Νέες αποκαλύψεις ήρθαν στο φως της δημοσιότητας για τα σχέδια ανατροπής του Ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ από τον τουρκικό στρατό. Ωστόσο, τα σχέδια επέμβασης δεν αφορούν μόνο το ΑΚΡ, αλλά επιδιώκουν να εμπλέξουν και την Ελλάδα, γεγονός που αποδεικνύει την αντίληψη των στρατιωτικών περί της «ελληνο-τουρκικής φιλίας».Ακόμη ένα σχέδιο επέμβασης του τουρκικού στρατού στα πολιτικά πράγματα της γείτονας αποκάλυψε η ημερήσια «Ταράφ» την εβδομάδα που πέρασε. Το σχέδιο αφορά την περίοδο μετά την άνοδο του ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ στην εξουσία το 2002 και εμπεριέχει ένα εμπεριστατωμένο σχέδιο δράσης για την ανατροπή της κυβέρνησης.
Το σχέδιο «Βαριά» (Balyoz), όπως ονομάζεται το σχέδιο επέμβασης, στοχεύει στην «προάσπιση του λαϊκού χαρακτήρα του πολιτικού συστήματος» θεωρώντας «εχθρική» για την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων την ισλαμική κυβέρνηση. Το ογκώδες σχέδιο, το οποίο θυμίζει ίσως σενάρια από πολεμικές ταινίες του Χόλυγουντ, εμπνέεται από το σχέδιο «Σημαία» (Bayrak), που έφερε στην εξουσία τους στρατιωτικούς το Σεπτέμβριο του 1980.
Συγκεκριμένα, προβλέπει την ενεργό συμμετοχή περίπου 200 στρατηγών και αξιωματικών επιφορτισμένων με την υλοποίηση διαφόρων φάσεων του σχεδίου με στόχο, την ανατροπή της κυβέρνησης και την υποκατάστασή της από ένα «κηδεμονευόμενο» καθεστώς.
Χαρακτηριστικό του σχεδίου «Βαριά», είναι η εκτεταμένη χρήση μεθόδων ψυχολογικού πολέμου, που στοχεύουν στην πρόκληση έντασης με τον «εσωτερικό και τον εξωτερικό εχθρό». Το εν λόγω σχέδιο εμπεριέχει άλλα τρία σχέδια προς αυτήν την κατεύθυνση. Τα Σχέδια «Σεντόνι» (Çarşaf) και «Γενειάδα» (Sakal) προέβλεπαν την πρόκληση αιματηρών επεισοδίων κατά την προσευχή της Παρασκευής στα τζαμιά της Πόλης Φατίχ και Μπαγιαζίτ, αντιστοίχως. Τα εν λόγω επεισόδια, αφού θα είχαν πάρει «ανεξέλεγκτες» διαστάσεις, θα πρόσφεραν την απαραίτητη δικαιολογία στους στρατιωτικούς να επέμβουν και να ελέγξουν την πολιτική ζωή του τόπου. Το τρίτο σχέδιο «Καταιγίδα» (Οraj), που μας αφορά, προβλέπει την κορύφωση της έντασης στο Αιγαίο με διάδοση ανυπόστατων πληροφοριών και την πρόκληση θερμού επεισοδίου, το οποίο θα κατέληγε σε κατάρριψη ακόμη και τουρκικού πολεμικού αεροσκάφους από τους ίδιους τους Τούρκους! Και το επεισόδιο θα συνοδεύονταν από κινητοποίηση και στη Θράκη! Η πρόκληση θερμού επεισοδίου στόχευε να κατηγορηθεί η ισλαμική κυβέρνηση ως ανίκανη προάσπισης των τουρκικών εθνικών συμφερόντων.
Το δελτίο Τύπου το οποίο εξέδωσε το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Στρατού μετά την αποκάλυψη της «Ταράφ» έρχεται να επιβεβαιώσει το σχεδιασμό ποικίλων ψυχολογικών επιχειρήσεων εις βάρος μας. Μολονότι απέρριψε τις κατηγορίες περί πραξικοπήματος, αποδέχτηκε ότι το «Σχέδιο Βαριά» είχε εκπονηθεί στα πλαίσια ασκήσεων «Ασφάλειας και Δημόσιας Τάξης»! Και αυτή η δήλωση-ομολογία αποτελεί αδιάσειστο στοιχείο για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων, που άμεσα ή έμμεσα επιβουλεύονται την εθνική μας κυριαρχία στο Αιγαίο και στη Θράκη.
Η χρονική στιγμή της αποκάλυψης, βέβαια, προκαλεί εντύπωση, καθώς η τουρκική δικαιοσύνη εκδίκαζε την προσφυγή του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος για ακύρωση νόμου ο οποίος ψηφίστηκε πριν από έναν χρόνο και βάσει του οποίου τα πολιτικά δικαστήρια θα ήταν ικανά να δικάσουν στρατιωτικούς για ορισμένης κατηγορίας αδικήματα. Επίσης παρατηρούμε ότι αναθερμαίνεται η συζήτηση περί αναθεώρησης κάποιων άρθρων του στρατιωτικού συντάγματος του 1982 και έμμεσα ενδιαφέρουν και τους στρατιωτικούς. Ακόμη, θα πρέπει κανείς να υπενθυμίσει τις συνθήκες που επικρατούσαν στην εγγύς της Τουρκίας περιοχή την περίοδο που καταστρωνόταν το «Σχέδιο Βαριά»: Οι ΗΠΑ ετοιμάζονταν να επέμβουν στο Ιράκ για να ανατρέψουν το καθεστώς Χουσεΐν. Άραγε λειτούργησε ανασταλτικά ο διεθνής παράγων στην εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου; Αν ναι, τότε γιατί οι Αμερικανοί μετά την απόρριψη του αιτήματος χρήσης του τουρκικού εδάφους την 1η Μαρτίου 2003 δεν στήριξαν τους στρατιωτικούς; Τα ερωτήματα για τις εσωτερικές και τις διεθνείς συγκυρίες της περιόδους εκείνης είναι περίπλοκα.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι οι σχέσεις στρατού και ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ κινούνται σε τροχιά έντασης και ρήξης αρκετό καιρό. Είναι δε ιδιαίτερα ανησυχητική η διαπίστωση ότι σχέδια των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων προσβλέπουν στη χρησιμοποίηση της χώρας μας ως άλλοθι σε μία ενδεχόμενη επέμβαση του στρατού στα πολιτικά πράγματα της γείτονας. Το πιο ανησυχητικό απ’ όλα, όμως, είναι ότι η ύπαρξη τέτοιων σχεδίων ομολογείται ανερυθρίαστα από τους στρατιωτικούς ακυρώνοντας, εκ των πραγμάτων, τις τελευταίες εκδοχές της «ελληνο-τουρκικής φιλίας».
Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου