«Το κείμενο των τριών συναδέλφων μου, με τους οποίους ανήκουμε στην ίδια γενιά, έχουμε κοινές προσλαμβάνουσες παραστάσεις και δίνουμε έναν κοινό συλλογικό αγώνα είναι ένας πολύ καλός οιωνός για την κρίσιμη εβδομάδα που αρχίζει, κατά τη διάρκεια της οποίας κρίνονται πολλά, ίσως όλα».
Αυτό είναι το τέλος της ανακοίνωσης του Β. Βενιζέλου για το άρθρο των τριών συναδέλφων του. Ξεπερνάμε το γεγονός ότι ο κ. Αντιπρόεδρος ξεπερνιέται από τις εξελίξεις και οι συνάδελφοί του τον «φτύνουν» στη μετά – Παπανδρέου εποχή. Ξεπερνάμε και την εμφανή αμηχανία του.
Εκείνο που μας έκανε εντύπωση είναι η τελευταία του φράση όπου λέει ότι την εβδομάδα αυτή κρίνονται πολλά, ίσως και όλα.
Προφανώς εννοεί την ψηφοφορία της Πέμπτης για το πολυνομοσχέδιο και τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής την ερχόμενη Κυριακή.
«Μεγάλη Πέμπτη» θα είναι η Πέμπτη που έρχεται. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν στο μέγαρο Μαξίμου, χωρίς να είναι σε θέση να πουν αν θα ακολουθήσει ο επιτάφιος της Μεγάλης Παρασκευής, μετά την ψηφοφορία που θα διεξαχθεί την Πέμπτη στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο
Ετοιμαζόμαστε για τη χειρότερη εβδομάδα μετά τον εμφύλιο, λέει κορυφαίος υπουργός
«Η εβδομάδα του διαβόλου, είναι εδώ!» διαπίστωσε με ύφος απόγνωσης κυβερνητικό στέλεχος, μετά τον συνάδελφό του που συνέκρινε εαυτόν με το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου
Είναι πασιφανές ότι η κυβέρνηση έχει ήδη εισέλθει στη «ζώνη υψηλού κινδύνου», οι υπουργοί προσπαθούν να ανατρέψουν την «εικόνα» ότι ζουν τις…τελευταίες ημέρες της Πομπηίας, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αναζητούν επιχειρήματα για να ψηφίσουν σκληρές ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και οι «πράσινοι» συνδικαλιστές είτε τεντώνουν το σκοινί είτε αποχωρούν καταθέτοντας την κομματική τους ταυτότητα.
«Κρίσιμη εβδομάδα», «κρίσιμη Πέμπτη», «κρίσιμη ψηφοφορία», «κρίσιμο δίλημμα». Στο ίδιο έργο θεατές για πολλοστή φορά, με τον ίδιο σκηνοθέτη, τους ίδιους ηθοποιούς, τους ίδιους κομπάρσους και το ίδιο ακροατήριο. Ο σκηνοθέτης (πρωθυπουργός) αδυνατεί να εμπνεύσει τους συνεργάτες του ηθοποιούς. Οι πρωταγωνιστές (υπουργοί), εμφανώς κουρασμένοι, δείχνουν να έχουν εξαντλήσει όλα τα υποκριτικά κόλπα τους και μετέρχονται τερτίπια μπουλουκιού. Οι κομπάρσοι (βουλευτές) εξοργισμένοι γιατί καλούνται να βοηθήσουν ξανά και ξανά στο ανέβασμα ενός έργου στο οποίο δεν πιστεύουν. Οι θεατές (πολίτες) έχουν βαρεθεί να πληρώνουν υπέρογκο εισιτήριο για μια κακή παράσταση και ετοιμάζονται να αποχωρήσουν από την αίθουσα αποδοκιμάζοντας όλο το θίασο.
Δεν τα λέμε εμείς αυτά. Οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες τα γράφουν, σήμερα. Ενώ παράλληλα διοχετεύονται πληροφορίες περί “άγριων επεισοδίων” από Τρίτη και μετά και περί “πρωτοφανούς βίας” στους δρόμους. Tην Τετάρτη 19 και την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, θα κορυφωθούν οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά του πολυνομοσχεδίου.
Για μια ακόμη φορά, δηλαδή, κυβέρνηση και διαπλοκή βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο των ΠΑΣΟΚoκων βουλευτών αλλά και όλου του ελληνικού λαού. Ψηφίστε αλλιώς πυροβολώ είναι το σύνθημα.
Πέρυσι την άνοιξη έβαλαν για πρώτη φορά το πιστόλι στον κρόταφο, φάγαμε το Μνημόνιο. Κάθε φορά που χρειαζόταν αναθεώρηση ξανά το πιστόλι στο τραπέζι. Φέτος το καλοκαίρι με το δάχτυλο στη σκανδάλη για το Μεσοπρόθεσμο. Τώρα ένα βήμα πριν την εκπυρσοκρότηση για το πολυνομοσχέδιο.
Ε, φτάνει πιά, το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς. Φτάνουν πια οι εκβιασμοί του κ. Βενιζέλου και της παρέας του.
Και για έχουμε καλό ρώτημα. Πώς φτάσαμε στην εβδομάδα που θα κρίνει την τύχη της Ελλάδας; Πώς προέκυψε η κρίσιμη ημερομηνία που όλοι τρέμουμε σαν την τελευταία νύχτα της γης;
Με τα λάθη και τις παλινωδίες της κυβέρνησης δε φτάσαμε ως εδώ κ. Βενιζέλε;
Το ερώτημα απευθύνεται φυσικά και στους άλλους τρεις υπουργούς που βρήκαν την ώρα να γράψουν το άρθρο – παρέμβαση. Την ίδια στιγμή που κατακεραυνώνουν τα κακώς κείμενα της χώρας και ιδιαίτερα τις συντεχνίες (και καλά κάνουν) οι ίδιοι προσπαθούν να σώσουν το τομάρι τους. Φτιάχνουν την πιο σκληρή συντεχνία για να διασωθούν μετά την καταστροφή του ΠΑΣΟΚ. Αν είναι πράγματι η πιο κρίσιμη εβδομάδα στην ιστορία της χώρας με πιο δικαίωμα οι κ. Υπουργοί και ο Βενιζέλος ασχολούνται με το άρθρο και τις παρενέργειες στο πολιτικό σκηνικό;
Υπάρχει χρόνος ενώ η χώρα διαλύεται. Τι να περιμένει όμως κανείς από επαγγελματίες οπορτουνιστές. Πολιτικές σκιαμαχίες πάνω από το πτώμα της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου