Οι μιναρέδες των 27 αστέρων!

«Η Ελβετία με το δημοψήφισμα που έκανε κατά των μιναρέδων έγινε το ευρωπαϊκό εργαστήρι της ισλαμοφοβίας. Αλλά αυτό που περισσότερο με τρομάζει είναι να συνειδητοποιώ ότι το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι το ίδιο σε όλη την Ευρώπη»
Της Χριστίνας Πάντζου
Οι φόβοι του Χαφίντ Ουαρντίρι, του Ιδρύματος για την Αμοιβαία Γνώση και πρώην εκπροσώπου του τζαμιού της Γενεύης, επιβεβαιώνονται από την ειδησεογραφία των ημερών που αποκαλύπτει μια Ευρώπη που στέκει αμήχανη (αν όχι εχθρική) απέναντι στο Ισλάμ και τους οπαδούς του.
Ο Στέφανο Αλιέβι, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα και ειδήμων σε θέματα Ισλάμ, σε μελέτη του καταδεικνύει ότι παρότι σήμερα υπάρχουν στην Ευρώπη περίπου 9.000 μουσουλμανικά κέντρα προσευχής, στις χώρες μεγάλης υποδοχής μεταναστών υπάρχει έλλειψη τόπων για προσευχή.
Αυτό είναι ένα σημείο τριβής με τα 16 εκατ. μουσουλμάνων που ζουν στην Ευρώπη, καθιστώντας τα τζαμιά σύμβολο διένεξης και τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που προκάλεσε το ελβετικό δημοψήφισμα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες απόδειξη αυτής της δύσκολης πραγματικότητας.
Εισαγωγή κρίσης
Με περισσότερους από πέντε εκατομμύρια μουσουλμάνους, η Γαλλία είναι η χώρα όπου το ελβετικό δημοψήφισμα είχε το μεγαλύτερο αντίκτυπο, καθώς την βρήκε να συζητά την «εθνική της ταυτότητα», με το 41% των πολιτών της να απορρίπτουν τα τζαμιά, τους μουσουλμάνους να νιώθουν στιγματισμένοι και την πολιτική ένταση να οξύνεται διαρκώς.
Στη Γερμανία, όπου υπάρχουν 206 τζαμιά εν λειτουργία και άλλα 120 υπό κατασκευή, άνοιξε έντονη πολιτική διαμάχη με τον υπεύθυνο εσωτερικών θεμάτων των Χριστιανοκοινωνιστών, συμμάχων της Μέρκελ, Βόλφανγκ Μπόσμπαχ, να δηλώνει πως «πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη το ελβετικό δημοψήφισμα, γιατί ανακλά τον διογκούμενο φόβο ισλαμοποίησης που υπάρχει και στη Γερμανία». Υπενθύμισε, μάλιστα, τις κοινωνικές εντάσεις που έχουν προκληθεί, όπως το περασμένο φθινόπωρο, όταν διαδηλώσεις κατά της ανέγερσης του μεγάλου τζαμιού της Κολωνίας κατέληξαν σε συγκρούσεις ανάμεσα σε ομάδες της ριζοσπαστικής αριστεράς και της άκρας δεξιάς.
Στην Ιταλία με τα 661 τζαμιά, ο εκ της Λίγκας του Βορρά υπουργός Εσωτερικών Ρομπέρτο Μαρόνι δήλωσε πως «η φωνή του λαού πρέπει να λαμβάνεται υπόψη», και ο ηγέτης του κόμματος Ουμπέρτο Μπόσι έσπευσε να απαιτήσει να προστεθεί ο σταυρός στην ιταλική σημαία, ώστε να καταστεί σαφές ότι τα μόνα θρησκευτικά σύμβολα που επιτρέπονται στη χώρα είναι τα χριστιανικά.
Στην Ολλανδία με τα 100 τζαμιά (συν άλλα 332 μουσουλμανικά κέντρα προσευχής), μπορεί πριν δύο χρόνια οι κάτοικοι του Ρότερνταμ να ψήφισαν ως το πιο όμορφο κτίριο της πόλης το τζαμί Μεβλανά, αλλά δημοσκόπηση την περασμένη εβδομάδα έδειξε ότι το 57% των Ολλανδών τάσσεται κατά της ανέγερσης μιναρέδων. Η αντίδραση του ακροδεξιού Γκέερτ Βίλντερς του Κόμματος Ελευθερίας ήταν άμεση, απαιτώντας τη διενέργεια ανάλογου δημοψηφίσματος με εκείνου της Ελβετίας στη χώρα.
Ακροδεξιά κέρδη
Στη Δανία με τους 250.000 μουσουλμάνους και την κρίση του 2005, με αφορμή τη γελοιογραφία του Μωάμεθ , η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Κοπεγχάγης το καλοκαίρι να εγκρίνει την ανέγερση δύο τζαμιών προκάλεσε «πολεμικές» αντιπαραθέσεις. Το ακροδεξιό Λαϊκό Κόμμα, που αντιτάχθηκε σθεναρά στην έγκριση, είδε τα ποσοστά του να αυξάνουν κατά δύο μονάδες στις δημοτικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου.
Στην Ισπανία των 1,5 εκατ. μουσουλμάνων οι εντάσεις δεν λείπουν όταν πρόκειται να ανεγερθεί νέος μουσουλμανικός ναός, ιδίως μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 2004 στη Μαδρίτη. Για να αποτραπούν διαμάχες, στη Βαρκελώνη το τοπικό συμβούλιο ενέκρινε νόμο που υποχρεώνει τους δήμους να κρατούν τμήμα των δημόσιων χώρων για την οικοδόμηση τόπων λατρείας, συμπεριλαμβανομένων και των μουσουλμανικών.
Στην Βρετανία με τα 2,4 εκατ. των μουσουλμάνων η δυσπιστία έναντι των ισλαμιστών, που ήδη υπήρχε λόγω της αύξησης του αριθμού των τζαμιών (από 6 το 1961 μπορεί να φτάνουν τα 1.500 σήμερα) και της μείωσης των χριστιανικών ναών (από 55.000 τη δεκαετία του '60 σε 47.000 σήμερα) κορυφώθηκε μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 2005.
Εκτοτε πολλά τζαμιά θεωρήθηκαν χώροι ενθάρρυνσης της τρομοκρατίας, παρ' ότι η έρευνα του Αλιέβι αποκαλύπτει: «Είναι αμφισβητήσιμο εάν οι τόποι λατρείας μπορεί να είναι σημείο αναφοράς των εξτρεμιστών. Ακόμη και στις πιο σημαντικές υποθέσεις τρομοκρατίας σε Αγγλία, Ισπανία, Γαλλία και Ιταλία οι συλληφθέντες σύχναζαν σε ενώσεις που είχαν άμεση σχέση με ριζοσπαστικά δίκτυα. Ενας ακόμη λόγος για να αντικατασταθούν οι κρυφοί τόποι λατρείας με ορατά τζαμιά και με ιμάμηδες που θα είναι υπόλογοι έναντι των αρχών».
Πηγή