Το πρόβλημα γνωστό που έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, ειδικά μέσα σ’αυτό το όλο κλίμα ανέχειας και φτώχειας που υπάρχει με πρωτόγνωρο τρόπο τώρα.
Οι λαθρομετανάστες. Τι κάνουμε και τι πρέπει να γίνει?
Καταρχήν τα δεδομένα. Οι λαθρομετανάστες είναι άνθρωποι φτωχοί, όχι απαραίτητα στα επίπεδα της Αιθιοπίας και της Ουγκάντας σε καιρό λιμού, που προσπαθούν να φτιάξουν ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους. Δεν είναι ούτε κακοί ούτε καλοί. Είναι απλά άνθρωποι όπως όλοι οι άλλοι.
Οι ιδιαιτερότητες. Δεν έχουν άδεια παραμονής και εργασίας, δεν έχουν ελεγχθεί για
λοιμώδη νοσήματα, δεν γνωρίζουμε τίποτα για το ποινικό τους μητρώο, δεν μπορούν να βρεθούν αν έχουν παραβατική συμπεριφορά, επειδή στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν κι έτσι γνωρίζουν πως τελούν σε ειδικό καθεστώς ατιμωρησίας.
λοιμώδη νοσήματα, δεν γνωρίζουμε τίποτα για το ποινικό τους μητρώο, δεν μπορούν να βρεθούν αν έχουν παραβατική συμπεριφορά, επειδή στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν κι έτσι γνωρίζουν πως τελούν σε ειδικό καθεστώς ατιμωρησίας.
Οι ….επικίνδυνες ιδιαιτερότητες. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν προέρχονται από Ευρωπαϊκές χώρες με κοινά σημεία πολιτισμού και κουλτούρας, αλλά από χώρες έντονα μουσουλμανικές, όπου επικρατεί ο νόμος της Σαρίας και συνθήκες κανονικής ζούγκλας, όπου επιβιώνουν μόνο τα ένστικτα και κάθε άλλη συμπεριφορά αποτελεί παράξενη πολυτέλεια. Άλλη μία ιδιαιτερότητα είναι πως αυτοί βρίσκονται εδώ δίχως τη γυναίκα ή την οικογένεια τους και τους φίλους, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει υποστηρικτικός κοινωνικός ιστός, αλλά και ταυτόχρονα να οδηγούνται πιο εύκολα σε παραβατικές συμπεριφορές αφού δεν θα υπάρχει το στίγμα και η κατακραυγή από τους τριγύρω.
Αριθμοί? Περίπου 1,500,000 σε μια χώρα 10,000,000.
Κι ορισμένοι άλλοι αριθμοί. Το 35% του Ελληνικού πληθυσμού βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας και η Πολιτεία με τους πόρους που διαθέτει μπορεί να υποστηρίξει μερικώς μόνο ένα μικρό κλάσμα από αυτούς. Ταυτόχρονα το ποσό που χρειάζεται για τις επιχειρήσεις των διωκτικών αρχών που αφορούν λαθρομετανάστες (φύλαξη συνόρων, επαναπατρισμός, ληστείες, εγκλήματα), το ποσό για την περίθαλψη ορισμένων από αυτών και το ποσό που χάνεται από εισφορές επειδή πολλοί….Νεοελληναράδες τους προσλαμβάνουν δίχως ασφάλιση για ένα κομμάτι ψωμί, το ποσό αυτό φτάνει συνολικά τα 7 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ.
Τι γίνεται στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες? Απλά επικρατεί η λογική και ο ανθρωπισμός. Στην Νορβηγία για παράδειγμα και στην Σουηδία, η συντριπτική πλειοψηφία των λαθρομεταναστών οδηγούνται στην χώρα τους και μόνο ένα μικρό ποσοστό που έχουν ιδιαίτερους λόγους ασύλου και δεν ξεπερνούν τις μερικές εκατοντάδες, μένουν στην χώρα και δέχονται τη βοήθεια του Κράτους ώστε να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία.
Τι συμβαίνει εδώ? Εδώ δυστυχώς ευδοκιμούν εκτός από την παραδοσιακή χλωρίδα και πανίδα του τόπου, δύο συγκεκριμένα αυγά: Το αυγό του φιδιού και το αυγό του βοδιού.
Το αυγό του φιδιού
Άνθρωποι γραφικοί μέχρι μερικά χρόνια πριν, με σημαίνοντα μέλη όχι ιδιαίτερης ευφυΐας, με ιδέες μεγαλείου για τον εαυτό τους που όμως η μέχρι τώρα ιστορία τους δεν μπορεί να δικαιολογήσει, αλλά με μία σωστή σκέψη που αποφάσισαν να βάλουν σε πράξη. Ποια σκέψη? Απλά να πουν το αυτονόητο. Δηλαδή πως δεν επιτρέπεται σε μια χώρα να φοβάσαι να περπατήσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας μέρα μεσημέρι, πως δεν επιτρέπεται να αναγκάζεσαι να ζεις με τις επιταγές και τα θέλω ανθρώπων που δεν είναι πολίτες της χώρας σου, πως δεν επιτρέπεται να μην υπάρχει ασφάλεια γιατί απλά τότε δεν υπάρχει ελευθερία. Κι όλα τα παραπάνω συμβαίνουν επειδή η Πολιτεία αφήνει ανεξέλεγκτα 1,500,000 μουσουλμάνους φτωχούς λαθρομετανάστες να κάνουν ότι θέλουν. Μουσουλμάνους που πιστεύουν στο νόμο της Σαρίας που τους δίνει το δικαίωμα να πιστεύουν πως οι ίδιοι είναι καλύτεροι από τους άπιστους και το μόνο που χρειάζεται είναι απλά να τους ανέχονται. Νόμους της Σαρίας που λένε πως οι γυναίκες δεν μπορούν να κυκλοφορούν μόνες στο δρόμο, δεν μπορούν να φοράνε ρούχα που δείχνουν έστω και κάποιο κομμάτι σάρκας, νόμοι που τους δίνουν το δικαίωμα να βιάζουν (τυπικό παράδειγμα αυτό της μικρής κοπελίτσας στη Πάρο) επειδή οι συμπεριφορές αυτές δείχνουν πως οι παραπάνω γυναίκες είναι απλές κοινές ιερόδουλες, νόμους που λένε πως αν κάποιος βλασφημήσει, βρίσει το Μωάμεθ ή σκίσει ένα Κοράνι, επιτρέπεται να τον σκοτώσουν επιτόπου δίχως καμιά συνέπεια για τους ίδιους. Κι επειδή στις χώρες από τις οποίες προέρχονται επικρατεί ο νόμος του δυνατού, αν πεινάσουν που σίγουρα θα πεινάσουν με την κατάσταση που επικρατεί τώρα, εμφανίζουν μικρή ανοχή στο να σκοτώσουν ένα ανήμπορο γέροντα για τα πενιχρά λεφτά μιας σύνταξης, αφού και αν τους πιάσουν, η μοίρα τους και η ζωή τους στη φυλακή τα 10 χρόνια που θα περάσουν μέσα θα είναι πολύ καλύτερη από την φτωχογειτονιά της πατρίδας τους.
Έτσι δεν είναι τυχαίο που το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται και θα συνεχίζει να αναπαράγεται μέρα με την ημέρα.
Το αυγό του βοδιού.
Σε σχέση με το παραπάνω αυγό, αυτό το αυγό είναι πολύ πιο επικίνδυνο και κάνει σαφώς μεγαλύτερο κακό.
Γεννήθηκε και ανδρώθηκε από θεωρητικούς του δερμάτινου καναπέ δια χειρός Βαράγκη που ένιωθαν να κοχλάζει μέσα τους ένας Τσε Γκεβάρα κι ένας Φιντέλ Κάστρο, ενώ από έξω τους δυσκολεύονταν να κουμπώσουν από την υπερμεγέθη μπάκα το πουκάμισο. Η πρώτη τους επανάσταση ξεκίνησε στα μακρινά Βόρεια Προάστια και η πρώτη επαναστατική πράξη ήταν όταν προσέλαβαν Φιλιππινέζα για οικιακή βοηθό και όχι κάποιο Έλληνα με επικριτική ματιά και έλλειψη ευγνωμοσύνης. Χρησιμοποιούν εύκολα εκφράσεις του τύπου «της Γης οι κολασμένοι», «ανθρωπισμός και προλεταριάτο», «πολυπολιτισμικότητα και ανεκτικότητα στις πολιτισμικές ανησυχίες». Κατεβαίνουν στο κέντρο με την Cayenne για καφέ σε γνωστά στέκια στο Κολωνάκι και χαίρονται για τις εξωτικές μελαψές φυσιογνωμίες που αντικρίζουν, μια και τους θυμίζουν ταξίδια τους στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη. Δεν καταλαβαίνουν τίποτε από τα αυτονόητα επειδή δεν χρειάστηκε ποτέ να περπατήσουν μόνοι τους και δεν έπεσαν ποτέ θύματα έστω και απλής ληστείας, επειδή δεν είναι εύκολοι στόχοι και προστατεύονται κατάλληλα.
Τι υποστηρίζουν? Δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες. Υπάρχουν μόνο μετανάστες. Πρέπει να δοθούν σε όλους χαρτιά νομιμότητας και το δικαίωμα να φέρουν οι νόμιμοι πια μετανάστες όλους τους συγγενείς πρώτου βαθμού εδώ νόμιμα και να πάρουν και αυτοί την άδεια παραμονής και την ελληνική ιθαγένεια. Να μπορούν ψηφίζουν και να εκλέγονται. Να έχουν δωρεάν περίθαλψη, δωρεάν παιδεία και ένα βασικό επίδομα μέχρι να ορθοποδήσουν. Να κάνουμε ότι είναι δυνατόν ώστε οι ίδιοι να είναι όπως επιθυμούν.
Και μπαίνουν εύλογα οι ερωτήσεις:
Μα για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρχουν χρήματα και χρήματα δεν υπάρχουν!
Απάντηση? Αδιάφορο.
Μα αν γίνει αυτό τότε δεν θα είναι 1,500,000 αλλά θα γίνουν 12,000,000!
Απάντηση? Και λοιπόν?
Μα αν γίνει αυτό, τότε θα μπορούν σε μια δημοκρατία να κάνουν ότι θέλουν, όπως για παράδειγμα να επιβάλουν τους μουσουλμανικούς κανόνες της χώρας τους!
Απάντηση? Θα πρέπει να πάψει ο μικρόψυχος Έλληνας να ζει στο στενό χώρο της απαρχαιωμένης κουλτούρας του και να μάθει να ζει σε ένα πολιπολιτισμικό περιβάλλον.
Μα τότε θα μπορούν να αναγκάζουν μικρά κοριτσάκια 12 χρονών να παντρεύονται παρά τη θέλησή τους, θα αναγκάζονται οι γυναίκες να φοράνε μπούργκα, θα μπορεί κάποιος να χάσει τη ζωή του αν θεωρηθεί πως βλασφήμησε.
Απάντηση? Αυτά είναι φτηνές κινδυνολογίες και άκρατος φασισμός-ρατσισμός απέναντι σε φτωχούς καταπιεσμένους ανθρώπους, όλους αυτούς της Γης τους κολασμένους που ζητάνε τη βοήθεια μας.
Έτσι με όλα αυτά δεν έχει κανένα νόημα να ρωτήσεις κάτι άλλο. Γιατί ακόμη κι αν τους αποδείξεις το λάθος και την ηλιθιότητά τους, απλά θα σε κατακεραυνώσουνε και θα πουν τελικά πως είσαι ένα ρατσιστικό και φασιστικό υποκείμενο γεμάτο εθνικισμό που δεν μπορεί να φερθεί ανθρώπινα σε αθώους κατατρεγμένους ανθρώπους….
Και τότε θα αναρωτηθεί κανείς: «Είναι δυνατόν τα παραπάνω να συμβαίνουν στη χώρα μου, είναι δυνατόν να συμβαίνουν σε μια δημοκρατία της Ευρώπης το 2012, είναι δυνατόν να συμβαίνουν στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία?»
Και η μόνη απάντηση που θα πάρει είναι πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν στη Ελλάδα του σήμερα, επειδή είναι το μόνο μέρος πάνω στη Γη που κυριαρχεί στην πιο ωμή, καθαρή και αμόλυντη μορφή, η Δικτατορία των ηλιθίων…
NOMAD
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου