Του Νίκου Αργεάδη
Θα αρχίσω με κοινοτυπία παγκοίνως αποδεκτή: Η πολιτικοοικονομική δυσαρμονία της Ευρώπης είναι, τελικά, το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσεως που την μαστίζει, το κατ’ εξοχήν πρόβλημά της και το «καύσιμο» που τροφοδοτεί την «δυσπιστία» των αγορών. Η απόφαση για την ελληνική διάσωση που τέθηκε σε εφαρμογή στις 21 Ιουλίου (με το τότε υποτιθέμενο 21 % “κούρεμα”), έχει καταρρεύσει και, ανάλογα με το ποιός μιλά, τώρα πάμε μέχρι για 70% ή 50 ή 60% “κούρεμα”. Η κρίση εμπιστοσύνης έχει πλέον μολύνει τις μεγαλύτερες χώρες της ευρωζώνης και η επιβίωση του ευρώ, και θα έλεγα, δίχως πρόθεση υπερβολής, η επιβίωση και της Ευρωπαϊκής Ένωσης τίθενται εν αμφιβόλω. Το φόβητρο των αγορών χτυπά και την θύρα της Γαλλίας και μετά μάλλον και της Γερμανίας η οποία, άκουσον-άκουσον! κρύβει ίδιον χρέος 5 τρις! Αν ειναι δυνατόν, η “ενάρετη”, η τα πάντα ορθώς ποιούσα Γερμανία, να έχει χρέος. Θού Κύριε… Ας δούμε γιατί, αναλύοντας πρώτα το ποιόν ανταποκρίσεως των Ευρωπαίων ιθυνόντων στην επεκτεινόμενη «μόλυνση» τους τελευταίους μήνες και γιατί δεν αποτελεί καλό οιωνό του (Ευρωπαϊκού) μέλλοντος: Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν προτείνει μια κακοφωνία προτάσεων για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Έτσι, από το καλοκαίρι έχουμε δηλώσεις και εναντιοδηλώσεις τους που “ακονίζουν συνεχώς τα δόντια των αγορών”.
1) Ο Ζαν Κλώντ Τρισέ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, απηύθυνε έκκληση για αυστηρότερους δημοσιονομικούς κανόνες!! Μάλιστα, έχοντας υπ’ όψιν του τον πληθωρισμό αύξησε!!! και το επιτόκιο δανεισμού από την ΕΚΤ.
2) Ο Μάριο Ντράγκι, επικεφαλής της Τράπεζας της Ιταλίας, και πιθανός διαδοχος του Τρισέ, έχει ζητήσει δεσμευτικά όρια όχι μόνο για τους προϋπολογισμούς αλλά και για πλήθος άλλων εθνικών οικονομικών πολιτικών.
3) Ο Γκύ Φέρχοφσταντ, αρχηγός της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε την δημιουργία ευρωομολόγων.
4) Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, πρότεινε ότι η Ευρώπη πρέπει να προχωρήσει σε πλήρη δημοσιονομική ένωση.
5) Έχω χάσει το λογαριασμό του τί δηλώνει κάθε τρείς και λίγο ο Όλι Ρεν.
Το κοινό στοιχείο όλων αυτών των προτάσεων είναι ότι όλες αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν ΤΩΡΑ το «θηρίο», τουτέστιν την δυσπιστία των αγορών, και την συσσώρευση των εθνικών χρεών. Ιδού γιατί:Πρώτον, η μετάβαση σε δημοσιονομική ένωση απαιτεί ριζική αναθεώρηση των ιδρυτικών συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. δείτε εδώ http://www.antinews.gr/2011/10/22/129174/ μία πρόγευση.
Βέβαια, η απόσβεση του μεγαλύτερου τμήματος του Ελληνικού χρέους δεν προφυλάσσει τις Γαλλογερμανικές τράπεζες από τα ενδογενή τους προβληματα, τουτέστιν την έκθεσή τους σε τοξικά χρηαματοπιστωτικά “προϊόντα”, στα οποία στηρίχθηκε, κατά κύριο λόγο, η απειλή υποβάθμισης των Γαλλικών, φερ’ ειπείν, τραπεζών από την Μούντυς μόλις πρόσφατα και η οποία επικρέμαται επί της κεφαλής τους ως Δαμόκλειος σπάθη. Αυτό εξηγεί και τα σούρτα-φέρτα της ασυννενοησίας των Γαλλογερμανών προσφάτως.
Πού έστιν η ανάπτυξη;
Το θεμελιώδες, όμως στοιχείο που λείπει από τον δημόσιο Ευρωπαϊκό διάλογο είναι η αναφορά στην ανάπτυξη και στις μεθόδους για εκκίνηση της ανάπτυξης. ΤΙΠΟΤΑ κυριολεκτικά δεν λέγεται από τους Ευρωπαίους για ανάπτυξη. Και αυτό είναι άκρως ανησυχητικό, για το μέλλον της Ευρώπης και της Ευρωζώνης, εκτός και αν δεν τους ενδιαφέρει το μέλλον της Ένωσης. Ο Τζων Μάϋναρντ Κέϋνς δήλωσε πώς «μακροπρόθεσμα όλοι θα είμαστε νεκροί». Μήπως προς τα εκεί το «πάνε»; Η χρηματοπιστωτική σταθερότητα, και “εμπιστοσύνη” των αγορών σε όλη την Ευρώπη, εξαρτάται από την ανάπτυξη. Χωρίς ανάπτυξη, τα φορολογικά έσοδα θα παραμείνουν στάσιμα, καθώς και η ικανότητα να «εξυπηρετηθούν» τα χρέη θα διαβρωθεί περαιτέρω. Ομοίως, η κοινωνική σταθερότητα εξαρτάται από την ανάπτυξη και κυρίως από την ένεση αισιοδοξίας για καλύτερο μέλλον ειδικά για τους νέους. Χωρίς ανάπτυξη, η λιτότητα θα γίνει ανυπόφορη και θα οδηγήσει σε σοβαρές κοινωνικές αναταραχές. Αυτό θέλουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου