Με οδηγό την Ελληνική στάση απέναντι στην ΠΓΔΜ η Σλοβενία μπλοκάρει το δρόμο της Κροατίας προς ΕΕ και ΝΑΤΟ.
.
Αποφασισμένη να τραβήξει μέχρι τέλους, χάρη των εθνικών της συμφερόντων, την αντιπαράθεση με την Κροατία εμφανίζεται η Λιουμπλιάνα. Ακόμη και κατά την τελευταία συνάντηση των πρωθυπουργών των δύο χωρών, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την πίεση των Βρυξελλών, ο Μπορούτ Παχόρ υπήρξε ξεκάθαρος: “η Σλοβενία δεν πρόκειται να άρει το βέτο της στις ενταξιακές συνομιλίες της Κροατίας, εκτός αν υπάρξει πρόοδος στην επίλυση του συνοριακού ζητήματος”. Μπορεί η συνάντηση Σαναντέρ - Παχόρ την περασμένη βδομάδα να χαιρετίστηκε από μόνη της ως “βήμα προόδου”, ωστόσο ουδεμία πρόοδος σε αυτή σημειώθηκε. Στις Βρυξέλλες σήμανε “καμπανάκι”, όταν τον περασμένο Δεκέμβριο η Σλοβενία έδειξε ότι δεν προτίθεται να κάνει πίσω στις διεκδικήσεις της και ότι θα συνεχίζει να μπλοκάρει τις ενταξιακές συνομιλίες του Ζάγκρεμπ. Η Λιουμπλιάνα μπλόκαρε 11 κεφάλαια, περίπου το ένα τρίτο των διαπραγματευτικών τομέων στις συνομιλίες Κροατίας - Ε.Ε., μάλιστα δύο εκ των 11 είχαν ολοκληρωθεί και δεν επέτρεψε να κλείσουν. Ο υπουργός Εξωτερικών της Σλοβενίας μάλιστα υπήρξε ιδιαίτερα δηκτικός, σχολιάζοντας ότι η Ε.Ε. “προφανώς δεν έδωσε τη δέουσα σημασία στα συμφέροντα των κρατών - μελών… αλλά (φαίνεται ότι ήθελε) να έχει αποτελέσματα στον τομέα της διεύρυνσης”. Εκτός όμως της ευρωπαϊκής πορείας και παρά την επικύρωση ένταξης της Κροατίας στο ΝΑΤΟ από το σλοβενικό κοινοβούλιο, σε εξέλιξη βρίσκεται συλλογή υπογραφών προκειμένου να διεξαχθεί δημοψήφισμα, έπειτα από αντίδραση των μικρότερων ακραίων εθνικιστικών κομμάτων. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΚΡΙΣΗΣ Η αιτία της κρίσης στη σχέση των δύο πρώην ομοσπονδιακών Δημοκρατιών της πρώην Γιουγκοσλαβίας χρονολογείται από το 1991, με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ανακήρυξη της ανεξαρτησία τους. Από τότε οι δύο χώρες δεν... έχουν καταφέρει να επιτύχουν μία συμφωνία επί των συνοριακών διαφορών τους. Η μικρή ακτογραμμή της Σλοβενίας στην Αδριατική (μήκους περίπου 50 χλμ.) καθιστά απαγορευτική την έξοδό της στα διεθνή ύδατα, ιδιαίτερα μετά την απόφαση της Κροατίας για διακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (2003). Οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών οξύνθηκαν όταν το 2005 και ενώ η Σλοβενία είχε ενταχθεί στην Ε.Ε., η κυβέρνηση της Λιουμπλιάνας επικύρωσε νομοσχέδιο για ίδρυση οικολογικής ζώνης και υφαλοκρηπίδας στον κόλπο Πιράν. Η Κροατία τότε αντέδρασε οργισμένα, κατηγορώντας τη Σλοβενία για “εδαφικές φιλοδοξίες”. Η κυβέρνηση της Σλοβενίας έπειτα από πολυετείς προσπάθειες για επίλυση της διαφοράς, εμφανίστηκε πρόθυμη να φέρει το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, θέτοντας όμως τρεις όρους: η απόφαση του Δικαστηρίου να καλύπτει όχι μόνο τα θαλάσσια αλλά και τα επίγεια σύνορα. Η απόφαση να βασίζεται σε “ιστορικά γεγονότα” και “αρχές δικαιοσύνης” και τέλος να απεικονίζει την κατάσταση πριν από την ανεξαρτησία των δύο χωρών. Η Κροατία επιμένει ότι η διαφορά αποτελεί διμερές ζήτημα και δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με την ενταξιακή της πορεία, από τη στιγμή μάλιστα που η ίδια δεν την προέβαλλε κατά την ένταξη της Σλοβενίας το 2004. Τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί συνοριακές εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών, στον κόλπο Πιράν στην Αδριατική και στην περιοχή του ποταμού Μούρα.
(πηγή εφημερίδα Μακεδονία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου