Το Ιράν, το Ισραήλ και ο Ομπάμα

Η πραγματικότητα που οι ηγέτες της Δύσης δεν θέλουν να παραδεχτούν είναι πως η αποτροπή της κατασκευής της ιρανικής πυρηνικής βόμβας αποτελεί για το Ισραήλ εθνική επιταγή, όχι απλή πολιτική επιλογή μέσα σε άλλες.

Το Ιράν, το Ισραήλ και ο Ομπάμα

Η νέα έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα, αλλά φέρεται να περιλαμβάνει πολύ ανησυχητικές αναφορές. Η έκθεση έχει δοθεί μόνο σε κυβερνήσεις κρατών οι οποίες δεν προτίθενται να αποκαλύψουν λεπτομέρειες και φέρεται να καταγράφει τα βήματα του Ιράν στο δρόμο της μετατροπής του σε πυρηνικό θεοκρατικό καθεστώς. Εν τω μεταξύ η ίδια η Τεχεράνη προσπαθεί, με τη στήριξη περισσοτέρων των 100 κρατών μελών του λεγόμενου Κινήματος των Αδεσμεύτων, να περάσει μια απόφαση που απαγορεύει τις στρατιωτικές επιθέσεις σε πυρηνικές εγκαταστάσεις. Πουθενά δεν αναφέρεται το Ισραήλ προφανώς.

Οι μουλάδες έχουν καταλάβει ότι η μόνη πραγματική απειλή για τις πυρηνικές φιλοδοξίες τους προέρχεται από το Ισραήλ. Έχουν καταλήξει από καιρό στο συμπέρασμα ότι τα Ηνωμένα Έθνη δεν αντιπροσωπεύουν καμία απειλή καθώς ο επικεφαλής της ΙΑΕΑ Μοχάμεντ ελ Μπαραντέι έχει καταστεί πρακτικά απολογητής του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Καταλαβαίνουν επίσης ότι ούτε η Δύση έχει τη διάθεση να κάνει κάτι, καθώς η κυβέρνηση Ομπάμα συνεχίζει να παρακαλάει την Τεχεράνη να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις, ακόμα και τη στιγμή που το Ιράν οδηγεί σε δίκη - παρωδία τους ηγέτες της αντιπολίτευσης και τους δημοσιογράφους που κατήγγειλαν εκλογική νοθεία στην πρόσφατη επανεκλογή του Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ. Η ειρωνεία είναι πως όσο πιο αδύναμη εμφανίζεται η Δύση και τα Ηνωμένα Έθνη, τόσο πιο πιθανή καθίσταται μια ισραηλινή επίθεση.

Η πραγματικότητα που οι ηγέτες της Δύσης δεν θέλουν να παραδεχτούν είναι πως η αποτροπή της κατασκευής της ιρανικής πυρηνικής βόμβας αποτελεί για το Ισραήλ εθνική επιταγή, όχι απλή πολιτική επιλογή μέσα σε άλλες. Την αντίληψη αυτή μοιράζονται όλες οι πλευρές του ισραηλινού πολιτικού φάσματος, από τα παραδοσιακά γεράκια όπως είναι ο πρωθυπουργός Μπεντζαμίν Νετανιάχου ως τον σημερινό υπουργό Άμυνας και πρώην υπουργό Εργασίας Εχούντ Μπάρακ. Οι Ισραηλινοί βλέπουν την καλπάζουσα πρόοδο που έχει κάνει το Ιράν με τον εμπλουτισμό ουρανίου, με την κατασκευή μιας μονάδας πλουτωνίου και με την αναβάθμιση των βαλλιστικών του πυραυλικών συστημάτων - όλα αυτά παραβιάζοντας τις κυρώσεις των Ηνωμένων Εθνών χωρίς να υποστεί καμιά συνέπεια. Τα βήματα του Ιράν προς την κατασκευή πυρηνικής βόμβας ανησυχούν και τους Άραβες γείτονές του, αλλά για το Ισραήλ είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό: αντιπροσωπεύουν απειλή για την ύπαρξή του αφού το Ιράν έχει υποσχεθεί να καταστρέψει το κράτος του Ισραήλ.

Ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται μάλιστα την επομένη των εκλογών νοθείας του Ιράν και της καταστολής που ακολούθησε. Η φύση του καθεστώτος μοιάζει να αλλάζει και να μετατρέπεται από θεοκρατική επανάσταση σε στρατιωτικό - θεοκρατικό καθεστώς που χρησιμοποιεί φασιστικές μεθόδους. Το σώμα των Φρουρών της Επανάστασης ενισχύει τη δύναμή του σε βάρος του παραδοσιακού στρατού και του διηρημένου κληρικού κατεστημένου.

Το Σαββατοκύριακο ο Αχμαντινεζάντ ζήτησε τη σύλληψη και την τιμωρία των ηγετών της αντιπολίτευσης, ενώ την περασμένη εβδομάδα είχε διορίσει τον Άχμαντ Βαχίντι, διοικητή των Φρουρών της Επανάστασης, υπουργό Άμυνας. Ο Βαχίντι καταζητείται με ένταλμα της Ιντερπόλ ως ιθύνων νους της επίθεσης του 1994 στο εβραϊκό πολιτιστικό κέντρο του Μπουένος Άιρες. Η επίθεση αυτή είχε οδηγήσει στο θάνατο 85 ανθρώπων και στον τραυματισμό 200. Η υπουργοποίηση του Βαχίντι, και μάλιστα στο υπουργείο Άμυνας, δείχνει ότι οι υποσχέσεις του Αχμαντινεζάντ για την εξάλειψη του Ισραήλ από το χάρτη δεν είναι κάτι που οι Ισραηλινοί μπορούν να υποτιμήσουν σαν 'θρησκευτική μεταφορά”.

Το Ισραήλ παρακολουθεί επίσης με καχυποψία την πολιτική διπλωματικής προσέγγισης του Ιράν που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση Ομπάμα, μετά από 6 χρόνια αποτυχημένων διπλωματικών ανοιγμάτων στο Ιράν από την Ε.Ε. και την κυβέρνηση Μπους. Η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον δήλωσε τον Ιούλιο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να επεκτείνουν μια 'αμυντική ομπρέλα' στους συμμάχους τους στη Μέση Ανατολή “αν οι Ιρανοί αποκτήσουν ατομική βόμβα”, αλλά οι Ισραηλινοί αναρωτιούνται αν η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη να αποδεχτεί το πυρηνικό Ιράν σαν τετελεσμένο γεγονός και δεν θα κάνει τα πάντα για να το σταματήσει.

Έτσι δεν είναι να απορεί κανείς που η ισραηλινή στρατιωτική μηχανή επεξεργάζεται εντατικά και - πολύ ανοιχτά - σενάρια επιθετικού πολέμου ενάντια στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Σε αυτά έχουν συμπεριληφθεί η αποστολή πολεμικών πλοίων μέσω της διώρυγας του Σουέζ (με τις ευλογίες της Αιγύπτου), οι δοκιμές των αντιβαλλιστικών πυραυλικών συστημάτων Arrow και η διεξαγωγή έκτακτων στρατιωτικών γυμνασίων σε πανισραηλινή κλίμακα. Πολλοί στις ΗΠΑ και στον ισραηλινό στρατό πιστεύουν ότι ενδεχόμενη ισραηλινή επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν θα επέφερε σημαντικό πλήγμα στο πυρηνικό πρόγραμμά του, ακόμη και αν ορισμένα στοιχεία διασώζονταν. Όσο περισσότερο όμως περιμένουν οι Ισραηλινοί, τόσο πιο αποτελεσματικά μέτρα μπορεί να πάρει το Ιράν για την προστασία των εγκαταστάσεών του.

Είναι αδύνατον να προβλεφθούν οι συνέπειες μιας Ισραηλινής επίθεσης στο Ιράν, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα προκαλέσουν εμπλοκές στα αμερικανικά συμφέροντα σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Το Ιράν θα κατηγορήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες για συνενοχή, ανεξαρτήτως του αν πράγματι θα έχουν συναινέσει στην επίθεση. Το Ιράν θα μπορούσε επίσης να εξαπολύσει επιθέσεις σε αμερικανικούς στόχους, εμπλέκοντας την Αμερική σε έναν ευρύτερο μεσανατολικό πόλεμο.

Πέραν μιας ενδεχόμενης ισλαμικής επανάστασης στο Πακιστάν, η ισραηλινή επίθεση στο Ιράν αντιπροσωπεύει το πιο επικίνδυνο διακύβευμα που μπορεί να αντιμετωπίσει ο πρόεδρος Ομπάμα στη διεθνή πολιτική σκηνή. Κι όμως, στους πρώτους επτά μήνες της θητείας της, η αμερικανική κυβέρνηση κατέβαλε πολύ μεγαλύτερη διπλωματική προσπάθεια για να πείσει το Ισραήλ να μην πλήξει το Ιράν, παρά για να συσπειρώσει την παγκόσμια κοινότητα στο στόχο της αποτροπής του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.

Πρόσφατα η αμερικανική κυβέρνηση υιοθέτησε μια πιο σκληρή στάση απέναντι στην Τεχεράνη, κάνοντας λόγο για “συντριπτικές” κυρώσεις σε βάρος των ιρανικών εισαγωγών βενζίνης αν οι μουλάδες δεν καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως τα τέλη Σεπτεμβρίου. Σε ό,τι αφορά τη ρητορική, αυτό είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Αλλά αν ο πρόεδρος Ομπάμα δεν σταματήσει την κατασκευή της ιρανικής πυρηνικής βόμβας, θα υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ισραηλινής επίθεσης.
sofokleous10.gr