Με το δικαίωμα αυτού που πληρώνει, το Βερολίνο παρακάμπτει πλέον κάθε θεσμοθετημένη διαδικασία και θεσμικό όργανο στην Ε.Ε., λαμβάνοντας αποφάσεις μετά από διαβουλεύσεις με το Παρίσι, το οποίο όμως κατά το μεγαλύτερο μέρος αναγκάζεται να αποδεχθεί τις γερμανικές απόψεις. Οι υπόλοιποι απλά ενημερώνονται. Η Γερμανία, μέσω και της περιορισμένης αναθεώρησης των ευρωπαϊκών συνθηκών, επιχειρεί να προσαρμόσει την Ε.Ε. απολύτως στις επιδιώξεις της, μετατρέποντάς τη σε lebenstraum και μάλιστα με θεσμική βούλα. Μία γερμανική Ευρώπη.
Η πρακτική αυτή έχει αρχίσει να δηλητηριάζει το κλίμα στην Ε.Ε. τόσο σε επίπεδο κυβερνήσεων, αλλά κυρίως μεταξύ των λαών. Η Ευρώπη των εθνών γίνεται Ευρώπη των Γερμανών και αυτό προκαλεί αντιδράσεις. Τα κράτη – μέλη βιώνουν μία κατάσταση όπου καλούνται αφενός να εκχωρούν όλο και μεγαλύτερο μέρος εθνικής κυριαρχίας στις Βρυξέλλες, δηλαδή στο Βερολίνο, αφετέρου να υφίστανται πολιτική σκληρής λιτότητας και αποδόμησης του κοινωνικού κράτους. Αυτή η Ευρώπη καθίσταται όλο και λιγότερο ελκυστική. Οπως είχε γραφτεί κατά τις αρχές της πρώτης φάσης της κρίσης «η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας είναι το αντίτιμο που πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα για να έχει το ίδιο νόμισμα με τη Γερμανία».
Την ίδια ώρα, παρά την ύφεση που μαστίζει πολλές ευρωπαϊκές χώρες και τη συνακόλουθη μείωση της κατανάλωσης, οι γερμανικές εξαγωγές σημείωσαν μηνιαία αύξηση 3,5% τον Αύγουστο, φθάνοντας σε ιστορικά υψηλά 90,5 δισ. ευρώ και διευρύνοντας το εμπορικό πλεόνασμα στα 13,8 δισ. Η ασυμβατότητα των οικονομιών της ευρωζώνης δημιουργεί αμφιβολίες για την επιβίωση του ενιαίου νομίσματος καθώς το ευρώ γίνεται βρόχος για τους οικονομικά αδύναμους. Η Γερμανία το αντιλαμβάνεται αυτό και εξετάζει εναλλακτικά σενάρια, όπως μια ευρωζώνη πολλών ταχυτήτων, ομόκεντρων κύκλων, αν η διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης δεν κριθεί βιώσιμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου