος εισέρχεται σε περίοδο αποπληθωρισμού, με πάρα πολλούς να ζητούν επιτακτικά την εκτύπωση χρήματος, και την επέκταση της πίστωσης, κάτι που είναι γνωστό ως «ποσοτική χαλάρωση».
Ως γνωστόν, η Ελλάδα αύξησε τους φόρους της ακίνητης περιουσίας, και σκέφτεται να ψηφίσει νόμο για αναδρομική φορολόγηση της από το 2001. Οι απεργίες αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, όπως και οι διαδηλώσεις. Γνωρίζοντας ότι το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι οικονομολόγοι πιέζουν για κούρεμα 50% , κάτι που είχε ζητήσει η Ελλάδα πριν από ενάμιση χρόνο. Τα τελευταία στοιχεία μιλάνε για κούρεμα 60-80%. Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, και το μόνο ερώτημα είναι πότε, και πόσα χρήματα θα διαθέσει η ΕΕ. Οι αγορές έχουν ήδη υπολογίσει το κόστος μιας ελληνικής χρεοκοπίας, αλλά αυτό που δεν έχουν υπολογίσει είναι το κόστος της χρεοκοπίας των πέντε ακόμη χωρών που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Ας δούμε την Ιρλανδία, που διέσωσε την Anglo Irish Bank και το Nationwide Building Society με κόστος $70 δισ για τους Ιρλανδούς φορολογούμενους. Η πολιτική τάξη της Ιρλανδίας ξεπούλησε τον λαό της. Οι τράπεζες, που ανήκαν στον όμιλο Alpha, με μετόχους , μεταξύ άλλων τις βασιλικές οικογένειες της Αγγλίας και της Ολλανδίας, γλίτωσαν με $70 δισ.
Πέρσι, οι Ιρλανδοί πολιτικοί δέχτηκαν βοήθεια $93 δισ για να σώσουν τις «πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν» τράπεζες. Η κυβέρνηση έδωσε γραμμάτια στις τράπεζες, αποφεύγοντας έτσι τα μετρητά. Στη συνέχεια, τα γραμμάτια χρησιμοποιήθηκαν ως εγγύηση για δανεισμό χρημάτων από την ιρλανδική κεντρική τράπεζα, κάτι που αποτελεί μια «γρηγοράδα». Ο βασικός σκοπός ήταν η αποφυγή υψηλών επιτοκίων. Τώρα, η Ιρλανδία θα εκμεταλλευτεί τον μηχανισμό EFSF, δανειζόμενη για να πληρώσει τα γραμμάτια, και έτσι θα γλιτώσει $23 δισ. Το νέο αυτό δάνειο θα έχει περίοδο αποπληρωμής τα 15 έτη, με πολύ χαμηλό επιτόκιο.
Η ιρλανδική οικονομία άνθησε στις δεκαετίες 1980-90, με αύξηση των κατασκευών. Η φούσκα ακινήτων όμως έσκασε, και συνεχίζει να σκάει. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, οι τράπεζες δάνεισαν ελάχιστα χρήματα στην ιρλανδική κυβέρνηση, αφού αυτή ήδη έβγαζε ουκ ολίγα από τους φόρους ακινήτων. Περίπου το 30-40% του κόστους κατασκευής κατέληγε στο κράτος. Σήμερα η Ιρλανδία εφαρμόζει πρόγραμμα λιτότητας. Οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν, όχι κατά 40-50%, αλλά κατά 15%. Οι πολλές διαμαρτυρίες αφορούν στη περικοπή των κοινωνικών υπηρεσιών. Υπηρεσίες και προνόμια που στην Αμερική θεωρούνται απαράδεκτα. Μια τετραμελής οικογένεια εισπράττει πολλά, χωρίς να κάνει τίποτα, και απαλλάσσεται από φόρους ακίνητης περιουσίας κλπ.
Η Ιρλανδία αποτελεί αγαπημένο προορισμό για τις αμερικανικές επιχειρήσεις. Υπάρχουν 600 από αυτές, με προσωπικό 100.000 περίπου άτομα. Από την άλλη, πάνω από 200 ιρλανδικές επιχειρήσεις προσφέρουν απασχόληση σε 80.000 Αμερικανούς. Έτσι, η Ιρλανδία έχει ένα θετικό εμπορικό ισοζύγιο, και άρα την ικανότητα να επιζήσει. Η κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να αναλάβει το χρέος των τραπεζών, αφού όπως έχουν τα πράγματα δεν μπορούν να το πληρώσουν. Έχουν υποδουλωθεί στο τραπεζικό σύστημα. Η προηγούμενη μακρόβια κυβέρνηση καταψηφίστηκε, και η νέα που ανέλαβε προσπαθεί να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους. Αν δεν το πετύχει, η Ιρλανδία θα είναι πάμφτωχη για τα επόμενα 25-50 χρόνια. Έτσι, μάλλον θα πρέπει να χρεοκοπήσει, όπως θα πρέπει να χρεοκοπήσουν και οι υπόλοιπες πέντε χώρες. Το χρέος που ανέλαβε ήταν των τραπεζών, και όχι του λαού. Ήταν λάθος να το επωμιστεί τα κράτος. Ο λαός της Ιρλανδίας πουλήθηκε από την προηγούμενη ηγεσία του. Όταν οι Ιρλανδοί πολιτικοί παραδόθηκαν, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ υποσχέθηκαν πως θα τους δοθεί η ίδια βοήθεια που δόθηκε και στην Ελλάδα. Για αυτό και δέχτηκαν, προκειμένου να σώσουν το ευρώ. Αν όμως δεν αλλάξουν οι όροι, και αν δεν δοθούν κι άλλα χρήματα, δεν θα υπάρξει ορατή λύση.
Έξι κράτη χρωστάνε περίπου $4-6 τρισεκατομμύρια. Το ποσό είναι τρομακτικό, και η μόνη διέξοδος είναι η χρεοκοπία. Κάθε μέρα που περνά, υποβαθμίζονται κράτη και τράπεζες από πλευράς των οίκων αξιολόγησης, κάτι που δυσχεραίνει την κατάσταση. Η Γαλλία κινδυνεύει να χάσει την αξιολόγησή της με ΑΑΑ, εξαιτίας της απερισκεψίας των τραπεζών της, αλλά και της ανάληψης βαρών στη διάσωση κάποιων σπάταλων χωρών.
Οι πολιτικοί συνήθως δεν μπορούν να πάρουν σωστές αποφάσεις, επειδή είναι ελιτιστές και απόμακροι από τους ψηφοφόρους τους. Παράλληλα, εκτελούν εντολές των ελίτ.
Όσο αναβάλλουν την λύση, τόσο χειροτερεύει η κατάσταση για όλους. Οι μεγάλοι παίκτες δεν μπορούν να συγχωρήσουν τα χρέη των χρεοκοπημένων οφειλετών, ούτε να τους σώσουν. Ο Σαρκοζί και η Μέρκελ επιζητούν τη συναίνεση και των 27 χωρών μελών, ώστε να είναι καλυμμένοι έναντι των ψηφοφόρων τους. Η πραγματική λύση όμως απομακρύνεται συνεχώς.
Πολύ πιθανόν το ευρώ να μην επιβιώσει, επειδή η κατάσταση είναι πλέον πολύ σοβαρή, και οι πολίτες των ισχυρών κρατών δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν τα χρέη άλλων.
Αυτά όλα τα προβλήματα θα είχαν αποφευχθεί αν δεν είχε δημιουργηθεί η ΕΕ και το ευρώ ποτέ. Πρόκειται για μια αφύσικη ένωση, που από την αρχή ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Όλα αυτά που τραβάμε, είναι το αποτέλεσμα του τρελού ονείρου που είχαν για μια παγκόσμια διακυβέρνηση, κάποιοι τραπεζίτες, και μεγαλοεπιχειρηματίες.
Του Bob Chapman
Global Research
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου