Είδαμε λοιπόν μέχρι τώρα ποιοι αποφάσισαν να δημιουργήσουν την WWF, ποιοι τη χρηματοδότησαν και την χρηματοδοτούν και ποια συμφέροντα καλύπτονται πίσω της. Βέβαια στην πορεία είδαμε πως το ίδιο το περιβαλλοντικό κίνημα, αλλά και η ιδέα της "κλιματικής αλλαγής" δεν προήλθαν από την ανησυχία των πολιτών της υφηλίου για την κατάσταση του περιβάλλοντος, αλλά ακριβώς αντίστροφα. (Από πάνω προς τα κάτω.)Οι καταστροφείς και εκμεταλλευτές του περιβάλλοντος έφτιαξαν τη WWF και αντίστοιχες "περιβαλλοντικές οργανώσεις", αφού πρώτα συμφώνησαν πως θα τρομοκρατήσουν την υφήλιο με μια "επερχόμενη καταστροφή του πλανήτη". Στην ουσία κάποιες "δεξαμενές ιδεών" (think tanks), που λειτουργούν ακατάπαυστα μέσα σε Λέσχες σαν την Bilderberg, το Club 1001 ή τη Λέσχη της Ρώμης, για να παράγουν ιδέες που αποσκοπούν στη διατήρηση της κερδοφορίας ή τη μεγέθυνση του κέρδους των μελών τους, σκέφτηκαν πως με προκάλυμμα το περιβάλλον θα μπορούν να δώσουν μία νέα ώθηση στα κέρδη τους.
(Ας μη γελιόμαστε οι κινήσεις που πηγάζουν από πραγματικά περιβαλλοντικά προβλήματα που αγγίζουν άμεσα τη ζωή των πολιτών και οι κινητοποιήσεις που ακολουθούν, δεν έχουν συνήθως ούτε επιτυχία, μιας και προσκρούουν ακριβώς σε μεγάλα συμφέροντα, αλλά ούτε και παίρνουν τις διαστάσεις των δράσεων των μαγαλο-οικολόγων, οι οποίοι έχουν τα μέσα για να διαφημίσουν τις καμπάνιες τους... Δείτε π.χ. το πρόβλημα στον Ασωπό ή στον Αξιό... ή το μολυσμένο πόσιμο νερό άλλων περιοχών... και την τύχη των δράσεων αυτών.)
Ο κίνδυνος και ειδικά ο φόβος μιας μεγάλης καταστροφής, ήξεραν πως πάντα λειτουργεί υπέρ τους. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, λόγω της ιδέας της ευγονικής που κυκλοφορούσε στους κόλπους τους, πλασάρισαν στην αγορά μία νέα ιδέα: ο κίνδυνος είναι ο ίδιος ο άνθρωπος...
..Μέχρι να συγκεντρώσουν οι Πρίγκιπες Philip και Bernhard τα 10 εκατομμύρια δολάρια (μέσω του Club 1001) για να χρηματοδοτήσουν τη WWF, η πρώτη από τις μεγαλύτερες οικο-φασιστικές ομάδες και από τα μεγαλύτερα think tank του χώρου, είχε ήδη ξεκινήσει. Το 1969 o David Ross Brower του Sierra Club, ιδρύει την οργάνωση "Φίλοι της Γης" (Friends of the Earth), η οποία, αρκετά χρόνια αργότερα, θα βοηθήσει στη δημιουργία και άλλων ανάλογων ομάδων σαν την Greenpeace και Earth First! Το ίδιο έτος, ο πρόεδρος της WWF, Sir Peter Scott, ξεκίνησε το "Survival International", αρχικά γνωστό ως Primitive Peoples Fund, από το οποία προκύπτει τρία χρόνια αργότερα και η Cultural Survival.
Λίγο νωρίτερα, το 1968 o Aurelio Peccei, πρώην διευθυντικό στέλεχος της Fiat (πρόεδρος της οποίας ήταν ο Gianni Agnelli που ήταν επίσης μέλος του Club 1001), μαζί με τον Αλεξάντερ Κίνγκ ιδρύουν τη Λέσχη της Ρώμης, η οποία ήρθε να προσαρμόσει το μαλθουσιανισμό στη νέα εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Η Λέσχη της Ρώμης δεν είναι βέβαια μόνο το ηγετικό λόμπι που πλασάρει κάθε εκκεντρικό περιβαλλοντικό μύθο (Hoax), αλλά έβαλε και τις βάσεις για το κίνημα "μηδενικής αύξησης του πληθυσμού", στο οποίο έχει πλέον ανατεθεί το ζήτημα δραστικής μείωσης του παγκόσμιου πληθυσμού - δηλαδή, γενοκτονία.
Η ίδια η Λέσχη της Ρώμης ήταν μάλιστα αυτή που το 1970, με επιχορήγηση από το Ίδρυμα Volkswagen, παρήγγειλε μια ειδική "μελέτη" από τον Jay Forrester του Massachusetts Institute of Technology, που είναι μέχρι σήμερα γνωστή και αποτελεί τη "βίβλο" της "βιώσιμης ανάπτυξης" και του περιβαλλοντικού κινήματος: το βιβλίο "Τα Όρια της Ανάπτυξης" (1972- Limits to Growth)που έγραψαν οι μαθητές του Donella και Dennis Meadows. (να έχει άραγε κάποια σχέση με την Roxanne Meadows του Venus Project από το Zeitgeistmovement?) Στο βιβλίο αυτό διατυπώνεται η θεωρία πως ο συνδυασμός του υπερπληθυσμού και η εξάντληση των πόρων θα καταστρέψουν τον πλανήτη.
Τα "Όρια της Ανάπτυξης", σύμφωνα με μελετητές, είναι μια εν γένει αστήρικτη επιστημονικά μελέτη που ούτε τότε, αλλά ούτε και σήμερα έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Το ζητούμενο στη σκέψη των "πρωτεργατών" όμως, δεν είναι η πραγματικότητα ούτε η επίλυση των ποικίλων περιβαλλοντικών προβλημάτων, όπως εσφαλμένα πιστεύουν οι καλοπροαίρετοι υποστηρικτές των οργανώσεων αυτών, αλλά η εξεύρεση κάποιων προπαγανδιστικών συνθημάτων που θα μας συνενώσουν σε ένα κοινό "αγώνα" ούτως ώστε να σωθεί η ανθρωπότητα από τον ίδιο της τον εαυτό ...
Ο ένας εκ των ιδρυτών της Λέσχης της Ρώμης , ο Αλεξάντερ Κινγκ, που συνέγραψε με τον Μπέρτραντ Σνάιντερ το βιβλίο "Η Πρώτη Παγκόσμια Επανάσταση", αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Ψάχνοντας για έναν καινούργιο εχθρό που θα μας ενώσει, καταλήξαμε στην ιδέα ότι η μόλυνση, η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η λειψυδρία και τα παρόμοια ήταν ό,τι χρειαζόμασταν. Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι προκαλούνται από την ανθρώπινη επέμβαση… Ο πραγματικός εχθρός, λοιπόν, είναι η ίδια η ανθρωπότητα»**.
Η όλη κινητοποίηση που διαδραματίστηκε στα τέλη του '60 και στις αρχές του '70, για να βάλει τα θεμέλια του παγκόσμιου περιβαλλοντικού κινήματος, δεν είναι καθόλου άσχετη με την οικονομία και ειδικά την οικονομική κατάσταση των ΗΠΑ.
"Όπως αναφέρει ο F. William Engdahl*, μετά τον Αύγουστο του 1971, κυρίαρχη πολιτική των ΗΠΑ, όπως αυτή εκφραζόταν από τον Χένρυ Κίσσινγκερ, Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Νίξον, ήταν πλέον ο έλεγχος και όχι η ανάπτυξη των οικονομιών σε ολόκληρο των κόσμο. Η μείωση του πληθυσμού στις αναπτυσσόμενες χώρες, και όχι η μεταφορά τεχνολογίας και η βιομηχανική ανάπτυξη, αποτέλεσε την κυρίαρχη προτεραιότητα των ΗΠΑ στη δεκαετία του 1970.**
(.....)
Την ίδια περίοδο τα οικολογικά κινήματα στις χώρες της Δύσης στρέφονταν κατά της χρήσης πυρηνικής ενέργειας. Ανεξάρτητα από τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά της χρήσης πυρηνικής ενέργειας, το ζητούμενο για την υπερεθνική ελίτ είναι ο πλήρης έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών και ο πλήρης έλεγχος των ενεργειακών αποθεμάτων του πλανήτη. Δηλαδή, ο πλήρης έλεγχος πάνω στον πλανήτη. Η διαρκής συσσώρευση κερδών και η μη-ανάπτυξη των «αναπτυσσόμενων» χωρών."**
(...)
"Κάποια άλλη οικονομική πτυχή του «οικολογικού» προβλήματος ήταν ήδη ορατή από το 1971. «Οι εταιρείες που προκαλούν τη μεγαλύτερη μόλυνση, ασχολούνται επίσης και με τη βιομηχανία αντιμόλυνσης (ΕΣΣΟ, Μπόινγκ, Στάνταρντ Όιλ, Φορντ, κτλ.). Η εξήγηση είναι αρκετά απλή:
“χάρη στους φορολογούμενους που είναι πρόθυμοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να πληρώσουν τα έξοδα της μάχης εναντίον της μόλυνσης, η βιομηχανία αντιμόλυνσης θα αποτελέσει μια νέα προωθητική δύναμη, πηγή κέρδους γι’ αυτούς που πρώτοι θα κατακτήσουν αυτήν την καινούργια και απέραντη αγορά”
(Usine Nouvelle, περιοδικό του συλλόγου των Γάλλων βιομηχάνων, Φλεβάρης 1971)»."**
Ανάλογες ήταν βέβαια και οι κινητοποιήσεις στην τότε Σοβιετική Ένωση, όπου η Σοβιετική κυβέρνηση μαζί με τον Πρόεδρο του Ιδρύματος Ford, McGeorge Bundy, είχε ξεκινήσει ένα κοινό σχέδιο: το Διεθνές Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Ανάλυσης Συστημάτων (IIASA), που εδρεύει στο Laxenburg της Αυστρίας, ώστε να προωθηθεί η διαδικασία της ριζοσπαστικής οικολογίας, με προεκτάσεις στη "μηδενική αύξηση" του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Μέχρι τη στιγμή που ο Mikhail Gorbachov ανήλθε στην εξουσία στο Κρεμλίνο, το 1985, ένα ολόκληρο τμήμα της Σοβιετικής νομενκλατούρας είχε γυρίσει από το "κόκκινο" στο "πράσινο".
Βέβαια όλες αυτές οι κινητοποιήσεις που ήρθαν να προωθήσουν και να φυτέψουν την ιδέα της "περιβαλλοντικής καταστροφής" από τον άνθρωπο και τον τρόμο μιας γενικής κατάρρευσης στον πλανήτη, είχαν εξ' αρχής σημαντικά "οφέλη" από τις δράσεις τους. Πέρα από τις οικονομικές διαστάσεις της ανάπτυξης μιας "αντιμολυντικής βιομηχανίας" ή το εμπόριο ρύπων, επέβαλαν μία σειρά από "περιβαλλοντικά πάρκα", τα οποία όμως δρούν σαν τοποθεσίες περιορισμού των εθνικών συνόρων και νομοθεσιών, δίνοντας την "κυριαρχία" της περιοχής σε οργανώσεις σαν τη WWF.
Τα περιβαλλοντικά αυτά πάρκα όμως, μόνο για το περιβάλλον ή την οικοπανίδα της περιοχής δεν ενδιαφέρονται, αφού σύμφωνα με άρθρα στον διεθνή τύπο, δρουν σαν ορμητήρια για ένοπλες προβοκατόρικες κινήσεις και ελέγχουν αξιόλογους φυσικούς πόρους που "όλως τυχαίως" βρίσκονται μέσα στα όρια των "πάρκων" αυτών...
National Parks: Τρία μεγάλα πάρκα που συνορεύουν με γειτονικές χώρες. Πιο αναλυτικές γεωγραφικές πληροφορίες
μπορείτε να βρείτε στις ιστοσελίδες που αναγράφονται. Αν και στην εικόνα φαίνεται να δείχνουν ότι δύο από τα
πάρκα βρίσκονται μακριά από τα σύνορα, στην πραγματικότητα βρίσκονται ακριβώς πάνω στα σύνορα και επεκτείνονται πέρα από αυτά...
Άρθρα στο διεθνή τύπο αναφέρουν πως χρησιμοποιήθηκαν κατά τον πόλεμο με τις γειτονικές χώρες του Πακιστάν για μεταφορά όπλων, όπως και ένοπλων προβοκατορικών ομάδων για να ξεασπάσουν ταραχές στην περιοχή...
"Υπάρχουν 2 είδη πάρκων: στρατηγικού χαρακτήρα πάρκα και δρυμοί. Ο επίσημος στόχος των περιβαλλοντικών πάρκων είναι η προστασία της φύσης. Πολλές φορές, αυτά τα πάρκα περιλαμβάνουν σημαντικά κοιτάσματα όπως το διαμάντι ή το ουράνιο. Οι ντόπιοι ενθαρρύνονται να εγκαταλείψουν τις περιοχές ή απλά τους κυνήγούν μακριά από αυτές. Ο 2ος τύπος είναι τα στρατηγικά πάρκα. Αν κοιτάξετε προσεκτικά θα δείτε ότι αυτά τα πάρκα βρίσκονται είτε σε ορισμένες περιοχές χρήσιμες για στρατιωτική παρατήρηση, ή βρσίκονται ακριβώς στα σύνορα -ή τα ξεπερνούν- όπως για παράδειγμα αυτά στη Νότια Αφρική και τη Μοζαμβίκη ... Είναι αξιοσημείωτοι διάδρομοι που έχουν προβλεφθεί με τρόπο που να συνδυάζει με έξυπνα τη διατήρηση της φύσης με την απόκτηση ενός στρατιωτικού πλεονεκτήματος."***
"Τριάντα χρόνια αργότερα, το WWF ελέγχει το 10% της επιφάνειας του πλανήτη. Ελέγχουν το 40% της Τανζανίας. Αυτή τη στιγμή που επικεντρώνονται στην Νότια Αμερική. Πρόκειται για ένα από τα τελευταία 5 χρόνια [από το 1994-1995]."***
"Μοιάζει πως η WWF είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για πολλά πρότζεκτ, ιδίως στη Νότια Αφρική, όπου σε δύο φάσεις σκοτώθηκαν, 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι (!)και στη συνέχεια ακόμη δέκα χιλιάδες άνθρωποι. Στην πρώτη φάση επρόκειτο για τη μάχη στην πρώτη γραμμή ενάντια στο ANC [το μεγαλύτερο αντι-απαρτχάιντ κίνημα], ιδίως κατά της στρατιωτικής πτέρυγας. Ο πόλεμος είχε διεξαχθεί υπό την κάλυψη της προστασίας της φύσης και "προστατεύοντας τη φύση" τα άτομα αυτά άσκησαν τέτοιες πιέσεις στις νομοθεσίες ώστε να υιοθετήσουν μία πολιτική "πυροβολώ και σκοτώνω", σύμφωνα με την οποία κατέστη νόμιμο να πυροβολούνται οι λαθροκυνηγοί επί τόπου χωρίς να προηγηθεί η σύλληψη τους. Στη συνέχεια θα πρέπει να πούμε ότι μεταξύ των θυμάτων ήταν αρκετά μέλη του ANC ... Μετά το 1990 ο αγώνας μετακινήθηκε προς το έδαφος της Νότιας Αφρικής [αντί το σύνολό της Νότιας Αφρικής].
Σ 'αυτό το διάστημα οι άνθρωποι αυτοί εκπαίδευσαν ορισμένες ομάδες μαύρων -ελίτ- μέσα στα πάρκα άγριας πανίδας [της WWF], όπως και η ταξιαρχία ενάντια στους κλέφτες βοοειδών (anti-cattle thieves brigade) και η λοστό-μονάδα (crowbar-unit), που καταλήγουν να είναι υπεύθυνοι για τη δολοφονία πολλών δεκάτων χιλιάδων κατοίκων της περιοχής. Αυτό ήταν μέρος του σχεδίου για τη δημιουργία ενός εμφυλίου πολέμου μεταξύ των Bantus και την Zulus, δηλαδή
το ANC έπρεπε να συσταθεί ενάντια στην Inkatha [Inkatha του Κόμματος της Ελευθερίας, η δεύτερη μεγαλύτερη αντι - απαρτχάιντ κίνηση που εκπροσωπείται κυρίως από τους Zulu] και
η επιχείρηση έχει διεξαχθεί με την πρόθεση να αποσταθεροποιεί τη Νότια Αφρική. " - (24 Σεπτεμβρίου 1999, Kleintje Muurkrant, "" Άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί με την κάλυψη της προστασίας της φύσης "- ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ασκεί σοβαρή κριτική στο Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση)***
Για εικόνες και περισσότερα στοιχεία,στο http://vickytoxotis.blogspot.com/2009/03/wwf_29.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου