Του Φαήλου Κρανιδιώτη
Την άποψή μου για τις «ανεξάρτητες αρχές» την ξέρετε. Αντρα πολιτικής ορθότητας και μηδενιστών, καταβόθρες κονδυλίων, πλην της γνωστής Αρχής για το «ξέπλυμα» βρόμικου χρήματος, έχουν κάνει μεγάλες, ωραίες ολοστρόγγυλες τρύπες στο νερό, ενώ εκατομμύρια ξοδεύονται για μισθοδοσία, ενοίκια, κοινόχρηστα, ταξίδια, έξοδα παραστάσεως, σε καιρούς όπου αφαλοκόβουμε μισθούς ή κόβουμε ακόμη και τα 300 ευρώ αγροτικής σύνταξης των Βορειοηπειρωτών γερόντων.
Αν αναζητήσετε πολίτες που να τους έλυσαν μισό πρόβλημα οι «ανεξάρτητες αρχές», θα ψάχνετε με το κιάλι και το ντουφέκι, ώσπου να παγώσει η κόλαση και να μιλάει αγγλικά με οξφορδιανή προφορά ο πρόεδρος του Στρατούλη και κοντοχωριανός του Σόρος.
Διάβασα λοιπόν ότι ο υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος εξήγγειλε τη δημιουργία μιας ακόμη Ανεξάρτητης Αρχής, που θα κληθεί να υλοποιήσει την περίφημη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, την οποία αξιολόγηση αρνούνται πεισματικά οι συνδικαλιστές. Ο υπουργός, προφανώς, ψάχνει έναν «πολιτικά ορθό» τρόπο για να πράξει το αυτονόητο. Ολοι, βλέπετε, οι χαζοί Δυτικοί, π.χ. οι Αγγλοι, που δεν είναι τόσο αναπτυγμένοι κι επιτυχημένοι όπως εμείς, έχουν μηχανισμούς αξιολόγησης των δικών τους εκπαιδευτικών κάθε βαθμίδας.
Εδώ, στην παραλίγο «Δανία του Νότου», που εξώκειλε προς Βουλγαρία μεριά, μπορείς να κατσικωθείς στο Δημόσιο, να είσαι σχεδόν άχρηστος και να προάγεσαι κανονικότατα, ακόμη κι αν βγάζεις μαθητές που γράφουν τη γυναίκα «γινέκα», δεν μπορούν να βρουν τη Θεσσαλία στον χάρτη ή νομίζουν ότι το 1940 πολεμήσαμε με τους Τούρκους.
Στην όχι τόσο παλιά κακή Ελλάδα της «επαράτου» Δεξιάς και του αληθινού Κέντρου της Ιστορίας υπήρχε ο θεσμός του επιθεωρητή. Δεν ήταν «ανεξάρτητος αρχή», ανήκε στην ιεραρχία της εκπαίδευσης κι είχε εξουσίες πάνω στους διδάσκοντες. Ερχόταν, έμπαινε στην τάξη, παρακολουθούσε το μάθημα και εξέταζε τους μαθητές, για να διαπιστώσει αν ο καθηγητής ή δάσκαλος έκανε καλά τη δουλειά του. Ετρεμαν την έκθεσή του οι οκνηροί, οι αδιάφοροι κι οι ανίκανοι.
Επί βαλκανικού σοσιαλισμού αλά Παπανδρέου, αυτά τα «αυταρχικά», κακά πράγματα καταργήθηκαν, αφού πρώτα αντικαταστάθηκαν από διάφορους εκλεγμένους «πλέρια δημοκρατικά». Κανένας ιεραρχικός έλεγχος, καμία ουσιαστική αξιολόγηση, καμία συνέπεια για όσους νόμιζαν ότι εργάζονται σε τουβλοποιείο. Τα στοιχειώδη σε μια οικογένεια, γραφείο, εταιρία, σε οτιδήποτε οργανωμένο, ήτοι ιεραρχικός έλεγχος, πειθαρχία, ανταμοιβή των άξιων, τιμωρία των ανάξιων, ουσιαστικά καταργήθηκαν. Εξίσωση προς τα κάτω. Ετσι φτάσαμε στα σημερινά χάλια, όπου μόνο χάρη σε ήρωες δασκάλους και καθηγητές, με γλίσχρες απολαβές, κρατιέται όρθιο ό,τι κρατιέται. Και φυσικά προς δόξαν της παραπαιδείας.
Είμαι σταθερά υπέρ της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Αυτή με ανάθρεψε σε άλλες εποχές. Δεν είμαι νεοφιλελεύθερος, θεωρώ την άκρατη «ελευθερία» κι αυτορρύθμιση της αγοράς μια άλλη μορφή βαρβαρότητας, ένα είδος αντίστροφου μαρξισμού, αλλά από την πλευρά των ισχυρών, με περιφρόνηση προς τους πολλούς και αδύναμους. Ομως η δημόσια δωρεάν παιδεία θέλει στήριξη. Κι αυτή δεν είναι μόνο το χρήμα. Θέλει ορθολογική οργάνωση, πειθαρχία, ιεραρχικό έλεγχο και φυσικά αξιολόγηση, ώστε να ανταμείβεις τους καλούς και να τιμωρείς τους κακούς.
Τι είναι καλύτερο; Ο,τι αποδεδειγμένα από την Ιστορία λειτούργησε πιο αποτελεσματικά. Ποιο σύστημα έβγαλε καλύτερους ανθρώπους, που μιλούσαν καλύτερα την ελληνική γλώσσα, το εργαλείο της ελευθερίας και δημοκρατίας; Ποιο σύστημα έβγαλε ανθρώπους με καλύτερες γενικές γνώσεις, υπεύθυνους ως πολίτες; Το σύστημα όπου επιθεωρητές αξιολογούσαν ιεραρχικά και με πειθαρχία τους διδάσκοντες ή το χάρβαλο της φαρδιάς πλατιάς κι ασύδοτης «δημοκρατικιάς» παιδείας, όπου κανείς δεν ελέγχει κανέναν; Ποιο σύστημα παρήγαγε μηδενιστές και βανδάλους, όπου καθηγητές, που έμειναν ατιμώρητοι, πήγαιναν τα τμήματά τους εν σώματι τον Δεκέμβριο του 2008 να πετροβολήσουν αστυνομικά τμήματα και να κάψουν τη Σημαία της Πατρίδας, την οποία γενιές και γενιές μάθαμε να τιμάμε παντού και πάντα, ως σύμβολο των αγώνων, των ηρώων και της ίδιας της ύπαρξης του έθνους μας; Αυτοί που στα πανεπιστήμια των εθνικών ευεργετών διδάσκουν μισελληνικές ιδέες συκοφαντούν το έθνος, τους ήρωές του, διαστρεβλώνουν την Ιστορία του και αβαντάρουν ξένους σοβινισμούς θα «αξιολογηθούν» γι’ αυτό και με ποιες συνέπειες; Δεν μπορεί να συνεχίσει ο λαός να πληρώνει τους αποδομητές της ταυτότητάς του, τους ίδιους τους υβριστές του.
Η Παιδεία λοιπόν χρειάζεται άλλη μια «ανεξάρτητη αρχή» για την αξιολόγηση; Καλόπιστα ρωτάω, γιατί δεν αμφιβάλλω για τη θετική πρόθεση του υπουργού. Κάποιος έξω από την εκπαίδευση θα ελέγξει και θα βάλει σε σειρά αγκυλώσεις δεκαετιών, θα αξιολογήσει, θα τιμωρήσει ή και θα απομακρύνει ανίκανους κι επίορκους; Η ταπεινή μου γνώμη; Χρειάζεται πειθαρχία κι αξιολόγηση μέσω ιεραρχικού ελέγχου από το ίδιο το υπουργείο, όπως στην παλιά «κακή» Ελλάδα. Κανείς δεν μπορεί να θεωρεί δημοκρατικό δικαίωμα την ασυδοσία, την ανέλεγκτη ανικανότητα, την επίορκη συμπεριφορά.
Σκοπός της Παιδείας κατά το Σύνταγμα είναι η εθνική και θρησκευτική ανάπτυξη των Ελληνοπαίδων. Το θυμόμαστε; Αυτό πρέπει να διασφαλιστεί κι όχι το δικαίωμα των συνδικαλισταράδων στην ψευτοπροοδευτική αφασία και στον αφελληνισμό των παιδιών των Ελλήνων, με έξοδα των ίδιων των γονιών τους…
(δημοσιεύεται στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου