“Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του. Να μην κοιτάζει τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζεται ότι αυτός έχει το μεγάλο χρέος της σωτηρίας”.
Ο Ίων Δραγούμης δολοφονήθηκε από τα Βενιζελικά «Δημοκρατικά Τάγματα» του Παύλου Γύπαρη στις 31 Ιουλίου 1920, απέναντι από το σημερινό Χίλτον, εκεί όπου βρίσκεται και η επιτύμβια στήλη του. Η δολοφονία του ήταν απόρροια του εθνικού διχασμού και αποστέρησε την πατρίδα μας από ένα σπουδαίο πολιτικό και διανοούμενο, ο οποίος πάλεψε για μία Μεγάλη Ελλάδα με το όπλο και την πένα του.
Ο Ίων Δραγούμης ήταν ο ηγέτης του Μακεδονικού Αγώνος. Ως Πρόξενος στο Μοναστήρι οργάνωσε την Ελληνική αντίσταση απέναντι στους Βούλγαρους κομιτατζήδες, εξόπλισε τα Ελληνικά ανταρτικά σώματα και καθοδήγησε τον γαμβρό του, τον Παύλο Μελά. Ο θάνατος του Μελά τον συγκλόνισε και έγραψε το μυθιστόρημα «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα». Γράφει στο βιβλίο του: «Η Μακεδονία είναι σχολείο ελευθερίας. Έλληνες, σώστε την Μακεδονία και η Μακεδονία θα μας σώσει». Ευτυχώς δεν ζει σήμερα για να δει πρώην πρωθυπουργό μας να λέει ότι «σε 10 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται το όνομα της Μακεδονίας».
Ήταν οπαδός του δημοτικισμού – συνιδρυτής του «Εκπαιδευτικού Ομίλου» το 1910 – διότι θεωρούσε ότι η δημοτική γλώσσα ήταν πιο κοντά στον αμόρφωτο, εκείνη την εποχή, Ελληνικό λαό. Αυτό όμως δεν το εμπόδισε να έρθει σε μεγάλη σύγκρουση με την Αριστερά, που χρησιμοποιούσε την δημοτική γλώσσα ως ένα ιδεολογικό-πολιτικό εργαλείο, καθώς θεωρούσε τον μαρξισμό παντελώς ξένο με τον Ελληνικό πολιτισμό.
Ο Δραγούμης θεωρούσε επίσης το Ελλαδικό κράτος εχθρό του έθνους και του Ελληνισμού. Έβλεπε στο κράτος την κυριαρχία των δυνάμεων του παλαιοκομματισμού και της φαυλοκρατίας. «Το κράτος δεν έγινε για το κράτος. Είναι παιδί του έθνους, καρπός και γέννημά του. Ποιος είναι ο σκοπός και η αποστολή του έθνους; Ο Πολιτισμός! Να ένα έργο αληθινά ανθρώπινο. Να η δικαιολογία των εθνών, να πως τα έθνη είναι χρήσιμα για την ανθρωπότητα. Να πως είναι όμορφα τα έθνη και να που έσφαλε ο Μαρξ πολεμώντας τα έθνη».
Ο Δραγούμης ήταν πολέμιος της «παγκοσμιοποιήσεως» από το 1907! Γράφει στο «Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες»: «Δεν χρειάζεται η λέξη Έλληνες όταν όλοι οι άνθρωποι της γης γίνουν κοσμοπολίτες μίας απέραντης δημοκρατίας. Αν δεν θέλουμε να είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους λαούς ας μην ονομαζόμαστε Έλληνες. Έλληνες, θα πει κάτι το ξεχωριστό, ομορφότερο».
Ο Δραγούμης απαντούσε και στους οσφυοκάμπτες της εποχής του: «Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει από τον φόβο τον Τούρκο, που είναι σκλάβος του φόβου του, που θέλει να ζήσει όπως και να είναι. Που κάνει τον ψόφιο κοριό για να μην τον πατήσει κάποιος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα». Σας θυμίζει τίποτα αυτό στην σημερινή Ελληνική εξωτερική πολιτική;
Εκατό χρόνια μετά, τα λόγια του αντηχούν επίκαιρα και προφητικά όσο ποτέ. Ο Ίων Δραγούμης μπορεί να δολοφονήθηκε, οι ιδέες του όμως παραμένουν και σήμερα ζωντανές. Οι Έλληνες πατριώτες θα τιμούν πάντα τις ιδέες και την μνήμη του, ενθυμούμενοι τα λόγια του: «Κανείς δεν μπορεί να είναι άνθρωπος ξεχνώντας την καταγωγή του. Να θυμάται από που βγήκε, που μεγάλωσε, ποιο έθνος τον ανέθρεψε». Όσοι ζωντανοί!
Πηγή http://www.e-grammes.gr/
Ο Ίων Δραγούμης ήταν ο ηγέτης του Μακεδονικού Αγώνος. Ως Πρόξενος στο Μοναστήρι οργάνωσε την Ελληνική αντίσταση απέναντι στους Βούλγαρους κομιτατζήδες, εξόπλισε τα Ελληνικά ανταρτικά σώματα και καθοδήγησε τον γαμβρό του, τον Παύλο Μελά. Ο θάνατος του Μελά τον συγκλόνισε και έγραψε το μυθιστόρημα «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα». Γράφει στο βιβλίο του: «Η Μακεδονία είναι σχολείο ελευθερίας. Έλληνες, σώστε την Μακεδονία και η Μακεδονία θα μας σώσει». Ευτυχώς δεν ζει σήμερα για να δει πρώην πρωθυπουργό μας να λέει ότι «σε 10 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται το όνομα της Μακεδονίας».
Ήταν οπαδός του δημοτικισμού – συνιδρυτής του «Εκπαιδευτικού Ομίλου» το 1910 – διότι θεωρούσε ότι η δημοτική γλώσσα ήταν πιο κοντά στον αμόρφωτο, εκείνη την εποχή, Ελληνικό λαό. Αυτό όμως δεν το εμπόδισε να έρθει σε μεγάλη σύγκρουση με την Αριστερά, που χρησιμοποιούσε την δημοτική γλώσσα ως ένα ιδεολογικό-πολιτικό εργαλείο, καθώς θεωρούσε τον μαρξισμό παντελώς ξένο με τον Ελληνικό πολιτισμό.
Ο Δραγούμης θεωρούσε επίσης το Ελλαδικό κράτος εχθρό του έθνους και του Ελληνισμού. Έβλεπε στο κράτος την κυριαρχία των δυνάμεων του παλαιοκομματισμού και της φαυλοκρατίας. «Το κράτος δεν έγινε για το κράτος. Είναι παιδί του έθνους, καρπός και γέννημά του. Ποιος είναι ο σκοπός και η αποστολή του έθνους; Ο Πολιτισμός! Να ένα έργο αληθινά ανθρώπινο. Να η δικαιολογία των εθνών, να πως τα έθνη είναι χρήσιμα για την ανθρωπότητα. Να πως είναι όμορφα τα έθνη και να που έσφαλε ο Μαρξ πολεμώντας τα έθνη».
Ο Δραγούμης ήταν πολέμιος της «παγκοσμιοποιήσεως» από το 1907! Γράφει στο «Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες»: «Δεν χρειάζεται η λέξη Έλληνες όταν όλοι οι άνθρωποι της γης γίνουν κοσμοπολίτες μίας απέραντης δημοκρατίας. Αν δεν θέλουμε να είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους λαούς ας μην ονομαζόμαστε Έλληνες. Έλληνες, θα πει κάτι το ξεχωριστό, ομορφότερο».
Ο Δραγούμης απαντούσε και στους οσφυοκάμπτες της εποχής του: «Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει από τον φόβο τον Τούρκο, που είναι σκλάβος του φόβου του, που θέλει να ζήσει όπως και να είναι. Που κάνει τον ψόφιο κοριό για να μην τον πατήσει κάποιος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα». Σας θυμίζει τίποτα αυτό στην σημερινή Ελληνική εξωτερική πολιτική;
Εκατό χρόνια μετά, τα λόγια του αντηχούν επίκαιρα και προφητικά όσο ποτέ. Ο Ίων Δραγούμης μπορεί να δολοφονήθηκε, οι ιδέες του όμως παραμένουν και σήμερα ζωντανές. Οι Έλληνες πατριώτες θα τιμούν πάντα τις ιδέες και την μνήμη του, ενθυμούμενοι τα λόγια του: «Κανείς δεν μπορεί να είναι άνθρωπος ξεχνώντας την καταγωγή του. Να θυμάται από που βγήκε, που μεγάλωσε, ποιο έθνος τον ανέθρεψε». Όσοι ζωντανοί!
Πηγή http://www.e-grammes.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου