Τὰ συμφωνημένα ὑπονοούμενα ἑνὸς μέσου Γερμανοῦ
Πέρα ἀπὸ τὴν περιδίνηση στὴν θολὴ σκέψη τῆς Καγκελλαρίου, ἐνίοτε ἔχει νόημα νὰ γνωρίζουμε τί σκέπτεται ὁ μέσος πολίτης.
Προφανῶς, τὰ παρακάτω βασίζονται σὲ αὐθαίρετες γενικεύσεις μεμονωμένων (…ἂν καὶ πάμπολλων…) περιστατικῶν. Ὅμως, μόνον ἔτσι γίνεται, ἐλλείψει δυνατότητας δημοσκόπησης ὅλου τοῦ γερμανικοῦ λαοῦ.
Ἡ εἰκόνα τοῦ μέσου Γερμανοῦ γιὰ τὴν Ἑλλάδα
Ὁ μέσος Γερμανὸς πιστεύει πὼς οἱ Ἕλληνες περίπου δὲν δουλεύουν καὶ τρῶνε ἀπὸ τὰ «ἕτοιμα» τῆς Εὐρώπης. Πὼς οἱ Γερμανοὶ καὶ λοιποὶ Εὐρωπαῖοι μπλέξανε μὲ μιὰν ἀναξιόπιστη χώρα, ποὺ τοὺς ἔχει βάλει σὲ μπελάδες.
Ξεχνοῦν πὼς σὲ αὐτὴν τὴν μοίρα δὲν βρίσκεται μόνο ἡ Ἑλλάδα, ἀλλὰ σὲ μικρότερο βαθμὸ ἕνας σημαντικὸς ἀριθμὸς εὐρωπαϊκῶν χωρῶν (…οἱ ὑπόλοιποι τεμπέληδες). Ξεχνοῦν πὼς τὸ φαῦλο πολιτικὸ σύστημα ποὺ διοικούσε σιτιζόταν καὶ παρέμενε στὴν ἐξουσία σὺν τοῖς ἄλλοις μὲ ἄπλετο μαῦρο χρῆμα ἀπὸ ἑταιρεῖες ποὺ δὲν ἀνήκουν ἁπλῶς σὲ ἕναν ἰδιώτη, ἀλλὰ κατ’ οὐσίαν ἐκπροσωποῦν τὴ Γερμανία, ὅπως ἡ Siemens. Ξεχνοῦν πὼς ἠ Γερμανία καὶ ἡ Εὐρώπη γνώριζε, ἀλλὰ δὲν τὴν πείραζε ὅσο ἡ Ἑλλάδα ἀγόραζε ὅπλα, συστήματα, …ψυγεῖα. Ὅσο ξόδευε περιουσίες τῶν ἑπόμενων γενεῶν γιὰ νὰ ἀγοράσει καὶ νὰ χτίσει τὰ ἀπαραίτητα τῶν ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, τῆς ὀλιγοήμερης αὐτῆς φιέστας.
Ἡ γερμανικὴ τυπικότητα (πρὶν τὶς 7 τὸ ἀπόγευμα τοὐλάχιστον, ὁπότε καὶ ἀνοίγουν οἱ μπῦρες) ὑπαγορεύει νὰ δηλώνουν συμπαθοῦντες, ἡ πραγματικὴ ὅμως ἄποψή τους φαίνεται στὰ συμφραζόμενα. Γερμανὸς ὑπάλληλος στὰ πλαίσια ἐπαγγελματικῆς συνομιλίας: «Πολὺ λυπᾶμαι γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ γίνονται στὴν Ἑλλάδα…(ἀπὸ τοὺς τύπους πᾶμε στὴν ἄποψη)… ἀλλὰ ἅμα δὲν τηρεῖ κανεὶς τοὺς κανόνες, νὰ τί παθαίνει- ἐξ ἄλλου, ἅμα δὲν τοὺς τηρεῖ ἕνας, γιατί νὰ τοὺς τηρήσουν οἱ ἄλλοι;» (μαθήματα ἠθικῆς σὲ ἕνα ὁλόκληρο «ὑπανάπτυκτο» ἔθνος.)
Οἱ Γερμανοὶ μοιάζει νὰ πιστεύουν ὅτι τὰ πακέτα «βοηθείας» καὶ «σωτηρίας» δίνονται ὡς τσάμπα λεφτὰ στοὺς Ἕλληνες, «πάρτε νά’χετε», ὄχι ὡς δάνεια ἀσφαλισμένα μὲ δημόσια περιουσία ἡ ὁποία ἔχει ἀπωλέσει τὴν ἀσυλία της, ὅπως συμβαίνει. Γελοιογραφία σὲ περιοδικό: ἕνας ἀπίστευτα μαυριδερὸς τριχωτὸς τύπος, ὁ Ἕλληνας, ξαπλωμένος σὲ αἰῶρα-ἑλληνικὴ σημαῖα (!) κάνει ἀέρα στὸ πρόσωπό του μὲ δανεικὰ 500εὐρα. Κεντρικὸ προεκλογικὸ σύνθημα φιλελεύθερου ὑποψηφίου στὶς πρόσφατες δημοτικὲς ἐκλογές: «Ὄχι ἄλλους φόρους γιὰ τὴν Ἀθήνα».
Διερωτᾶται κανείς: ἡ φημισμένη δημοσιογραφία στὴν Γερμανία εἶναι ἀνίκανη νὰ μεταφέρει τὰ στοιχειώδη τῶν πραγματικῶν δεδομένων; Ὅπως ὅτι πρόκειται γιὰ σκανδαλωδῶς ἀσφαλισμένα δανεικά, καὶ ὄχι χαρισμένα λεφτὰ φορολογουμένων, ὅτι σύμφωνα μὲ τὴν Eurostat οἱ Ἕλληνες δουλεύουν περισσότερο ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς καὶ ἄρα δὲν εἶναι «τεμπέληδες» ποὺ «κάθονται»; Ἢ οἱ πολιτικὲς δυνάμεις τῆς Γερμανίας ἔχουν σοβαροὺς λόγους νὰ ἐπιθυμοῦν τὴν έγκαθίδρυση αὐτῆς τῆς εἰκόνας/ἀντίληψης γιὰ τὰ τεκταινόμενα;
(Εἶναι ἐντυπωσιακό: ὁ μέσος Γερμανὸς –προφανῶς ὄχι ὁ καθημερινὸς ἀναγνώστης 5 ἐφημερίδων- δὲν ἔχει ἀκούσει/διαβάσει ΤΙΠΟΤΕ γιὰ τὸ σκάνδαλο Siemens, γιὰ τοὺς ποταμοὺς μαύρου χρήματος τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς δωροδοκίας. Τίποτε!)
Ἡ εἰκόνα τοῦ μέσου Γερμανοῦ γιὰ τὴν Εὐρώπη
Οἱ Γερμανοὶ -ἁπλᾶ, αὐτονόητα, χωρὶς φόβο καὶ πάθος, χωρὶς αἴσθηση διασύνδεσης μὲ παλαιότερα ὁράματα- θεωροῦν δεδομένη τὴν θέση τους στὸ τιμόνι τῆς Εὐρώπης. Δὲν πρόκειται γιὰ κάτι ποὺ χρειάζεται νὰ εἰπωθεῖ καθαρά, θεωρεῖται αὐτονόητο: ὅταν οἱ Γερμανοὶ μιλοῦν γιὰ «Εὐρώπη», ἀναφέρονται σὲ ἕναν συνασπισμὸ εὐρωπαϊκῶν κρατῶν μὲ οὐσιαστικὴ ἡγέτιδα δύναμη τὴν Γερμανία. Δὲν νοεῖται νὰ ἀναφερθεῖ κανεὶς σὲ μιὰ «Εὐρώπη» ὅπου ἄλλο κράτος θὰ κρατάει τὰ ἠνία ἢ ὅπου ἡ διακυβέρνηση θὰ εἶναι πραγματικὰ καὶ οὐσιαστικὰ μοιρασμένη ἐξ ἴσου στὰ κράτη-μέλη. Ἡ Μέρκελ σχεδὸν τὸ λέει: ὅταν διακηρύττει πὼς «αὐτὸ ποὺ εἶναι καλὸ γιὰ τὴν Εὐρώπη εἶναι καλὸ γιὰ τὴ Γερμανία» δὲν ἐννοεῖ φυσικὰ ὅτι χωρὶς Ε.Ε. ἡ Γερμανία θὰ φουντάρει- οὔτως ἢ ἄλλως, κάτι τέτοιο θὰ ἦταν ψευδές. Ἐννοεῖ αὐτὸ ποὺ ξεκάθαρα δηλώνει: ὅτι οἱ ἔννοιες «Εὐρώπη» καὶ «Γερμανία» εἶναι ταυτόσημες ἢ συνώνυμες. Πρόκειται γιὰ μιὰν ἄποψη ποὺ ὁ ψηφοφόρος της τὴν θεωρεῖ αὐτονόητη, δεδομένη, βαθιὰ ἐμπεδομένη- ἀπόρροια κοινῆς λογικῆς ἢ φυσικῆς τάξεως. Ἡ Γερμανία ἡγεῖται πρὸς τὸ Φῶς. Οἱ ἄλλοι ἀκολουθοῦν. Δὲν γίνεται ἀλλιῶς- εἶναι ὁ μόνος τρόπος.
Μὴν ξεχνᾶμε, μιλᾶμε γιὰ μιὰ χώρα ποὺ πρὶν ἀπὸ 20 μόλις χρόνια ἦταν διαιρεμένη μὲ τεῖχος, ἀθεράπευτα λαβωμένη ἀπὸ ἕναν πόλεμο ποὺ εἶχε τελειώσει δεκαετίες πρίν. Γιὰ μιὰ Γερμανία ποὺ εἶχε πάρει ἀπόφαση νὰ μὴν ξανακάνει τὰ ἴδια λάθη: τὰ μέτραγε μὲ τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν της. Πότε πρόλαβε ὅμως νὰ ἀνακτήσει ὁλόκληρη τὴν αὐτοπεποίθησή της μέσα σὲ τόσο μικρὸ χρονικὸ διάστημα- καὶ κυρίως τὴν ὑπερβολική της αὐτοπεποίθηση!
…καὶ ἕνας ἐπεισοδιακὸς διάλογος γιὰ τὸ κλείσιμο
Κατὰ καιροὺς διάφοροι Γερμανοὶ κάνουν «ἀστειάκια» γιὰ τὴν Ἑλλάδα σὲ Ἕλληνες, ἄλλοτε ἀθῶα ἄλλοτε λιγώτερο ἀθῶα. Στὰ λιγώτερο ἀθῶα παίρνω ἀνάποδες. Σὲ ἀκαδημαϊκὸ περιβάλλον, νεαρὸς Γερμανός, διόλου γνωστός μου, μοῦ εἶπε μὲ -ξεχασμένη πλέον- ἄσχετη ἀφορμή:
-«Πρῶτα καταστρέφουμε καλὰ-καλὰ τὴν Εὐρωζώνη καὶ μετὰ προχωρᾶμε στὰ ὑπόλοιπα, ἔτσι;»
Οἱ ἀνάποδες ποὺ λέγαμε: «Ἄκου νὰ σοῦ πῶ, τὰ τελευταῖα ἑκατὸ χρόνια προσπαθήσατε ἤδη δύο φορὲς νὰ ἡγεμονεύσετε στὴν Εὐρώπη, μὲ ὄχι καὶ τόσο λαμπρὰ ἀποτελέσματα. Τώρα πᾶτε γιὰ τρίτη. Ἀκόμα νὰ βάλετε μυαλό;»
Ὁ συνομιλητής μου δὲν εἶχε ὑπολογίσει τὸ ἐνδεχόμενο νὰ παίξω βρώμικα, ὁπότε συγχυσμένος ἔπρεπε νὰ πεῖ κάτι, ὁτιδήποτε, σὲ εἰρωνικὸ τόνο: «Πάντως γιὰ Ἕλληνας καλὰ γερμανικὰ μιλᾶς.»
-«Ναί, μᾶς ἔχει μείνει ἀπ’ τὴν (προηγούμενη) Κατοχή».
Ἂς κλείσουμε μ’ ἕνα σύνθημα:
Μία, δύο, τρεῖς, πολλὲς Γερμανίες!
Τοῦ ἀνταποκριτῆ μας στὸ Βερολίνο, Κωνσταντῖνου Λ. Μαστακούνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου