Στο απώτατο όριο πολιτικής υποκρισίας, αλλά και επικίνδυνου τυχοδιωκτισμού, κινείται η προσπάθεια «ιδεολογικοποίησης» του κουρέματος χρέους που συνοδεύτηκε από ρητορικού τύπου επιθέσεις, εναντίον των ελληνικών τραπεζών.
Οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος επιχείρησαν ξεδιάντροπα να αποδώσουν στις διοικήσεις των εγχώριων τραπεζών ευθύνες για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, προαναγγέλοντας μάλιστα, σε πανηγυρικούς τόνους, την υπαγωγή των πιστωτικών ιδρυμάτων σε εθνικό/κρατικό έλεγχο.
Στην πράξη, το κυβερνητικό δίδυμο της συμφοράς προσπάθησε να εμφανίσει ως «υπηρεσία υπέρ του ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος» τις παράπλευρες απώλειες του άγριου «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων που επέβαλλαν οι Γερμανοί. Η χοντροκομμένη κυβερνητική προπαγάνδα δηλαδή, έφτασε να προσδώσει χαρακτηριστικά «πολιτικής πρωτοβουλίας» στην υποχρεωτική προσφυγή των ελληνικών τραπεζών στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, έπειτα από τις τεράστιες ζημιές που μοιραία θα εγγράψουν.
Η παρελκυστική αυτή τακτική των κ. Παπανδρέου και Βενιζέλου, πέραν της καταφανούς κοροϊδίας προς το εκλογικό σώμα, υποκρύπτει δυστυχώς και επικίνδυνες φιλοδοξίες για κομματικό έλεγχο των ελληνικών τραπεζών με στόχο την παράταση της κυβερνητικής θητείας μέσα από σχέσεις πελατειακής εξάρτησης και διαπλοκής.
Η αλήθεια είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν είναι άμοιρες ευθυνών για το φαινόμενο της ελληνικής «καταναλωτικής φούσκας» που τροφοδότησε τα σημερινά ανοίγματα στο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. Το αντίθετο μάλιστα. Οι διοικήσεις των τραπεζών, μπορεί να μην πλειοδότησαν σε εμπορικές πολιτικές δανειοληπτικής ασυδοσίας «χαμηλής κλίμακας» (όπως για παράδειγμα οι αμερικανικές ή οι ιρλανδικές τράπεζες με τα πάσης φύσεως δάνεια προς…αναξιοπαθούντες) αλλά συμμετείχαν, από κοινού με τους πολιτικούς, σε ένα «πάρτυ» χαριστικών ρυθμίσεων προς διαπλεκόμενους εκπροσώπους του επιχειρηματικού, «μιντιακού» και διαφημιστικού κατεστημένου.
Η εσφαλμένη όμως αυτή πρακτική δεν σημαίνει ότι απλώς πρέπει να αλλάξει χέρια το μάνατζμεντ για να περάσει στο έλεος του πράσινου κομματικού κράτους και μιας χρεοκοπημένης κυβέρνησης που ψάχνει ερείσματα για να κρατηθεί στην εξουσία. Γιατί μεταξύ άλλων οι τράπεζες, στο σημερινό τους σχήμα, έχουν ένα σοβαρό ελαφρυντικό. Υποχρεώθηκαν από αυτή την κυβέρνηση να συνδράμουν την μνημονιακή δανειοδότηση φορτώνοντας τα χαρτοφυλάκια τους με τοξικά ελληνικά ομόλογα. Και σήμερα καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα, υπό την απειλή μάλιστα, υποχρεωτικής αλλαγής της μετοχικής τους σύνθεσης. Δυστυχώς αυτό δεν αποτελεί εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος, αλλά εξυπηρέτηση των «επενδυτικών» αρπακτικών που θέλουν να τις αγοράσουν τσάμπα και του κ. Παπανδρέου που επιχειρεί να εξαγοράσει την διάσωση του…
Γιώργος Χαρβαλιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου