Μεγάλες, πικρές και... ακριβές αλήθειες!Σήμερα την ελευθέρια μας την εξαγοράζουν οι τράπεζες. Όποιος χρωστάει είναι δέσμιος τον τραπεζών και ο αριθμός των δέσμιων μεγαλώνει γεωμετρικά. Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, τα χρέη των νοικοκυριών ήταν το 1993, 616 εκατ. ευρώ και το 2006 έφτασαν τα 63 δις ευρώ!
Πως φτάσαμε σε αυτό τον αριθμό και σε αυτήν την εξάρτηση από τις τράπεζες; Πως βρέθηκε ο μισός ελληνικός πληθυσμός χρεωμένος στις τράπεζες;
Πρώτα απ' όλα έπρεπε να είχαν με το μέρος τους τον νόμο. Όλα άρχισαν το 1980 με το νόμο των πανωτοκιών , που θεσπίστηκε από τον υπουργό Έβερτ. Ο θεσμός αρίθμησε 1,5 εκατομμύρια υπερχρεωμένους! Το 1987 ήρθε η έκθεση της λεγόμενης «επιτροπή Καρατζά» (υφυπουργός οικονομίας) όπου παρουσίαζε τις προτάσεις του για την απελευθέρωση του τραπεζικού κράτους από τον κρατικό έλεγχο. Με την σύμφωνη γνώμη του υπουργού οικονομίας Σημίτη το σχέδιο τους άρχισε να υλοποιείται και ήταν έτοιμο μέχρι το 1993.
Το σχέδιο περιλάμβανε: τον καθορισμό τον καταθέσεων και των χορηγήσεων από τις ίδιες τις τράπεζες, κατάργηση κάποιων περιορισμών στα όρια χορήγησης δανείων σε νοικοκυριά και κατάργηση των περιορισμών στην χορήγηση συναλλάγματος (φυσικά όλα στο όνομα της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού).
Επίσης την ίδια περίοδο καταργήθηκε και η επιτροπή βιοτεχνικών πιστώσεων άρα και η υποχρέωση των τραπεζών να καταθέσουν το 10% των νέων πιστώσεων τους σε ειδικό λογαριασμό, για την χορήγηση δανείων με ειδικό ευνοϊκό καθεστώς για τις μικρομεσαίες επιχείρησης! Και όλα αυτά έγιναν στην προσπάθεια της «παγκοσμιοποίησης», όχι να βγάλει λεφτά, τι να τα κάνει άραγε αφού όλα ανήκουν σε αυτήν ,αφού όλα είναι κατατεθειμένα σε κάποια τράπεζα, και αν βγουν πάλι σε τράπεζα θα καταλήξουν, αλλά για τον δικό μας έλεγχο. Για αυτό και τα δίνει τόσο εύκολα, για αυτό και η νοοτροπία της να σε κλέψει ακόμα και αν ξέρη πως δεν έχει να τις δώσεις παραπάνω. Ζητάνε την εξάρτηση μας από κάτι, γιατί οι ελεύθεροι πολίτες είναι επικίνδυνοι.
Και φυσικά σε όλα αυτά βοήθησε η προπαγάνδα, μέσο τηλεόραση, ραδιόφωνου, διαφημίσεων σε ηλεκτρονικά μέσα αλλά και σε αφίσες στο δρόμο, σε περιοδικά, εφημερίδες μέχρι και σε ηλεκτρονικά παιχνίδια! Ο υπερκαταναλωτισμός, το Αμερικάνικό Όνειρο που είναι να γίνουμε πλούσιοι να έχουμε περισσότερα απ' όσα μας χρειάζονται κατάληγε πάντα σε ένα πράγμα: να δανειστούμε! Και έτσι φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση, να δουλεύουμε για να ξεχρεώνουμε τα χρέη έτσι ώστε να μην φωνάζουμε για αυτά που γίνονται γύρο μας που είναι όλο και χειρότερα.
http://kostasxan.blogspot.com/2009/09/blog-post_2853.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου