Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Έχουν στοιχηματίσει 77 δισ. ευρώ στο ελληνικό κραχ


Πίσω από τις κλειστές πόρτες διεθνών οίκων και τραπεζών εξαργυρώνονται τα σενάρια πτώχευσης της χώρας

Στα 77 δισ. ευρώ έφτασε, σύμφωνα με στοιχεία της Wall Street, η αξία των στοιχημάτων για το ενδεχόμενο πτώχευσης της Ελλάδας και τα κεφάλαια που αναζήτησαν προστασία μέσω των Credit default Swaps (ασφάλιστρο κινδύνου) αυξήθηκαν κατά 29% και ανήλθαν στα 9,13 δισ. ευρώ έναντι 7,07 δισ. ευρώ.
Αριθμοί «ψυχροί», οι οποίοι φωτίζουν τις άγριες κερδοσκοπικές επιθέσεις των ξένων κατά της Ελλάδος.
Η προσδοκία τους δεν είναι να οδηγήσουν τη χώρα στο έσχατο σημείο, άλλωστε με κάθε ευκαιρία κορυφαίοι αξιωματούχοι της ΕΕ έχουν αποκλείσει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο πτώχευσης της Ελλάδας, αλλά να πληρωθούν έχοντας ως μοναδικό εργαλείο τον φόβο που έχει μετεξελιχθεί σε εμπόρευμα μεγάλης αξίας γι’ αυτούς που τον διακινούν.
Εχουν στοιχηματίσει 77 δισ. ευρώ στο ελληνικό κραχ
Πίσω από τις «κλειστές» πόρτες των μεγάλων οίκων και των τραπεζών το μόνο που συζητείται είναι πόσο χρυσοφόρα επένδυση έχει γίνει η Ελλάδα αφού δίνει αστρονομικές αποδόσεις στους επενδυτές σε σχέση με άλλων κρατών.
Χαρακτηριστική περίπτωση των κερδοσκοπικών κινήσεων έναντι της Ελλάδας έγινε με το κοινοπρακτικό ομολογιακό δάνειο που σύναψε το υπουργείο Οικονομικών με έξι τράπεζες. Η ανακοίνωση και μόνο ότι έξι τράπεζες «άνοιξαν» το βιβλίο προσφορών ήταν αρκετό για τους «κυνηγούς» των ομολόγων. Η Credit Suisse, η Deutsche Bank, η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η EFG Eurobank και η Εθνική Τράπεζα ανέλαβαν για λογαριασμό του ελληνικού Δημοσίου να συγκεντρώσουν το ποσό των 3 έως 5 δισ. ευρώ. Η ζήτηση που εκδηλώθηκε για το συγκεκριμένο ομόλογο εξέπληξε ευχάριστα τόσο τον εντολέα τους που ήταν το ελληνικό Δημόσιο όσο και τους αναδόχους.
Προσφέρθηκαν συνολικά 25 δισ. ευρώ, ενώ το υπουργείο Οικονομικών πήρε μόλις 8 δισ. ευρώ.
Το ποσό των 25 δισ. ευρώ καλύφθηκε από 200 λογαριασμούς ή πελάτες. Δηλαδή ο καθένας τοποθέτησε 125 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το 26,2% ήταν Ελληνες, το 29,1% Βρετανοί, το 7,9% Γάλλοι το 6,4% Γερμανοί, το 5,4% Σκανδιναβοί, το 9,6% Αμερικανοί, το 4% Ιταλοί, το 2,4% Ελβετοί και το 2,6% Αυστριακοί. Με βάση τα επενδυτικά σχήματα, το 43,3% ήταν αμοιβαία κεφάλαια, το 28,5% τράπεζες, το 12,8% ασφαλιστικές εταιρείες, το 6,9% κεντρικές τράπεζες χωρών, το 5,7% ασφαλιστικά ταμεία και το 1,2% κερδοσκοπικά funds.
Η απόδοση του ομολόγου ανήλθε στο 6,20%, όταν πριν ληφθεί η απόφαση για το δάνειο, το επιτόκιο ήταν λίγο πάνω από το 5%, που σημαίνει ότι το ελληνικό δημόσιο θα πληρώσει για τα 8 δισ. τόκους 2,4 δισ. συν τις προμήθειες των τραπεζών. Είναι χαρακτηριστικό ότι όποιος επένδυσε 50 εκατ. ευρώ θα λαμβάνει κάθε χρόνο 3,1 εκατομμύρια ενώ στη λήξη θα του επιστραφεί το αρχικό κεφάλαιο.

Μάλιστα την επόμενη μέρα, δηλαδή την Τρίτη 26 Ιανουαρίου, το πολυσυζητημένο ομόλογο είχε βγει προς πώληση σε τιμή χαμηλότερη, με αποτέλεσμα να ανέβει η απόδοση πάνω από το 6,20%. (Ενα ομόλογο έχει μια τιμή και ως βάση είναι οι 100 μονάδες. Η αξία συμπληρώνεται με την ετήσια απόδοσή του, η οποία όμως ανεβαίνει όσο πέφτει από την τιμή των 100 μονάδων. Στην περίπτωση που ενισχυθεί η τιμή θα πέσει η απόδοση).
Σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, οι πιέσεις έγιναν διότι οι τράπεζες που συμμετείχαν στην έκδοση του κοινοπρακτικού δανείου έδωσαν τα «κλειδιά» στους κερδοσκόπους.
Οι τράπεζες θυσιάζοντας ένα μέρος της προμήθειας που έλαβαν για τις υπηρεσίες που προσέφεραν και σύμφωνα με τις ίδιες πηγές έφθαναν στο 1% πούλησαν το ομόλογο σε κάποιο άλλον ενδιαφερόμενο ο οποίος είτε θα το πουλήσει προσδοκώντας ότι θα το αγοράσει αργότερα σε πιο χαμηλή τιμή, είτε θα το κρατήσει ποντάροντας στη βελτίωση της αγοράς.
Τώρα οι τράπεζες - ανάδοχοι με «φρέσκο χρήμα» στα χέρια τους και με υπεραξίες που ανήλθαν σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ προετοιμάζονται να πάρουν θέση στην επόμενη έκδοση όπως ανακοίνωσε ο επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ κ. Σπύρος Παπανικολάου και αφορά ομόλογο δεκαετούς διάρκειας.
Αλλωστε οι ανάγκες του ελληνικού Δημοσίου παραμένουν ακόμη σε υψηλά επίπεδα. Σύμφωνα με το σχέδιο του ΟΔΔΗΧ, οι συνολικές δανειακές ανάγκες θα φθάσουν φέτος τα 53 δισ. ευρώ και έχουν συγκεντρωθεί μόλις τα 12,8 δισ. ευρώ.
Ανοίγουν μαζικά short θέσεις
Ετοιμάζουν μεγάλο χτύπημα στο ευρώ

Η Ελλάδα έχει γίνει πεδίο αναμέτρησης των hedge funds που δραστηριοποιούνται στην αγορά και πώληση νομισμάτων, έτσι οι κερδοσκόποι πλέον κινούνται σε δύο κατευθύνσεις: η μία είναι τα ομόλογα και η άλλη η ισοτιμία του ευρώ με το δολάριο.
Την Πέμπτη το νόμισμα της ευρωζώνης δέχθηκε ισχυρό πλήγμα. Η ισοτιμία διαμορφώθηκε στο 1,39 δολάρια, η οποία ήταν η χαμηλότερη από τον Ιούνιο του 2009. Ο ελβετικός οίκος UBS έκανε λόγο για άνοιγμα short θέσεων έναντι του ευρώ. Οι αναλυτές του εκτιμούν ότι η ισοτιμία ευρώ - δολαρίου μπορεί να φθάσει στο 1,35 δολάρια.
«Πόρτα»
Στέλεχος εγχώριας επενδυτικής τράπεζας υποστηρίζει ότι η Ελλάδα είναι «πόρτα» που ακόμη κρατά έξω τους κερδοσκόπους από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Στην περίπτωση που υπάρξει παραβίαση, οι επίδοξοι κερδοσκόποι θα κτυπήσουν χωρίς έλεος τη μία ευρωπαϊκή χώρα μετά την άλλη. Και καταλήγει λέγοντας το μόνο που χρειάζεται η Ελλάδα είναι μια δήλωση από κορυφαίο παράγοντα της Ευρώπης, οποίος θα δείξει στους κερδοσκόπους ότι το παιχνίδι τελείωσε στην Ελλάδα και να τους διαβεβαιώσει ότι δεν θα τους αφήσουν να συνεχίζουν τα «παιχνίδια», τα οποία έχουν γίνει άκρως επικίνδυνα για την υπόσταση της Ενωμένης Ευρώπης, επισήμανε.
Εως ότου συμβεί αυτό τα κερδοσκοπικά funds αλλά και οι μεγάλες αμερικανικές τράπεζες ανέλαβαν δράση, με το «κυνήγι» των υπεραξιών να μην σταματά στις αγορές των μετοχών και ομολόγων αλλά να επεκτείνεται και σε άλλους τομείς όπως είναι τα υπερχρεωμένα κράτη και οι τεράστιες δανειακές τους ανάγκες.
Οι κερδοσκόποι αλλά και τα ντίλινγκ ρουμ των τραπεζών σχεδιάζουν την αποκομιδή κερδών όχι από τις εταιρείες αλλά από τα ίδια τα κράτη.
Η Ελλάδα, η Ιρλανδία αλλά και άλλα κράτη-μέλη άνοιξαν την «όρεξη» των κερδοσκόπων αφού τα δημοσιονομικά τους δείχνουν σημάδια κατάρρευσης. Η σωτηρία της κάθε χώρας είναι υπόθεση δική της και δεν μοιράζεται μεταξύ των άλλων μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Το μήνυμα που στέλνει η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης προς τον έξω κόσμο είναι ο καθένας μόνος του.
Υπεραξίες
Η πολιτική αντιμετώπιση της όλης κατάστασης έχει δώσει βήμα στους κερδοσκόπους. Σήμερα χτυπούν την Ελλάδα, αύριο θα βάλουν στο στόχαστρο την Πορτογαλία και ούτω καθεξής.
Οι περισσότερο άπληστοι κερδοσκόποι αναζητούν υπεραξίες από την πτώση του ευρώ και την ενίσχυση του δολαρίου διότι έχουν κατανοήσει ότι τα πολιτικά κέντρα της Ευρώπης δεν μπορούν να δώσουν μια λύση και θυμίζουν περισσότερο Βαβέλ.
Στελέχη της αγοράς εκτιμούν ότι τράπεζες, και κυρίως οι αμερικανικές, θα καταγράψουν φέτος σημαντικά κέρδη από την πολιτική ακυβερνησία που υπάρχει στην Ευρωπαϊκή Ενωση, γεγονός που αποδεικνύει σύμφωνα με αναλυτές βλέπουν την υπεροχή του αμερικανικού κατεστημένου έναντι του ευρωπαϊκού.
Πηγή

Η υφαλοκρηπίδα και το «αγκάθι» του Καστελόριζου


Τι αποκαλύπτει η επιστολή του κ. Παπανδρέου
Η λύση στο Αιγαίο αναζητείται στο παρελθόν


Σε οριστική λύση του προβλήματος του Αιγαίου διά της επιστροφής στο... παρελθόν προσανατολίζεται ο κ. Γ. Παπανδρέου. Ο Πρωθυπουργός κατέστησε σαφείς τις προθέσεις του μέσω της απαντητικής επιστολής του στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ζητώντας να τεθεί συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα- α λα Ελσίνκι- για την κατάληξη των διερευνητικών επαφών.
Η ελληνική πλευρά, διά των δημοσίων δηλώσεων τόσο του Πρωθυπουργού όσο και του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών κ. Δ. Δρούτσα,επιμένει ότι είναι έτοιμη να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Είναι όμως αυτό το μόνο θέμα; Ή μια μελλοντική προσφυγή θα αφορά γενικότερα το νομικό καθεστώς του Αιγαίου; «Το κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα αναφέρεται σε προβλήματα, όχι μόνο στην υφαλοκρηπίδα» σχολιάζει πηγή που έχει ασχοληθεί επί μακρόν με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. «Αν η διαδικασία που θα ακολουθηθεί είναι η ίδια που ξεκίνησε μετά τη Συμφωνία του Ελσίνκι,τότε η επιστολή Παπανδρέου αφήνει σαφώς να εννοηθεί ότι η προσφυγή στη Χάγη θα αφορά όλα τα θέματα επί των οποίων υπήρξε ασυμφωνία» εξηγεί.
Στο θέμα της υφαλοκρηπίδας η ελληνική πλευρά έχει επιδιώξει να αποφύγει το κλείσιμο ελληνικών νησιών σε τουρκική υφαλοκρηπίδα. Για τον σκοπό αυτό είχε εξεταστεί η ανταλλαγή περιοχών, με την προσφορά π.χ. μεγαλύτερου κομματιού στους Τούρκους στην έξοδο των Δαρδανελίων. Σε ζήτημα-αγκάθι ωστόσο, λόγω των ερευνητικών δραστηριοτήτων της Αγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο, θα μπορούσε να αναδειχθεί το Καστελόριζο. Ο κ. Παπανδρέου κάνει ρητή αναφορά στην επιστολή του για αποφυγή τέτοιων ενεργειών σε υφαλοκρηπίδα που δεν έχει οριοθετηθεί.
Γεωγραφικά το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο. Αν όμως εξεταστεί ως ειδική περίπτωση, ίσως επικρατήσουν κριτήρια δυσμενέστερα για την ελληνική πλευρά. Εμπειροι διπλωμάτες υπενθυμίζουν πρόσφατη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας στη Μαύρη Θάλασσα που «φωτογραφίζει» την περίπτωση του Καστελόριζου και προσεγγίζει τις τουρκικές θέσεις οι οποίες συμπυκνώνονται στο επιχείρημα ότι ένα νησί τόσο απομονωμένο από τον ελληνικό ηπειρωτικό κορμό δεν μπορεί να περιορίζει τόσο πολύ την τουρκική υφαλοκρηπίδα.
Κατά την προηγούμενη εντατική διαπραγμάτευση, επί πρωθυπουργίας Σημίτη, ο βασικός, αν και ανομολόγητος, στόχος της Αθήνας ήταν η επέκταση των χωρικών υδάτων που θα συνοδευόταν από την εναρμόνισή τους με τον εναέριο χώρο. «Το εύρος χωρικών υδάτων και εναερίου χώρου πρέπει να καθοριστεί από εμάς και όχι από το Δικαστήριο. Ιδιαίτερα το πρώτο είναι κρίσιμο, διότι αποτελεί το εσωτερικό όριο για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας» σημειώνουν διπλωματικές πηγές. Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα οκτώ ή εννέα ναυτικά μίλια, με τις απαραίτητες προσαρμογές, ανάλογα με την περιοχή, θεωρούνταν σύμφωνα με πληροφορίες εφικτός στόχος από την Αθήνα. Θα συνεπαγόταν όμως και απεμπόληση του δικαιώματος περαιτέρω επέκτασης στο μέλλον; Το ερώτημα αυτό διατυπωνόταν στο άκρως απόρρητο ενημερωτικό υπόμνημα που είχε παραδώσει μετά τις εκλογές του 2004 ο πρώην υπουργός Εξωτερικών κ. Τ.Γιαννίτσης στον κ. Π. Μολυβιάτη. Στο υπόμνημα Γιαννίτση διατυπώνονταν προβληματισμοί και για τις πραγματικές προθέσεις της Αγκυρας με την καινοφανή θεωρία των «γκρίζων ζωνών». Πρόκειται για διαπραγματευτικό χαρτί ώστε να σπάσει την ομοιογένεια του χώρου των Δωδεκανήσων ή η Τουρκία έχει εδαφικές διεκδικήσεις; Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος», ο κ. Παπανδρέου ρώτησε τον κ. Ερντογάν, όταν τον συνάντησε τον περασμένο Οκτώβριο στην Κωνσταντινούπολη, αν η Αγκυρα έχει εδαφικές βλέψεις. Εκείνος φέρεται να απάντησε αρνητικά. «Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος» λέει διπλωματική πηγή, ακόμη και αν τα νομικά όπλα που έχει στη «φαρέτρα» της η Αθήνα, όπως η ιταλοτουρκική συμφωνία του 1932 και η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947, θεωρούνται ισχυρά.
Διπλωματικοί κύκλοι προειδοποιούν πάντως ότι με την επιστολή Παπανδρέου «ανοίγει η πόρτα να πάνε στη Χάγη όλα τα θέματα που θέτει στο τραπέζι η Αγκυρα, μεταξύ των οποίων οι “γκρίζες ζώνες” και η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου». Οι ίδιες πηγές υπογραμμίζουν ότι μια τέτοια εξέλιξη «θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο ακόμη και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας». Και αναρωτιούνται: «Ποιος είναι αυτός που θα εγγυηθεί την εφαρμογή μιας πιθανής συμφωνίας;». Επιπλέον, όσοι ασκούν κριτική στις επιλογές Παπανδρέου τονίζουν ότι στην παρούσα συγκυρία οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία θα γίνουν με την πλάστιγγα να γέρνει προς την πλευρά της Αγκυρας. Και αυτό καθώς η Ουάσιγκτον φλερτάρει ανοιχτά με την κυβέρνηση Ερντογάν, την οποία θεωρεί «κομβικό παίκτη» για τη διαχείριση μετώπων όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Το ραντεβού Δρούτσα - Χίλαρι
ΡΑΝΤΕΒΟΥ με τη Χίλαρι Κλίντον θα έχει την Τρίτη ο κ. Δρούτσας. Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών επισκέπτεται τις ΗΠΑ με γεμάτη ατζέντα. Πέραν της κυρίας Κλίντον, ο κ. Δρούτσας θα συναντηθεί με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Στάινμπεργκ, ενώ στη συνέχεια θα μεταβεί στη Νέα Υόρκη όπου θα έχει συνομιλίες με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν. Με τον τελευταίο θα συζητήσουν και τα αποτελέσματα της επίσκεψής του στην Κύπρο, όπου μετέβη για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι πως προχωρούν οι συνομιλίες Χριστόφια- Ταλάτ.
Το θέμα της κατάργησης της βίζας θα απασχολήσει τις συνομιλίες Δρούτσα - Κλίντον, καθώς η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της συμφωνίας έχει συμπέσει με την αυστηροποίηση των μέτρων ασφαλείας στις ΗΠΑ μετά την απόπειρα τρομοκρατικής επίθεσης ανήμερα τα Χριστούγεννα σε αμερικανικό αεροσκάφος.
Η ελληνική πλευρά θα ξανακούσει τις έντονες παροτρύνσεις της Ουάσιγκτον να αντιμετωπίσει με ρεαλισμό το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ώστε να ολοκληρωθεί το ταχύτερο δυνατόν η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Ο κ. Δρούτσας θα συζητήσει επίσης το ενδεχόμενο πραγματοποίησης επίσκεψης του κ. Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον.
Πηγή

Γιατί ο Σημίτης ευχαρίστησε τις ΗΠΑ για τα Ίμια;


Η εφημερίδα "Κόσμος του Επενδυτή", στο χθεσινό της φύλλο "αποκαλύπτει" ότι οι Αμερικανοί είχαν πείσει τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Σημίτη ότι οι Τούρκοι θα βύθιζαν τον ελληνικό στόλο που βρισκόταν στα Ίμια, με αποτέλεσμα να αποδεχτεί τους όρους της "αποκλιμάκωσης" της κρίσης, που οδήγησε στο γκριζάρισμα του Αιγαίου και στο "ευχαριστώ τους Αμερικανούς".
Όπως φαίνεται στο δημοσίευμα που επισυνάπτεται, οι Αμερικανοί έπεισαν τον Έλληνα πρωθυπουργό, δείχνοντάς του πληροφορίες για τις θέσεις και την ταυτότητα των ελληνικών πλοίων γύρω από τα Ίμια, πληροφορίες που είχαν στη διάθεσή τους οι Τούρκοι, οι οποίοι σημειωτέον δεν διέθεταν κατασκοπευτικό δορυφόρο.
Οι Αμερικανοί, μάλιστα, για να πετύχουν τον εκφοβισμό και την κατατρομοκράτηση του...Έλληνα πρωθυπουργού, του είπαν ότι τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, σε περίπτωση που τα πολεμικά μας πλοία βύθιζαν τα τουρκικά που ήταν στα Ίμια και βρίσκονταν σε σαφώς μειονεκτική θέση από πλευράς αριθμού μονάδων και κατευθυνομένων βλημάτων (η Ελλάδα είχε σαφή υπεροπλία και υπεροχή), ήταν έτοιμα να απογειωθούν από τα τουρκικά αεροδρόμια και να βυθίσουν τον ελληνικό στόλο, απειλώντας μάλιστα με ένα ελληνικό Πέρλ Χάρμπορ.
Τα αμείλικτα ερωτήματα που τίθενται είναι:
1ον. Πως ήξεραν οι Αμερικανοί ότι οι Τούρκοι είχαν τέτοιες πληροφορίες, αφού ήταν γνωστό ακόμα και σε αυτούς που δε ασχολούνται κατ' επάγγελμα με τις στρατιωτικές πληροφορίες ότι δεν διέθεταν τότε κατασκοπευτικό δορυφόρο;
2ον. Ακόμα και στην περίπτωση που οι Τούρκοι διέθεταν τέτοιες πληροφορίες, πώς ήταν σίγουροι ότι τα τουρκικά αεροσκάφη θα είχαν τόσο εύκολο έργο, από τη στιγμή που η ελληνική πολεμική αεροπορία ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει την τουρκική, ενώ και τα ίδια τα πολεμικά πλοία μας διαθέτουν αξιόλογη αντιαεροπορική προστασία και μάλιστα αμερικανικής κατασκευής;
3ον. Έστω και στην περίπτωση που οι Τούρκοι κατάφερναν να βυθίσουν μερικά ελληνικά πλοία, γιατί δεν αντέτεινε ο Έλληνας πρωθυπουργός ότι τα ελληνικά βομβαρδιστικά θα βύθιζαν το σύνολο του αποβατικού στόλου, που ήταν συκγκεντρωμένος στη ναυτική βάση της Φώκαιας, προκαλώντας ένα πραγματικό Πέρλ Χάρμπορ στους Τούρκους, οι οποίοι θα έχαναν σε μερικά λεπτά της ώρας περίπου 50 αποβατικά σκάφη, χάνοντας επί δεκαετίες τη δυνατότητα να απειλήσουν με κατάληψη ελληνική νήσο;
4ον. Επίσης, γιατί δεν αντέτεινε ότι η ελληνική πολεμική αεροπορία είχε -και συνεχίζει να διατηρεί- τη δυνατότητα να προκαλέσει σημαντικά πλήγματα που θα κατέστρεφαν την πολεμική μηχανή, αλλά και τις πιο σοβαρές υποδομές του τουρκικού κράτους και της οικονομίας.
5ον. Μοιράστηκε ο κ. Σημίτης με εκείνους που γνωρίζουν από πόλεμο την κρίσιμη "πληροφορία" των Αμερικανών, μια πληροφορία που τον υποχρέωσε να τηρήσει τη συγκεκριμένη εθνικά επιζήμια στάση, που θα τον εξευτέλιζε για πάντα, αφού καταγράφηκε στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που απώλεσε εθνικό έδαφος; Και αν την έθεσε ποιές ήταν οι εισηγήσεις τους;
Τέλος, εντύπωση προκαλεί η διαρροή μιας τόσο σοβαρής είδησης και η παρουσίασή της με αυτόν τον τρόπο, που στην ουσία δεν δικαιώνει τον Σημίτη, αλλά τους Τούρκους, ανοίγοντας το "δρόμο" σε άλλες υποχωρήσεις και αντεθνικές ενέργειες σε παρόμοιες περιπτώσεις, που θεωρείται νομοτελειακό ότι θα μας τις προκαλέσουν εκείνοι που προκάλεσαν τα Ίμια, σε μια εφημερίδα με μακρά παράδοση στην αξιοπιστία και την υπεύθυνη παρουσίαση θεμάτων που αφορούν την εθνική άμυνα και τα εθνικά συμφέροντα
Το ιστορικό της κρίσης
1995, η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει πρόγραμμα αξιοποίησης ενός αριθμού ακατοίκητων ελληνικών νησιών. Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου τουρκικό πλοίο προσαράζει στα αβαθή των Ιμίων. Ο πλοίαρχος αρνείται να δεχτεί την ελληνική βοήθεια και επιδίδει διακοίνωση προς την ελληνική πρεσβεία σύμφωνα με την οποία "τα Ίμια αποτελούν τμήμα του τουρκικού εδάφους". Τον Ιανουάριο του 1996 ο δήμαρχος της Καλύμνου υψώνει στα Ίμια την ελληνική σημαία. Τούρκοι δημοσιογράφοι αποβιβάζονται στο νησί, υποστέλουν την ελληνική και υψώνουν την τουρκική σημαία. Άγημα του ελληνικού Ναυτικού την επαναφέρει και παραμένει στο νησί για τη φύλαξή της. Τα μεσάνυχτα της 30ής προς την 31η Ιανουαρίου, ένα τέταρτο μετά τη μία το πρωί, μια ομάδα αποτελούμενη από Τούρκους κομάντος διαφεύγουν της προσοχής του Πολεμικού Ναυτικού, αποβιβάζονται στη μικρή Ίμια και υψώνουν την τουρκική σημαία, παραμένοντας στο σημείο για εφτά περίπου ώρες.
Ύστερα από αλλεπάλληλες αμερικανικές παρεμβάσεις, το στρατιωτικό άγημα που είχε μεταβεί σταΊμια αποχωρεί τα χαράματα. Είχε προηγηθεί η πτώση -ή κατάρριψη- ενός ελληνικού ελικοπτέρου και η συμφωνία -ή ο συμβιβασμός- "Όχι πλοία, στρατιώτες και σημαίες στο νησί και την ευρύτερη περιοχή." Όσα προηγήθηκαν και όσα ακολούθησαν της κρίσης των Ιμίων, θυμίζουν με αφορμή τη συμπλήρωση 14 χρόνων αύριο στα Επίκαιρα η Άννα Δόλλαρη και ο Ανδρέας Αθανασίου.
"Όλο το παρασκήνιο της γκρίζας νύχτας"
"Η εκτέλεση του τουρκικού σχεδίου ξεκίνησε έναν περίπου μήνα νωρίτερα, στις 26 Δεκεμβρίου 1995, όταν το τουρκικό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσαράζει στις βραχονησίδες Ίμια. Ο Τούρκος πλοίαρχος ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε τουρκικά ύδατα και αρνείται κάθε βοήθεια από την ελληνική πλευρά, δηλώνοντας ότι θα αποκολλήσει το πλοίο με ίδια μέσα. Τρεις ημέρες αργότερα, στις 29 Δεκεμβρίου, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών εκδίδει ρηματική ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία τα Ίμια χαρακτηρίζονται ως τουρκικό έδαφος. Στις 10 Ιανουαρίου 1996, η Ελλάδα απορρίπτει τους παραπάνω ισχυρισμούς και παραπέμπει την Τουρκία στη Συνθήκη των Παρισίων του 1947, με την οποία οι βραχονησίδες Ίμια παραχωρήθηκαν από την Ιταλία στην Ελλάδα κατά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων. Ακολουθούν σωρεία καθοριστικών γεγονότων.
Στις 14 Ιανουαρίου, ο Αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον, σε επιστολή του σε Ελληνοαμερικανό γερουσιαστή, αναφέρει: «Φοβάμαι θερμό επεισόδιο». Στις 19 Ιανουαρίου, εκλέγεται πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 25 Ιανουαρίου, ο δήμαρχος Καλύμνου, Δ. Διακομιχάλης, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή της Καλύμνου, Γ. Ριόλα, υψώνουν την ελληνική σημαία στα Ίμια.
Η μάχη της σημαίας
Στις 28 Ιανουαρίου μία ομάδα Τούρκων δημοσιογράφων της εφημερίδας Χουριέτ προσεγγίζει τα Ίμια με ελικόπτερο, υποστέλλει την ελληνική σημαία και υψώνει την τουρκική. Εν συνεχεία, ο αρχηγός ΓΕΝ δίνει εντολή στον πλοίαρχο του περιπολικού «Αντωνίου» να σπεύσει στα Ίμια, να αφαιρέσει την τουρκική σημαία και να υψώσει την ελληνική. Ο αρχηγός ΓΕΝ επικοινωνεί με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Λυμπέρη, τον οποίο ενημερώνει για τα γεγονότα. Ο κ. Λυμπέρης εκφράζει την απόλυτα σύμφωνη γνώμη του με την πρωτοβουλία του αρχηγού ΓΕΝ και αμέσως ενημερώνει τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας Γεράσιμο Αρσένη.
Στις 30 Ιανουαρίου 1996 δημοσιεύεται σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο οι Τούρκοι διεκδικούν το σύνολο των βραχονησίδων, οι οποίες βρίσκονται κοντά στα τουρκικά παράλια. Από νωρίς το πρωί στην περιοχή επικρατεί μεγάλη ένταση και αναβρασμός. Το απόγευμα, ελληνικά και τουρκικά πλοία είναι ήδη στην περιοχή των Ιμίων σε θέση μάχης, ενώ άντρες των ΟΥΚ αποβιβάζονται στα Ανατολικά Ίμια και δυνάμεις Ειδικών Δυνάμεων στην Καλόλιμνο. Στις 23:00 διατάσσεται επιστράτευση στις στρατιωτικές δυνάμεις 'Εβρου και στα νησιά του Αιγαίου. Από εκείνο το χρονικό σημείο και για περισσότερες από 12 ώρες γύρω από τα Ίμια θα στηθεί στην κυριολεξία σκηνικό πολέμου. Στην περιοχή έχει συγκεντρωθεί τεράστια δύναμη πυρός. Το σύνολο σχεδόν του τουρκικού και ελληνικού στόλου βρίσκεται μέσα σε μία πολύ μικρή θαλάσσια περιοχή, με τα πυροβόλα αποδεσμευμένα, έτοιμα να ρίξουν μόλις λάμβαναν σχετική εντολή. Σε ανάλογη ετοιμότητα βρίσκονται τόσο οι χερσαίες, όσο και οι αεροπορικές δυνάμεις των δύο χωρών.
Η πτώση του ελικοπτέρου
Ο κύβος θα ριφθεί μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 30ής προς την 31η Ιανουαρίου, όταν και γίνεται γνωστό στην ελληνική στρατιωτική ηγεσία πως Τούρκοι κομάντος ίσως είναι σε μία από τις δύο βραχονησίδες που αποτελούν τα Ίμια. Το γεγονός διαπιστώνεται από το περιπολικό «Αντωνίου» και επιβεβαιώνεται από το ελικόπτερο ΑΒ-212 ΑSW της φρεγάτας «Ναυαρίνο». Το ελικόπτερο θα απονηωθεί έχοντας τρία άτομα ως πλήρωμα, προκειμένου να καταγράψει τον ακριβή αριθμό των Τούρκων κομάντος που βρίσκονται πάνω στη βραχονησίδα. Στις 5:30 περίπου και ενώ ίπταται σε μικρό ύψος σαρώνοντας με τον προβολέα του το έδαφος των Ιμίων, το ελικόπτερο, για αδιευκρίνιστους λόγους, καταπέφτει στη θάλασσα. (...) Ο Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Έκτορας Γιαλοψός και ο Παναγιώτης Βλαχάκος θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή υπερασπιζόμενοι το ελληνικό έδαφος.
Τα πώς και τα γιατί της απώλειας τους δεν θα τα μάθει ποτέ κανείς. Τα όσα ακούστηκαν τότε και τα όσα γράφτηκαν μέχρι και σήμερα μικρή σημασία θα έχουν, αφού ακόμη και 14 χρόνια μετά το γεγονός ουδείς είναι σε θέση να πει με ακρίβεια τι έφταιξε και έπεσε το ελικόπτερο. (...) Ο τότε υπουργός κ. Γεράσιμος Αρσένης θα βγει την επόμενη ημέρα και θα δηλώσει ότι το αεροσκάφος έπεσε λόγω vertigo (ζάλης) του κυβερνήτη του ελικοπτέρου, ο οποίος έχασε τον έλεγχο. Πριν καν ολοκληρώσει τη δήλωση του, δημοσιογράφοι και μη ρωτούν εάν εξ αρχής θα έπρεπε να δοθεί άδεια απογείωσης στις 5:30 το πρωί, αφού ο συγκεκριμένος τύπος αεροσκάφους «δεν ενδείκνυται για νυχτερινές πτήσεις».
Στην πορεία, βοούν οι φωνές και τα δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία η πτώση οφειλόταν σε δολιοφθορά. Κάποιοι κάνουν λόγο για ηλεκτρονική παρεμβολή, αφού μετά το άνοιγμα του μαύρου κουτιού διαπιστώθηκε ότι στο κοντρόλ του αεροσκάφους υπήρξε η ένδειξη του master caution, που σημαίνει ότι βασικά όργανα μπλοκαρίστηκαν. Σύμφωνα με πιλότους, η ένδειξη master caution εμφανίζεται όταν υπάρξει παρεμβολή ή μηχανική βλάβη. Παρ' όλα αυτά όμως, η κυρίαρχη αντίληψη για την πτώση του ελικοπτέρου ήταν άλλη και ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο όταν αυτό ανασύρθηκε από το βυθό της θάλασσας. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη αντίληψη, εκείνοι που ευθύνονταν για την πτώση του ελικοπτέρου και το θάνατο του πληρώματος του ήταν οι Τούρκοι κομάντος που άνοιξαν πυρ εναντίον του. Μια σειρά από οπές στο κυρίως σώμα του αεροσκάφους ενίσχυσε τη συγκεκριμένη αντίληψη, κάνοντας τότε τον κ. Δημήτρη Καλλέργη, διοικητή των ελικοπτέρων του Πολεμικού Ναυτικού, να πει για το τραγικό συμβάν: «Υπάρχουν ευρήματα του ελικοπτέρου που δεν ανασύρθηκαν ποτέ. Κατά τη γνώμη μου τον πόλεμο δεν πρέπει να τον αφήνουμε στα χέρια των πολιτικών. Σύμφωνα με όσα γνωρίζω, έγινε διαρροή του τηλεφώνου του επικεφαλής της ομάδας αξιωματικών στην Κάλυμνο που ανέφερε ότι το ελικόπτερο είχε βληθεί από τουρκικά πυρά. Η εντολή προς όλους εμάς ήταν η εξής: "Χαμηλώστε τους τόνους και μην λέτε πολλά"».
Πολιτικές και στρατιωτικές ευθύνες
Η κρίση των Ιμίων δεν είχε όμως μόνο στρατιωτικό αλλά και πολιτικό σκέλος. Κι αν στον επιχειρησιακό τομέα ο εχθρός ήταν ξεκάθαρος και βρισκόταν ακριβώς απέναντι, σε πολιτικό επίπεδο τα πράγματα ήταν εξαιρετικά συγκεχυμένα. Ο ρόλος των πολιτικών προσώπων που ενεπλάκησαν στην όλη διαχείριση της κρίσης προκάλεσε αμφισβήτηση, ερωτηματικά και παρ' ολίγον διπλωματικά επεισόδια στο τρίγωνο Αθήνα - Άγκυρα - Ουάσιγκτον. Στην πορεία δεν ήταν λίγοι αυτοί που κατηγόρησαν τους πρωτεργάτες της πολιτικής σκηνής όσον αφορά στους χειρισμούς της κρίσης, τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, τον υπουργό Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Γεράσιμο Αρσένη για εθνική μειοδοσία. Οι πιο σκληροπυρηνικοί, όπως ο Μιλτιάδης Έβερτ και ο Αντώνης Σαμαράς, έκαναν λόγο για εθνική προδοσία και πρωτοφανή εθνική ήττα.
Ο κ. Σημίτης, έχοντας μόλις προ δεκαημέρου αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας, ευθύς εξαρχής επιδιώκει να μην διαρρεύσει τίποτα στα Μέσα Ενημέρωσης. Ταυτόχρονα, επιλέγει να αντικαταστήσει τον έμπειρο υπουργό Εξωτερικών Κάρολο Παπούλια με τον Θόδωρο Πάγκαλο. Ο τελευταίος όμως θα είναι και αυτός που θα αναδείξει το θέμα, δίνοντας σχετική συνέντευξη σε μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι, παραδεχόμενος ότι έχουν ήδη γίνει διαβουλεύσεις μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων για τα Ίμια και τις αξιώσεις των γειτόνων μας. Σύμφωνα με τα αμερικανικά έγγραφα, ο υπουργός Εξωτερικών αναφερόμενος στο συμβάν των Ιμίων θα πει προς τους Αμερικανούς ότι τα ελληνικά στρατεύματα θα αποσυρθούν από τη βραχονησίδα, η ελληνική σημαία θα παραμείνει, οι άνεμοι όμως θα την καταστρέψουν. Ταυτόχρονα, ελληνικά δημοσιεύματα κάνουν λόγο για εκβιασμούς προς τον Έλληνα πρωθυπουργό από την πλευρά των Αμερικανών με το εξής περιεχόμενο: «Εάν δεν υποχωρήσετε, δεν θα εμποδίσουμε τον πόλεμο που είναι έτοιμη να σας κηρύξει η Τουρκία».
Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που θα χαρακτηρίσει τις ώρες πριν και κατά τη διάρκεια της κρίσης των Ιμίων θα είναι η πλήρης ασυνεννοησία μεταξύ της ελληνικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Με τη δεξιά να μην γνωρίζει τι ποιεί η αριστερά, τουτέστιν με τους στρατιωτικούς, από τη μια, να μην έχουν ξεκάθαρη εικόνα για το ποια ακριβώς είναι τα σχέδια της πολιτικής ηγεσίας και την πολιτική ηγεσία, από την άλλη, να βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σειρά από λάθη και παραλείψεις σε επιχειρησιακό επίπεδο. Σύμφωνα με δηλώσεις στα «Επίκαιρα» του επίτιμου αρχηγού ΓΕΕΘΑ αντιπτέραρχου Νίκου Κουρή, «ανεξάρτητα από το μέγεθος της κρίσης, τελικά υπεύθυνη για το χειρισμό της είναι η πολιτική ηγεσία. Βεβαίως, αν πρόκειται για κρίση με χαρακτηριστικά θερμής αναμέτρησης, η στρατιωτική ηγεσία έχει βαρύνουσα γνώμη, όχι όμως τον τελευταίο λόγο.
Στην κρίση των Ιμίων παρατηρήθηκε διάσπαση της ομάδας του ΚΥΣΕΑ, τα μέλη του οποίου λειτουργούσαν από διάφορες θέσεις εκτός ΕΟΚΕΠΙΚ. Αποτέλεσμα ήταν να μην έχουν όλα τα μέλη του ΚΥΣΕΑ τις ίδιες πληροφορίες ή και να μην διαθέτουν πρόσφατη εικόνα της κατάστασης. Οι αποφάσεις του προέδρου της κυβέρνησης και οι διαταγές του Α/ΓΕΕΘΑ δεν ήταν γνωστές σε όλους». Ο κ. Κουρής δεν παραλείπει, επίσης, να αναφερθεί ιδιαίτερα και στις ευθύνες του ίδιου του τότε πρωθυπουργού, σημειώνοντας ότι αγνοούσε την τακτική χειρισμού κρίσεων και των σχετικών σχεδίων. «Έχοντας, όπως απεδείχθη, μια ανεξήγητη αντιπάθεια στους στρατιωτικούς, δεν εμπιστευόταν την ηγεσία τους, προς την οποία είχε διαφορές στρατηγικής αντίληψης. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι φυσικό να υπάρχει σύγχυση, με αποτέλεσμα να υπάρξει μια πολιτική ήττα που πλήγωσε το έθνος μας», καταλήγει ο Κ. Κουρής.
Η επιφυλλίδα της κρίσης των Ιμίων θα γραφεί με μελανά γράμματα στις 31 Ιανουαρίου του 1996, όταν ο Κώστας Σημίτης ευχαριστεί από το βήμα της Βουλής τις ΗΠΑ για τη βοήθειά τους στην αποκλιμάκωση της κρίσης. Οι δηλώσεις του προκαλούν θύελλα αντιδράσεων από όλες τις πτέρυγες της αντιπολίτευσης. Οι αντίπαλοι του μιλούν για άθλιο πολιτικό κατεστημένο και για δικαίωση νεποτισμού. Λίγο αργότερα, ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ Χρήστος Λυμπέρης θα πει δημοσίως: «Δεν μου είπαν τίποτε για διαπραγματεύσεις. Μου είπε ο πρωθυπουργός, "Αρχηγέ, αν βγάλουμε τη σημαία είναι σοβαρό;" Του λέω, "Μπορεί να πέσει η κυβέρνηση". Μου απαντάει: "Είστε συναισθηματικός"».
Οι Ηνωμένες Πολιτείες
Μετά την κρίση των Ιμίων, οι ΗΠΑ, με τη διαμεσολάβηση του Χόλμπρουκ, προσπαθούσαν εκπληρώνοντας το «χατίρι» της Άγκυρας να πιέσουν την Ελλάδα να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου για να διαπραγματευτεί με την Τουρκία όλα τα θέματα του Αιγαίου. Η Ουάσιγκτον θεωρεί ότι η Αθήνα το είχε αποδεχτεί αυτό μέσα στο «πακέτο» για τον τερματισμό της κρίσης στα Ίμια. Ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θόδωρος Πάγκαλος, όμως, αρνήθηκε να οδηγηθούμε σε διάλογο, αφού τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα.
Στο βιβλίο Ίμια: Τα απόρρητα τηλεγραφήματα των Αμερικανών, των δημοσιογράφων Μιχάλη Ιγνατίου και Αθανάσιου Έλλις, αποκαλύπτεται για πρώτη φορά τόσο ανάγλυφα η αποτίμηση της κατάστασης και των χειρισμών που έγιναν τότε. Σε σχετικό έγγραφο, ο Στρόουμπ Τάλμποτ, βοηθός υπουργός Εξωτερικών, ούτε λίγο ούτε πολύ, διατυπώνει κυνικά την άποψη ότι ο διπλωματικός συμβιβασμός που επέβαλε ο Χόλμπρουκ ήταν ήττα για την Ελλάδα. Στο ίδιο έγγραφο, ο Τάλμποτ θεωρεί ότι το όλο επεισόδιο με τη σημαία δεν είχε την έγκριση του τότε υπουργού Άμυνας Γεράσιμου Αρσένη, ο οποίος, κατά την εκτίμηση του Αμερικανού επισήμου, μαζί με τη στρατιωτική ηγεσία, «φαίνονται καταδικασμένοι να πληρώσουν τις συνέπειες της πανωλεθρίας στα Ίμια χάνοντας ενδεχομένως τη θέση τους». Ο Πάγκαλος πιστεύει πως ο Σημίτης αυτό δεν το έκανε από εντιμότητα και καλά αισθήματα. Ποτέ δεν ευγνωμονεί, δεν ευχαριστεί κανέναν, γιατί «δεν έχει καλά αισθήματα», λέει ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου συμπληρώνοντας ότι ο Σημίτης το είδε σαν μια ευκαιρία να πει στους Αμερικανούς πως «εδώ είμαι εγώ», διασφαλίζοντας έτσι το πολιτικό του μέλλον.
Οι συγγραφείς του βιβλίου στην τελευταία ενότητα, που ουσιαστικά αποτελεί και τα συμπεράσματά τους, καταγράφουν την κρίση στα Ίμια ως την πόρτα που οδήγησε στη Συμφωνία της Μαδρίτης, με την οποία όχι μόνο αναγνωρίζονταν «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας και «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, αλλά και ο ρόλος του επιδιαιτητή και διαμεσολαβητή για τις ΗΠΑ. Πρωταγωνιστές από την ελληνική πλευρά πάλι οι ίδιοι: Σημίτης και Πάγκαλος. Και είναι αξιοπερίεργη η διατύπωση των σημείων του σκεπτικού της περιβόητης συμφωνίας, γιατί συμπίπτει σχεδόν απόλυτα με αυτό που υπάρχει στο πρακτικό που συντάχθηκε για τη συνάντηση Κλίντον - Σημίτη στην Ουάσιγκτον στις 10 Απριλίου του 1996. Στο σχετικό έγγραφο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναφέρεται ρητά ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός δέχτηκε τα σημεία αυτά ως βάση επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών. Με άλλα λόγια, επισημαίνεται με ακρίβεια ο χρόνος και ο τόπος της εκκίνησης της «βήμα προς βήμα» τακτικής για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών."
"Ίμια 1996: Η κρίση που «γέννησε» εδαφικές διεκδικήσεις"
"Το γεγονός ότι οι Τούρκοι, από το 1973, εφαρμόζουν διεκδικητική στρατηγική, με στόχο την αναθεώρηση του καθεστώτος στο Αιγαίο, είναι σε όλους γνωστό. Με τετελεσμένα και απειλές πολέμου, αξιώνουν: Οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας πέρα από όσα προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας, εγκατάλειψη του δικαιώματος επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων, περιορισμό του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, είσοδο των πολεμικών αεροσκαφών τους στο FIR Αθηνών, χωρίς να υποβάλλουν σχέδια πτήσης, ανάληψη της ευθύνης επιχειρησιακού ελέγχου σημαντικού μέρους του Αιγαίου στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Σαν να μην έφταναν όμως όλα αυτά, προσέθεσαν από το 1996, και τους ισχυρισμούς για δήθεν «γκρίζες ζώνες». Συγκεκριμένα, υποστηρίζουν ότι μεγάλος αριθμός νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο δεν έχει σαφώς προσδιορισμένο καθεστώς και απαιτούν διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό της κυριότητάς τους. Η πρώτη απόπειρα αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας σε νησίδες του Αιγαίου εκδηλώθηκε τον Ιούνιο του 1991. Ο ναύαρχος Ιλφάν Τινάζ, σε δηλώσεις του στην Άγκυρα, υποστήριξε τότε: «Οι Έλληνες προχώρησαν τόσο πολύ, που έφτασαν στο σημείο να ισχυρίζονται πως είναι δικά τους ακόμη και ακατοίκητα βράχια στα διεθνή ύδατα». Μιλούσε, βέβαια, μόνο για ακατοίκητες νησίδες, αλλά υπογράμμιζε πως «τίποτε απ' όλα αυτά δεν είναι δυνατό να γίνει αποδεκτό» από τη χώρα του. Η τουρκική απόπειρα, τότε, αντιμετωπίστηκε με ψυχραιμία και οι Τούρκοι γρήγορα έβαλαν το σπαθί τους στο θηκάρι. Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών υποστήριξε ότι «οι δηλώσεις του ναυάρχου αποδόθηκαν λανθασμένα» και το θέμα μπήκε στο συρτάρι. Η αρχή, όμως, είχε γίνει και η ιστορική εμπειρία δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολιών για τη συνέχεια.(...)
Δύο ημέρες μετά τα Ίμια, ήρθε με τον πιο επίσημο τρόπο, η πραγματική διάσταση της νέας τουρκικής διεκδίκησης. Η πρωθυπουργός Τσιλέρ, αφού επαναλάμβανε ότι «ενδεχόμενη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, θα αποτελέσει αιτία πολέμου», αποκάλυπτε την έκταση της νέας διεκδίκησης. Συγκεκριμένα, ισχυριζόταν πως «υπάρχουν πάνω από 1.000 νησίδες στο Αιγαίο που αποτελούν τουρκικό έδαφος». Αμφισβητούσε ευθέως την ελληνική κυριότητά τους και ζητούσε την έναρξη διαπραγματεύσεων για τη διευκρίνιση του καθεστώτος τους. Έθετε ζήτημα «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο. Διεκδικούσε ευθέως ελληνικά εδάφη. Χωρίς να ξέρει ούτε πόσα ούτε και ποια είναι αυτά.
Στο τραπέζι και οι ισχυρισμοί για «γκρίζες ζώνες»
Από τη στιγμή εκείνη, η Αθήνα άρχισε να αντιδρά ως συνήθως. Στην αρχή είπε πως δεν πρόκειται ούτε διάλογο να ξεκινήσει με την Τουρκία ούτε τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της να ανεχτεί, παρά μόνο εάν εγκατέλειπε άμεσα και οριστικά τη διεκδίκηση ελληνικών εδαφών. Στη συνέχεια, ζήτησε από την Τουρκία, εάν αμφισβητεί το καθεστώς των Ιμίων, να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Λίγο αργότερα, ανακοίνωσε πως «δεν επιμένει ούτε σε αυτό» και ότι θα της αρκούσε απλά και μόνο «να δηλώσει η Τουρκία ότι θα προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο και ας μην το κάνει». Δεν θα έμενε όμως ούτε σε αυτό.
Τον Ιούλιο του 1997, ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο Τούρκος πρόεδρος, ακολουθώντας αμερικανικές μεθοδεύσεις, προχώρησαν στην κοινή δήλωση της Μαδρίτης, που αναγνώριζε «νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Δύο χρόνια αργότερα, στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι, η ελληνική κυβέρνηση έκανε το επόμενο, στρατηγικής σημασίας, βήμα. Άνοιξε το δρόμο για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. «Τα υποψήφια κράτη», ανέφερε το κείμενο των συμπερασμάτων, «οφείλουν να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων. Άλλως θα πρέπει να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος».
Από εκεί και πέρα, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου και ο Τούρκος ομόλογος του Ισμαήλ Τζεμ ξεκίνησαν εντατική προσπάθεια ελληνοτουρκικής προσέγγισης. Αρχικά πέτυχαν μια σειρά διμερών συμφωνιών σε εμπορικά, τουριστικά, επενδυτικά, μεταναστευτικά και άλλα ζητήματα. Λίγο αργότερα, όμως, στις αρχές του 2002 δρομολόγησαν και επίσημα τις διερευνητικές επαφές για τα ζητήματα που εγείρονταν από την Τουρκία στο Αιγαίο.
Ο νέος ελληνοτουρκικός διάλογος άρχισε με ρητή διαβεβαίωση της ελληνικής κυβέρνησης ότι αφορά στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και δεν πρόκειται να συζητηθούν θέματα κυριαρχίας. Υπογραμμιζόταν, μάλιστα, ότι θα σταματούσε κάθε συζήτηση, εάν οι Τούρκοι προσπαθούσαν να βάλουν στο τραπέζι ζήτημα «γκρίζων ζωνών.»
«Δεν μπορούμε», έλεγε τότε ως υπουργός Εξωτερικών ο Γιώργος Παπανδρέου, «να βάλουμε στο τραπέζι κυριαρχικά δικαιώματα και να τα διαπραγματευτούμε σαν να τα αμφισβητούμε οι ίδιοι… Αν έρθει η τουρκική πλευρά και πει: “Ξέρετε, υπάρχουν «γκρίζες ζώνες», υπάρχουν νησιά στα οποία αμφισβητούμε τη δική σας κυριαρχία”, το ευκολότερο που έχει να κάνει η ελληνική πλευρά είναι να πει: “Δεν τα συζητώ, τελείωσε η συζήτηση”…»
Κοινή παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο
Κι όμως! Λίγους μήνες αργότερα, προτού προχωρήσουν καλά – καλά οι διαβουλεύσεις για την υφαλοκρηπίδα, η τουρκική πλευρά είχε βάλει στο τραπέζι όλες τις μονομερείς διεκδικήσεις της. Ακόμη και τις πιο αυθαίρετες αξιώσεις, που είχε προβάλει κατά την κρίση στα Ίμια. Τους ισχυρισμούς της, δηλαδή, για «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. «Ένα άλλο ζήτημα που αποτελεί μείζον ζήτημα των διερευνητικών επαφών», θα έγραφε αργότερα ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, «είναι το θέμα των “γκρίζων ζωνών”.
Στα τέλη του 2003, η ελληνική κυβέρνηση εκτιμούσε ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να παραιτηθεί από τους ισχυρισμούς της για “γκρίζες ζώνες”. Καθώς, μάλιστα, οι διερευνητικές επαφές είχαν φτάσει σε ακτίνα συμφωνίας, αναδεικνύονταν δύο ενδεχόμενα: το πρώτο αφορούσε στις δυνατότητες αντιμετώπισης του θέματος στις διερευνητικές επαφές. Γι’ αυτό όμως, χρειαζόταν πολιτική και όχι τεχνοκρατική διαπραγμάτευση. Το δεύτερο αφορούσε στο ενδεχόμενο αποδοχής της αξίωσης των Τούρκων για από κοινού παραπομπή και αυτού του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Υποστηριζόταν, άλλωστε, από τους Τούρκους ότι η παραπομπή αυτή ήταν αναγκαία, καθώς η κυριότητα των βραχονησίδων συνδέεται άμεσα με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Η Αθήνα, βέβαια, δεν είχε καμιά αντίρρηση στο ενδεχόμενο παραπομπής και αυτού του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο. Αντιθέτως. Είχε απαιτήσει, και μάλιστα επιτακτικά, την προσφυγή της Άγκυρας αμέσως μετά την κρίση στα Ίμια. Η Τουρκία, όμως, έβαζε και αυτή τη διεκδίκησή της στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ήθελε είτε να πάρει κάποια σοβαρά ανταλλάγματα είτε να γίνει κοινή προσφυγή. Υπολόγιζε πως, εάν η Ελλάδα συνυπέγραφε μια τέτοια προσφυγή, θα αναγνώριζε την αμφισβήτηση της κυριαρχίας της και θα υπονόμευε τη θέση της".
Τέλος, μετά από όλα αυτά και αφού έχουν περάσει 14 ολόκληρα χρόνια, απορία προκαλεί το γεγονός πως ο κύριος Σημίτης δεν προσπαθεί καν να υπερασπισθεί τον εαυτό του για όλα όσα του καταλογίζονται... Αδυναμία υπεράσπισης ή πιστεύει πως κάποια στιγμή όλα αυτά θα ξεχαστούν; Στην περίπτωση που ισχύει η δεύτερη εκδοχή, πόσο εύκολα μπορεί η λήθη να σκεπάσει έναν πρωθυπουργό ο οποίος θεωρείται ως ο κύριος και ίσως ο μοναδικός υπεύθυνος απώλειας εθνικού εδάφους, αφού στην ουσία των εξελίξεων τα Ίμια αποτελούν μία "ζώνη" η οποία καταγράφεται ως ελληνική περιοχή, αλλά δεν είναι δυνατόν να την επισκεφθεί ο οποιοσδήποτε έλληνας... ακόμη ίσως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός...

Εάν κόψεις μισθούς… Κόψε χέρια των κλεφτών δημοσίου χρήματος!


Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου
Με τρομάζει το σχέδιο «Β» και αγχώνομαι για την ερχόμενη Τετάρτη καθώς τα σενάρια, επαναλαμβανόμενα στα περιώνυμα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά παράθυρα και στις σελίδες εφημερίδων από Βουλευτές και Υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και από εμφανέστατα συναινούντες εάν όχι και απροκάλυπτα «συνεργαζόμενους» με την Κυβέρνηση δημοσιογράφους πως όπως πάνε τα πράγματα ίσως δούμε δραματικές περικοπές σε μισθούς, επιδόματα και… συντάξεις!
Και όλα αυτά επειδή το δημοσιονομικό μας χρέος έχει φτάσει σε δυσθεώρητα και ιλιγγιώδη ύψη και ταυτόχρονα οι φοροεισπρακτικές δυνατότητες ενός λαού που ΔΕΝ παράγει σχεδόν τίποτε και μιας οικονομίας που όχι μόνο ΔΕΝ αναπνέει, αλλά δεν της έχει μείνει «σάλιο» όπως πολύ περιγραφικά το έθεσε και ο Υπουργός καθηγητής Ανδρέας Λοβέρδος είναι ελάχιστες έως σχεδόν… μηδαμινές!
ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ λοιπόν προμηνύουν όλα αυτά για να…σωθούμε, να μην πτωχεύσουμε, να μην μας πετάξουν κλοτσηδόν εκτός ευρωζώνης οι… “κουτόφραγκοι”!
Όταν αναλογισθεί κανείς ότι όταν ο μακαρίτης Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974 πήρε στα χέρια του την Ελλάδα η χούντα των Συνταγματαρχών είχε αφήσει έλλειμμα της τάξεως του 23% και όταν ο ανιψιός του Κώστας Καραμανλής το 2009 «παρέδωσε» την Ελλάδα στον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου, λένε ότι το έλλειμμα είχε αγγίξει το 108% του Ακαθάριστου Εθνικού μας Προϊόντος (δηλαδή 500% αύξηση σε 35 χρόνια…Δημοκρατικής Διακυβέρνησης της σύγχρονης Ελλάδας!!!)
Στο ίδιο χρονικό διάστημα, ας έρθουν σε κάποια ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΝΑΞΗ σύναξη οι λαλίστατοι στα ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα και μακροσκελείς συνεντεύξεις σε εφημερίδες και περιοδικά Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και οι «αμυνόμενοι» για το έργο τους πρώην Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας να μας πληροφορήσουν:
Τα τελευταία 30 χρόνια ΠΕΡΑ από την αύξηση κατά 500% του ΕΘΝΙΚΟΥ μας ΧΡΕΟΥΣ πόσα ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρώ εισπράξαμε υπό την μορφή Αγροτικών επιδοτήσεων και Ολοκληρωμένων Μεσογειακών Προγραμμάτων, πακέτων Ντελόρ και Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης;;;
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι οι Έλληνες – εργαζόμενοι και συνταξιούχοι - όταν παραστεί η ανάγκη θα προσφέρουμε αγόγγυστα – όπως πάντα – για την σωτηρία της ΠΑΤΡΙΔΑΣ…
Εάν ό Πρωθυπουργός μας και η Κυβέρνηση του προβούν, τελικά, σε ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ επιδομάτων, μισθών και συντάξεων για να το δεχθούνε οι Έλληνες και οι Ελληνίδες θα πρέπει την ίδια στιγμή να ΠΡΟΒΟΥΝ και στο…ΚΟΨΙΜΟ των χεριών ΟΛΩΝ των ανδρών και γυναικών, Υπουργών, Βουλευτών, golden boys, Διοικητών ΔΕΚΟ και άλλων χαραμοφάηδων ΠΡΑΣΙΝΗΣ και ΜΠΛΕ Κομματικής Νομενκλατούρας…
ΔΕΝ είναι ΔΕΚΤΟ να κληθεί να πληρώσει από το υστέρημά του ο μέσος Έλληνας, εργαζόμενος και συνταξιούχος, κλεψιές, καταχρήσεις, ταχυπλουτισμό και ανευθυνότητα ΟΛΩΝ εκείνων που μας κυβέρνησαν τα 35 χρόνια μετά την πτώση της χούντας χωρίς – ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ – κάποιος να ΚΟΨΕΙ ΧΕΡΙΑ όπως κάνουν και οι γείτονές μας Άραβες σε κάθε κλέφτη και καταχραστή…
Εάν Κόψεις επιδόματα, μισθούς και συντάξεις Κύριε Πρωθυπουργέ ΚΟΨΕ και μερικά χέρια αλλιώς κανείς Κοινωνιολόγος δεν μπορεί να προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι - παρά μόνο ο ΘΕΟΣ της Ελλάδος - που πέρα από τα κορυφαία στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ίσως χρειασθεί να βάλει το Χέρι Του…

Ένταση στα όρια πολέμου με την Ελλάδα από την Τουρκία!!!

Υποστηρίζουμε την ένταξη στην Ε.Ε. μίας χώρας που κάνει σχέδια για εισβολή στην Ελλάδα!

Το σοβαρό θέμα της πρόκλησης ελληνοτουρκικού «θερμού επεισοδίου» στο Αιγαίο και τη Θράκη με βάση επιτελικό Σχέδιο των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων την περίοδο 2002-2003, που αποκάλυψε η τουρκική εφημερίδα "Taraf", έθεσε με ερώτησή του προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Γιώργος Κουμουτσάκος.
Ο κ. Κουμουτσάκος επισημαίνει την έντονη ανησυχία και τον προβληματισμό που προκαλεί η αποκάλυψη αυτών των επικίνδυνων "τουρκικών σχεδιασμών" σε συνδυασμό, πρώτον, με την συνέχιση της ισχύουσας τουρκικής πολιτικής της απειλής πολέμου κατά της Ελλάδας ("casus belli") και, δεύτερον, την ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση της τουρκικής παραβατικής συμπεριφοράς στο Αιγαίο με συνεχείς υπερπτήσεις τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά κατοικημένα νησιά που αντιβαίνουν στο Διεθνές Δίκαιο και δεν συνάδουν με συμπεριφορά υποψήφιου προς ένταξη στην Ε.Ε. κράτους.
Λαμβάνοντας υπόψη τα κείμενα των Εκθέσεων Προόδου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Τουρκία και τα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Δεκέμβριος 2008) για άρση της απειλής πολέμου και σεβασμό των σχέσεων καλής γειτονίας, καθώς και τις νέες θεσμικές δυνατότητες που παρέχει η Συνθήκη της Λισαβόνας (άρθρο περί "αμοιβαίας συνδρομής"), ο ευρωβουλευτής Γιώργος Κουμουτσάκος κάλεσε την Επιτροπή να ενημερώσει για τις ενέργειες στις οποίες προτίθεται να προβεί προς την Άγκυρα προκειμένου να αλλάξει η απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά ενός υποψήφιου προς ένταξη κράτους έναντι κράτους-μέλους της Ε.Ε.
Την προηγούμενη εβδομάδα, η τουρκική εφημερίδα «Taraf» αποκάλυψε ότι αξιωματούχοι του τουρκικού στρατού σχεδίαζαν, το Δεκέμβρη του 2002, πραξικόπημα με την κωδική ονομασία «Επιχειρησιακό Σχέδιο Ασφαλείας ‘Βαριά’» το οποίο, μεταξύ άλλων, προέβλεπε κινήσεις των τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων για την πιθανή πρόκληση ελληνοτουρκικού «θερμού επεισοδίου» ή ακόμα και πολέμου.
Συγκεκριμένα, η εφημερίδα αναφέρει: «Στη διάρκεια πτήσεων στο Αιγαίο θα παρενοχλούνται, μετά από διαταγή, τα αεροσκάφη της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας για να δημιουργηθεί κλίμα σύγκρουσης. Θα εξασφαλιστεί, εάν είναι δυνατόν, να καταρριφθεί ένα από τα αεροσκάφη μας από ελληνικό πολεμικό αεροσκάφος και αν αυτό δεν καταστεί δυνατό, τότε, πιλότος μας, σε κατάλληλο τόπο και χρόνο, θα καταρρίψει δικό μας αεροσκάφος. Στη συνέχεια θα διοχετευτούν στα ΜΜΕ ειδήσεις περί της κατάρριψης τουρκικού αεροσκάφους από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία...». Παράλληλα θα γίνονταν, όπως αναφέρεται, «κινήσεις» για την αύξηση της έντασης και τη δημιουργία ατμόσφαιρας επιστράτευσης ακόμα και στα ελληνοτουρκικά σύνορα στη Θράκη.
Υπογραμμίζεται ότι το Αρχηγείο του Γενικού Επιτελείου, με ανακοίνωσή του, επιβεβαίωσε το σχεδιασμό των εν λόγω στρατιωτικών σεμιναρίων και ασκήσεων.
Κατόπιν αυτών και έχοντας υπόψη την ισχύουσα επίσημη τουρκική απειλή πολέμου ("casus belli") κατά της Ελλάδας (Έκθεση Προόδου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2009, Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου 2008), τις ιδιόμορφες σχέσεις στρατού-πολιτικής στην Τουρκία, καθώς και τη ρήτρα «αμοιβαίας συνδρομής» που τίθεται σε ισχύ με τη Συνθήκη της Λισαβόνας (άρθρο 42, παράγραφος 7), και με δεδομένο ότι εδώ και ενάμιση χρόνο υπάρχει ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση της τουρκικής παραβατικής συμπεριφοράς στο Αιγαίο, με συνεχείς χαμηλές υπερπτήσεις τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά κατοικημένα νησιά, γεγονός που προκαλεί την εύλογη ανησυχία και τον έντονο προβληματισμό της Ελλάδας, ερωτάται η Επιτροπή:
- Πρώτον, εάν είναι εν γνώσει της τα εν λόγω δημοσιεύματα και εάν θα κάνει ενέργειες για να έχει περισσότερη και έγκυρη σχετική πληροφόρηση από την Τουρκία.
- Δεύτερον, σε τι ενέργειες προτίθεται να προβεί, εντός του πλαισίου της ενταξιακής διαδικασίας, προς την Άγκυρα προκειμένου να αλλάξει η απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά ενός υποψήφιου προς ένταξη κράτους κατά κράτους-μέλους της Ε.Ε.
Πηγή: Εφ. "Ακρίτας Θράκης"

Η οικολογική & κλιματολογική απάτη εις βάρος των λαών της Γης...



Η κλιματική αλλαγή και η οικολογία είναι πράγματι θέματα που μελετώ εδώ και χρόνια, όμως αναρωτιέμαι τι ουσιαστικό έχω να προσθέσω πάνω σε αυτά τα αναμφισβήτητα σοβαρά ζητήματα, αν έχω δηλαδή να μοιραστώ μαζί σας κάτι το οποίο δεν είχα ήδη πει στο προηγούμενο άρθρο μου για την κλιματική αλλαγή, που είχε εκδοθεί στο ΑΒΑΤΟΝ, τον Απρίλιο του 2008... Μπορεί εν τω μεταξύ να “δικαιώθηκα”, όπως μου είπε χαρακτηριστικά ο εκδότης του περιοδικού Στέφανος Ελμάζης, αλλά αναρωτιέμαι αν έχει αλλάξει κάτι από τότε και ποιός θα ήταν ο στόχος και το μήνυμα που θα είχα να μοιραστώ μαζί σας σήμερα αναφερόμενη στο ίδιο θέμα, πέρα από ξερές επιστημονικές πληροφορίες... Ποια είναι η βαθύτερη ουσία του ζητήματος, τι κρύβει μέσα του σαν θέμα που αφορά τη ζωή μας σε καθημερινή βάση και όχι επειδή έτυχε τόσο μεγάλης προβολής εξαιτίας της COP-15...


COP-15... Μα τι ονομασία! Κάτι από ρόμπο-cop θυμίζει και όχι Συνάντηση Κορυφής για το κλίμα στην Κοπεγχάγη... Mήπως να εμβαθύνουμε λιγάκι στο θέμα των λέξεων, αφού ως γνωστόν οι λέξεις, -ο λόγος-, αποτελούν βασικό κλειδί της Δημιουργίας; Οι λέξεις ποτέ δεν είναι τυχαίες και είναι γνωστό πως έχουν τη δύναμη να δημιουργούν. Το πρώτο που δημιουργούν είναι εικόνες και συναισθήματα...

Αλήθεια δοκιμάστε το πριν διαβάσετε παρακάτω... τι ξυπνά μέσα σας το άκουσμα της λέξης “ΚΟΠ”; Κλίμα ή “μπάτσο”;

Πολύ θα ήθελα να ήξερα ποιός επέλεξε ετούτη τη σύντμηση και γιατί, αλλά εντελώς διαισθητικά και συνειρμικά βλέποντας την ονομασία αυτή, στο μυαλό μου γεννιούνται εικόνες ενός αστυνομοκρατούμενου, τεχνοκρατικού και μηχανικού κόσμου, μα καθόλου εικόνες που να αφορούν την αποκατάσταση της φύσης και την βελτίωση της ζωής της ανθρωπότητας πάνω σε τούτο τον πλανήτη. Βλέπω νοερά κάθε λογής τεχνολογικές ρομποτοειδείς εφευρέσεις και μηχανικές κατασκευές, σαν εκείνα τα περίφημα δέντρα-μηχανές της γεομηχανικής τεχνολογίας- να κατασκευάζονται για να “βοηθήσουν” τάχα το κλίμα του πλανήτη γεμίζοντας τις τσέπες κάποιων βιομηχάνων, αλλά δεν βλέπω κανένα ίχνος βελτίωσης στην προστασία των δασών μας...
Kάποιοι προσπαθούν έντεχνα να μας πείσουν πως η φύση του πλανήτη μας δεν είναι ήδη τέλεια, για να κουκουλώσουντην καταστροφή την οποία οι ίδιοι προκαλούν με την αλόγιστη χρήση των πρώτων υλών, για να μπορέσουν παράλληλα να προωθήσουν και να εγκαταστήσουν τεχνολογικά τερατουργήματα, αλλά ποιό το όφελος για τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας μακροχρόνια, εάν επιλέξουμε ετούτο το δρόμο που χαράσσουν;

Τα δέντρα συνεχίζουν να λιγοστεύουν και οι μηχανές συνεχίζουν να καταπίνουν τη φύση... Ο αέρας μας συνεχίζει να μολύνεται από τοξικές χημικές ενώσεις των βιομηχανιών, των μέσων μαζικής μεταφοράς και ειδικά των αεροπλάνων, αλλά αντί για τα πραγματικά βλαβερά αέρια που υποθηκεύουν την υγεία των ανθρώπων, κάποιοι ξεκίνησαν μια σταυροφορία ενάντια στο βασικό για την ύπαρξη της ζωής αέριο CO2(!) ψεκάζοντας επιπλέον με βαρέα μέταλλα και άλλα τοξικά υλικά τους ουρανούς της υφηλίου, σαν ανεπίσημη απάντηση στη φυσική διαδικασία αλλαγής του κλίματος, με βάση επικίνδυνες τρέλες που σκαρφίστηκαν διεστραμμένα μυαλά...

Ναι, συμφωνώ το “COP” γράφτηκε αντί για Κοπεγχάγη, αλλά είναι αλήθεια τυχαία και εντελώς αθώα η επιλογή? Τίποτε δεν είναι τυχαίο... και όλα συνδέονται συνηθίζω να λέω...

Κι απ' ότι έδειξε και τούτη η σύνοδος, στο μυαλό τους δεν υπάρχει ίχνος έγνοιας για τον άνθρωπο και το σπίτι του, τη Γη. Η φροντίδα του περιβάλλοντος όπως γεννήθηκε σαν έννοια και υπάρχει μέσα σε κάθε συνειδητό άτομο -όταν ξεπερνά τα όρια μιας “οικολογικής μόδας”- διαφέρει ριζικά από την πονηριά των πολιτικάντηδων, που για να στηρίξουν προγράμματα όπως την “πράσινη ή βιώσιμη ανάπτυξη” τα ανήγαγαν σε “μονόδρομο για τη σωτηρία του πλανήτη”.Ένας μονόδρομος δήθεν ανάπτυξης, που δεν έχει πρόβλημα να περπατά χέρι χέρι με τα επικίνδυνα πειράματα γεωμηχανικής τεχνολογίας, την μολυσματογόνα -όπως εφαρμόζεται- ανακύκλωση και κάθε είδους βαμμένο “πράσινο” προϊόν που αποφέρει κέρδη σε λίγους, αλλά απεχθάνεται την απλή λογική που δεν αποφέρει χρηματικά οφέλη...
Ένας δρόμος που απεχθάνεται τη φυσική γεωργία και τις αποτελεσματικές αναδασώσεις με σβόλους, την ανάγκη μείωσης των σκουπιδιών στη γέννεση τους, με περιορισμό των πολλών και περιττών συσκευασιών στο απολύτως απαραίτητο, την ανάγκη επιστροφής κοντά στη φύση με περιορισμό των μολυσματογόνων πηγών ενέργειας και της σπάταλης και δίχως νόημα καταναλωτικής ζωής μας...

Πρόκειται για μια κουλτούρα λίγων, που απεχθάνονται την κυματική ενέργεια και τα αυτοκίνητα με κινητήρα νερού, αλλά συμφωνούν με κάθε έννοια υπέρμετρης κατανάλωσης και συνέχισης της τρελής πορείας καταστροφής του περιβάλλοντος, αρκεί να είναι οι ίδιοι στη μικροσκοπική λίστα αυτών που κερδίζουν από την όποια τεχνολογία μπορεί να βαπτίζεται “πράσινη”, ακόμη κι αν δεν είναι αποδοτική...

Η κλιματική αλλαγή και η απόδοση της “ενοχής” στον άνθρωπο και τις δραστηριότητες του, γίνεται ακολούθως πρώτης τάξεως άλλοθι για πομπώδεις ανακοινώσεις περί ύπαρξη ανάγκης “γεννητικού ελέγχου” και δικαιολογητικό για την εφαρμογή μιας σύγχρονης ευγονικής... την οποία όλως περιέργως αποδέχονται πολλοί, αφού
έχουν πείσει τον ίδιο τον άνθρωπο πως φταίει και μόνο που ζει και αναπνέει πάνω στον πλανήτη...

Η κλιματική αλλαγή εδώ και χιλιάδες χρόνια συνόδευε τη ζωή του πλανήτη και η φύση έβρισκε πάντοτε τον πιο απλό τρόπο για να διατηρήσει τη ζωή, προσαρμόζοντας τα πλάσματα της σε κάθε μορφή κλιματικής διακύμανσης, αλλά τώρα φαίνεται πως είναι η πρώτη φορά που η διαστροφή της αλήθειας έχει πνίξει σταδιακά κάθε λογική και συνετή φωνή. Μοιάζει σαν να είναι η πρώτη φορά που ο χορός του παραλόγου έχει παραλύσει το νου των ανθρώπων, κάνοντας τους να τρέχουν και να διαμαρτύρονται ακόμη και ενάντια στα συμφέροντα τους...

Ένα είναι πλέον εντελώς σαφές: η κλιματική καταστροφολογία δεν είναι παρά μια πολιτική με στόχο το κέρδος. Είναι μια μελετημένη πλεκτάνη που εξαπατά την ανθρωπότητα ολόκληρη προκειμένου να την πείσει πως δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι ανάπτυξης... Είναι μια μεγάλη απάτη, που από τη μία τρομοκρατεί και παραλύει την ανθρωπότητα με σενάρια καταστροφής και από την άλλη την παγιδεύει στην αποδοχή απάνθρωπων “λύσεων”. Είναι ένα βρώμικο παιχνίδι όπου δεν υπάρχει καμία λογική, επιστημονική βάση. Είναι ένας απλωμένος ιστός -τον απεικονίζει άλλωστε και η αφίσα του φετινού συνεδρίου- που φιλοδοξεί να κρατήσει πάση θυσία την ανθρωπότητα παγιδευμένη στα γρανάζια της καπιταλιστικής υπερ-καταναλωτικής παγκοσμιοποίησης, εκμεταλλευόμενη το φυσικό ενδιαφέρον και την ανησυχία της κοινωνίας των ανθρώπων για τη φύση που καταστρέφεται. Είναι η πλήρης διαστροφή, η οποία δεν διστάζει να βάφει “πράσινα” τα πάντα αρκεί να βγαίνει κέρδος δίχως οποιεσδήποτε ηθικές αναστολές. Ποιοί είναι όμως αυτοί που δόλια απλώνουν τον ιστό;...
Ακόμη θυμάμαι τότε, πριν 3 χρόνια όταν συζητούσαμε στα γραφεία του περιοδικού για την πεποίθηση μου πως η “ανθρωπογενής υπερθέρμανση” και η συνθήκη του Κιότο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια καλοστημένη επιχείρηση κέρδους... Η θέση μου φάνταζε τραβηγμένη και παράτολμη, μολονότι βασιζόταν σε δηλώσεις επιστημόνων που διαφωνούσαν με όσα μας βομβάρδιζαν από τα μέσα ενημέρωσης. Έμοιαζε σαν να πρόκειται για άλλο ένα από τα σενάρια συνωμοσίας και επί ώρα προσπαθούσα να εξηγήσω πως άλλο πράγμα είναι η πραγματική μόλυνση του περιβάλλοντος και άλλο η πολιτική ατζέντα που μονοπωλούσε μέχρι πρόσφατα την κοινή γνώμη, πείθοντας την πλειοψηφία πως ο πλανήτης μας “ψήνετε” και πως γι' αυτό υπεύθυνοι είμαστε εγώ και εσύ αγαπητέ αναγνώστη... Έμοιαζε τρελό και πως να πιστέψει ο άνθρωπος πως τα ονόματα οργανώσεων σαν αυτά της Greenpeace, της WWF, της Friends of Earth, που συνηθίσαμε να συνδέουμε με την οικολογία, δεν ήταν παρά μονάχα βιτρίνες των think tanks που εργάζονταν νυχθημερόν για να εκμεταλλευθούν το αγνό ενδιαφέρον του ανθρώπου για το περιβάλλον του... Τότε ήμουν μία από τις πολύ λίγες φωνές που παρότρυναν να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε πως κάτι άλλο συμβαίνει με την οικολογία και το κλίμα...

Κάτι μοιάζει να άλλαξε από τότε. Είναι εμφανές πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι πλέον αναζητούν την αλήθεια και δεν εμπιστεύονται όσα απλώς άκουσαν στην τηλεόραση. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ερευνούν μόνοι τους και διαπιστώνουν -και στην πράξη- πως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτή που επισήμως τους παρουσιάζεται. Και για καλή μας “τύχη” το φως της αλήθειας άρχισε να τρυπώνει μέσα από τα περίτεχνα παραπετάσματα του ψεύδους που έστησαν, μολονότι επιμένουν απεγνωσμένα να το κουκουλώσουν...

Αν τότε, το 2007 είχα “θυμώσει” με τα ψέματα που διαδίδουν για να πείσουν για την “ανθρωπογενή υπερθέρμανση” ή την ανάγκη χρήσης της “γεωμηχανικής τεχνολογίας”, σήμερα μόνο να μειδιώ μπορώ μπροστά στο τεράστιο θράσος και την πονηριά τους... Διαβάστε παρακάτω και κρίνετε μόνοι σας.

Το μέγεθος της απάτης...

Λίγες μέρες πριν την έναρξη της πολυδιαφημισμένης έναρξης των συνομιλιών για το κλίμα στην Κοπεγχάγη, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, με στόχο την δέσμευση σε μια νέα συνθήκη που θα αντικαθιστούσε αυτή του Κιότο, μια είδηση στο διαδίκτυο έβγαζε στο φως της ημέρας το τεράστιο μέγεθος της απάτης:

Ένας άγνωστος χάκερ -ν΄αγιάσει το χεράκι του- κατάφερε και έσπασε τους κωδικούς ασφαλείας του Πανεπιστημίου της East Anglia, που είναι το βασικό κέντρο υποστήριξης της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης στη Βρετανία, αντιγράφοντας και διανέμοντας στο διαδίκτυο περίπου 1079 e-mails και 72 έγγραφα διαφόρων τύπων, τα οποία στη συνέχεια δημοσιεύτηκαν σε ανώνυμους FTP server Τα αρχεία αυτά περιέχουν πολύ ευαίσθητες πληροφορίες που αποδεικνύονται εξαιρετικά δυσάρεστα για τους συντάκτες των e-mails που εμπλέκονται, αφού αφορούν μερικά από τα πιο φημισμένα ονόματα μεταξύ των υποστηρικτών της θεωρίας της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη (AGW), όπως τον ίδιο τον Philip Jones, διευθυντή της CRU, τον βοηθό του Keith Briffa, τον Michael E. Mann του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, τον Malcolm Hughes του Πανεπιστημίου της Αριζόνα και άλλους.

Στην ουσία ξεμπρόστιαζαν την σκευωρία και το μαγείρεμα των σεναρίων που εμφανίζονταν στη δημοσιότητα ως “επιστημονικά δεδομένα” μιας χαλκευμένης -από το 2000 και μετά τουλάχιστον- ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη... Ο Phil Jones, διευθυντής της εν λόγω ομάδας Έρευνας του κλίματος στη Βρετανία, επιβεβαίωσε στο περιοδικό TGIF, πως τα δεδομένα που ταξιδεύουν πλέον σε ολόκληρο το διαδίκτυο φαίνεται να είναι γνήσια...

Τι λένε εκείνα τα έγγραφα; Ανάμεσα σε άλλες εξωφρενικές για το ευρύ κοινό αποκαλύψεις, στην ηλεκτρονική αλληλογραφία που αντάλλασσαν οι συνεργάτες του Πανεπιστημίου γινόταν σαφής αναφορά στη μέθοδο με την οποία πείραζαν και απέκρυπταν τα πραγματικά κλιματολογικά δεδομένα, ώστε να μην είναι εμφανής η μεγάλη απόκλιση των θερμοκρασιακών τιμών, χαιρόντουσαν για το πετυχημένο “κόλπο” τους, το περίφημο ψευδοεπιστημονικό γράφημα hockey stick του Michael Mann που υπήρξε και η βάση της όλης κλιματολογικής προπαγάνδας του IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) του ΟΗΕ, αποκάλυπταν ονόματα όσων πλήρωναν για να δημιουργηθούν κατασκευασμένα “ευρήματα” μέσω ερευνών πυρήνων πάγου και κυρίως φανέρωναν πως η υπερθέρμανση ήταν ένα ψέμα...

Μετά από τούτο το ξεμπρόστιασμα θα περίμενε κανείς να ματαιωθεί ίσως η συνάντηση κορυφής στην Κοπεγχάγη. Αφού δεν υπάρχει ούτε και υπήρξε ποτέ πρόβλημα “υπερθέρμανσης” δεν υπήρχε λόγος για σχετικές συνομιλίες, πόσο μάλλον για αναζήτηση “λύσεων” μέσα από νέα δεσμευτική Συνθήκη...

Ναι μεν αλλά... Οι ενορχηστρωτές της καμπάνιας είχαν ήδη προνοήσει και είχαν από καιρό περάσει έντεχνα μία νέα παγίδα στα μυαλά των ανθρώπων: με πλάγιο τρόπο έπαψαν να μιλούν για την “υπερθέρμανση” και την αντικατέστησαν με την “κλιματική αλλαγή”... Κατ' ουσίαν πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες, όπου στην πρώτη περίπτωση γίνεται ξεκάθαρα λόγος για επικίνδυνη άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη, -την οποία φόρτωναν εκ του μη όντως στις ανθρώπινες δραστηριότητες- ενώ στη δεύτερη περίπτωση, με τον όρο “αλλαγή του κλίματος” εννοείται ένα φαινόμενο που μπορεί να αφορά, τόσο μια άνοδο όσο και μια πτώση της μέσης θερμοκρασίας της Γης. Σταδιακά λοιπόν και χωρίς να αλλάξουν τις υπόλοιπες θέσεις τους, οικειοποιήθηκαν το γενικότερο όρο της κλιματικής αλλαγής στις ατζέντες τους σαν ταυτόσημο της υπερθέρμανσης, ώστε να μπορούν να συνεχίζουν τα οικονομικο-πολιτικά μαγειρέματα τους για την προώθηση μιας νέας Συνθήκης...

Όταν τα τελευταία χρόνια σημειώνονται οι βαρύτεροι χειμώνες του αιώνα και μάλιστα με ταυτόχρονες χιονοπτώσεις σε βόρειο και νότιο ημισφαίριο, είναι φανερό πως θα είχαν γελοιοποιηθεί στα μάτια όλων αν συνέχιζαν να αναφέρουν τον όρο “υπερθέρμανση”... οπότε προσαρμόστηκαν εγκαίρως και η αποκάλυψη της πλεκτάνης από τα έγγραφα που υπέκλεψε και κοινοποίησε ο χάκερ. δεν στάθηκε δυνατή να ματαιώσει το πολυδάπανο συνέδριο του ΟΗΕ για το κλίμα. Αφού η αλλαγή του κλίματος ως φυσικό φαινόμενο πάντοτε υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει, είχαν και άλλοθι για το συνέδριο...

Όμως ούτε και η ανοιχτή επιστολή-”χαστούκι” από 140 διακεκριμένους επιστήμονες, ειδικούς στη μελέτη του κλίματος, κατάφερε να συνετίσει τους συνέδρους και τον οικοδεσπότη ΟΗΕ...

Στις 8 Δεκεμβρίου, ημέρα έναρξης των εργασιών του Συνεδρίου, ο Μπαν Κι Μουν, γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, λάμβανε την ακόλουθη ανοιχτή επιστολή υπογεγραμμένη από 140 κορυφαίους επιστήμονες:

Open Letter to UN Secretary-General

His Excellency Ban Ki Moon
Secretary-General, United Nations

New York, NY
United States of America
December 8, 2009

Dear Secretary-General,

“Δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιβάλετε δαπανηρές και περιοριστικές δημόσιες πολιτικές αποφάσεις στους λαούς της Γης, χωρίς πρώτα να παρέχετε πειστικά αποδεικτικά στοιχεία πως οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι αυτές που προκαλούν επικίνδυνη αλλαγή του κλίματος και πως αυτή δεν προκύπτει από φυσικά αίτια. Πριν από οποιαδήποτε λήψη μέτρων δράσης, θα πρέπει να έχουμε σταθερά στοιχεία παρατήρησης που αποδεικνύουν ότι οι πρόσφατες αλλαγές στο κλίμα διαφέρουν σημαντικά από τις μεταβολές που παρατηρήθηκαν στο παρελθόν και πως αυτές είναι πολύ πέραν του κανονικού των μεταβολών που προκαλούνται από ηλιακούς κύκλους, ωκεάνια ρεύματα, αλλαγές στίς παραμέτρους τροχιάς της Γης και άλλα φυσικά φαινόμενα.

Εμείς οι υπογράφοντες, κατάλληλα ειδικευμένοι στους επιστημονικούς κλάδους που σχετίζονται με το κλίμα, προκαλούμε την UNFCCC και τους υποστηρικτές του Συνεδρίου των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή να παράσχουν ισχυρές αποδείξεις ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΙΑΚΗΣ ΦΥΣΗΣ για τους ισχυρισμούς περί επικίνδυνης ανθρωπογενούς - υπερθέρμανσης του πλανήτη και όποιες άλλες κλιματικές αλλαγές. Προβλέψεις των πιθανών μελλοντικών σεναρίων του κλίματος από αναπόδεικτα υπολογιστικά μοντέλα δεν είναι αποδεκτά υποκατάστατα των πραγματικών δεδομένων σε όλο τον κόσμο, που λαμβάνονται μέσω αμερόληπτης και αυστηρής επιστημονικής έρευνας.

Οι υπογράφοντες:”

Φυσικά η επιστολή αυτή δεν αναφέρθηκε σε κανένα μέσο ενημέρωσης, τα οποία πυρετωδώς αναμετέδιδαν τις σκηνές από το θέατρο που παιζόταν στην Κοπεγχάγη και σιγοντάριζαν στις αναλύσεις ενός μεγάλου ψεύδους...

Και εδώ είναι που οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα άρχιζε, το λιγότερο, να απορεί με την παράλογη τακτική της κλιματολογικής τρομοκρατίας...
  • Πως είναι δυνατόν να συνεδριάζουν για να εφαρμόσουν σε παγκόσμια κλίμακα μέτρα που θα δεσμεύουν την οικονομική, τεχνολογική πρόοδο και ευημερία των λαών της Γης -ειδικά των φτωχών χωρών- με πρόσχημα ένα πρόβλημα που δεν υπάρχει;
  • Πως είναι δυνατόν να επικαλούνται την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας όταν τις μέρες του συνεδρίου σημειώθηκαν πρωτόγνωρες πολικές θερμοκρασίες σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και των ΗΠΑ;...
  • Πως είναι δυνατόν να αποκρύπτουν από την ανθρωπότητα τις φωνές επιστημόνων που μιλούν για την είσοδο του ηλιακού μας συστήματος σε μια περιοχή όπου οι γαλαξιακές ακτινοβολίες προκαλούν μια σειρά από ηλεκτρομαγνητικές αλλαγές που έχουν άμεση επίδραση στη δραστηριότητα του ήλιου, η οποία έχει μειωθεί αισθητά τα τελευταία χρόνια, και που σύμφωνα με τη NASA είναι πιθανό να προκαλέσει μια απρόβλεπτη κλιματολογική αλλαγή ψύξης περί το 2011-2012;
  • Πως είναι δυνατόν να αφήνουν την ανθρωπότητα πλήρως ανέτοιμη και απροετοίμαστη για το ενδεχόμενο να βρεθεί αντιμέτωπη με ξαφνικό ηφαιστειακό χειμώνα, εξ αιτίας ακριβώς αυτών των κοσμικών ακτινοβολιών που προκαλούν -σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των επιστημόνων- αύξηση της σεισμικότητας και των ηφαιστειακών εκρήξεων στον πλανήτη μας;

Η αλήθεια είναι πως από καιρό είναι γνωστή μια ευρεία επιστημονική συζήτηση γύρω από το θέμα των κλιματικών αλλαγών, όπου ο συνδυασμός της παλαιοκλιματολογίας με τις παρατηρήσεις του παρόντος προσπαθούν να δώσουν πιθανά σενάρια για την μελλοντική εξέλιξη που μπορεί να έχει το κλίμα. Η “υπερθέρμανση” δεν αναφέρεται βεβαίως καν ως σενάριο για το μέλλον, μιας και προς το παρόν η τάση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη συνεχίζει να διαγράφει, δυστυχώς, μια πτωτική τάση σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που μέσα σε μόλις ένα έτος παγκόσμια μέση θερμοκρασία έχει πέσει στη χαμηλότερη τιμή των τελευταίων 100 χρόνων.

Λέω δυστυχώς, διότι η ανθρωπότητα, αλλά και ολόκληρη η ζωή του πλανήτη αναπτύσσετε και ευδοκιμεί καλύτερα με την ύπαρξη θερμότερων τιμών... (Είδαμε στο προηγούμενο τεύχος , αλλά και εδώ στον ΤΟΞΟΤΗ την μεγάλης σημασίας συμβολή του άκρως απαραίτητουCO2 προς αυτή την κατεύθυνση...) Και ενώ θα έπρεπε στην ουσία να ανησυχούμε περισσότερο μήπως συνεχίσει η τάση ψύξης και να ευχόμαστε να ανέβει η θερμοκρασία σε ευνοϊκότερα επίπεδα, βλέπουμε τους απλούς ανθρώπους να υπερασπίζονται τις πολιτικές ατζέντες της κλιματικής τρομολαγνείας με περισσότερο πάθος και από τους ίδιους τους “ατζέντηδες” που κερδοσκοπούν εκμεταλλευόμενοι ακριβώς αυτή την αφέλεια μας...

Μα, πως φτάσαμε αλήθεια σε αυτό το σημείο να δίνουμε εμείς οι ίδιοι τις “σφαίρες” για τα όπλα που κάποιοι έχουν στραμμένα επάνω μας;

Η ιστορία της οικολογικής ιδέας
και η καπηλεία της...

Αν παρακολουθήσει κανείς την ιστορία από τη γέννηση της οικολογικής ιδέας δεν είναι δύσκολο να βρεθεί η απάντηση.

Από τα τέλη της δεκαετίας του '60, είχαν ήδη δημιουργηθεί κάποια μικρά, αυτόνομα οικολογικά κινήματα, από απλούς ανθρώπους που έβλεπαν την καταστροφή της φύσης. Όταν αργότερα τα κινήματα αυτά άρχισαν να μετρούν αρκετές χιλιάδες οπαδούς, οι κινούντες τα νήματα του συστήματος που σήμερα ονομάζουμε “Νέα Παγκόσμια Τάξη”, διέβλεψαν την μελλοντική εξέλιξη των κινημάτων αυτών και θέλησαν να τα ελέγξουν, κατά τη ρήση του Λένιν, πως “ο καλύτερος τρόπος να ελέγξεις την αντιπολίτευση, είναι να την οδηγείς”.

Διάφορες δεξαμενές σκέψεις, τα γνωστά think tanks, είχαν αρχίσει από τότε ακόμη να σχεδιάζουν τα βήματα που θα ακολουθούσαν για να συσπειρώσουν τους λαούς ενάντια σε ένα ανύπαρκτο κίνδυνο. Ο Alexander King, ένας από τους ιδρυτές της Λέσχης της Ρώμης, παραδέχεται χαρακτηριστικά:
“Ψάχνοντας για ένα καινούργιο εχθρό που θα μας ενώσει, καταλήξαμε στην ιδέα ότι η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη... ήταν ό,τι μας χρειαζόταν!”...

H “βιώσιμη και η πράσινη ανάπτυξη” ξεπήδησαν σαν έννοιες ακριβώς μέσα από τέτοιες δεξαμενές σκέψεις -σαν τη Λέσχη της Ρώμης, τη Λέσχη 1001, τη Λέσχη Bilderberg κ.α.-, ώστε να πείσουν για το “κλιματικό και οικολογικό αδιέξοδο” αφ΄ενός, αλλά και την προώθηση της λύσης που θα τους επέτρεπε να μετατρέψουν την οικολογία σε επικερδή επιχείρηση παγκόσμιας εμβέλειας...

Μέσα στις επόμενες δεκαετίες δημιουργήθηκαν νέες οικολογικές οργανώσεις, με μη εκλεγόμενο συμβούλιο, σαν την Greenpeace, και στην κορυφή των σημερινών μεγάλων οικολογικών οργανώσεων τοποθετήθηκαν τα ίδια τα στελέχη και οι γόνοι των μελών αυτών των Λεσχών, που ταυτίζονται με τις οικογένειες των μεγαλοτραπεζιτών της υφηλίου. Ετσι εξηγείται και το γιατί γνωστά ιδρύματα, όπως ταΡοκφέλερ και Σόρος, προσεγγίζουν τα οικολογικά κινήματα και προτείνουν χρηματοδότηση χωρίς κανένα αντάλλαγμα ή περιορισμό...

Οι πρώτοι καθαροί ιδεαλιστές οικολόγοι, δεν συμβιβάστηκαν βέβαια με τέτοιου είδους χρηματοδοτήσεις από κεντρικούς τραπεζίτες και σταδιακά εκτοπίστηκαν και αντικαταστήθηκαν από επαγγελματίες μάνατζερ και διοικητικά στελέχη που φρόντιζαν να καλύπτουν τις αληθινές προθέσεις τους με ένα “οικολογικό προφίλ”.

Γόνοι της μεγάλης τραπεζικής οικογένειας των Ροκφέλερ έγιναν διοικητικά στελέχη οικολογικών οργανώσεων. Οι νεοταξικές δεξαμενές σκέψεις, αυξήθηκαν σε αριθμό και φτάσαμε να μετρούμε σήμερα πάνω από 500 οργανώσεις – «think tanks» που έχουν σχέση με τις Λέσχες των Τραπεζιτών, χρηματοδοτούν “πράσινα» κινήματα, οικολογικά συνέδρια, βιβλία “βιώσιμης ανάπτυξης”, ιστοσελίδες κ.α.

Το βιβλίο «Οικονομία του υδρογόνου» του Τζέρεμι Ρίφκιν για παράδειγμα, -μεγαλοστέλεχος της Νέας Τάξης Πραγμάτων με διασυνδέσεις στο τραπεζικό κατεστημένο- μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και αποτελεί σήμερα βασικό εργαλείο προώθησης της “πράσινης ανάπτυξης” των πολυεθνικών σε παγκόσμιο επίπεδο, με τρόπο που να εγγυάται την διατήρηση της υποταγής των λαών σε αυτές, για τα επόμενα 50 τουλάχιστον χρόνια... Άλλα μάλιστα συγγράμματα, σαν την πολύκροτη “πράσινη βίβλο” άρχισαν να δημιουργούν έδαφος ακόμη και για μια θρησκευτικού τύπου προσέγγιση της οικολογίας...

Αποκορύφωμα της πλεκτάνης; Ο γόνος μιας από τις μεγαλύτερες οικογένειες τραπεζιτών, ο Ντεϊβιντ Ρόθτσιλντ παρουσιάζεται σήμερα ως “παγκόσμιος αρχηγός” των οικολόγων της Γης, οργανώνοντας το φεστιβάλ “Live Earth” για την “υπερθέρμανση”...

Σταδιακά η ανιδιοτελής οικολογική ιδέα έγινε “πολιτική”...

Ο Κον Μπεντίτ π.χ., που υπήρξε βασικό στέλεχος του Μάη του ΄68 είχε ανέκαθεν διασυνδέσεις με τους τραπεζίτες και ήταν στέλεχος των Πρασίνων της Γερμανίας, ενώ σήμερα είναι βασικό στέλεχος των Πρασίνων της Γαλλίας. Η τέως βρετανή πρωθυπουργός, Μάργκαρετ Θάτσερ διαδραμάτισε από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 επίσης καθοριστικό ρόλο στην δημιουργία της ατζέντας της “υπερθέρμανσης”. Ο Αλ Γκόρ, ο Φίσερ και εκατοντάδες άλλοι πολιτικοί σε όλη τη Γή μπήκαν επίσης αργότερα στο επικερδές παιχνίδι καπήλευσης της ιδέας προστασίας του περιβάλλοντος και άρχισαν να χτίζουν επιχειρήσεις πάνω σε αυτή τη δόλια πολιτική. Με τις προσβάσεις που είχαν σε κονδύλια και επιδοτήσεις ήταν εύκολο να πιέσουν για τη δημιουργία κερδοφόρων δραστηριοτήτων σαν την εμπορευματοποίηση των ρύπων ή την κατασκευή εφευρέσεων που μόνο κατ΄ευφημισμό εξυπηρετούν την προστασία του περιβάλλοντος, καθώς επέλεξαν φυσικά να προωθούν μόνο εκείνες τις ιδέες των οικολόγων που δεν έβλαπταν το οικονομικό κατεστημένο...

Πχ: εφευρέσεις όπως οι γεννήτριες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από τα κύματα ή κινητήρες που λειτουργούν με νερό έμειναν στα συρτάρια και δυστυχώς πολλοί από τους εφευρέτες πλήρωσαν με τη ζωή τους για να αποσιωπηθούν οι ανακαλύψεις τους, όπως π.χ. ο Stefan Nystrom

Έτσι, αφού με μονόπλευρη προπαγάνδα και αποσιώπηση της αλήθειας έπεισαν σταδιακά μια μεγάλη μερίδα της ανθρωπότητας να στηρίζει τις στρατηγικές τους, αφού είχαν πια μετατρέψει τις ίδιες τις οικολογικές οργανώσεις σε προπύργια προώθησης των σχεδίων τους, φτάσαμε σήμερα στην αρχή της αποκάλυψης της αλήθειας, όπου η πραγματικότητα των χαμηλών θερμοκρασιών την ώρα του συνεδρίου στην Κοπεγχάγη, οδήγησε κάποιους εκατοντάδες χιονανθρώπους να διαμαρτύρονται για το θράσος των συνέδρων να συνομιλούν με σοβαροφάνεια για μια ανύπαρκτη υπερθέρμανση και τις λύσεις που απαιτούνται για να δαμαστεί...

Φώτo:


Λεζάντα:Η ανθρωπότητα άρχισε προφανώς να συνειδητοποιεί το θέατρο του παραλόγου και απαντά με το δικό της μοναδικό τρόπο στην παγωμένη “υπερθέρμανση”...

Όσο εμείς οι απλοί πολίτες δεν αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της πλεκτάνης, σίγουρα θα κερδίζουν έδαφος και θα αισχροκερδούν κάποιοι λίγοι στις πλάτες ολόκληρης της ανθρωπότητας. Όσο εμείς υποστηρίζουμε κινήσεις και συνέδρια σαν αυτό της Κοπεγχάγης, που στοχεύουν απροκάλυπτα σε μια απάνθρωπη μείωση του CO2, θα δίνουμε στα χέρια τους τις σφαίρες που μας “πυροβολούν”... Όσο εμείς θα θαμπωνόμαστε από την “οικολογική στροφή” των ΗΠΑ, -στο πρόσωπο του Ομπάμα-, και της Κίνας θα τους επιτρέπουμε να υπονομεύουν το μέλλον μας...

Η αλήθεια είναι πάντα δίπλα μας. Το θέμα είναι πότε θα αποφασίσουμε να τη δούμε κατάματα και να δράσουμε αναλόγως.

_____________


Κλιματικά νέα σε συντομία:
ενημερωθείτε για τους εχθρούς των ανθρώπων και τα ψεύδη τους:

Λές να μήν θέλουν τα λεφτά των πλουσίων χωρών οι Ινδοί;
Ο Υπουργός Περιβάλλοντος της Ινδίας δημοσίευσε πρόσφατα έκθεση, που αναφέρει πως δεν υπάρχουν πειστικές αποδείξεις ότι η κλιματική αλλαγή έχει προκαλέσει το λιώσιμο των παγετώνων των Ιμαλαΐων, ότι δεν υποχωρούν όλοι οι παγετώνες με ανησυχητικούς ρυθμούς και ότι αντιθέτως, ορισμένοι από αυτούς μεγαλώνουν.

Συγκαλυμμένη ευγονική και πληθυσμιακός έλεγχος: “Είμαστε πολλοί”...
Πόσοι ΚΑΤΟΙΚΟΙ μπορούν να ζούν στην Ελλάδα μας για να είναι οικολογικά βιώσιμος ο πλανήτης μας?
ΟΚΤΩ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ πρέπει να μείνουμε για να μπορεί ο πλανήτης να μας θρέφει και να μας ταΐζει όλους στο μέλλον σύμφωνα με το πλάνο του κορυφαίου Βρετανικού ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΥ & ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΎ TRUST που τελεί και χρέη Think Tank.

Ο ΟΗΕ καλεί τις γυναίκες του κόσμου να κάνουν λιγότερα παιδιά για να
προστατευτεί το περιβάλλον από το επιπλέον CO2 !!!
“Η μικρότερη ανάπτυξη του πληθυσμού θα βοηθούσε προσαρμοστεί η
κοινωνία στις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος και θα συνέβαλε στην
μείωση των αερίων του θερμοκηπίου” μας λένε...

Έψαξαν να βρούν στην Κοπεγχάγη, δημιουργικούς τρόπους να σκοτώσουν τα παιδιά μας πρίν γεννηθούν. Εκεί, μέσα στο μυαλό μας, μέσω στείρωσης και
της ίδιας μας της θέλησης να τα αποκτήσουμε.. μέσα από τον γνωστό εδώ στην Ελλάδα
οικογενειακό προγραμματισμό...
Δέν είναι φοβερά “έξυπνος” τρόπος να μας πείσουν να πάψουμε να γεννάμε παιδιά; Να τα σκοτώνουμε στο μυαλό μας θαρρώντας πως “σώζουμε έτσι το περιβάλλον”; Για ποιόν αγωνιζόμαστε να σώσουμε το περιβάλλον αν όχι για τα παιδιά μας;
Υπάρχει λογική δικαιολογία για μια τερατώδη τεχνητή επέμβαση στη φύση και το κλίμα;
Γεωμηχανική: ο τεχνολογικός κίνδυνος που πατά την σκανδάλη για μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές και άγνωστες συνέπειες για το μέλλον ολόκληρου του πλανήτη στην εποχή του παράλογου και αδικαιολόγητου πολέμου ενάντια στο κλίμα, αποτέλεσε βασικό σημείο συζήτησης στα πλαίσια των συνεδριάσεων στην Κοπεγχάγη με την παρουσίαση του ETC Group, που εκπροσωπήθηκε από την Diana Bronson και τη Silvia Ribeiro, στις 14 του Δεκέμβρη, μολονότι αποσιωπήθηκαν ήδη εφαρμοζόμενες προσπάθειες αλλοίωσης του κλίματος και σχετικά πειράματα... (Climate Chaos in a Geoengineering Age, UN Climate Conference, Copenhagen, 14th December 2009. -press conference video: http://tiny.cc/5BnqI )
Μήπως θα πρέπει να ενδιαφερθούμε περισσότερο για την προώθηση ιδεών αλληλοβοήθειας και αυτάρκειας στα πλαίσια προετοιμασίας για το ενδεχόμενο ενός ηφαιστειακού χειμώνα ή μεγαλύτερης κλιματικής ψύξης; Μήπως η λογική οικολογία είναι άρρηκτα δεμένη με την αποκέντρωση και την επιστροφή στη φύση και το φυσικό τρόπο ζωής σε αρμονία με τη φύση;

το παρόν δημοσιεύτηκε σε συντομότερη εκδοχή στο περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ που κυκλοφορεί
με τίτλο "Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ Ποιοι, πώς και γιατί μας παραπλανούν με ψεύτικα στοιχεία"